Дилема

[Bojco]

Владе знаат у општински комитет дека лупаш вакви глупости на форум?
Интересно ќе им биде.

Владе е сам свој газда, не ферма никој, ако има да си каже нешто ќе си каже, само ако може модераторите да му овозможат да пишува на ауфидерзен македонија, ако треба за замена, јас ке се одјавам од форумов, ќе се избришам и нема да постојам

 

[мкд владе]

Владе е сам свој газда, не ферма никој, ако има да си каже нешто ќе си каже, само ако може модераторите да му овозможат да пишува на ауфидерзен македонија, ако треба за замена, јас ке се одјавам од форумов, ќе се избришам и нема да постојам

Немора брате Бојчо толкава саможртва, ама сепак зборот ти вреди [DOUBLEPOST=1449690556][/DOUBLEPOST]

Владе знаат у општински комитет дека лупаш вакви глупости на форум?
Интересно ќе им биде.

Абе веќе ако одиме оффтопик знаат бе институциите ( оние менталните посебно) дека имаш пристап до интернет а со тоа и до широки народни маси ?
А сега до темата. Што конкретно за тебе тука се глупости ? Ајде со твои зборови. Само аман не се резили. Не е ова политичка тема.[DOUBLEPOST=1449691204][/DOUBLEPOST]

Се додека под религиозност подразбирам човек кој следи одредени морални вредности која ги носи самата вера(значи се обратно од прељуба,крадење,лажење и сл.) никогаш нема да може да ми наштети.
Тогаш зошто јас упорно да пробувам да му наштетам ако го убедувам во спротивноста на постоењето на Бог.

А во контекст на прашањето, што доколку некој верник дознае дека Бог не постои, е еквивалентно на тоа да атеист добие доказ дека Бог постои.

За болдираното ти држи вода муабетот, еквивалентно е. Но начинот на размислување кај едната група и кај другата е сосем различен. Затоа и беше наменето за верниците баш ради нивниот начин на размислување( ако може така да се каже) каде нема место за сомнежи.
И каде виде дека јас пробувам да му наштетам или убедам некого. Не ја отворив темата за да се докажуваме или убедуваме дали постои или не постои бог. Имаш такви теми еден куп.
Прашањето е хипотетичко, што би било кога би било а не дека е тоа факт дека бог не постои па сега ајде што ке прават понатаму верниците. Читни го уводнот пост малце повнимателно или ако ништо изгледај го еднаш филмот. Убав филм е со квалитетни глумци. Нема да зажалиш за тие сат и пол од времето, тоа ти го гарантирам.[DOUBLEPOST=1449691787][/DOUBLEPOST]

sard,

да не го заборајме оној „класичен„ атеистички став: „Она кое не постои, не се докажува дека не постои„. Се чини дека „доказот„ за Божјото непостоење е даден од атеисти, кои ионака не веруваат, а овој „доказ„ ќе им биде уште една причина да продолжат да не веруваат во „она„ кое ионака не постои....

Научен доказ (како ли само „изгледа„?...) за Божјото постоење или непостоење, нема, а верата во Бога ионака не е овосветовна потреба, туку потреба од духот, кој е оносветовен.

Мики погрешно си ја разбрал темата. Никој тебе не ти бара доказ дека бог не постои, не станува збор за тоа тука. Нити пак некој пробува да те одврати од твојата вера и бог. Но сепак прво си човек нели?
Никогаш не си се запрашал како би реагирал во таква ситуација што ке правиш потаму ако еден ден ја изгубиш вербата во твојот бог безразлика од каква причина. Прашањето е повеќе хипотетички што би било кога би било. И баш затоа што во твојата психа нема место за двоумење, сомнеж итн итн , затоа и одговорот уште повеќе ме интересира. Што ти би направил ако еден ден ја изгубиш вербата во бога која до тој ден била непреиспитлива и без тронка сомнеж. Што потоа ?
Ако прочита внимателно јас не нагласив каков доказ туку секој од вас посебно сам да си одбери што би било тоа.[DOUBLEPOST=1449692085][/DOUBLEPOST]

