- Член од
- 21 септември 2017
- Мислења
- 17
- Поени од реакции
- 13
Како бе да нема посебна тема за ваков лепотан???
Кокер Шпаниел е средно-мало куче, роден атлетичар иако не изгледа така со долгите уши и влакна. По природа се секогаш весели, лесно се адаптираат на секаков живот, но имаат потреба да се прошетаат, да потрчаат и да подушкаат наоколу. Според мое искуство се екстремно интелигентни и неверојатно лакоми за храна. Доколку има во понуда храна можат да научат буквално се. Лојални се и имаат потреба да бидат до газдата секогаш. Доколку не добиваат доволно љубов знаат да паѓаат во депресии и да бидат деструктивни.
Изглед:
Кокерите можат да бидат црни, светло кафеави, темно кафеави, блек енд тен (како доберман исти), двобојни со црно и бело, двобојни со кафеаво и бело, и тробојни. За да се зачуваат линиите и боите е забрането парење на еднобојните (под еднобојни се подразбира и блек енд тен) со двобојни и тробојни кокери. Телото му е малку подолго од високо. Ушите треба да бидат долги тогно до носот на кучето и да стојат ниско на главата.
Здравје:
Во главно здрави кучиња со ретки проблеми. Во некои линии се јавува епилепсија, во неколку други катаракта на очите. Многу важно е чистење на ушите бидејќи се јавуваат инфекции. Лесно се здебелуваат бидејќи јадат како стоки жаргонски кажано.
Еве еден од подобрите кокери кои ги имам видено на интернет, а можеби и најдобар.
Конкретно јас чував кокер во стан, беше докажан лепотан, прв на секоја изложба на која бил во животот, а во тие изложби имаше и кучиња кои беа интернационални прваци. Беше црн по боја но моментално немам слики за да ви го покажам.
Неколку анегдоти од него:
Знаеше да ја одврзи една вреќа со ореви, да украде ореви (множина), да ги крши еден по еден и притоа да ги јаде само јатките.
Го носевме кај кучка за парење, со ќебе преку глава во кола, на отприлика 4-5 километри оддалеченост, и другиот ден избега од дома и успеа да ја најде кучката.
Јадеше буквално се што јадевме ние вклучувајќи и овошје и зеленчук како зелка, краставици и сл.
Никогаш не можам да сфатам како, но успеваше на други кучиња многу поголеми од него да им се наметне како алфа мажјак.
Ги имаше отворено од кујната фиоките, го турнал шеќерот на земја и го начекавме како го лиже од земја.
Беше украден кога беше стар и болен, крадците му давале јадење додека можел, се настегал здраво, и со подуен стомак им избегал и се врати. Случкава ја знаеме бидејќи разбравме кој го украл.
За мене ова е најубавата раса на куче, иако можеби не ги исполнува "мачо" стандардите на многу сељаци.
Кокер Шпаниел е средно-мало куче, роден атлетичар иако не изгледа така со долгите уши и влакна. По природа се секогаш весели, лесно се адаптираат на секаков живот, но имаат потреба да се прошетаат, да потрчаат и да подушкаат наоколу. Според мое искуство се екстремно интелигентни и неверојатно лакоми за храна. Доколку има во понуда храна можат да научат буквално се. Лојални се и имаат потреба да бидат до газдата секогаш. Доколку не добиваат доволно љубов знаат да паѓаат во депресии и да бидат деструктивни.
Изглед:
Кокерите можат да бидат црни, светло кафеави, темно кафеави, блек енд тен (како доберман исти), двобојни со црно и бело, двобојни со кафеаво и бело, и тробојни. За да се зачуваат линиите и боите е забрането парење на еднобојните (под еднобојни се подразбира и блек енд тен) со двобојни и тробојни кокери. Телото му е малку подолго од високо. Ушите треба да бидат долги тогно до носот на кучето и да стојат ниско на главата.
Здравје:
Во главно здрави кучиња со ретки проблеми. Во некои линии се јавува епилепсија, во неколку други катаракта на очите. Многу важно е чистење на ушите бидејќи се јавуваат инфекции. Лесно се здебелуваат бидејќи јадат како стоки жаргонски кажано.
Еве еден од подобрите кокери кои ги имам видено на интернет, а можеби и најдобар.
Конкретно јас чував кокер во стан, беше докажан лепотан, прв на секоја изложба на која бил во животот, а во тие изложби имаше и кучиња кои беа интернационални прваци. Беше црн по боја но моментално немам слики за да ви го покажам.
Неколку анегдоти од него:
Знаеше да ја одврзи една вреќа со ореви, да украде ореви (множина), да ги крши еден по еден и притоа да ги јаде само јатките.
Го носевме кај кучка за парење, со ќебе преку глава во кола, на отприлика 4-5 километри оддалеченост, и другиот ден избега од дома и успеа да ја најде кучката.
Јадеше буквално се што јадевме ние вклучувајќи и овошје и зеленчук како зелка, краставици и сл.
Никогаш не можам да сфатам како, но успеваше на други кучиња многу поголеми од него да им се наметне како алфа мажјак.
Ги имаше отворено од кујната фиоките, го турнал шеќерот на земја и го начекавме како го лиже од земја.
Беше украден кога беше стар и болен, крадците му давале јадење додека можел, се настегал здраво, и со подуен стомак им избегал и се врати. Случкава ја знаеме бидејќи разбравме кој го украл.
За мене ова е најубавата раса на куче, иако можеби не ги исполнува "мачо" стандардите на многу сељаци.