На некои им треба финансиска помош, на некои маж, на некои и двете.... небитно, секој човек со своите проблеми. Битниот момент е дека човек не треба да се доведе во ситуација да повреди или да се зеза со самохрана мајка. Уште во старт да свати дека тоа е пакет и нема тука ја сакам мајката ама не го сакам детето, шо ке речат моите, шо ке речат другарите, соседите... Имаш или немаш доволно крв во себе за таа работа? Ако се сметаш за способен да се справиш со ситуацијата ок ако се осеќаш слаб тогаш батали, не влегувај во таква врска оти ке го заебеш ем својот ем туѓиот живот...
Еве едно мое искуство, кое тешко дека ке се вклопи во претходните муабети.. ,,своевремено,, како ерген, имав девојка која неколку години беше разведена и од тој брак имаше дете на тогаш некоја 3-4 годишна возраст, се развела некој месец по породувањето.... мислев дека сум ја нашол совршената, преубава, презгодна, добра, паметна, друштвена, трудољубива, интелигентна... се нај, нај. Ми беше угорнина, али бев заљубен и решен да бидам маж а не путка која ке подлегне на тоа што ке речат другите или моите... и така и се однесував, не дозволив во ниту еден момент да се осети хендикепирана поради разводот или детето. После се случи срање, таа се заљуби до мера да во еден момент ми каже дека толку многу ме сака што за мене ке го остави детето кај нејзините.... во тој момент ми се згади од неа, од најубаво суштество одеднаш пред мене видов монструм, гледав себична гнаса која сака само на неа да и биде добро... се запрашав, ако она е спремна за сопствена комоција да си го остави сопственото дете, што останало за мене, на прва кривина ке ме згази како пијан лајно... инстантно си заминав, не и објаснив зошто, и никогаш повеќе не и кренав ниту на телефон.
.
