Бегање од проблеми - решение или самозалажување?

[Stre3T Danc@]

Не видов ваква тема, па сметав дека е тема за дискусија врз основа на човековата психа.
Дали некогаш сте посакале да избегате од реалноста? Од проблемите околу вас?
Сите имаме лоши денови во животот, проследени со безброј расправии и заморувања. Секако, никој од нас не сака да води живот исполнет со недоразбирања и проблеми, сите трагаме близу до совршенството. Но, бидејќи е невозможно се да оди под конец, сигурно сите сме посакале барем еднаш да избегаме од се, се да исчезне и да сме потполно сами, во мир и тишина, неосудени од никого, одмор од сите, далеку од проблемите.
Што мислите? Дали е тоа потсвесно изговорено во моментот на врвното достигнување на напнатост врз сопствената психа? Дали помислуваме што всушност понатаму, па макар и да е можно да се случи тоа?
Или пак, тоа би било решение, да оставиш се и буквално да не се замараш со ништо? Во спротивно, ништо повеќе од залажување дека се ќе биде во ред?

 

[Dzish]

Бегањето од проблемите не решава ништо... едноставно проблемите сеуште се тука, си стојат и се наталожуваат се повеќе и повеќе.

Одморот и релаксацијата можат доста да влијаат на психичката состојба и способноста за рационално размислување. Конкретно мене, одмор на 2-3 дена ми годи, но сепак и таму неможеш 100% да се опуштиш и да заборавиш што те чека кога ќе се вратиш назад. А за замарањето... стално се трудам што помалку да се замарам, со размислување ништо не се решава (планот треба да профункционира на дело), само се создаваат главоболки.

И досега не сум посакал да избегам од се... баш ми е добро таму кај што сум, без разлика на подеми, падови, разочарувања во животот.

 

[InSuLaNeR]

Па гледај сега имаш 2 опции едната да го решиш проблемот а другата да го изоставиш па после ќе го заборавиш и кога ќе ти биде најтешко или кога ќе имаш поголеми проблеми ќе дојде и овој па се ќе ти се собере и тогаш ќе стане уште по зафркнато!!!

 

[***РЕНАТА***]

Сум посакала да избегам од проблемите,од реалноста еден мал милион пати,сум се обидела во нешто помал број,али никогаш не ми успеало.Не можеш да побегнеш од проблемите,невозможно е од проста причина што нема каде,од оваа во друга кожа не може никој.

Можеш да ги оттргнеш мислите извесно време,да се обидеш да не мислиш на нив,да се окупираш со нешто трето,али кога и да е ќе мораш да се вратиш во реалноста,колку и да ти изгледа сурова.
Не можеш да избегаш од проблемите,оти и не треба ти да бегаш од нив,туку да ги избркаш нив,а тоа не е воопшто лесно,но е најпаметно.Има моменти кога решавањето на проблемите се чини невозможно,тензијата се зголемува,фрустрациите и болката растат и тогаш расте и желбата да оставиш се`,едноставно да кренеш раце од се` и се` ти станува сеедно.Но,не го правиш тоа,туку продолжуваш да се трудиш и да се бориш дури и тогаш кога не ти е јасно од каде имаш волја,желба и енергија за такво нешто.Продолжуваш по инерција,зашто мислиш дека немаш друг избор или затоа што знаеш дека не би си простил себеси ако не го сториш тоа.

Да,решавањето на проблемите да го одложиш некое време е нормално и разбирливо донекаде,но бегањето од проблемите или нивно игнорирање е секогаш глупаво и во повеќето случаи невозможно.

 

[Crazy in Love]

Сите сакаме да избегаме од проблемите, лично мене не ми прави ќеиф тоа што треба да се соочувам со нив и сакам да си живеам во мојот свет каде нема проблеми и се е совршено. Ама тоа е невозможно, нереално. Едноставно факт е дека живееме во реалност која е убава, но и исполнета со проблеми и едноставно бегството од нив е само едно огромно себезалажување... А можеш да бегаш од нив, ама тие пак ќе ти бидат еден огромен товар на грбот и никогаш човек нема да се осеќа слободен секогаш ќе има потсвесен немир. Подобро е кога имаш проблеми што побрзо да го најдеш решението, барем побрзо ќе завршат сите срања, а вака ако бегаш само ги одолговлекуваш и сам себе се зезнуваш и си правиш да ти е потешко.

 

[Cool Hand Luke]

Ако можеш да избегаш можеш и физички некаде далеку, само напред, само ако сакаш да избегаш од нив. Но ако не сакаш вистински, нема проблем, ќе приметиш дека ти се тука во главата. Од лично искуство.

 

[smart ass]

Дали мислите дека ова баш ја понуди младината да бега од проблеми-но на девијантен начин...алкохол,цигари и дрога,насилство..