Би ја испитал работата до крај. Би исчекал да биде се проверено и ако остане неоспорноста на доказот против Бог, онака како што сум научен од Црквата и потврдено од духот во мене или во спротивен редослед, тогаш би го сменил моето мислење за вистината.
Дали треба да се има став врз основа на доказ кој го нема, а си мислиме дека можи да се појави. Или да имаме став врз основа на она кое сега го знаеме и чувствуваме. Јас мислам никој не можи да биде осуден ако живее според она кое го знае, а ќе биде исмеан оној кој гради живот врз основа на можност на откритие спротивно на она кое сега го знае.
Но прашање за меките верници. Колку време треба да помине и колку прашања треба да ви бидат одговорени за вашата вера да стане тврдокорна? Се од филозофија, наука, се до внатрешното чувство зборува за Бог, го искажува Божјото дело и присуство. Но на секој одговор постои нов сомнеж. И кога тој биде одговорен, повторно сомнеж. Кога ќе речете: доволно е одговорено. Концептот е заокружен, сомнежот не може да биде отстранет, затоа што според природата на состојбата во која се наоѓаме, секогаш ќе го има. Но за верниот за да верува онолку колку што е потребно и дадено да се знае за да се верува, нема право за колебливост. Инаку и не би било испит на верата.
Тогаш зошто да не бидете тврдокорни верници се додека не се појави тој неоспорен противтеистички доказ, кој и никогаш нема да се појави.

Значи хипотетички збораме. Работата е испитана, доказот валиден, вербата разнишана, цел твој живот и цела твоја верба била лага.
Понатака што ? Ќе станиш другиот ден како ништо да не било и ке си продолжиш по старо? По кое старо. Старото било лага.
Тоа е дилемата. Што потоа ?[DOUBLEPOST=1449693002][/DOUBLEPOST]

Едноставно нема да признаат дека постојат докази што ја оспоруваат религијата.
Тој што верува ќе продолжи да верува и ништо нема да го премисли. Единствено што може да стави крај на религијата е образованието и времето, најверјатно две до три генерации од сега, надевајќи се дека светот нема да отиде поѓаволите до тогаш.
Насилно или пак со доакзи неможе верник да се отргне од религијата. Тоа ти е исто како да сакаш навивач на некој клуб да го натераш да поверува дека неговиот клуб ќе изгуби. Надеж...нема појако од тоа.

Значи го поминавме тој момент дека ништо нема да го премисли. Премислен е веќе, сега зборуваме за потоа. Доказот пред кој се исправил пред него е неоспорен и непобитен ( барем за него) и тука завршува тој дел од муабетот. Дали доказот бил од материјална или духовна природа не е битно, битно е дека каков и да е тој доказ делувал доволно на него ( верникот) за да тој комплетно си ги преиспита своите верувања и заклучи дека цело време бил во грешка и наеднаш се најдува пред непознат терен. Светот му се врти наопаку а тој нема за што повеќе да се задржи како што имал претходно во религијата и бог.

 

[sardaukar]

У право си, првин треба да докажат дека уопште постои...

Во која област не е докажано Божјото присуство?[DOUBLEPOST=1449701270][/DOUBLEPOST]

Значи хипотетички збораме. Работата е испитана, доказот валиден, вербата разнишана, цел твој живот и цела твоја верба била лага.
Понатака што ? Ќе станиш другиот ден како ништо да не било и ке си продолжиш по старо? По кое старо. Старото било лага.
Тоа е дилемата. Што потоа ?

Поставеноста е непристојно хипитетичка за еден верник затоа што претпоставува невозможност (практично тоа е изворот НЕПОТРЕБНОСТА во неверувањето), но ќе одговорам и мислам дека одговорив. Нема да биде различно од сега, само ќе ја сменам патеката. Оваа патека на барање на вистината била погрешна, недоволно висока. Врз основа на она кое сега го дознав(ме), онаа патека е најверојатна и уште повисоко ниво до вистината од претходната, ќе почнам да одам по неа барајќи ја вистината.
Што би ти значело одоворот на ова прашање, што сакаш да научиш?

