Генерално сум пораснал со антирасизам ставови, можеби потекнува тоа од образованието , литературата , незнам Колибата на чичо Том итн, но како дете немав црнец видено во живот и ми биле ете симпатични. Денес реално сум со став, подалеку од црнци. Може и да се класифицира како расизам но не ми е гајле.
Мислам на просечен црнец, не не оној мал процент кој што успеал и сакал да се интегрира во Американското општество. Црнечки гета заобиколување во широк периметар.
Постои распад на црнечкото семејство, грото се од распаднати семејни заедници, самохрани мајки на социјална помош. Со став се дека ако се вработат дека тоа значи да им робуваат на белците, а криминалот е пожелен, бандите се вообичаени, има еден куп случаи на убиства само затоа што некој си рандом "нормален" црнец сакал да тргне по пат на образование и вработување наместо да членува во локалната банда.
Ова е чинам регресивен процес, пред 30+ год. не биле до толку, има мислење дека достапноста на соц. помош наместо да помогне напротив одмогнало.
Инаку ако некој црнец се збогати, дали преку спорт, рапер некој итн го напушта гетото и се сели во квартови без црнчуги. Секаго тоа циганското во себе и понатаму го носи. Секогаш има исклучоци, има и црнци интелектуалци но тоа е толку мал број да спаѓа во рамки на статистичка грешка.
