Астрономија (истражувања, откритија, новости)!

[Sagan]

Стардаст безбедно се врати дома

На 15.01.2006 во 02:10 часот по локално време, успешно финишираше мисијата Стардаст (Stardust) на НАСА, кога капсулата со примероци од кометата Вилд 2 (Wild 2) безбедно се спушти на површината на Земјата, во сојузната држава Јута, во Соединетите Американски Држави.

Капсулата по слетувањето во пустината на Јута​

Матичното летало ја ослободило капсулата во непосредна близина на нашата планета, а четири часа подоцна таа навлегла во атмосферата на Земјата. Спуштањето на капсулата низ атмосферата траело само 13 минути, по што таа без проблем слетала на предвидената локација.
По лоцирањето на капсулата, нејзината содржина и „багаж“ од Вселената беа заштитени и транспортирани во Вселенскиот центар „Џонсон“, во Хјустон, каде што ќе се изврши првата инспекција и анализа на донесениот материјал.

Од локацијата каде што слета, капсулата со хеликоптер беше пренесена до Воздушната база во Јута, а од таму до центарот „Џонсон“, во Хјустон​

Мисијата Стардаст беше осмислена во средината на 80-те години од минатиот век. Беа потрошени повеќе од десет години за нејзиното планирање и подготовка, и дополнителни 7 години во пат низ Сончевиот систем и назад до Земјата. При тоа, леталото помина повеќе од 4,6 милијарди километри и успешно собра примероци од опашката на кометата Вилд 2, како и примероци од меѓуѕвездената материја, кои не се сменети од моментот кога е создаден Сончевиот систем.

 

[Sagan]

Европа си доби свој сателит за глобално позиционирање

Европа го лансираше првиот елемент од сателитската мрежа Галилео, кој ќе биде користен за прецизно одредување на навигациски координати, на секоја точка од Земјата. Со еден сателит од новиот систем ќе може да се лоцира кој било предмет на Земјата, со проектирана грешка од еден метар, а ако се користат три сателити, грешката ќе се мери во сантиметри.

Сателитот Giove -A беше лансиран во орбита со помош на руската ракета од типот Сојуз. Првичната мисија на сателитот е да комплетира еден пробен тест период, пред да започне целосната оперативна фаза на проектот. Фазата на тестирање ќе се доврши, кога во орбита ќе бидат пратени уште два сателити до 2008 година.
Сателитската мрежа Галилео ќе биде составена од 30 сателити, кои ќе се наоѓаат во геостационараната орбита на Земјата, на околу 23 000 километри над површината. Таа треба комплетно да профункционира во 2010 година и да биде посовремена и попрецизна од американскиот систем за глобално позиционирање GPS. Главна предност на Галилео е тоа што целосно е под цивилна контрола, додека GPS е воен систем, кој се користи и за цивилни цели. Галилео е компатибилен и со рускиот систем GLONAS, и ќе им овозможи на европските земји да бидат сосема независни од американската сателитска мрежа, која Вашингтон, по потреба, може да ја кодира.
Кон оваа програма се придружија и шест останати земји: Кина, Индија, Израел, Мароко, Саудиска Арабија и Украина.
Се очекува Giove -A веќе за неколку дена да почне да ги праќа тест-сигналите од Вселената. До 2010 година во Вселената ќе бидат лансирани 27 активни и 3 резервни сателити, со што мрежата ќе биде целосно комплетирана. Целиот проект чини околу 3,4 милијарди евра.
Сателитскииот систем за глобално позиционирање веќе е неопходен за прецизна навигација во воздухопловството, поморскиот и патниот сообраќај, па и за автоматското наплаќање на патарина.

 

[Sagan]

Во Вселената има преку 1 000 сателити

Според истражувањата на Aмериканската агенција за набљудување на вселенскиот простор (UCS), денес во вселенскиот простор околу Земјата и подлабоко во Сончевиот систем има преку 1 000 вселенски летала, кои се наоѓаат во оперативна состојба и се со најразлична намена.

