Да не се расплинеше Аце Големиот до Индија, туку да се вратеше од Вавилон и да го освоеше РИМ, сега сите во пошироката околина ќе бевме наследници на антички македонци
Македонија под српска окупација
- Креатор на темата TpH_Bo_OkO
- Време на започнување
- Член од
- 10 септември 2016
- Мислења
- 9.333
- Поени од реакции
- 19.030
Мамицата у пичка на сите, устата да ви ја ебам четничка, татарска и усташка.
Ваква дискусија е најдобра, ништо лично кон никого кој ќе се пронајде во навредата си ја имал мувата на капата, респект за секој друг чесен човек кој не е Македонец а живее во Македонија.
Ваква дискусија е најдобра, ништо лично кон никого кој ќе се пронајде во навредата си ја имал мувата на капата, респект за секој друг чесен човек кој не е Македонец а живее во Македонија.
- Член од
- 19 септември 2009
- Мислења
- 5.081
- Поени од реакции
- 4.932
ок, ке имаамо у предвид.
Автоматски споено мислење:
Ти праивш муабет за обичен народ, јас правам муаабет за систем кој е воспоставн од државата, ти набојав горе почни од образовниот систем па до цркватаа, народ како народ секако дека Србија и Србите ке ги рачуна за најблиски бидејќи имаат сличен јазик, исти обичаи, иста вера, иста култура.
Тоа што се дешаава овде покуша и Мило во Црна Гора со измислувањ на некој нов јазик, нова азбука, нова црква...но истиот се заеба со тајмингот бидејќи не е 45`, веќ 2020 каде што тешко може да пројдат такви работи.
Што ти згрешиле усташите па сега?
- Член од
- 7 декември 2019
- Мислења
- 5.119
- Поени од реакции
- 9.349
- Возраст
- 65
Оној со гаќникот што тера великобугарска агенда е од таму! Ама генерално исти к*рац сте сите, сите сте мали шовинистчиња. И ти и тој велкосрбинот од Герман или од М’глинце и хрвацкиот б’лгарин!
А зошто го избегнуваш периодот на СХС и кралството Југославија кога србите имаа неприкосновена контрола над Вардарска Македонија? Кој им пречеше тогаш да ги посрбат македонците?
Ултимативно твојот аргумент се врти врз некоја нездрава фиксација со анекдоти како крсна слава, и историското наследство оставено од владеењето на српските цареви на овие простори, а дрифташ околу капитални докази како јазик, црква, самосознание, 20 востанија и товар цел историски докази.
Знам што ти е проблемот, најверојатно си од Скопје или Куманово каде што заради блискиот проксимитет и историски околности српското влијание е најсилно, и имаш створена когнитивна дисонанца мислејќи дека наметнатото над тие два северни градови е правило надолу кај другите македонци што не е
имаше на ХРТ пред недела и кусур документарен филм, 2 атентата, не го гледав од почеток, мислам 1от атентат го мислеа убиството на хрватскиот пратеник во парламентот на СХС во Белград... јасно е дека имало елементи, па и
6-то јануарска диктатура мислам беше, а за да се створат усташите... тие во почетокот имале и заеднички точки со комунистите... нивната негативност почнува со формирање на НДХ и злосторствата врз цивилите за време на ВВ2, а во кој биле далеку најбрутални, бетер од германците, кољачко ниво на балисти + организација на логори како гестапо...
тие се осудени од ЕУ и на црн список е се поврзано со нив...
бај тхе веј, не знам зошто никој од нашите а и српските историчари и надлежни не поднесе до ЕУ да се стават на таа листа и Балистите, ќе се најдат и документи и докази...
.. и Балистите може имале за Албанија некој позитивни работи, во некој период, борба против итакијанските фашисти, но имале злосторства во други соседни територии, Македонија, Косово... не знам дали и во Грција ??
Дали ти е познато дека за прв пат е спомата слава во 1018 на Самоиловиот војвода Ивец. Од таму, што ако тој обичај е проширен од Македонија во други простори.... а во Македонија останало.
- Член од
- 19 септември 2009
- Мислења
- 5.081
- Поени од реакции
- 4.932
Не ми е познато, ние правиме муабет за крсна слава, Самуил Цар на Заапдното Бугарско царство и неговите компањони кој ти знае што се славеле, но крсна слава не верујем.
Автоматски споено мислење:
Немало потреба од посрбување, бидејќи истите се идентификувале со Србите, додека мора да се признае имало и доста бугараши.
Автоматски споено мислење:
а?
Автоматски споено мислење:
Делумно тачно, само треба да го додадеш и Тетово, Кичево, Велес, Крива Паланка, Кратово, Прилеп... па ти другар денеска после 30 години независност за 15 години ке сее изедначи временскиот период кога Македонија била во СФРЈ и самостална, денеска сее слуша српска музика иако е достапна и бугарска, се гледаат ссрпски филмови многу повеќе иако сее достапни у бугарски, се навива за српски спортски клубови, а досега никого не сум сретнал да навија за Левски или да се пали на некој бугарски клуб, а при тоа имаш системски расрбувањее 30 години... така да и ова треба довољно да ти кажува.
