Дк,
Сакам деца, стварно сакам. Ама не можам да ги разберам родителите без осет на кои секој изговор им е "Ама дете е" !
Па дома ако ти се качува да глава и ти му дозволуваш, не може насекаде истото да го прави.
Се возам со такси пред некој ден, и слушам на радио станицата се препираат диспечерката со некој таксист. Никогаш не ми било јасно зошо да мора онака во public chat да се расправаат, и патници и таксисти да ги слушаат. Нејсе, вика диспечеркава кола нзн кој број, се јави патничката се пожали од вас, као еден саат ќе ве исклучам од станица. И почнува таксистот да објаснува, дека типката била со дете, сеа нели како што е со кал никакво, детево зацапано некаде којзнае каде, позади на седиште качено со кондурчињата полни со кал и скока на седиште. Да не зборувам колку небезбедно е to begin with, ама и лом направил на седиште. Се изнервирал типот наводно и рекол на патничката да си плати за чистење и госпожа малце да си го смири малиот. Навредена мајката се симнала веднаш, па и се јавила да се пожали од односот. Јас да бев крпа ќе и дадев и нека риба госпожа.
Не знам дали е до нас како нација, општо дека немаме обзир дека после нас некој друг треба да искористи нешто, или родителиве кога ќе добијат дете им се исклучува некој свич за осет кон други човечки суштества. Да, мило ти е детето дури не почне џумбус да ми прави низ дома. И јас сум била дете, па на гости страв ми беше од јадењето да каснам дури татко ми не ми даде дозвола дека можам да јадам, не па да зеам на некој да му чепкам по работи или да скокам по каучи.
Страшна работа.