 

[Gosh]

Во која област не е докажано Божјото присуство?


Во секоја...

 

[sardaukar]

Имаш погрешна претстава.
Дали знаеш од најголемите умови, филозофи, уметници, научници, писатели... во целината на светската историја, колку се од нив верувачи, а колку неверувачи во Бог?
Во секоја од тие области, тие кои отишле најдалеку, не втора класа, туку првата класа скоро сите веруваат во Бог.

 

[Gosh]

Имаш погрешна претстава.
Дали знаеш од најголемите умови, филозофи, уметници, научници, писатели... во целината на светската историја, колку се од нив верувачи, а колку неверувачи во Бог?
Во секоја од тие области, тие кои отишле најдалеку, не втора класа, туку првата класа скоро сите веруваат во Бог.

А ти знаеш колку ги има шо не веруваат? И шо има врска тоа со она ја шо го кажав ?!

 

[sardaukar]

А ти знаеш колку ги има шо не веруваат?

Знам, многу помалку од тие кои веруваат. До средината на 20 век, атеизмот едвај дали постои? Атеистите никаде не се над 3%. И тоа независно наука или обичен народ.

И шо има врска тоа со она ја шо го кажав ?!

Моето тврдење е дека Бог е сеприсутен и очигледен. По Негова волја заради испит сокриена е самоочигледноста. Поради Божјата сеприсутност нема страна каде човек би се свртел каде нема да Го види, ако биде поштен за да гледа тоа што е, а не она кое му одговара на залажувачките задоволства.

 

[Gosh]

Знам, многу помалку од тие кои веруваат. До средината на 20 век, атеизмот едвај дали постои? Атеистите никаде не се над 3%. И тоа независно наука или обичен народ.

Моето тврдење е дека Бог е сеприсутен и очигледен. По Негова волја заради испит сокриена е самоочигледноста. Поради Божјата сеприсутност нема страна каде човек би се свртел каде нема да Го види, ако биде поштен за да гледа тоа што е, а не она кое му одговара на залажувачките задоволства.

Ај, ај . Знам колку си напорен и само дробиш, а ништо не кажуваш.

 

[Con Artist]

А во контекст на прашањето, што доколку некој верник дознае дека Бог не постои, е еквивалентно на тоа да атеист добие доказ дека Бог постои.

Aтеистите живеат за денот кога ќе се докаже дека Бог постои. Камо среќа да бидам жив дотогаш, и да бидам сведок на едно такво фасцинантно откритие. Ќе станам поголем верник и од MIKI1.

 

[sardaukar]

Ај, ај . Знам колку си напорен и само дробиш, а ништо не кажуваш.

Докажи бе брат/сестро.
Мислења од неколку реченици не може да се наречат дробења. Ако мислиш има дробење, верглање, укажи јас сум способен да го сменам стилот ако нешто ти смета.
Дали затоа не си поверувал/а? Избегнуваш соочување со нештата кои можат да ти ги откријат заблудите.

 

[мкд владе]

Поставеноста е непристојно хипитетичка за еден верник затоа што претпоставува невозможност (практично тоа е изворот НЕПОТРЕБНОСТА во неверувањето), но ќе одговорам и мислам дека одговорив. Нема да биде различно од сега, само ќе ја сменам патеката. Оваа патека на барање на вистината била погрешна, недоволно висока. Врз основа на она кое сега го дознав(ме), онаа патека е најверојатна и уште повисоко ниво до вистината од претходната, ќе почнам да одам по неа барајќи ја вистината.
Што би ти значело одоворот на ова прашање, што сакаш да научиш?

