Ако отидеш во Белград во Музеј на Југославија има еден чичко си седи пред влезот и самоиницијативно си ги пречекува сите посетители и им ја нуди книгата што тој (еден од сто) ја има напишано, пошо му чистел кондури на Тито (наводно, кој знае). Да имал стварно таква функција не бил сигурно толку очаен да го праи тоа и да те моли. Во Србија не е никаков проблем да јадеш трици против комунистите, иако збирката во музејот е негибната, Куќата на цвеќето е во релативно добра состојба (музејот не е баш) и може да пишуваат против него што сакаат и како сакаат - никој не ги ферма. Тие се првите attention whores, писателите на овие книжулиња, а нареден во ланецот е Ефтов....и после следат овие што го тупат со небитен муабет.
Тоа е друго прашање на кое не можеме ни ти ни јас да дадеме одговор затоа што кога се случувале тие работи сме биле деца. Но не можеш да негираш дека не живееле подобро тогаш отколку сега, тоа сакав да потенцирам, Тито кој бил како бил е друга тема на муабет. Тргни ете по самото тоа што го пишав вчера, талентирани спортисти и ученици земале стипендии колку две плати, денес треба да си му некој и нешто на тренерот па за да те форсираат да влезеш, само со квалитет не можеш. Е кока кола имаме сега во продавница, тогаш немале, ете една предност на денешното време.
И газдите на фабриката не беа од толку омразениот јужен сосед, да не речам од Егејска Македонија....што е мање битно за такви овци (мислам на мрзачите на СФРЈ шо не ја ни виделе у живот), битно да си го растат газот со вкусен шеќер.
