- Член од
- 30 јули 2014
- Мислења
- 5.104
- Поени од реакции
- 16.006
Поради некоја чудна причина, мене таа сумњивост на покажување на емоции и несфатливи облици на однесување и реагирање за наши стандарди - на Јапонците и Корејците, мене ми се симпатични. The Wailing не ми е наивен поради таа причина, колку поради несфатливата глупост на џандарон и цела таа непотребна завера од страна на лошиот дух, како и инертноста на добриот итн. Баш тие детали во причата - кои го сочинуваат и прават филмот, како да фалат.Филмот не е добар, а шаманот не личи на Аца Лукас, само се понаша ко Аца Лукас. И тоа сум го зборел, не е филмот лош пошто ми смета толку тој менталитет што го имаат Јапанци и Корејци, а ги прави да се понашаат сумњиво и сумњиво да покажуваат емоции, сум гледал доста јапански хорори иако не сум гледал корејски и не можам да зборувам толку за тоа, јасно ми е дека тоа се културолошки разлики и не можам да очекувам да глумат ко западњаци, туку е лош пошто реални ликови коишто немаат даунов, никогаш нема да реагираат во една ситуација така ко што реагираa Хери и Лојд (двајцава цајкани). Плус филмот има еден куп неконзистентности у плотот. Ако сакаш можам да ти ги редам еднa по еднa.
Еве го Каидан, филмот го има истиот тој шаманско спиритистички муабет и тоа јапанско театрално изразување на емоции, а е ненормално добар, да не мислиш дека серам за филмот поради таа причина.
Во глобала е добар и ги има сите потребни елементи за добар хорор (духови, надреално, магии, проклетства и слично). Посебно ми се допадна последната сцена, кога трансформира во демон, Ѓавол или што и да е, и така убаво ме возбуди и наежи.
Глеј го I saw the Devil, не е хорор, али мене ми е омилен корејски филм ( ова во контекст на муабетот за корејскиот менталитет итн. ).