Да, убаво викате дека здравството е најслабата алка во Македонија и број еден за да се напушти.
Али пошто образованиево не ни чини, мислам дека ако некој сака да се сели во странство, најдобра опција му е и да студира во земјата во која сака да живее. Еве од лично искуство, јас со мојов факултет, иако во некои земји е признат, не би се осмелила туку-така да одам да работам некаде, дури и да ме примат на некоја пробна работа. И во многу други професии е така, тие што се рачунаат за "експерти" тука, во странство ќе треба да се дообучат неколку години пред да добијат половина од позицијата што ја имаат тука. Нејќам да ме "земат" во некоја фирма во странство, и да решат дека јас треба да одам на работа, и после дома да учам цело време, и да полагам тестови за тоа, за да одговарам на позицијата што ми ја даваат. Едноставно, тоа време ми помина, сега сум заинтересирана за други работи. Дури, ако решам да се преселам во странство, може би работела и нешто сосема неповрзано со мојата професија, ако ми нуди доволно пари за опстанок. Ама па после би се прашувала себеси дали е тоа тоа што ми одговара и дали ме исполнува, или работам само за нечии туѓи интереси. Пак ќе дојде моментот, дека почнуваш од почеток, па треба да собираш пари од почеток за било каква недвижност/кирија/кола ... Пак може да поминат многу години додека да се почувствуваш свој на своето, и во професијата, и со тоа што поседуваш.
Тука сум некако слободна да правам што сакам и кога сакам, што не верувам дека би го имала во некоја друга земја. Таму ми е некако... Селектирај го ѓубрето по дома, после иди кажи на рецепција дека си заминуваш од зградата,вози долго до работа, умирај на работа, после иди плаќај милиони за здравството што го имаат, и после барај огромни маркети на огромна оддалеченост за да купиш нешто за по дома, и на крајот на денот си веќе готов, и ќе си легнеш, а и немаш друг избор, ќе те сметаат за чудак ако излезеш кога е стемнето. И после ако случајно сакаш филм/музика или само пристап до интернет, ќе мора да плаќаш за истото.
Плус ако збориме за култура, па во мојот контакт со странци, некако не ми делуваат многу културни, можда да, ако се Јапонци или Кинези. Кај многу странци имам забележано дека не разбираат што е personal space или не сфаќаат дека не се единствените личности на планетава (на пример еве во маркет, тоа би направило огромен хаос).
Исто, интересна ситуација е дека постојат бездомни лица во земјите, не е дека сите се згрижени некаде или дека не постојат. Капитализмот е секаде суров и безмилосен, тоа секако им одговара на сите работодавци секаде.
Гледате ли по фејсбуци како се собира нашата "младина" во странство за празници, ќе седнат на огромни маси, со народна македонска музика, направиле права гозба со македонски јадења.... тоа мене ми покажува дека тоа е пак тоа што ги исполнува нив таму. За повеќето од нив никогаш нема ни да дознаеме што работат таму, едноставно и они сакаат да заборават на тоа што работеле во текот на денот и да си поминат убаво вечерта. Затоа фрлаат невидени пари на наши певаљки кога ќе отидат таму. Истото се случува и тука, не викам не, обичниот граѓанин и тука сака да заборави што правел дента и да си прави слави и секакви видови на празнувања вечерта. Не знам, мислам ако некој работи нешто што не го исполнува, барем нека го работи во својата родна земја, зошто е поголема веројатноста да биде среќен во останатиот дел од денот ако е тука.
Има поента некој да замине во странство само ако го бива во полето од интерес и е спремен да жртвува години за да биде признат и таму, па потоа да почне да живее нормален живот.
Од ова исклучок се скандинавските земји, каде што и да работиш нешто лесно, ќе зимаш доволна плата за да ти бидат пресретнати сите животни потреби. Мислам дека не за џабе Данска е прогласена за земја во која граѓаните се најсреќни. Ама и во тие земји за здравствени услуги се чека со месеци, затоа што немаат и кадар, едноставно граѓаните не чувствуваат порив за да завршат факултет бидејќи платите се секако добри. Значи, некако се вративме на почеток, освен ако не грешам ...