Само дел од големиот број на сателити, кои се наоѓаат околу Земјата
Најмногу има телекомуникациски сателити (338), потоа следуваат воените сателити (142), додека останатите се научно-истражувачки, комерцијални и експериментални сателити, а тука се и меѓупланетарните вселенски летала и леталата каде предстојуваат луѓе. Прецизна бројка не може да се даде заради големиот број на воени сателити, кои официјално не постојат.
Најголемиот дел од сателитите се во сопственост на Соединетите американски држави (635), потоа следува Русија (96), па Кина, Европската вселенска Агенција, Јапонија, Индија, Франција, Англија и други држави, но со многу помал број.
Од почетокот на вселенската ера во Вселената се лансирани праку 10 000 сателити и тоа најмногу од Русија или поранешниот СССР. Многу од овие сателити повеќе не функционираат, а многу од нив и согореа при влезот во атмосферата на Земјата.
Сепак, денес постојат преку 6 000 позиционирани објекти во ниска орбита околу Земјата, чија патека внимателно се набљудува заради безбедноста на сегашните и идните вселенски мисии. Интересно е што во овој список се наоѓаат и делови од сателитите, како и една ракавица и шрафцигер, кои биле загубени при некоја вселенска мисија. Сите тие тела кружат над нашите глави на височина од 200 до 2 000 километри.

 

[Sagan]

Северните аурори се во движење

По речиси 400 години релативна стабилност, земјиниот Северен пол во изминатиот век се придвижил за скоро 1 100 km, кон Арктичкиот океан. Со сегашното темпо на движење, во следниве 50 години Северниот пол може комплетно да ја напушти северна Канада и да се помести во Сибир. Ако тоа се случи, Аљаска може да загуби еден од најубавите природни феномени - аурората.

Аурорите се извонредни феномени. Штета што многу ретко можат да се забележат од овие географски локации​

Ова изненадувачки брзо движење на магнетните полови не е сигурен показател дека нашата планета е пред големи промени, кои би резултирале во превртување на магнетните полови на Земјата. Ова, сепак, може да е дел од нормалните осцилации на магнетното поле.
Истражувања во врска со магнетното поле на Земјата беа направени на седиментни примероци од неколку Арктички езера. Овие седименти, наречени магнетити, на еден начин го снимаат магнетното поле на Земјата во моментот кога се во контакт со земјината кора. Користејќи го методот на одредување на староста со помош на јаглерод и други технологии, научниците можат да утврдат со голема прецизност кога овие седименти настанале, а со тоа да ги увидат и промените во магнетното поле.
Последното превртување на позициите на магнетните полови на Земјата се случило пред околу 780 000 години. Овие периодични промени, при кои југ станува север и обратно, траат илјадници години и се причинети од комплексни промени во надворешната кора на јадрото на Земјата. Поради овие промени, вистинскиот географски север не се совпаѓа со магнетниот север, отстапувајќи од него и до дваесетина степени.
Аурорите, кои се предизвикани од честичките на соларниот ветар, а се фиксираат во просторот околу Земјата со помош на магнетното поле, се движат како што се придвижува и магнетното поле. Тие наскоро ќе бидат видливи многу појужно, во делови на Сибир и Европа, а сé помалку ќе се гледаат во северните делови на Канада и Аљаска.
При истражувањата беа вадени делови од кората на Земјата под езерата, од кои некои се длабоки и до 80 метри. Примероците беа со дебелина од 5 метри, кои даваат докази за промените во магнетното поле во последните 5 000 години. Точните податоци, кои се добиени при овие истражувања, овозможуваат да се утврди хронолошкото движење на магнетното поле и по декади, бидејќи седиментот се наталожува по еден милиметар годишно.
Овие истражувања докажаа дека промените на магнетното поле не се невообичаени и дека вакви настани се случувале и порано. Магнетното поле повеќе пати во последните неколку илјади години се има поместено од Канада кон Сибир и обратно. Во просек оваа промена се случува на околу 500 години.

