Па пред да почнам да одам во школо обично си играв сама( ме викаа надвор со другите да си играм, а јас одбивав да одам), си играв претежно на доктор, моите редовно беа преврзани со завои, на секои 5 минути им ’мерев’ притисок, отчукување на срцето итн. Од кога почнав да одам на школо, ич не се дружев со моите школски. Си играв со бандата од братучеда ми, и сите беа на различна возраст. Кога бев во забавиште, ние бевме прва сена, а братучеда ми втора( поголема од мене), и ме земаше од школо, со точак, и ме носеше кај неа у маало. Таму со уште 10-тина деца ( имаше некои и 5 години постари) игравме по цел ден некои игри со топка, фудбал редовно игравме и тоа имавме термин да се собереме од 5 часот попладне, до 7 треба фудбал да се игра. Се сеќавам дека еднаш, лето беше, и чичко ми беше дојден на госте кај нас. И нешто зема да свири со гитарата, некоја песна, ама песната беше многу енергична. И јас и братучеда ми игравме ТАНГО! Ние бевме надвор , а чичко ми внатре. И братучеда ми редовно паѓаше, и и се случуваат некои баксузни работи. И се отсопна, и јас со неа, почнавме да се тркаламе по улицата. Мене ништо не ми беше, ама нејзе и двете раце и беа скршени. А зимото кога ќе паднеше снег ние со санки се спуштавме од улицата ( Инаку таму каде што живеам е нагорница), и често се кршеа раце, нозе, глави. Мене до душа никогаш не ми се случи несреќа. У принцип многу мирно дете.