Имам еден проблем подолго време, прошлата недела сонував некој сон некоја жена во сонот ми кажа да одам во црквата св Зоасим, ама таква нема има св Зосим во Србија во Тумане. Дали е тоа некој знак нешто?
Би било најкорисно ако го заборавиш сонот, оти демоните им се јавуваат на луѓето во сон и со тоа јавување отпочнува демонската манипулација со човекот.
Ако и сам забележуваш дека така насловена/посветена црква нема, односно ја има во Србија, дотолку повеќе заборави го сонот, оти ако почнеш да шеташ од црква до црква, некој од домаќините по црквите ќе те препознае како изманипулирана личност, која бесцелно се движи наоколу, а не добива ништо душокорисно.
За секој случај, посоветувај се со саглам свештеник или монах, за да добиеш точен совет непосредно, „тет а тет„, не преку форуми...
Инаку, самиот манастир во Тумане е редовно и масовно посетуван од полконици, што значи дека „има нешто„.
Би било најкорисно ако го заборавиш сонот, оти демоните им се јавуваат на луѓето во сон и со тоа јавување отпочнува демонската манипулација со човекот.
Ако и сам забележуваш дека така насловена/посветена црква нема, односно ја има во Србија, дотолку повеќе заборави го сонот, оти ако почнеш да шеташ од црква до црква, некој од домаќините по црквите ќе те препознае како изманипулирана личност, која бесцелно се движи наоколу, а не добива ништо душокорисно.
За секој случај, посоветувај се со саглам свештеник или монах, за да добиеш точен совет непосредно, „тет а тет„, не преку форуми...
Инаку, самиот манастир во Тумане е редовно и масовно посетуван од полконици, што значи дека „има нешто„.
Имам еден проблем подолго време, прошлата недела сонував некој сон некоја жена во сонот ми кажа да одам во црквата св Зоасим, ама таква нема има св Зосим во Србија во Тумане. Дали е тоа некој знак нешто?
Ако веќе мислиш да одиш и имаш време и финансиски средства оди до Црна Гора во Будва во манастирот Подмаине и барај го отецот Рафаило пошто според мене тој е новиот Јован Златоуст достоен со Божја дозвола како претставник на православието во неговото суштинско,природно и исконско битие...
Ако веќе мислиш да одиш и имаш време и финансиски средства оди до Црна Гора во Будва во манастирот Подмаине и барај го отецот Рафаило пошто според мене тој е новиот Јован Златоуст достоен со Божја дозвола како претставник на православието во неговото суштинско,природно и исконско битие...
@alf@PROROKOT и било кој што знае да ми одговори...Зошто религиите не успеаја да го подобрат животот, да го воздигнат човечкото кај човекот?????
Сведоци сме на огромната злоба и љубомора меѓу луѓето...зошто.....младиве генерации се катастрофа...алкохол, дрога, секс, насилство...психички болни деца веќе на 11 -14 години???
Ова е повеќе субјективен заклучок, иако сме сведоци дека ,,...светот во зло лежи...", сведоци сме дека има и убави, прекрасни работи, креации..., дури и Господ одеше по земјава и ни даде решение да го спасиме светот и себе си...., и тоа секако се случува, само треба да се гледа и антиципира со духовни очи.
Оттука е и евангелскиот, библиски оптимизам, дека се ќе биде по Божјата волја согласно со позитивниот, благодарен човечки одговор на Истата(Божјата волја) за вечна радост и љубов на создаденото т.е. човекот и светот.
@alf@PROROKOT и било кој што знае да ми одговори...Зошто религиите не успеаја да го подобрат животот, да го воздигнат човечкото кај човекот?????
Сведоци сме на огромната злоба и љубомора меѓу луѓето...зошто.....младиве генерации се катастрофа...алкохол, дрога, секс, насилство...психички болни деца веќе на 11 -14 години???
Ова е повеќе субјективен заклучок, иако сме сведоци дека ,,...светот во зло лежи...", сведоци сме дека има и убави, прекрасни работи, креации..., дури и Господ одеше по земјава и ни даде решение да го спасиме светот и себе си...., и тоа секако се случува, само треба да се гледа и антиципира со духовни очи.