 

[Sagan]

Европа ќе учествува во изградбата на Клипер

Европската вселенска агенција (ЕЅА) во најскоро време треба да им исплати 60 милиони долари на своите руски партнери, кои треба да се потрошат за почетната фаза од изградбата на новиот тип вселенско летало, наречено Клипер.

Надворешниот изглед на вселенското летало Клипер​

Новото летало ќе може да транспортира екипаж од шест члена (два професионални астронаути и четири останати членови на екипажот, вклучувајќи ги тука и вселенските туристи). Тоа може да носи и значителен товар, а ќе може да се користи и за посебни мисии, како транспорт до Меѓународната вселенска станица (ISS). Според планот, со ова летало ќе може да се патува и до Месечината. Првиот пробен лет со екипаж леталото Клипер ќе го изведе од руските космодроми во 2011 година, а се очекува да биде пуштен во оперативна употреба една година подоцна.
Клипер ќе има стартна маса од 13 тони, и три основни дела: капсула за пилотите, дел за инструментите и простор за престој на екипажот со кујна и тоалет, кој воедно ќе служи и како модул за спојување со ISS.

Пресек на внатрешноста на леталото Клипер​

:lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: :lud: Лансирањето на Клипер ќе се прави од руски космодром со веќе постоечките, но модифицирани ракети Зенит и Омега. Слетувањето ќе може да се изведе на аеродромска писта, или, во случај на непредвидени ситуации, со помош на падобран.
Дизајнот на Клипер е резултат на повеќегодишно истражување и користење на податоците од претходните летала. Тоа би требало да резултира во модерно летало, кое би требало да биде во употреба во наредните 20-тина, па и повеќе години. Подобрени варијанти на леталото би можеле да се користат и за идните планирани мисии кон Марс.
Американските колеги гледаат со мало потценување кон целиот овој проект, но нивните прескапи шатлови ги натераа европјаните да се решат за соработка со многу посигурните и поевтини руски летала.

 

[Sagan]

Се подготвуваат и европски роботи за Марс

Овие денови, министрите на седумнаесетте членки на Европската вселенска агенција (ЕЅА) и Канада, договорија конкретни проекти, кои треба да се реализираат во наредните 5 години, и за кои ќе се потрошат 8,8 милијадри евра.
Покрај одржувањето на веќе постоечките мисии (Mars Express, SMART, Rosseta), ќе почне одново да се гради копија на сателитот за мониторинг на глобалното затоплување – Cryosat 2 (оригиналниот сателит беше изгубен при неуспешното лансирање во октомври оваа година). Потоа, ќе се лансира цело семејство на сателити, кои ќе создадат GMES систем за потребите на Европа во глобалното позиционирање, наведување и телекомуникации.

Приказ на роверот ExoMars, кој Европа ќе го испрати на Марс во 2011 година​

Значителни средства ќе се насочат кон новиот проект „Аурора“, со кој се планира испраќање на европски астронаути на Месечината и на Марс. Но, пред да се прати човечки екипаж на Марс, таму ќе треба да се испратат роботизирани мисии. Па така, министрите се согласиле околу проектот „ExoMars“ - орбитер, лендер и ровер, кој со ракетата Аријана 5 ќе биде испратен кон Марс во 2011 година. Целта на мисијата е да се истражи дали на Марс некогаш постоел живот, и дали сéуште го има. За таа цел веќе се одбрани неколку локации за слетување на ExoMars лендерот и роверот. Воглавно, тоа се локации каде некогаш постоело море или речни корита на површината на Марс.

 

[Sagan]

27 интересни факти за Вселената

1. Ако длабоко вдишете воздух, во вашите бели дробови ќе вдишете повеќе молекули од воздухот, отколку што има ѕвезди во сите галаксии од видливиот Универзум, заедно.

