Не ве сфаќам, човекот си има став и реално ако тоа што пишува е така му е издржан и добар. Ако е задоволен од заработката, ако си створил адекватен начин на живеење во МКД не мора да иде никаде. Никој не му го одземал правото да се предомисли подоцна по потреба или ако смени мислење...
Јас имам пишувано тука на друга тема под стариот ник дека порано кога мојте се пензионираа и решија да живеат во МКД се вратив. Живеев 6-7 месеци пред да ми пукне филм и пак да отидам надвор. Отидов зашто ми сметаше непрофесионалноста на лугето во МКД и затоа што осетив гушење, малку тешко е да се привикнеш на „ноќниот живот“ или она што вие го викате добар социјален живот ако пред тоа си живеел во огромен град со секакви опции и 24/7 шема. Ми сметаше тоа што ќе договориш мајстор за нешто па го чекаш со недели, па не е направено најдобро па те крадат на ситно, таа кафе мафе шема каде се вртат истите муабети со години, немање асални опции за искачања, па смешните протоколи за впечаток, циркузи... Скопје со укинувањето на ноќните аутобуси на крајот на 90тите ја изгуби душата, од тогаш натака се е импровизација.
Јас пред тоа никогаш немав работено во МКД или пак имав некоја соработка/допирна точка со бизнис во МКД. Дур бев во МКД почнав два приватени бизниси и не мислам дека е толку заебано и тешко како што повеќето овде го прикажувате. Искрено мислам дека огромен дел на лугето (ова пред се постарата генерација) не се доволно едуцирани за да сфатат што уствари треба за да си спремен да отпочнеш бизнис па 99% пропаѓаат баш ради тоа. Немаат поима ни како се прави бизнис план, дури неќат ни да „губат“ време со процедури и правила, си тераат по свое колку и да е тоа лошо/грешно/може да се подобри, уплашени се да финансираат било што преку кредит, не знаат да создадат финансиска конструкција, не разбираат основни работи за водење бизнис, не се сигурни во себе ама важно све знаат и не им требаат професионални совети од никого а и кога ќе ги добијат џабе биле пошто они секако се знаеле. Истите тие во голема мера ја пренесуваат цела своја негативност на наредните генерации па си тапкаме во место.
Даноците се смешни во споредба со многу други места во светот и реално ако збориме не треба да се проблем за никого. Не се влегува во бизнис ако неможеш данок да платиш или имаш некоја мизерна заработка, ако работиш за 10-20% профит а притоа не си направил ни правилна анализа на трошоци и тоа на ситни суми тогаш воопшто не ни почнувај, иди работи за некој друг, не вредат главоболките. Реално ако не вртиш огромни пари во МКД а такви бизниси се малку прашање е дури и дали се исплатат сите тие заебанции да се избегне данокот во МКД, кога ќе земеш во предвид банкарски провизии, трошоци за отварање и одржување странска фирма, ризикот за добивање казна... Јас имав опција да избегнам голем дел, имам фирма регистирана на офшор дестинација преку која работам со години и ќе имав минимални трошоци па на крај пак одбрав да не користам тоа и подобро така.
Денес двата бизниси сеуште функционираат, еден го предадов целосно на роднините и веќе немам допирна точка со него. Инвестирав да им помогнам и да им дадам кураж да почнат нешто сами. Денес им оди одлично, задоволни се, цели фамилии се запослени па еве и братучедите се осамосотија и купија станови на 20тина години што во МКД е ретко. Кога се сака и се работи правилно сепак се може.
Другиот бизнис кој сакав да го развијам и во кој бев убеден дека има голема иднина во МКД (BPO outsourcing) го сведов на минимум и денес работи само како моја подршка. Имав во тоа време одлични контакти и можности да фатам добри тендери работев долго време за АУС банка и баш бев дел од таа BPO миграција кон Филипините во почеток на 2000тите. Мој бивши колеги/другари одлучуваа за поситни тендери и беше прилично лесно дел од колачот да се пренасочи кон Македонија поготово кога веќе бев присутен со фирми во тој дел на светот. Во МКД може направив грешна процена што место да направам партнерство со некоја постоечка IT фирма пробав се да правам сам додуше тоа и ми беше идејата, сакав сам. После неколку месеци сфатив дека нема шанси да ги задржиш асалните IT кадри во МКД колку и да ги платиш. Едноставно после извесен период те надраснуваат и си гледаат стрикно за себе што е нормално. Некој сака да си ја развие кариерата или да иде во друга насока не друг битни му се условите за живот и што ти не. Бегаа и тогаш а не пак сега... Тоа што дискутирате малку погоре се случи, луге на кој рачунав решија кариерите да ги продолжат во странство иако финансиски многу подобро ќе поминеа да останеа во Скопје. На крај проектите ги завршив на Филипините каде прилично добро ги знаев условите и кренав раце. Во МКД тешко дека некогаш ќе се развие BPO секторот на повисоко ниво баш затоа што многу други работи не функционираат и нема никогаш да ги задржиш оние што може да ја подигнат индустријата на повисоко ниво. Во МКД може да функционира едино најнискиот слој на BPO/KPO и потребно е да имаш асален менаџмент, редовни тренинзи и да си спремен за константни кадровски промени за да тоа функционира. Кога ќе направиш математика тоа е скапа и реално лоша опција за поголеми фирми, затоа и секогаш ќе не прескокнуваат таквите. Тој што заработува во IT 1000e за брзо време станува свесен дека на други места ќе зима многу повеќе и пропорционално ќе има ист или сличин живот и исто како во МКД сам ќе може да опстане па и да гледа фамилија. Разликата е што ќе работи нешто погоелмо, поинтресно, тоа што бара. Ако има партнер поготово во друга струка па макар и да нема струка и да почне од нула заработката што партнерот би ја имал би била заштедата што би била значително повисока него во МКД. Се смеевте на странските инвестиции и зашто се такви какви што се, сега се надевам ви е јасно?