Секој со својата мака па и јас со мојата
. Би ценел сериозни одговори.
Одам со девојка ми 2,5 години, а веќе размислувам кој пат да го фаќам понатаму.
Во почетокот беше еден муабет со девојчево, толерантно, мирно, мило и тн.. но како минуваше времето картите се отвараа. При една прошетка, се редеа рандом муабети, меѓу кои и' муабет за нејзината претходната врска и за тоа како мајката на претходниот дечко многу и наштетила. Од ведро небо даде коментар дека не и се допаѓа тоа што имам сестра (не знаејќи ја воопшто). Како поминуваше времето, работите излегуваа сосем спротивно. Почнавме да се караме, стана нетолерантна, дива... Секој одмор тензии, негативност, расправии... без разлика дали било Охрид (езеро за неа не "било" одмор..) или море. Секогаш инсистираше сами да сме оделе,а не со друштво и тн... Потоа еден период не бев тука, а таа меѓувремно ми доаѓаше на гости (пречесто), без притоа да има разбирање зошто сум таму и дека секое нејзино доаѓање мене ми беше претеран терет (пред се физички) и покрај тоа што и кажував цело време. Работеше преку нет за некоја странска фирма, па и се можеше. Помина некое време се вратив, донекаде ради неа (ми кенкаше цело време) и факултетот. Уште пред да ја запознаам имав запишано втор факултет, бев загреан од претходниот па првите две години ги завршив одлично, потоа како да загубив малку мотив заради х случувања, а меѓувремено и' немав девојка и' сакав да си фатам, па по некоја случајност ја запознав неа, си фативме око, веројатно, и' почнавме да одиме, но како минуваше времето таа се повеќе сакаше да ме оддалечи од моите работи и обврски. Кај неа се појави крајна љубомора, па дури и кон сестра ми (близначка), сака да сум само нејзин, таа да била максимален приоритет (што е нормално, кога би станале фамилија секако дека прво кај неа би одело целото внимание). Цело време наддаваше "батали го факултетот почни работи, да се земеме, сакам деца, сакам да сум млада мајка", во ред и викав, сакам и јас, ќе биде, да нé брзаме, фамилијата се планира" да го довршам барем факултетов (притоа никаква поддршка не ми дава) па ќе си дојде се на свое место, децата се обврска плус, бараат и кров над глава. Ќе се смиреше некој период и после тоа пак по старо, од никаде ќе се раскараше... Нé памтам еднаш да си седнавме на раат да уживаме во тишината. Крајно не почитување на мојот збор, за време на с*кс јас преферирав со ко*дом, а таа кога ќе го чуеше тоа и се темнеше, дури понекогаш ме условуваше. Многу пати не ми даваше да излезам од неа (некако со нозете ме прицврстуваше за неа) па морав внатре да и свр*увам ( задоволството е прекрасно, ама не е вредно за стресот, башка не ме прави среќен затоа што е исфорсирано), првиот пат беше критично па морав и' до аптека да одам... И така како си поминува времето, се тегнеме - смири се, скарај се... Скандали после секое нејзино излегување, поготово кога ќе пиеше алкохол, во 5 сабајле будење и расправање, закани, хаотично... претходниот пат кога бевме скарани, имаше спиено со едно типче што се гледала пред мене само за пролаз. Јас поминав низ тоа, поминав и низ многу работи што си ги носи од минатото, ама некако се чувствувам веќе повредено и злоупотребено (има и позитивни карактеристики девојчето, само мислам дека веќе ја губат тежината после толку многу кавги). Во меѓувреме на еден курс сретнав едно девојче од околината на Скопје (не е баш градско девојче или како сегашнава центарска) ми остави убав впечаток, плус средно има со сестра ми учено и' изгледа сосем ок девојчето. Дали да раскрстам со еднава и да си ја барам среќата во другава или воопшто некоја друга девојка, не знам. Веќе не ја поднесувам ситуацијава.
Што мислат девојките, а што момците? Дали да пробам да ја оправам врскава или да си ја барам среќата во друго девојче? Ако не сакате тука да пишете мислење пратете ми порака.
Поздрав,
[DOUBLEPOST=1558831472][/DOUBLEPOST]
. Би ценел сериозни одговори.