Една спирална галаксија, како оваа на фотографијата, може да содржи околу 400 милијарди ѕвезди​

2. Ако секоја ѕвезда е претставена со едно единствено зрно ориз, тогаш една макета на нашата Галаксија, Млечен Пат, ќе ја собере точно во просторот помеѓу Земјата и Месечината.

3. Иако јадрото на Сонцето е 12 пати погусто од густината на железото, неговите надворешни слоеви се толку ретки што просечната густина на Сонцето е само 1,4 пати од таа на водата.
4. Секоја секунда, Сонцето претвора 5 милиони тони материја во чиста енергија, во согласност со познатата равенка на Ајнштајн (E=mc2).
5. Материја земена од неутронска ѕвезда со големина колку еден нокт, содржи толку маса колку што е масата на сите луѓе на Земјата, заедно.
6. Земјата треба да биде згмечена до големина на едно зрно грашок, за да стане црна дупка.
7. Гама зрачењето од Вселената за прв пат беше забележано при крајот на шеесеттите години од минатиот век, од американските сателити, дизајнирани да лоцираат гама зрачење од тајните локации за тестирање на нуклеарни бомби од страна на Русија.

Уметнички приказ на извор на гама зрачење - црна дупка​

8. За еден космолог, галаксија како што е Млечниот Пат, која содржи стотици милијарди ѕвезди, е најмалото нешто во Универзумот за кое треба да се води сметка.
9. Изразот „Големиот прасок” (анг. Big Bang), кој се користи за да се објасни како настанал Универзумот, за прв пат е употребен од космологот Фред Хојл (Fred Hoyle), сега сер Фред, во едно радио интервју на BBC во четириесеттите години од минатиот век.
10. Кога е вклучен телевизорот, но на него нема ниту еден канал, се забележуваат бели точки како играат по екранот. Некои од овие точки (околу 1 %) се причинети од позадинското космичко зрачење.
11. Радио телескопот кој го откри позадинското космичко зрачење, оригинално беше наменет и употребуван при раните експерименти за праќање на ТВ сигнали преку Атлантикот, со помош на сателит.
12. Просечната густина на Универзумот изнесува меѓу 10 и 100 атоми на водород на секој кубен километар.

Длабокото поле на Хабл докажува за големиот број на галаксии кои постојат во Вселената, но оддалеченоста меѓу нив е огромна​

13. Биле потребни само 0,000000000001 секунди (10-12 s) за она што ќе биде целиот видлив Универзум, да се прошири од големина колку еден атом, до големина колку целиот Сончев систем.
14. Иако ништо во Вселената не може да патува побрзо од светлината, самата Вселена може да се шири побрзо од светлината.
15. Има околу 10 000 ладни честички од темна материја на секој кубен метар околу нас, вклучувајќи ја „празната” Вселена, воздухот кој го дишете, дури и цврстите објекти како што е Земјата.

16. Потрагите по далечните супернови мора да бидат во точно определено време, затоа што овие објекти се толку слаби, што можат да бидат набљудувани прецизно само при Млада Месечина, кога небото е најтемно.
17. Кога пулсарите беа откриени за прв пат, се мислеше дека тие „сигнали”, кои што се повторуваат во точни временски интервали, се пораки од малите зелени луѓе!
18. Чинијата на радио телескопот Аресибо е толку голема, што може да собере 4 милијарди шишиња од пиво.

Радио телескопот Аресибо, се наоѓа во Порто Рико. Големината на чинијата е околу 300 метри​

19. Трошокот за праќање на меѓуѕвездена порака, користејќи ги постојните радио телескопи, е околу 1 долар по збор. Потенцијалното враќање на оваа инвестиција е непроценливо.
20. Антена со дијаметар од 200 метри која работи на бранова должина од околу 20-21 cm, може да детектира сигнал од слична таква антена оддалечена 1 000 светлински години.

