да додадам ...(нема да пишувам атеист затоа шо делам општо Верници (христијани, муслимани, будисти итн итн) со НеВерници (атеисти, нихилисти, и некои како мене кои никаде не се пронаоѓаат но не се во групата на Верници))
голема е заблудата дека ако некој е НеВерник дека е деструктивец ...
Пример:
Ако Верникот верува во десетте божји заповеди
Јас сум Господ, твојот Бог! .. хмм .. .ми се наметнува туку ај :wink: се зезам
Да немаш други богови покрај Мене! .. кои богови ... ги има ли повеќе па можам да бирам?
Ако има други посочувања, тогаш значи за човекот тие се Богови, врвови на системот. Бог укажува дека Тој самиот е врвот, но како што реков, тоа понатаму му го докажува на човекот.
Не почитувај никакви идоли! .. хм .. ок ..
Не употребувај го напразно името Господво! ..ок
Секаде каде што човек ќе се насочи, тоа му влијае нему. Секој друг извор носи лоши примеси. Само Бог како највисок извор е чист од лошите примеси. Секоја работа на која човек силно се посветил (фокусирал) претставува негов идол и погрешно влијае на самиот човек. Само насоченоста кон Совршениот дава совршени ефекти.
Не врши никаква работа во недела! .. ехх .. во оваа немаштија тешко
маме ни ебаа
Со невршењето работа во недела не е исполнето правилото. Правилото е посвети го тој ден на Бог. Во тој ден човек може и тоа како да работи, само тоа да биде посветено на Бог. Тоа што човек еден ден духовно ќе го искористи ќе му се врати во смиреност и успешност во останатите работни денови. Неверувајќи во силата на даровите на Светиот Дух, независно колку и да се сили само ќе се заплеткува и уште повеќе ќе се губи во немаштија.
Почитувај ги својот татко и мајка! ... нормално ..
За некои ова не е нормално и не го прифаќаат. Ова правило го поставува редот во семејството. Кога има договор тогаш тој функционира, но кога нема договор, тогаш Бог одредува чие мислење ќе биде надредено. Левичарските и анархистичките движења кои внатре во човекот ги има помалку или повеќе го отфрлаат овој ред на нештата. Го отфрлаат редот на семејството со .
Не убивај! .. нормално ..
Сега тоа е толку силно вградено во нас, кога е нормално. Некогаш во жестоките времиња тоа не било толку нормално да се земе. Во примитивни племиња сеуште да му се украде кравата на припадникот на друго племе е добро. А тој да ни украде крава е зло.
Не врши прељуба! .. хмм ... зависи ... Љубов пред се
Овде ја одредува суштинската основа на љубовта. Со прељубата, со нарушување на посветеноста се срушува принципот на љубовта. Ова зборува и за постоењето на само ЕДЕН вредносен систем. Не постои можност за замена или паралелно сакање во иста сфера. Кога се направи замена на една љубов со друга, нарушен е принципот на љубовта и само тогаш верниот партнер стекнува право да го напушти другиот. Во таа смисла толкувај го и барањтео од првата заповед немај други Богови освен мене.
Исто како и не убивај.
Не сведочи лажно! .. хм ..
Правилото е поставено во апсолутна форма. Секоја лага независно колку мислиме дека ни носи спас или погодности подоцна ни наштетува. Посебно во политиката се напушта правната исправност и се прибегнува кон неправото оправдувајќи го со прагматичноста. Милион пати тоа се случувало и милион пати се докажало дека неисправното, интригите, тајноста носат само краток привремен мир. Вистината колку и да е тешко да се каже ги решава работите.
Не лакоми за куќата на својот ближен! ... никако
Не посакувај ја жената на својот ближен! .. паа .. се согласувам
Завидливоста во христијанството се смета за почетен извор на сите зла. Посакувањето на туѓото е стартот на злите дејства.
