Дотичната професорка на универзитетот Визиус за кој првпат слушам и незнаев дека постои таков универзитет овде изјавила дека: Кога еднаш ќе се затвори вратата која влече назад, може да се оди само напред. Најверојатно истата плоча ја и сега вергла само место името бугарите во устав или созреала малку. Не вреди бајтите да се трошат за вакви краткогледи. А можеби и сфатила дека името немаше никаква врска со мизеријата и пропаста во државава.Четирите предложени амандмани треба да донесат една многу поголема промена, која не ја заговараат дури ни имплицитно: да им го оневозможат лускузот кој го имаа сите досегашни влади, на сите идни влади - спорот за името да им биде изговор за несовесно работење, корупција и системски пропусти. Конечно, сите министри, директори и останатите функционери ќе мора да се вратат дома и да ги засукаат ракавите (почнувајќи од премиерот, кој ќе мора да воспостави повисоки стандарди, политичка и морална одговорност и мерит систем за своите соработници). Кога еднаш ќе се затвори вратата која влече назад, може да се оди само напред.
Бабите и дедовците што дремеа на вруќината на протестите имаа поголема политичка зрелост од цела шарена револуција, ваквите професори вклучувајки го и Димитар Апасиев кој патем сега веднаш сфати дека испадна магаре.
Ова беше апла класичен комуњарски потег за омаложување на мислењето од мене ама последно ми е