Земјата фотографирана од Вселената. Дали ќе го чуеме мистериозното ”Хелооооооооо” од Вселената?​

21. Проектот МЕТА може да детектира сигнал слаб колку еден десет билионити дел од ват од радио енергија која пристигнува на Земјата.
22. Најдалечната ѕвезда која што досега е директно проучувана за да се детектира сигнал од интелигентни суштества, е на помалку од 1 % од растојанието преку целата Галаксија, земено од Земјата.
23. Радио телескопот Аресибо беше употребуван при снимањето на филмот Контакт (Contact).
24. Има грубо околу милијарда (109) фотони (честики од светлина) во космичкото позадинско зрачење за секој барион (протон или неутрон) во Универзумот.
25. Во 1906 година, Џ.Џ. Томсон (J.J. Thomson) ја доби Нобеловата награда докажувајќи дека електроните се честички. Во 1937, неговиот син Џорџ Томсон (George Thomson), ја доби Нобеловата награда докажувајќи дека електроните се бранови. И двајцата беа во право.

Алберт Ајнштајн (I love this man!)​

26. Херман Минковски (Hermann Minkowski), кој воведе геометрија во Ајнштановата специјална теорија на релативност во 1908 година, беше еден од професорите на Ајнштајн на универзитетот на кој што учел. Тој својот ученик го опишувал како мрзливо куче, кој никогаш не се грижел за математиката, воопшто.
27. Астрономите проценуваат дека има најмалку 100 милиони црни дупки во нашата Галаксија. Со преку 100 милиони галаксии, тоа значи дека нашиот Универзум досега имал десет илјади милиони милијарди (1019) вакви објекти.

 

[Sagan]

Фотографија од лансирањето на вселенското летало Venus Express (9 ноември 2005, 03:33 по Гринич, Бајконур, Казахстан).

 

[Sagan]

Последниот лет на Титаните

На 19 октомври, Соединетите Американски Држави за последен пат лансираа ракета од типот Титан. Со тоа завршува ерата на овие познати ракети, која започна во 1959 година со развивањето на интерконтиненталниот балистички проектил Титан I, кој подоцна беше преобразен со ракетен систем за лансирање на вселенски товар.

Последното лансирање на ракетата Titan IV-B​

Лансирањето на ракетата Titan IV-B беше извршено од базата Ванденберг (Vandenberg Air Force Base), северно од Лос Анџелес. Ракетата носеше товар со доверлива содржина, сопственост на Американското национално биро за надгледување (National Reconnaissance Office), кое раководи со американските шпионски сателити. Инаку, ова беше 368-мо лансирање на ракета Титан.
Ракетите од типот Титан оставија значаен белег во развојот на вселенското истражување. Во средината на 60-тите, со Титан II беа лансирани 10 вселенски летала Џемини (Gemini), како дел од подготовките за Аполо мисиите. Titan IIIE ги лансираше Викинг 1 и 2, кои слетаа на Марс, и ги испрати Војаџерите на нивниот долг пат кон далечните рабови на Сончевиот систем. Последната поважна мисија на Титаните беше лансирањето на мисијата Касини-Хајгенс, со помош на ракетата Titan IV-B.
И покрај успешниот работен век, Титаните претставуваа и голем проблем. Имено, за нивното лансирање секогаш беа потребни големи и скапи технички екипи за поддршка, како и временски долг период за подготовка. Се очекува дека новите поедноставни и поевтини ракети Atlas V, на Локхид Мартин, и Delta IV на Боинг, ќе бидат повеќе од соодветна замена за Титаните.

 

[Sagan]

Кина успешно го лансираше второто летало со човечки екипаж

Настанот се случи на 13 октомври 2005 год., четврток, во 09:00 часот по локално време (01:00 GMT), од вселенскиот центар „Џиукуан“ (Jiuquan), во пустината Гоби. Мисијата е предвидена да трае 5 дена, при што леталото Шензоу 6 треба да ја обиколи Земјата 80 пати. Како знак на растечката доверба во кинеската вселенска програма, ова лансирање беше однапред најавено и во целост пренесувано на националната телевизија.