е сега ... за болдот ... наметнувате дека ако си атеист автоматски ти не ги почитуваш твоите родители/ближни а еве јас почитувам и многу поголем круг на луѓе ... и тоа вистински (не лажно и со лицимерие)... автоматски ми наметнуваш дека НеВерник е склон кон убивање? ... НеВерниците се апаши? за другите работи не навлегувам .. релативни се ... НЕ ВЕРУВАМ ДЕКА ПОСТОИ ЧОВЕК КОЈ НЕМА ПРЕКРШЕНО НЕШТО ОД ОВИЕ ЗАПОВЕДИ! ... ни пак ти ...
Кога верникот верува не значи дека по автоматизам веднаш сите позитивни ефекти на верувањето се случило, ниту пак обратно. Независно што престанал да верува, неверникот тргнал кон патот од доброто кон злото, додека верникот тргнал во спротивниот правец. Неверникот може да се држи до одредени вредности чисто поради внатрешна задршка, ама таа непоткрепена со исправна психологија и духовност полека слабее. Значи тој е во пад, а може да се зафаќа за лажни гранки кои не се способни да му го задржат падот на моралот. Спротивно е кај верникот. Тој се зафатил за нешто кое доколку доволно цврсто се држи без да се фати за лажните гранки ќе го искачува нагоре кон вредностите.
Ако некој е вистински „Верник“ (колку шо може да биде, ама тешко) зошто би ми наметнувал негови вредности, зошто би ме етикетирал со погрдни епитети, зошто таков напад? ... каде е дебатата, каде е разбирањето меѓусебно, каде е ширењето на Љубов а не насилство и газење на личноста на НеВерникот ... (да не филозофирам почнав да се чувствувам ко некој Геј кој бара права
)
Не зборуваме за НАМЕТНУВАЊЕТ, туку за ОТКРИВАЊЕ, РАЗРАБОТКА и ПРОМОВИРАЊЕ на вистинските вредности. Верникот и неверникот ги образложуваат вистинските вредности и како тие се постигнуват односно губат. Оној кој нема одговор, а не ги сака вели дека тие му се наметнати. Не тие не е наметнати тие самите постојат како универзални и совршени од таму се неизбежни за секој кој го сака доброто.
Апелот ми е да престанеме да живееме во наметнати рамки и сеење страв со пеколот (во делов за религија), според Вас (Верниците) Бог е во секој, Бог им дал слободна волја и свест на секого ... така да секој треба да е свесен без некоја таканаречена Црква поранешна инквизиција која палеше и убиваше треба да ми каже како треба д асе однесувам кого трба да сакам и почитувам ... Свесен сум барем до толку ...
Каков и да е вредносниот систем, тој ако постои ќе ги товари луѓето со нужноста од неговото применување. Ама неговото применување не затвора туку ослободува, а непринципиелните луѓе за слобода ја сметаат ситуацијата кога не би подлежеле на никакви вредносни системи од правила и принципи. Тоа би значело, ем да може да прави зло, ем никој да не го осуди за тоа. Ем да може да краде, ем оној кому украл да не го осудува за лошо. А сосема обратно ако нему тоа му се случило. Со еден збор шизофренична анархија и нихилизам.
