Зима, 2007
Мајка ми и тетка ми удирани и ограбени од Албанци
Јуни месец, 2010
Јас и братучетка ми (17 годишна тогаш) си одиме во последна 57ца накај дома. Ние во средина на хармониката, тројца Албанци почнуваат да ја драпаат (не да ја пипкаат, да ја драпаат) братучетка ми пред мои очи, ја почнувам да им викам, се бутам меѓу нив, отпозади ми се собира глутница од 10 души и ме претепуваат, сам, во сред факинг автобус. Потоа- станица во Бутел, братучетка ми во уплав. Таму - Албанец. Сторители? Уживај - не ни се ни јавија пак.
Велигден, 2012
Двајца мои соученици убиени на Смилковско езеро со пукање во уста
И уште милион други случаи за коишто не е ни место ни време. Дволичноста, подлоста и кукавичлукот е генетски кај Албанецот и се познава во очи
Денес, 2016, малиот Алмир е убиен. Не коментирав ништо знаејќи дека е сосема поинаква позадината. Нека му е простена душичката на тоа ангелчето, се надевам дека е на подобро место, но колку што убиец е Бојан/Бобан (како год) толку е и татко му. Баш така, убијци на децата се и тој и тој.
После сево ова веќе е редно време да си признаеме дека не можеме еден со друг. Едноставно, ме гуши веќе внатре кога и да чујам нешто поврзано со таа деноминација. Муслиманите се прекрасни луѓе, генерално. Турците ги обожавам, имам премногу Босанци пријатели, студирам со Арапи и најдобриот другар ми е Арап, има и свесни Албанци. Ама не се трпите веќе, колку и да си викам во главава АЛО НЕ БИДИ ТАКОВ ШОВИНИСТ И ОНИ СЕ ЛУЃЕ, али јас сфатив дека ова не е шовинизам туку дека веќе телата на мнозина ни реагира со одбивност. Сериозен сум