Овој Богојевски имаше спремено цел арсенал навреди у џеб и чекаше. Си зборуеше лабаво, фармаше првите 2-3 минути, Апасиев проба да го чепне за петте работни места у време на ВМРО и ко и увек почна со лични напади.
Богојевски го шибна „fight or flight“ и после тоа следеа најдобрите 40 минути во мојот живот. Требаше уште од старт со „Стаљин“ муабетот да му влезе.
Ама и Апасиев ја усра малце со „самоодржувачката држава“ како боље опција од НАТО, кога не му текна на ниту еден пример.

Најдобро беше кога ја даде СФРЈ (XD) како пример. Тоа на крај, малце лошо му беше.
Богојевски играше најдобро со картите. Знаеше дека ако влезе у пајажините на гомцено, ќе го јадеше у елоквентност и софизам.
У такви ситуации, како и секој УФЦ фајт, пошто реално дуеливе се тоа, играше на карата спамање и зерг раш. Ако фатеше да дебатира прописно, овоа малициозново гомце е песто лиги над него, ќе го изедеше за вечера.
Од друга страна, најбоље беше кога Апасиев беше као: „Ај пеер, да се смириме, да зборуваме културно“. И овој се смири малце. И Апасиев уз муабет, „А овие се нерелевантни, ќе ги забораиме сите после избори“. Вуферот ми ечеше од тешките издишки на Богојевски. <3