Цел живот мислам дека тоа беше вујна ми (мајка ми). Сега сфаќам, дека цело време, несвесно се обидувам да бидам како неа, да имам слични постигнувања, да бидам добра мајка, да знам да слушам, да разговарам, да немам предрасуди... Таа е мојот идол. А денес дури, баш денес, по некоја случајност, приметив дека некои од тие работи што ги гледам кај вујна ми, ги гледам и кај една професорка, према која имам исто така топол емоционален однос. Мислам, секако дека се однесуваме како професор - студент, ама приметив дека исто така ја сакам, на таков начин, како родител.