Вака како што Ти го одговори ништо. Ти од старт тргнуваш дека самата хипотетичка ситуација е невозможна да се случи за еден верник. Не сакаш ни за момент да излезиш од комфортната зона и да речиш чекај малце. Иако самата тема не беше поставена ( барем мене не ми беше тоа намерата секако) за да се докажуваме меѓу себе кој е во право а кој не околу тоа дали постои бог или не туку повеќе да се осврниме на кај состојбите на психата кај просечен верник кога хипотетички би се соочил со таква дилема, Ти несакаш дури ни да помисилиш дека верник дури и може да се соочи со таква дилема затоа што неверувањето кај верник е непотребна и невозможна работа. И токму затоа ја отворив темата, баш ради тој став кај тврдокорните верници. Кај оние кај кои наводно нема можност за сомнеж, нема можност за дилема, нема можност дека основата на нивното верување е грешна и дека можеби велам можеби тие цело време биле во заблуда. Кај оние кои цел живот го живеат со ставот дека работите се поставени така и никако поинаку и затоа немаат никаква потреба да го преиспитат својот став.
Ете конкретно за тебе, Ти веруваш во Господ бог Исус Христос( онака лупам безвезе, можи си веруваш во Алах или Буда или кој и да е) и еден ден доаѓаш до заклучок дека тој не постои и заедно со него ти се руши цел систем на вредности. Како ке дојдеш до тој заклучок и не е битно во случајот, битното е дека конкретно за тебе доказот за тој заклучок каков и да бил е доволен за да поверуваш во тоа. И која вистина ти потаму ке ја бараш кога самиот корен на која ти е заснован твојот систем на вредности е срушен ? Кој пат ти ке го фатиш и која повисока вистина ке ја бараш кога ја немаш повеќе основата? Нема тука твојот бог вака направил или не, ваму бил или не, ова рекол или не, туку едноставно твојот бог не постои и ти сфаќаш дека цел живот си го поминал во заблуда и си верувал во лага. Секако хипотетички а не дека стварно е тоа така.[DOUBLEPOST=1449706999][/DOUBLEPOST]

Aтеистите живеат за денот кога ќе се докаже дека Бог постои. Камо среќа да бидам жив дотогаш, и да бидам сведок на едно такво фасцинантно откритие. Ќе станам поголем верник и од MIKI1.

Токму затоа и не беше прашањето поставено за атеистите. Се работи за два дијаметрално спротивни начини на резонирање на работите. Едните можеби ке речат е супер, одлично, во ред постои бог. Еве го доказот пред мене и нема збор тука.
Другите пак не сакаат ни да помислат на тоа дека ете можеби се во заблуда.

 

[Clen 7]

Велигденски и Божиќни пости ги терам веќе 5 години. У исто време размилувам логички и сакам научно докажани работи. Ја не веруем у Господ или хајер биинг или како било пошо некој ми приложил докази за негово постоење. Така да не би сменило ништо ако некој ми докаже дека не постои. Абе лична работа си е. Ако сакам ќе веруем у магаре со три глави,рогови и адидас копита,моја работа.
Еве атеистине шо фураат матрикс муабет. Епа тоа е де, само верниците Господ го викаат.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Во она што веруваме со ништо не можеме да бидеме разубедени или многу тешко некој ќе не разубеди. А целосно никој неможе да не разубеди
Ова се потврдува, не само кога е во прашање Господ, туку и за други многу многу приземни работи
Тие што гласаат за „ политичкиве опции “ никој не може да ги разубеди да гласаат за некоја друга партија
Ако ги погледнете изборните резултати - постојано е ист процентниот однос.
Зошто е тоа така - незнам

 

[sardaukar]

