Албанците не се Илири! Доказ
Имено, албанската популација, сообразно на својот карактер во случаите со Херакле, кога го терале добитокот, за што како награда добиле територии во денешен Дагестанј и Казакстан. Служејки во војската на Дариј се стекнале со привилегии да останат на тие територии.
Понатаму додворувајки му се на кралот Владислав во 1034 год. н.е. добиват територии на Балканот.
Пишаните матерјали сведочат, сведочат и сеќавањата на сегашниве генерации,кои се темелат на пренесување од колено на колено, дека најмногу бегалци од Македонија има од градовите и селата што гравитираат кон денешна Албанија и каде се сега Албанците мнозинско население.
Теророт што го вршеле албанските орди под закрилата на Турчинот е тема во многу трудови од нашите автори, на пр: ,,Кузман Капидан,, од Григор Прличев.
Податокот дека во Македонија постојат македонци со исламска верисповест сведочи за тој терор, бидејки со цел да се сочува сопствениот живот, како и животот на породот, луѓето од западниот дел на Македонија биле принудени да се откажат и од сопствената изворна религија. Теророт над тоа население, кое за себе вели дека се македонци, продолжува и денес, за да се изјаснат дека се Албанци.
Со додворувањето на турската власт албанскиот народ ја зацврстува својата позиција на Балканот и ги проширува териториите на кои се населуваат семејства од дојденци од Албанија, но успева да изгради систем со кој делува во научните кругови и да наметне теза дека е староседелски на Балканот, потомок на Илири.
Не е мал временскиов период во кој ја остваруваат нивната намера, но не е мала и територијата на која се шири тоа влијание.
Земјите од Балканскиот Полуостров во вториот милениум по н.е. влегуваат со уште еден член, уште еден народ по име Абанци.
Цитираме:
,,Како што е веќе истакнато, Албанците потекнуваат од војничкиот состав на византиските сили-единици кои се поразени кај термополите на Солун, а на кои прибежиште им дал српскиот крал Владислав во 1034 год. Пополнувањето на византиските единици е вршено од тогашната држава Албанија-Албаона, која се лоцира меѓу Каспиското и Црното Море, во денешните Дагестан и Казахстан,,.
така пишува авторот Љубомир Домазетовиќ во своето дело
,,Античка Македонија,,
Еве што пишува Јустин во своето дело ,,Филипова Историја,,
Кога заминал Јасон (еден од водачите на Аргонаутите) со огромно множество луѓе од Тесалија во Колхида, (област јужно од Кавказ каде што Аргонаутите отишле да го бараат овновото руно) водел големи војни со соседите и освоените територии му ги давал на тестот за да ја излади неправдата од претходната војна.
Се зборува дека Јасон бил прв од смртниците по Херкула и Либера, за кои се вели дека биле кралеви на Исок, што ја освоил оваа страна на светот. Склопил сојуз со Албаните зашто се кажувало дека тие го следеле Херкула кога овој, откако го погубил Гериона од Италија, од албанскита планина го водел добитокот низ Италија. Бидејќи си споменувале за своето италско потекло тие за време на војната со Митридат ја поздравиле војската на Гај Ливиј Помпеј како братска,,.
Во фуснотата бр.73 според Плутарх се вели:
,,Албаните првин му допуштиле на Помпеј да помине низ нивните предели, но потоа на два пати му се протиставиле,,
Да спомениме дека Митридат бил крал на Партите, а Гај Ливиј Помпеј римски војсководител.
Истиот автор наведува дека Амазонките биле соседи на Албаните.
Ден Браун автор на книгата
,,Кодот на Ди Винчи,,во гл.34стр.157,158.
,,На луѓето им требаат структурата и упатувањето што им ја дава црквата, а не галење и попуштање. Таа вечер пред пет месеци додека заминуваше од аеродромот се изненади кога виде дека не одат накај Ватикан, туку по источниот кривулест планински пат.
Каде одите праша?
Во Албанските планини, одговори човекот.
Состанокот е во дворецот ,,Ѓендолфо,,
Името на Албанските планини останало да сведочи за една вистина која го потврдува податокот дека навистина кралот Херакле ги пронашол албанските племиња на таа планина и откако се приклучиле кон неговата војска со цел да ги вршат споредните работи се доселиле воглавно на териториите на денешен Казакстан и Дагестан со исклучок на некои племиња кои останале во денешна Словенија и Македонија на врвот на Шар Планина, каде се затечени со победата на риската војска над македонците во третата македонско-римска војна во 168 год. п.н.е.
Топонимите - значи имињата на местата населени, имињата на реките, планините се од времето на наводното доселување на Словените, а не од времето на доагањето на албанците во 1034 год.