Последно уредено:
Значи според твојата теорија до 1941 жителите на Вардарска Македонија доброволно се декларираат како срби и не некакви вчера посрбени, ами вековни, старо-срби дасибат веко, и за нецели 3 години тие трагично си го забораваат србството и се прават на чукнати?
Значи нема смисла разговоров, има луѓе кои уште се живи од тој период би знаеле ако си биле среќни срби и во таков мал период некој со стап ги натерал да не се, говориш абсурди.
Македонизмот е делумно производ на српската неспособност да го посрби регионот.
Еве ми го омилениот пример за српската неспособност комплетно да го асимилира народот врз кој има абсолутна власт:
Васка Зойчева – Уикипедия
bg.m.wikipedia.org
Последно уредено:
тогаш еве во српска литература: http://www.doiserbia.nb.rs/img/doi/0350-0861/2015/0350-08611501123P.pdf
Српски историчар, византолог Божидар А. Прокић (1859–1922) први је изнео хипотезу да се слава код Срба помиње већ 1018. године. Наиме, у својој студији (Прокић, 10–12), Прокић је на основу несачуваног оригинала списа Јована Скилице, чију је историју дословно преписао Георгије Кедрин, дошао до закључка да је вест о прослави празника Успења Богородице 15. августа 1018. године, коју је приредио „маћедонски војвода“ Ивац, у ствари била његова јавна светковина (слава, έορτή). Војвода Ивац је био последњи који је пружао отпор византијској власти после слома Самуиловог царства. План за превару и хватање Ивца цар је поверио архонту Евстатију, „који је добро познавао обичаје македонских Словена, па се једним таквим обичајем и послужио да ухвати Ивца. Тај обичај био је слава или крсно име, које је Ивац прослављао на Велику Госпођу...
- Член од
- 19 септември 2009
- Мислења
- 5.081
- Поени од реакции
- 4.932
После пуног Прокићевог навода Скиличиног/Кедриновог текста о Ивчевој прослави празника Пресвете Богородице, М. С. Филиповић каже: „Прокић је утврдио (курзив НФП) да је Ивчева светковина била оно што је код савремених Срба слава или крсно име.“ И даље: „Скиличин опис је веома значајан, јер даје могућност да се на несумњив начин утврди карактер ήορτέ и да се утврди старост појединих елемената у комплексу славе (...) Ако се неке чињенице из Скиличина описа упореде с одговарајућим елементима у служби или слави у Македонији, биће још очигледније да је Ивчева έορτή била наша слава или служба“ (Филиповић, 155, 157). Најзад, Филиповић износи (стр. 156, 157) да је Ивац убијен на дан његове „славе“, али се из новог превода Скилице види да он није убијен, већ „само“ ослепљен и затворен у тамницу. „Славу“ „српског“ војводе Ивца помиње и етнолог Бојан Јовановић, али без навођења икаквог извора (Јовановић, 593, нап. 2). У интерпретацији дела Јована Скилице (J. Scilizae, 361) држао сам се његовог савременијег издања, рецензије и коментара, које су извршили Johannes Thurn и југословенски и српски византолог Јадран Ферлуга (Ферлуга, 130– Н. Ф. Павковић, Слава или Крсно име код Срба 129 133), који су нешто другачији и поузданији, па (мислим) и прихватљивији од поменутих Прокићевих и Филиповићевих. Први који је негирао Прокићево изједначавање српске славе са Ивчевом έορτή био је историчар Владислав Скарић (1869–1943). Он сматра (1920. г.) да се ту не ради о крсном имену (слави), него о слави цркве посвећене Богородици, коју је Ивац можда обновио или изградио (Скарић, 326–327). И Р. Грујић је (1930. г.) сматрао да је у случају војводе Ивца била општа заветна или црквена (а не кућна) слава (Грујић, 463–464). Из превода Ј. Ферлуге, али и његовог коментара у нап. 2, (с. 131) јасно се види да је „Ивац славио јавни празник Успење пресвете Богородице“, односно: „Тешко је рећи о каквој се прослави радило (каже Ферлуга); изгледа да је ипак била у вези са обичајима из родовско-племенског уређења, ако је византијски хроничар успео да приближно репродукује елементе који је сачињавају: позивају се суседи и гости из шире околине, поштује се мир ...“. У поменутом извору изричито се каже да је војвода Ивац Бугарин, а не уопштено (по Прокићу) „Словен“, а још мање да је Србин. Наиме, Прокић је писао у време идеје ослобођења „Старе Србије и Маћедоније“ које су још биле под турском влашћу. И оно што је у овом случају врло важно јесте, да се ради о великом празнику, управо највећем празнику у византијском и грчком свету после Божића и Ускрса. Тако је и данас. Успење Богородице (15. август) у том свету не може бити нека „лична“ (про)Слава бугарског великаша. У мом консултовању (дописивањем) о овој теми (14. I 2014) са византологом Владом Станковићем, проф. Универзитета у Београду, он је нагласио да сам начин на који је Јован Скилица описао ову прославу, сведочи о њеном јавном карактеру. Придев dimotelis (διμοττελής) сам по себи је чудан, али управо служи да истакне јавни кaрактер прославе и нема ни помена породице, ни личне „прославе“ нити „славе“, па стога (изгледа) да то није могуће повезати са славом код Срба, јер они имају свеце заштитнике и не славе велике Христове и Богородичине празнике као своје приватне...
