Не ми е намера да ги минимилизирам борбите на Македонците, пак ќе кажам, мене ми смета тоа релативизирање. Јас ти зборував за времето каде Хрватска и Македонија се во иста држава (и според тоа во споредливи услови),10-20 години пред распаѓањето на таа држава, ти зборуваш за Разловачко востание. Факт е дека речиси цела Хрватска диаспора беше изразита антијугословенска, факт е дека кај нас то не беше. Тие го имаа и Маспок во седумдесетите, кај нас се до самиот крвав крај, 90% од народот беа за очувување на Југославија во какква таква форма.
Патем, во 19 век немаат држава ама имаат автономија, со бан, парламент, војска итн.
en.wikipedia.org
Имаа многу такви здруженија, зашто претходно беа на другата страна во војната. Исто така и заради тоа што и црквата, која им е силна институција и поддржана од Ватикан имаше голем удел во НДХ на чело со таа будала Степинац. Нормално е тие елементи, а посебно после Блајбург да држат силна струја и ресурси. Кај нас од друга страна вековниот сон се остварува, а бугарашите на Иван Михајлов се без поддршка од народот.
И зошто критериум за патриотизам ти е дали дијаспората се борела за отцепување од Југославија? Ништо не и фалеше на Југославија, напротив државата имаше колку толку збор во Светот, за разлика од сега кога сосе гаќи се продадени државите, а хрватите и острови почнаа да им продаваат на германците.
Нејсе, долга и широка е темава, а и немаме многу допирни точки со хрватите. Едвај 7 децении живееме во иста држава, а историски тоа е ништо, така што некакви паралели со нив е тешко да се подвлекуваат. Секој народ е со својата мака.
Иако тука би подвлекол дека за нашето заостанување во однос на соседите се исклучиво виновни не националното освестување туку надворешниот фактор. Австрија ја ослободува Србија, русите ја ослободуваат Бугарија, додека грците имаат огромна британска помош. Народчиња од по 2 милиона житела би биле збришани како ние што бевме во востанијата без зад нив да стои јака сила. Кај бугарите е тоа дотолку повеќе драматично што речиси и да немаат нивна војска, а голем дел од православците кои се борат во руско-турската војна всушност се на страната на турците. Самата Бугарија е всушност после 1878 протекторат на Русија, а не самостојна држава, а и самата војна е официјално насловена како руско-турска, а не бугарско-турска. Русите им создаваат јазик, издејствувале самојстојна црква со лобирање во Цариград и го формираат проектот санстефанска Бугарија, а и целата мрежа на егзархиски цркви во Македонија. Секој камен што го имаат бугарите на своја територија е руска заслуга.
Од друга страна ние влегуваме во еден тежок процес на црковни пропаганди од патријаршија, егзархија и малку потоа српската црква, а без никој да застане кај нас. Има некои обиди за унијатство во кукушко, каде што се отвораат неколку црковни училишта на македонски јазик(таму се школувал Гоце Делчев, а можно е да бил и унијат иако нема точен извор каде што се потврдува истото) и потоа во скопско, но се брутално задушувани од егзархијата и патријаршијата.
