Во 2002ра имаше полно оружје меѓу народот, албанците беа во еуфорија од како што веруваа издвојуваната победа, иако еден дел сеуште веруваше дека војната не требаше да се прекине.
И покрај тоа, од 2002-2006 не памтам да е убиен некој полицаец (се убиваа албанци меѓу себе)
Што ни се случи од 2006-2016 ... редовни меѓуетнички инциденти, судири на полицијата со вооружени груби, често поставување бомби за кои никој не одговорил сеуште, кревање тензии со цркви, енциклопедии, споменици од двете страни, преименувања на улици и школи, убиство на децата во Смилковци, прогласување на жени и старци за терористи кои војувале во Авганистан, редовно тужење на новинари и политичари и секако 5000 евра добивка, купување на медиуми (на којзнае каков начин), згаснување на емисии и медиуми, партизирање на полицијата (ослободување на приведени лица пред телевизиски камери, неосудување лица за палење на приватен имот, обид за прикривање убиство на младо момче, обид за штитење на двоен убиец со изнесување пред јавност на лажни информации, смртни случаи по болници или смрт на пациенти кои заради спора реакција на институциите починале, употреба на јазик кој шири етничка и верска омраза на лица кои се пријатели на власта.