Од истиот извор каде се негира истото и се објаснува зошто.
Автоматски споено мислење:
Па не е баш така, али ајде плус мислам дека и знаеш за што правиме муабет, така да е не е за три години али ајде.
Почитувани pixa во споменатите од тебе области лугето што се определували како срби не са били доминантни помегу христиjанското население во 19-тиот и првата половина на 20-тиот век. Не што jас така мислам, а по сите демографски извори: османски, бугарски, српски и други од периодот. То што некоj ги сметал за такви или онакви е друго прашане. Тие што се мислели за срби преобладуват само во мали анклави: Скопска црна гора, на север од Куманово (не и во градот), Поречие, Азот. Ставот дека им е пречено на лугето во Османско време да се декларират како срби не држи вода пошто и за време на кралството Србиjа (Jугославиjа) ова не се случило. Освен ако не се подпираме на двата пописа во кралска Jугославиjа, каде нема ни бугари, ни македонци а само срби. Jас ги сметам за небитни, како и бугарскиот попис каде нема ни македонци, ни срби а само бугари. Во време на втора светска воjна во западниот дел на Македониjа (тоj што е под италианска окупациjа) во 1941 е спроведен попис во двете административни еденици на областа (дистрикти мислам беа) Дебар и Тетово. Сите мусулмани (и турци, и торбеши) са запишани како албанци. На христиените словени е дадена можност да се запишат како бугари или срби, не и како македонци. Бугарите са 85%, србите 15% по овоj попис, како во Дебарскиот дистрикт срби речиси нема, али дури и во Тетовскиот са два пати помалку од бугарите. Ова ти е индикатор накаде било наклонето населението тогаш дури ако се сметали за македонци. Пред 19-тиот век со етничко дефиниране во Македониjа се замарали само поединци со интелектуално делуване како свештенници и учители. За обичниот човек е било битно дали е христиен или мусулман, а етнос е било нешто подалечно и не толку важно. Се пак кога започнува таjа дефиренциациjа на народности веке има српска држава и црква, а бугарска нема ни црква (до 1870г.), ни држава (до 1878г.). Така во почетокот српската идеjа е имала институционална поддршка, а бугарската си е одлука на локални луге.
Автоматски споено мислење:
Славата е празник спроведуван во српската Пеќска патријаршија на сите териториjи кои били дел од неа. И во време на средновековното Српско каралство (царство) и во време на Османското царство. Го има и во западни делове на Бугариjа и северни делове на Македониjа, кои били епархии на Пеќска патријаршија. Убава традициjа принета од народот, секако дека е културно влиjание. Но дали ова ги прави лугето славејќи Слава срби? Зашто Пеќскија патриарх во османско време jа носи титулата патриарх на срби и бугари? Каде ги видел овие бугари?
Да се мислат за срби лугето славејќи Слава е толку правилно, како и да се сметат за грци сите православци (ортодокси). Не дека грците во минатото и сега некои националисти не го прават. Или бугарите да мислат сите пишувашти на кирилица (не глаголицата на Кирил и Методиj) за бугари, пошто jе креирана во Бугарското царство (не дека некои шовинисти не го прават).
Да сега спското културно влијание во Македониjа е силно, а бугарското речиси го нема. Пред 1912г. не е било така. И причината е 100 годишна заедничка држава и практично "Берлинскиот зид" што постоел кон Бугариjа. Па и сите денешни македонци са практично двуjазични. Немам предвид албанскиот, а српскиот jазик.
Последно уредено:
TheTrooper
Психијатриски случај
- Член од
- 27 април 2009
- Мислења
- 6.833
- Поени од реакции
- 6.392
Усташот сум јас. По татко сум Хрват, па можеби тоа малку повеќе боде очи иако во овие дискусии во целост настапува како некој роден, растен во Македонија со македонско потекло.
- Член од
- 10 септември 2016
- Мислења
- 9.333
- Поени од реакции
- 19.030
Сам си се пронајдел, јас реков дека чест на секој искрен па и од Марс нека е. А јасно е колку си ти искрен и која ти е поентата.