Оттука е и евангелскиот, библиски оптимизам, дека се ќе биде по Божјата волја согласно со позитивниот, благодарен човечки одговор на Истата(Божјата волја) за вечна радост и љубов на создаденото т.е. човекот и светот.
Имам еден проблем подолго време, прошлата недела сонував некој сон некоја жена во сонот ми кажа да одам во црквата св Зоасим, ама таква нема има св Зосим во Србија во Тумане. Дали е тоа некој знак нешто?
Она што е Црковна препорака е да сме на Литургија во парохијата кај што припаѓаме колку можеме во редовност, а посетувањето на духовни места секако е полезно, но не по императив и раководење по соновите, туку според можноста и желбата, во случајов ако имате можност и желба секако не е грешка да појдете во Тумане, но никако по "наметнатост" од сонот.
Аххх, најтешката задача на човекот, да кажам и невозможна.
Факт е дека луѓето смртно се плашат од тагата и таа тагофобија оди дотаму што се би дале само да не бидат тажни.
Никогаш нема да сфатам кога за некој што починал, како утешение за семејството му велат -Така сакал господ!
Пред некое време слушам на ТВ во една емисија, гостин беше некој професор од теолошкиот фак. говори за смртта и како не би требало да плачеме за починатиот, напротив, треба да се радуваме,оти он одел во Божји раце
како може мајка што изгубила чедо да го сфати ова...како може она да се радува, можеме ли ние воопшто да бидеме оптимисти, па колку и да сме со духовни очи???
Аххх, најтешката задача на човекот, да кажам и невозможна.
Факт е дека луѓето смртно се плашат од тагата и таа тагофобија оди дотаму што се би дале само да не бидат тажни.
Никогаш нема да сфатам кога за некој што починал, како утешение за семејството му велат -Така сакал господ!
Пред некое време слушам на ТВ во една емисија, гостин беше некој професор од теолошкиот фак. говори за смртта и како не би требало да плачеме за починатиот, напротив, треба да се радуваме,оти он одел во Божји раце
како може мајка што изгубила чедо да го сфати ова...како може она да се радува, можеме ли ние воопшто да бидеме оптимисти, па колку и да сме со духовни очи???
Отворањето на духовните очи е последица од преумувањето/покајанието кое се случува кај верните, кога ќе се сретнат со Бога. Со тоа отворање на духовите очи (очите од (раз)умот), сите нешта се гледаат на поинаков начин, не на начин на кој истите нешта ги гледаат световните луѓе. Така, духовноста воедно значи и надминување на простата световна сентименталност па последично, смртта од ближниот не се гледа како крај на животот, туку како промена на начинот на битисување, каде душата од упокоениот продолжува да битисува, затоа што не е подлежна на смртта, како што е случајот со телото кое се погребува и распаѓа.
Друга и поважна е приказната што се случува со душата од покојникот и каде (!) се наоѓа таа после смртта.
Srpska pravoslavna crkva i vernici slave praznik Svetih Zosima i Jakova tumanskih. Posebno svečano je u manastiru Tumane, gde je održana Sveta arhijerejska liturgija, a potom i akatist svetiteljima i molitve za zdravlje.
www.rts.rs
Па отприлика на неговиот ден си го сонувал. Иди и не се замарај. Прошетај се.
Аххх, најтешката задача на човекот, да кажам и невозможна.
Факт е дека луѓето смртно се плашат од тагата и таа тагофобија оди дотаму што се би дале само да не бидат тажни.
Никогаш нема да сфатам кога за некој што починал, како утешение за семејството му велат -Така сакал господ!
Пред некое време слушам на ТВ во една емисија, гостин беше некој професор од теолошкиот фак. говори за смртта и како не би требало да плачеме за починатиот, напротив, треба да се радуваме,оти он одел во Божји раце
како може мајка што изгубила чедо да го сфати ова...како може она да се радува, можеме ли ние воопшто да бидеме оптимисти, па колку и да сме со духовни очи???
