Вчера си легнав у 12 саат, се вртев, се мачев, не можев да заспијам, последен пат коа го погледнав саатот беше 3. У 6 саат ми ѕвони алармот, да станам да идам на работа. Станувам со крвави очи, све тоа ок, нема гајле кур ме боли што сум цел ден на работа, ќе се дрогирам со кафиња, Бадник денеска, роденден ми е, Интер игра од 15, Јуве и Милан вечер меѓу себе, све е подредено да бидеме прво место вечерва или пак второ ама со 12 бода пред Јувентус. вин вин ситуација усс.
Поминува денот, доаѓа 3 саат, си пуштам стримче, цигарче, кафе, уживам на работа ЦЕЛИ ЕБЕНИ 12 МИНУТИ доека не ми пукна артерија у мозок и добив излив и инфаркт. Санчез мамичка ти ебам.
Заврши што заврши, а дома спремно све ме чекаат за вечера нели семејство, Бадник, пичке материне а мене крв од нос ми тече од нервоза, се вртам у круг како куче, се обидувам да се смирам.
Во ред е ајде имаш уште 2 саати доека ти заврши смена, смири се, искулирај некако, немој да изреагираш бурно дома ко ќе дојдеш, биди прибран, испоштувај го семејството и не кур води инат и да се понашаш како идиот. Сам се смирувам. Пробувам. А не ми се иде дома, знам што копиле од карактер сум и одма ќе се изнервирам на првото прашање од кој и да е дома и ќе се издерам ко ѓубре. А и нема ни да ми се седи многу многу и да праам муабет и да се шалам.
И доаѓам дома, нервозен ама повеќе тажен, таков паднат психички. И ајде среќен роденден, среќен Бадник, една-две греани ракии ама ништо, не ми е тоа тоа. Ај се најадов, ај вино малце да пијам ама џабе, умрен човек, не мрда, не осеќа ништо, не му се праи ништо... си се повлеков у соба.
Дремам како куртон, како умрено копиле, на чет со Урко, Стек и компанија муабети кој што и како требало да напраи, нит ми се кара нит ми се смее нит ми се праи ништо. Едвај 2 чаши вино испив а имав спремно 3 литра да се гоштевам со Милан-Јуве утакмицата и да гроцкам.
Амааааа неееее бе брат, проклетиот клуб Интер одлучил да ми го ебе мамето денеска, скроз да ме потишти и убие.
Жими мајка, денеска највеќе сум го изел од Интер, а сум го јадел милион пати ама тие нервози и разочарувања брзо ми поминувале. Ова денеска матер ми еба, а реално гледано не е којзнае што страшно. Ама ете, многу бев сигурен дека ќе сме 1 место денес. Премногу.
Еднаш у живот ќе одлучам да бидам позитивен и со позитивни очекувања, сигурен во нешто и тоа нешто шамар ми удри. т.е каов шамар бе, класичен бокс со боксирач такозван вентил.
Абе све да им ебам у пичка еј, све.
И еве 2 и 25 е, глеав Бока-Сантош прееска, фатив рак. Сеа глеам Бостон-Мајами и сеуште не можам да заспијам, не ми иде сон. Слепоочница ме боли од Интер, левото око ми трепери од 11 сааат.
Најверојатно имам излив на мозок, потрес, нервен слом, не знам, сигурно имам нешто.
Види ме што кур праам у 2 ипол.
www.mozzartsport.com
