]
@MIKI1[/USER] заклучувам дека во твојот одговор битието е земено како еден вид аксиома, и согласно таа аксиома би требало да тече дискусијата понатака.
Но, прашањето е токму тоа, дали може да го земеме како аксиома, толкувано, онака, како што ти го претставуваш. Речиси буквално. Јован Дамаскин можел ли да згреши?
Во еден момент велиш креаторот ни допуштил до толку слободна волја, што може и да не веруваме во него. Доста интригантно делува. Можеш да го толкуваш дека оставил простор да навистина ја осознаеме вистината, самите, кога ќе “пораснеме” доволно нели?
Постои теорија, која вели дека сме плод на генетски инжинеринг, или дека сме ние всушност вонземјаните итн....
Ваквите теории совршено може да најдат подлога во битието.
Креатор и креација.
Очигледно, повторно се доаѓа до суштинската разлика во дискусиите тука.
А таа е - Креационизам или не?
А то значи враќање години назад.
Некои пораснале.
Некои мислат дека пораснале.
Некои не ни се обиделе да пораснат.
Некои не ни може да пораснат.