Лансирањето на Шензоу 6​

Двајцата астронаути или, како што Кинезите ги нарекуваат, „тајконаути“, одбрани за оваа мисија се поранешните пилоти на борбени авиони, Феи Џунлонг (Fei Junlong) и Ни Хаишенг (Nie Haisheng). „Се чувствуваме многу добро“ беа зборовите на Феи при првото емитување на сигнал од леталото.
За време на петдневниот престој во Вселената тајконаутите ќе изведат неколку експерименти, ќе ги соблечат своите скафандери и ќе се движат низ двата дела на леталото - орбитерот и капсулата за враќање.

Макета на леталото Шензоу 6​

Оваа мисија следува по скоро 2 години од првото лансирање на човек во Вселената од страна на Кинезите, кога полета астронаутот Јанг Ливеј (Yang Liwei). Со тоа Кина стана третата нација која има пратено луѓе во Вселената.

 

[Sagan]

Значи, дефинитивно ни претстои реална Ogame ера (?!)

За денес, ај доста...

 

[Sagan]

Изработено првото огледало за Големиот магеланов телескоп

Првото огледало од Големиот магеланов телескоп (ГМТ) беше завршено при крајот на октомври во Лабораторијата за огледала при универзитетот Аризона (University of Arizona Steward Observatory Mirror Lab).
Ова огледало е првото од седумте 8,4 метарски огледала, што лабораторијата ги изработува за Големиот магеланов телескоп. ГМТ е првиот екстремно голем земјен телескоп, чија конструкција е веќе започната. Овој телескоп ќе содржи 6 големи огледала надвор од оската околу седмо огледало, кое ќе биде монтирано на оската. Целата конструкција ќе направи апертура од 22 метри, или 4,5 пати поголема собирна моќ од било кој постоечки оптички телескоп. Самиот телескоп ќе има моќ на резолуција колку телескоп со дијаметар од 24,5 метри, или 10 пати повеќе од резолуцијата на Хабл.

Изгледот на Големиот магеланов телескоп (шематски приказ)​

Предвидено е ГМТ да биде комплетиран во 2016 година, и да биде монтиран на локација во северно Чиле. Сега следи можеби најкритичната фаза од конструкцијата на огледалото - полирање и тестирање, што треба да бидат комплетно нови постапки, бидејќи обликот на ова огледало е различен од било кој друг облик. Откако комплетно ќе биде завршена обработката на ова огледало, ќе се започне со работа на 3,7 метарско огледало, кое ќе биде користено за да се мери обликот на примарните огледала на ГМТ.
Ова 3,7 метарско огледало ќе биде монтирано на нова зграда, која ќе биде изградена на местото на претходната, пониска, висока 27 метри. Со него ќе бидат тестирани сите надворешни огледала, за да можат да ја фокусираат светлината во една точка, исто како едно 22 метарско огледало.
Минатиот јули, кога започна правењето на ова огледало, работниците во Лабораторијата за огледала искористија околу 20 000 килограми стакло (Ohara E-6 borosilicate), кое се топи на температура од 1 178° C.
Во оваа лабораторија се изградени и двете 8,4 метарски огледала за Големиот телескоп-двоглед (Large Binocular Telescope - LBT), кој ќе биде најмоќниот телескоп. Тој моментално е во иницијалната фаза, кога сé уште се проверуваат неговите перформанси. Ќе стане комплетно оперативен во 2006 година.