Човекот неможе да се помири со трагичноста на смртта, тоа е спротивно на нашето битие во кое е вдахнат, кодиран вечниот живот зададен од Господ, но како што советува апостол Павле,,... немој да тагувате како незнабошците..., смртта на ближните неможеме да ја прифатиме, но со верата во Бога добиваме утеха (дека сепак се живи во Бога), и тоа дефакто се случува, како минува времето во кое сите се движиме сите во таа насока да го поминеме искуството на распадот, смртта добиваме не само утеха туку и смисла на нашето постоење, верувајќи дека Господ ќе не воскресене сите за вечен живот, радост ...
Сакам да знам т.е некој теолог да ми каже што точно се случува тие 40 дена (6 недели) откако ќе почине човекот?
Зошто треба до 40 дена секој ден да се оди на гробот и да се пали свеќа и да се чита молитва за починати?
Скоро имав смрт на близок, па ова ни беше кажано од нашиот поп.
За тие 40 дека душата 20 пати преминува нешто-некаде?
Ве молам за сериозен теолошки одговор
Сакам да знам т.е некој теолог да ми каже што точно се случува тие 40 дена (6 недели) откако ќе почине човекот?
Зошто треба до 40 дена секој ден да се оди на гробот и да се пали свеќа и да се чита молитва за починати?
Скоро имав смрт на близок, па ова ни беше кажано од нашиот поп.
За тие 40 дека душата 20 пати преминува нешто-некаде?
Ве молам за сериозен теолошки одговор
Најкратко кажано:
- 3 дена по смртта, душата човекова е се‘ уште во овој свет и ги поминува местата на кои чинела добри дела-ако воопшто ги чинела. На крајот од тие 3 денови, душата се среќава со Христа Бога, на поклонение, прв пат.
- од 3-от до 7-от (9-от ден), душата ги посетува Рајот и пеколот. По 7-от (9-от) ден, душатата се среќава со Христа Бога, на поклонение, втор пат.
- од 7-от (9-от) ден до 40-от ден, душата ги минува 20-те митарства, на кои демоните и‘ ги читаат нејзините злодела, а анегилте нејзините добри дела. По тие 40 денови, душата се среќава со Христа Бога, на поклонение, трет пат.
По третата средба, Христос Бог и‘ одредува на душата времен престој, или во Рајот или во пеколот, доколку претходно (душата) не била одвлечена во пеколот од самите демони, при поминувањето на душата низ митарствата.
Најкратко кажано:
- 3 дена по смртта, душата човекова е се‘ уште во овој свет и ги поминува местата на кои чинела добри дела-ако воопшто ги чинела. На крајот од тие 3 денови, душата се среќава со Христа Бога, на поклонение, прв пат.
- од 3-от до 7-от (9-от ден), душата ги посетува Рајот и пеколот. По 7-от (9-от) ден, душатата се среќава со Христа Бога, на поклонение, втор пат.
- од 7-от (9-от) ден до 40-от ден, душата ги минува 20-те митарства, на кои демоните и‘ ги читаат нејзините злодела, а анегилте нејзините добри дела. По тие 40 денови, душата се среќава со Христа Бога, на поклонение, трет пат.
По третата средба, Христос Бог и‘ одредува на душата времен престој, или во Рајот или во пеколот, доколку претходно (душата) не била одвлечена во пеколот од самите демони, при поминувањето на душата низ митарствата.
...затоа што деновите меѓу 7-от (9-от) и 40-от се најстрашните за душата, во кои душата ги минува 20-те митарства, на кои и демоните и ангелите ги читаат злоделата и добродетелите кои душата, (заедно со телото) ги чинела во својот овоземен живот.
Значи, во тие денови, душата го поминува/преживува својот суд, и тој суд има однапред непознат исход (исходот го знае само Бог, не и душата на која и‘ се суди...) па токму затоа во тие денови, роднините и блиските треба да се молитвено настроени кон душата од покојникот, за да можат тие молитви, упатени од овој кон „оној„ свет (до и кон Христа Бога, Судијата на душата), да и‘ бидат на помош на душата, која во тие денови го преживува своето судење...
Така, не е во прашање само палењето свеќи во тие денови, туку и молитвеното однесување, како помош за душата од упокоениот.
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.
