Заев и бемката не можат да продаваат никаква македонска националност нити Грција има моќ да признава или не македонска националност. Ние од толку што сме отепани од нашиве политичари изминативе 70 + години бараме признавање од други нешто што е лично чувство. Самиот Ципрас ти вика националноста е право на самоопределување. Па во турско, бугарско, српско, југословенско сме се кажувале Македонци кога и не сме ни имале своја држава. Преспанскиот договор е само обичен политички договор без мнозинска подршка нити кај нас нити во Грција.
Македончето никогаш не стана Македонец. Никогаш не избравме лидери вистински Македонци кои ќе го кренат националното чувство кај Македонецот, да си ја сака својата држава, да има чувство за припадност на една посебна нација. Па ние сами не си се сакаме , а очекуваме другите да не ценат.
Никаква национална стратегија никогаш сме немале. Само бираме политичари гладни за пари.
Северна Македонија сами си ја создадовме.
Таквите како Заев и бемката и квази-патриотите не можат да продаваат македонска националност зато шо такви како нив ги рајџаат. Не е до мојч, Грција ако сакаше че нѐ признаеше, ама то никогаш не ѝ било од полза, зошто, шо, како, длабоко не знајме. И самите грци си пирзнаваат дека Македонија никогаш не била грчка. Во турско време можи сме се нарекувале македонци (и не баш сите), ама турците официјално не признале македонско/македонци. Бугарија никогаш не се откажа за бугаризирање на сите делој. Бугарите напраја полно "македонци" да бидат поврзани кон нив. Македонски бугари. Никој од револуционерите не се искажал за македонец, сами си кажувале дека се бугари (Даме Груев) или бугаромани (Никола Карев).
Никогаш не избравме вистински Македонски лидери, бидејчи никогаш не им било оформено национално чувтсво. А пред се тука игра улога на моралот, достоинство и такви други доблести. Сами не се сакаме бидејчи сме поделни. Divide and Conquer. А и не можиш да се сакаш кога самите пробуваме да си ги искорениме нашите правослани христијански вредности. Не само то, уште од 1967 год. влеговме раскол, шо е погубно за нас. Им дозволивме на некакви изроди дојдени од пичку си матерни да ни кажуваат ти во шо че веруваш (од протестанти до будисти), бидејчи ти во она шо си верувал не точно и зато сега ние че ти кажиме шо е правилно. Гледам дека никој не ја спомнува црквата и верата, додека и тие се главен фактор во сето ова. Ама нам не ни е гајле, ама зато после викаме "православни брачја, вака така", а додека нив куро ги боли, бидејчи знаат какви сме. Едноставно, they don't give a fuck.
Ја изубивме државата, јазикот, националноста, културата, традицјата, цркавата и верата, и после сакаме да бидиме нешто. Че останиме и ние ко џупците, без нација, јазик, култура традиција и вера. Никој нема да не сака. Не дека некој воопшто не сака моментално.