 

[Sagan]

Лансиран нов сателит за глобално позиционирање

Ракетата Боинг Делта II (Boeing Delta II) неодамна успешно го лансираше првиот од новата класата модернизирани сателити за глобално позиционирање. Ракетета беше лансирана од станицата на военото воздухопловство во Кејп Канаверал, Флорида. Новата класа на вакви сателити ќе емитува дополнителни сигнали, кои ќе ја подобрат цивилната и воена прецизност и ќе оневозможат било какви обиди за попречување во врските.

Мрежата на системот за глобално позиционирање (Global Positioning System) ги поддржува воените операции на Соединетите Американски Држави кои се изведуваат од воздух, копно или вода, а дополнително се користи и за картографија, снабдување со гориво во воздух, геодетски истражувања, како и во операции за откривање и спасување.
Системот обезбедува податоци за локацијата користејќи три димензии - должина, ширина и висина, како и точно време и брзина. Ваквите сателитите орбитираат околу Земјата на секои 12 часа, постојано емитувајќи навигациски сигнали. Сигналите се толку точни, што времето се мери со точност до еден милионити дел од секундата, брзина до дел од 1,6 километри во секунда, а локација до 30 метри.
Новиот сателит е прв од модернизираните GPS сателити, кои вклучуваат разни подобрувања што овозможуваат огромна прецизност, зголемена отпорност на мешање во врската и подобрени перформанси за корисниците.

 

[Sagan]

НАСА објави детален план за враќање на Месечината

Една од првите прошетки по Месечината, изведени за време на Аполо 11 мисијата​

26 септември, 2005. НАСА го објави својот детален план за испраќање на мисија со човечки екипаж на Месечината. Според истиот, Американците повторно ќе зачекорат на површината на нашиот природен сателит, најрано во 2018 година.
Основната идеја на програмата е екипажот на мисијата да се постави во капсула, која ќе биде лансирана со помош на ракетен систем. Програмата е доста слична со Аполо мисиите, но многу посовремена. Ќе се употребува вселенско летало кое ќе биде значително поголемо од Аполо капсулите и кое ќе може да понесе повеќе товар и поголем екипаж. Па така, базата на основната капсула ќе има дијаметар од 6 метри (базите на капсулите користени за Аполо мисиите имаа дијаметар од 3,9 метри) и ќе тежи 50% повеќе од Аполо капсулата. Наместо три, овие капсули ќе може да понесат шестчлен екипаж и ќе бидат оспособени да останат во орбита околу Месечината цели шест месеци.
НАСА предвидува да ја реализира првата мисија во 2018 година. Тогаш, ќе се испрати екипаж од 4 членови, кои ќе престојуваат на Месечината 4 до 7 дена.
Предвидениот буџет за оваа програма е неверојатни 104 милијарди долари, кои треба да се распределат во 13 години. Оваа бројка може да предизвика критики кај дел од сенаторите и јавноста во САД, но сeпак новата цел на НАСА е јасно зацртана: враќање на Месечината.

 

[Sagan]

Со мали грешки до големи катастрофи - вселенски гафови (прв дел)

Titan IV B-32/Centaur (TC-14/Milstar-3)

Ракетата Titan IV B​

На 30 април 1999 година беше лансирана ракетата Titan IV B-32/Centaur (TC-14/Milstar-3). Мисијата беше да се постави сателитот Милстар во орбита. Но, заради грешка во софтверот, кој управувал со мисијата, и погрешно внесување на податоци во програмата, мисијата не беше успешна.
Имено, при подготовките за лансирање, била внесена погрешна вредност за константата на ротација на ракетата (наместо -1,992476, била внесена врдноста -0,1992476). Освен тоа, грешката не била препознаена од внатрешниот систем на ракетата. Сето тоа довело до губење на контролата на оската на ротирање и скршнување од патеката. Загубата довела до појава на пукнатини во реакциониот систем и истекување на горивото.
Со ова, сателитот бил поставен на погрешна патека, а орбитата станала неупотреблива. Истражувачкиот тим подоцна заклучил дека причините за неуспехот биле во неадекватното развивање на програмата, и во нејзиното тестирање и проверување.