Сите убави мисли ТУКА!

[.Sky.]

„Мислев дека луѓето растат постепено, малку по малку… Се испостави дека не е така. Растат преку ноќ.“

- Харуки Мураками

 

[Erich Zann]

Имено кога народот на Химера го избрал Фаларид за заповедник (автократ) со неограничена власт, и кога имал намера да му додели (лична) стража, Стесихор, по многу докажувања им го раскажал следното: Некој коњ си пасел сосема сам на една ливада. Дошол еден елен и му направил голема штета, а коњот сакајќи да му се одмазди на еленот, прашал некој човек дали може да му помогне во тоа. Човекот се согласил, но под услов претходно да го заузда коњот и да го јавне држејќи копје во раката. Коњот ги прифатил условите, а човекот го јавнал, а тој наместо да му се одмазди на еленот, самиот паднал во ропство. Така и вие, им рекол Стесихор, сакајќи да му се одмаздите на непријателот, внимавајте да не ја доживеете судбината на коњот. Узди веќе си ставивте, штом одбравте автократор, а ако му дадете и стража, па ако му дозволите да ве јавне, во истиот миг ќе станете робови на Фаларид.

-Aристотел

 

[katinakatalina]

Животот е секојдневна средба со смртта, но ако на тие состаноци со себе ја носиш и љубовта, смртта ќе почне да се плаши од тебе.

 

[shutrak]

Животот е секојдневна средба со смртта, но аzatoaостаноци со себе ја носиш и љубовта, смртта ќе почне да се плаши од тебе.

,,,,,,smrtta ne se plashi od nishto,,,,taa sekogash doadja po svoeto i go zima nejzinoto,,,,
,,,,zatoa sekogash zgrapchi go toa shto momentumot na zhivotot taka nesebichno ti go daruva,,,,oti toj istiot zhivot retko koga dava ista shansa povekjepati,,,,,

 

[Incule]

После дождот секогаш доаѓа сонцето

 

[Erich Zann]

После дождот секогаш доаѓа сонцето

Освен пример во Svalbard, Норвешка, каде од 19 април до 23 август е само ноќ.

 

[AAbrat]

Не барај љубов таму каде што ја нема...
Од некој филм ја запамтив мислава.

 

[stratUs]

После дождот секогаш доаѓа сонцето

И обратно.

 

[Sungerot Bob]

Подобро е да бидеш во мир, отколку да бидеш во право

 

[Ѕвончица]

Кој не знае да чита меѓу редови,него мозокот одамна го напуштил.

 

[zmej gorjanin]

“Rain makes me feel less alone. All rain is, is a cloud- falling apart, and pouring its shattered pieces down on top of you. It makes me feel good to know I'm not the only thing that falls apart . It makes me feel better to know other things in nature can shatter.”
― Lone Alaskan Gypsy

 

[zmej gorjanin]

“The ones I loved fly as birds in the open sky above me. Soaring, weaving, calling to me to join them. I want so badly to follow them, but the seawater saturates my wings, making it impossible to lift them. The ones I hated have taken to the water, horrible scaled things that tear my salty flesh with needle teeth. Biting again and again. Dragging me beneath the surface.”

― Suzanne Collins, Mockingjay

 

[Erich Zann]

Нашиот разум, нашата интелигенција, постојано ни покажуваат дека овој свет е суров, мотив поради кој разумот е уништувачки и води кон скептицизам, кон цинизам и на крајот кон уништување. Но за среќа, човекот не е речиси никогаш разумно суштество и поради тоа надежта се раѓа повторно и повторно среде несреќите. И таа преродба на нешто толку бесмислено, толку нежно и крајно бесмислено, толку многу лишено од секаква основа е доказ дека човекот не е рационално суштество. И така штом земјотресите ќе срамнат некој голем регион во Јапонија или во Чиле, штом некоја огромна поплава ќе ликвидира стотици илјади Кинези во регионот на Јанг Ценг; штом некоја сурова војна за многумина од нејзините жртви без смисла, како триесетгодишната војна ќе осакати и измачи, ќе убие и силува, ќе изгори и уништи жени, деца и народи, преживеаните, оние што несомнено присуствувале, исплашени и немоќни на тие несреќи на природата или на луѓето, истите тие луѓе што во тие моменти на очај мислеле дека никогаш веќе не ќе сакаат да живеат, истите тие мажи и жени (пред сè жени, бидејќи жената е самиот живот и мајката земја, таа што никогаш не го губи последниот остаток надеж) тие кутри човечки суштества веќе почнуваат одново, како глупави, ама херојски мрави, да го издигнуваат својот мал секојдневен свет, мал свет, точно, ама токму поради тоа, понежен. Така што мислите не се тие што го спасувале светот, не е интелектот, ниту разумот, туку сè што е спротивно: тие бесмислени надежи на луѓето, нивната трајна силина да преживеат, нивната желба да дишат додека е можно, нивниот секојдневен, мал, тврдоглав и смешен хероизам пред несреќата.
-Херои и гробови, Ернесто Сабато.

 

[paralelni svetovi]

Не, јас не плачам.
Тоа се само дождовни капки.
Кога ќе цветаш со нив ќе те полеам.

 

[paralelni svetovi]

Befor you speak, THINK.
T - is it True?
H - is it Helpful?
I - is it Inspiring?
N - is it Necessary?
K - is it Kind?