Вака како што Ти го одговори ништо. Ти од старт тргнуваш дека самата хипотетичка ситуација е невозможна да се случи за еден верник. Не сакаш ни за момент да излезиш од комфортната зона и да речиш чекај малце. Иако самата тема не беше поставена ( барем мене не ми беше тоа намерата секако) за да се докажуваме меѓу себе кој е во право а кој не околу тоа дали постои бог или не туку повеќе да се осврниме на кај состојбите на психата кај просечен верник кога хипотетички би се соочил со таква дилема, Ти несакаш дури ни да помисилиш дека верник дури и може да се соочи со таква дилема затоа што неверувањето кај верник е непотребна и невозможна работа. И токму затоа ја отворив темата, баш ради тој став кај тврдокорните верници. Кај оние кај кои наводно нема можност за сомнеж, нема можност за дилема, нема можност дека основата на нивното верување е грешна и дека можеби велам можеби тие цело време биле во заблуда. Кај оние кои цел живот го живеат со ставот дека работите се поставени така и никако поинаку и затоа немаат никаква потреба да го преиспитат својот став.
Ете конкретно за тебе, Ти веруваш во Господ бог Исус Христос( онака лупам безвезе, можи си веруваш во Алах или Буда или кој и да е) и еден ден доаѓаш до заклучок дека тој не постои и заедно со него ти се руши цел систем на вредности. Како ке дојдеш до тој заклучок и не е битно во случајот, битното е дека конкретно за тебе доказот за тој заклучок каков и да бил е доволен за да поверуваш во тоа. И која вистина ти потаму ке ја бараш кога самиот корен на која ти е заснован твојот систем на вредности е срушен ? Кој пат ти ке го фатиш и која повисока вистина ке ја бараш кога ја немаш повеќе основата? Нема тука твојот бог вака направил или не, ваму бил или не, ова рекол или не, туку едноставно твојот бог не постои и ти сфаќаш дека цел живот си го поминал во заблуда и си верувал во лага. Секако хипотетички а не дека стварно е тоа така.

Никогаш тоа не е така во животот. Ако е оспорен еден облик на верување било што и да е, кој не дозволува некоја можност и ако таа можност се случи тогаш доаѓа до свртување кон друг концепт обично најблизок кој таква можност дозволува.
Единствена можност за целосна неоспорност на Божјото присуство е Неговата самообјава без прикривање на самоочигледната божественост. Тогаш човекот не би ни имал можност да не верува. Само тогаш небожественото суштество може несомнено и неоспорно да го доживува Бог. Се до тој момент на самоочигледност, доволно ни е да се задоволиме само со очигледноста.
Единствената можност за целосно оспорување на постоењето на Бог, е ние самите да станеме Бог.

 

[MIKI1]

Мики погрешно си ја разбрал темата. Никој тебе не ти бара доказ дека бог не постои, не станува збор за тоа тука. Нити пак некој пробува да те одврати од твојата вера и бог. Но сепак прво си човек нели?
Никогаш не си се запрашал како би реагирал во таква ситуација што ке правиш потаму ако еден ден ја изгубиш вербата во твојот бог безразлика од каква причина. Прашањето е повеќе хипотетички што би било кога би било. И баш затоа што во твојата психа нема место за двоумење, сомнеж итн итн , затоа и одговорот уште повеќе ме интересира. Што ти би направил ако еден ден ја изгубиш вербата во бога која до тој ден била непреиспитлива и без тронка сомнеж. Што потоа ?
.

мк владе,

поставуваш претпоставени прашања, а во верата и во живеењето според верата, нештата се сосема поинаку поставени.

На пример: велиш, што ако ја изгубам верата...Тоа би значело дека сум маловерен па и од тоа малку вера би прешол во неверие. Преоѓањето од (до)ве(р)ба во неверие не е страшен, оти оние кои веруваат, пред да поверуваат и самите не верувале, така да ним неверието не им е непознаница. Падот од верување во неверување е враќање на почетната позиција, со сите последици од истата: ако се вратам во неверие, моето битисување на Земјава станува бесцелно, гревот ми доаѓа како природна состојба, а смртта ми доаѓа како среќен (?) крај...

Во верата пак, верникот е должен да ја засилува својата вера, а не да паѓа од верување во неверување. И во живеењето според верата, верните имаат и подеми и падови, но битно е да не се падне на дното, односно да не се враќа во целосно неверие.