Бог, како совршено добро, како сеприсутен извор на светоста, убавината, добрината... по својата природа не чини зло. Неговото отфрлање, затворањето на себе од пристапот на совршеното добро го пореметува човекот да ги прави работите исправно. Злото не постои, тоја е само нарушување на нормалните процедури. Пример оној кој сака БМВ не сака нешто лошо. Ама процедурата за да се дојде до БМВ е да работи, заработените вредности да се вредни. Општеството да му ги исплати тие работи во противвредност со која тој човек ќе си ја исполни љубовта кон БМВ. Значи тоа е процедурата. Меѓутоа оној кој не верува и мисловно и духовно нема основа да не верува дека може работите и поинаку да бидат достигнувани. Односно по скратена процедура, без работа, со кражби со лаги било како, да дојде до исполнување на својата желба. Ова со БМВ примени го во било која ситуација. Пример со љубов кон девојка. Некој смета дека треба да израсне со личноста за да биде љубен од девојката. Таква основа на убедување дава Верата во Бог
(еден општ универзален вредносен систем). Додека друг си мисли дека важно е само да се добие и може да се дојде до посакуваното на различни патишта
(залажувањето со постоење на повеќе вредносни системи, залажува со можноста од постоење на повеќе патеки), со трикови и по полесни скратени патеки. И како со колата. Може да дојде до посакуваното, ама неисправно, насилно, формално, не суштински. За неверникот самото формално добивање е доволно, иако не согледува дека со тоа ја уништил вистинската вредност на она кое го сакал. За верникот тоа не е доволно. Не е доволно само да се има, туку битно е и како. Ова е така, затоа што за неверникот не постои поголема вредност од она кое тој го посакува. Тој не признава некој кој треба да е судија над него
(значи нема вредносен систем, се нарушило постоењето на вредносен систем). За верникот над посакуваните вредности има уште повисока вредност кон која треба да се стреми, Бог. Постигнувањето на пониските вредности ќе го врши преку исполнување на правилата од повиските. Така се наметнува дека исполнувањето на правилата на највисоката вредност на општо, апсолутно добро, Бог, како патека која ќе му ги донесе сите други вредности (значи постои ЕДЕН, јасен и незаменлив вредносен систем).
Би требало да ... и постојат и се универзални .. еволуираме кон таа свесност да ги осознаеме ..
Штом еволуираме значи нема никогаш да дојдеме до крајот. Тоа е една бесконечна линија во која колку да одиме само се отвораат нови и нови непознати видици. Не заборавај дека ги забораваме старите и пак ќе треба да се навраќаме од почеток. Го осветлуваме нивото на кое сме сега, а наназад се затемнува. Светот не оди непрекинато акумулирајќи туку се движи низ скокови. Скокаме и со одреден скок се стигнвуа до одредена височина. Не можеме да се одржиме па паѓаме. Потоа пак се силиме и скокаме може повиско, може пониско, ама го губиме знаењето за подлогата. И пак паѓаме. И пак од почеток убедени дека следниот пат ќе стигнеме до врвот. Тоа е смешно вавилонско градње на кули бидејќи врвот е БЕСКОНЕЧНОСТА. Луѓето имаат погрешна претстава за непрекинато акумулирање. Ние старите работи сме ги заборавиле. А идните генерации многу од денешните нешта нема да ги знаат што ќе доведе до колапс на системот и ајде се одново. Дури и да не е така физичките емпириските достигнувања се како со брзината на светлината. Формално има граница. Ама е недостижна за оној кој добива постојано забрзување. Ако се потребни 10 000 години за да се дојде до најблиската ѕвезда, со брзина која физички е невозможна тоа значи дека таквата форма на стигнување до целта практично не е корисна. Потребен ни е друг пристап за одеднаш да дојдеме до сите знаења на светот. Потребен ни е страничен пристап кон целата линија на знаењето одеднаш. Оддеднаш општо опфаќање на целата линија на знаењето. Значи поважен е глобалниот концепт отколку деталите. Секојдневните емпириски откривања не значат многу ако не се во склоп на исправен глобален концепт. А низ Верата човекот стигнува до сите знаења одеднаш преку испитувањето на духот. Умот оди линиски, духот го опфаќа општото. Тоа значи не се движи физички до најблиската ѕвезда туку веднаш стигнува таму. Знаењата на духот произлегуваат од општата поврзаност на нештата. Така што она кое е до нас, мора да има дел од влијанието на нештата кои се на огромна далечина. Умот работи со претстави, духот со нештата такви какви што се. А поради поврзаноста тие нешта зборуваат за се одеднаш. Врз основа на такви испитувања на чистиот Дух исклучувајќи ги штетните примеси, Духот оформил глобален концепт за вистината кое ние го нарекуваме Христијанско учење за Бог и светот.
.