 

[MK_Devojce]

Најлесно е да се бега од проблемите и да се одложува нивното решение, но колку повеќе бегаш од некој проблем толку повеќе ќе биде присутен. Сите знаеме дека треба храбро да се “застане„ и да се соочиме со проблемите но не е така лесно... Сепак најдобро е еднаш засекогаш да се соочиш со проблемот но за тоа не треба само зборување туку и дела.

 

[Chapstick]

Бегањето од проблемите не е никакво решение.Во моментот може да ти олесне но потоа само на купче ти се собираат проблеми и што повеке проблеми имаш толку потешко ке биде да ги решеш.Затоа се навреме треба да е.

 

[DonJas]

Не видов ваква тема, па сметав дека е тема за дискусија врз основа на човековата психа.
Дали некогаш сте посакале да избегате од реалноста? Од проблемите околу вас?
Сите имаме лоши денови во животот, проследени со безброј расправии и заморувања. Секако, никој од нас не сака да води живот исполнет со недоразбирања и проблеми, сите трагаме близу до совршенството. Но, бидејќи е невозможно се да оди под конец, сигурно сите сме посакале барем еднаш да избегаме од се, се да исчезне и да сме потполно сами, во мир и тишина, неосудени од никого, одмор од сите, далеку од проблемите.
Што мислите? Дали е тоа потсвесно изговорено во моментот на врвното достигнување на напнатост врз сопствената психа? Дали помислуваме што всушност понатаму, па макар и да е можно да се случи тоа?
Или пак, тоа би било решение, да оставиш се и буквално да не се замараш со ништо? Во спротивно, ништо повеќе од залажување дека се ќе биде во ред?

Ее Мацо, го иаме праено муабетов. И со тоа ја знам целта на овој муабет.

Работата е што, бегањето од проблемите не ги решава истите, а проблемот додека не се реши нема да исчезне.
Такада, ако не ги решиш, кога бегаш само ќе се собираат и собираат, се додека не те акнат по глава сите одеднаш.
Во принцип тоа ти е ко да не переш алишта, само се собираат и собираат, и после кога ќе останеш без ништо чисто, дур да испереш се ќе се изнамачиш, а меѓувреме ќе одиш гола.
Такада, бегање од проблеми не, на никој начин, особено не со пороци, и слично. Најдобро е да се соочиш, да средиш работа, и да си продолжиш со животот со едно гајле помалку.

 

[Филозофка]

Мислам дека дистанцирањето од проблемите води кон нивно решавање, зашто секогаш бараме совети од други, зашто сите останати освен човекот со проблемот можат да размислуваат со побистра глава и потрезвено од тој со проблемот, со тек на време сложувалката се мести самата и се доаѓа на свое место.

 

[MK_Devojce]

Мислам дека дистанцирањето од проблемите води кон нивно решавање, зашто секогаш бараме совети од други, зашто сите останати освен човекот со проблемот можат да размислуваат со побистра глава и потрезвено од тој со проблемот, со тек на време сложувалката се мести самата и се доаѓа на свое место.

Не мора да значи, не се сите исти проблеми исти, повеќето додека не ги решиш нема сами да исчезнат.

 

[HalfGrown_IDIOT]

Јас најчесто ги решавам проблемите.Бегањето од нив е самозалажување дека се ќе се среди

 

[Филозофка]

Не мора да значи, не се сите исти проблеми исти, повеќето додека не ги решиш нема сами да исчезнат.

Точно но јас алудирав на друга поента, решение на проблемот полесно ќе најдеме доколку се дистанцираме од него и потрезвено и подолго размислуваме на таа тема а притоа треба и сите варијанти да се земат во предвид.

 

[Annabel]

Бегањето не дава ништо друго освен една лажна сигурност со која сметаме дека можеме да ги оставиме позади нас проблемите,но реално тие не следат се додека не бидат решени.
Ние бегаме,а проблемите си остануваат или пак се натрупуваат уште повеќе...
Најчесто за да не размислуваат луѓето започнуваат некоја друга активност која ќе им го одвлече вниманието и облакот што им виси над глава и ја насочуваат енергијата кон нешто сосема неповрзано со проблемот кој со тоа се пролонгира до немајкаде.
И алкохолот е еден вид “засолниште“,но тоа трае само до наредното утро кога ќе се разбудите со мамурна глава и истите нерешени проблеми.
Истото важи и за дрогата како и за неконтролираното коцкање.

Преселување од едно место на друго,честа промена на работното место,скокање од една врска во друга-се само дел од бегствата со кои се залажуваме дека можеби наредниот пат ќе биде подобро а проблемот што не измачувал ќе го оставиме позади нас и ќе биде заборавен.
Да обвинуваме па други поради нашите проблеми е уште попатетично.Не сме жртви на околностите.Се работи за нашиот живот и нашата одговорност према него.
Никој не сака проблеми,но сите мораме да се соочиме со нив.Кога ќе се појават треба да ги решиме најбрзо што може за да не ни претставуваат никаков товар понатаму.

“We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”