Дискусија за Атеистите, Исламот, Христијанството и останати убедувања

[Bodhidharma]

If one wants to characterize the standpoint of the religious person one must say:
He seeks to judge the world out of himself, but he lacks the courage to take responsibility for this judgment. So he invents spiritual beings outside himself that he can saddle with this responsibility.

 

[liberij]

Како ти знаеш на кој начин се открива и дали воопшто се открива?! По кој пат треба да ти нагласам дека знаењето не е исто што и верувањето! Ти незнаеш дали и како било што се открива, ти веруваш дека е така, бидејќи си прочитал и си решил да веруваш во истото!

На начин кој сведочи Црквата Христова 2000 години, Литургиски! Живо во Заедница!
Што се однесува до верата, знаењето не ти е поимливо, бидејќи се поставуваш антрополошки редукциски, схизофренично од која позиција невозможно е да разбереш( и ова го пишувам со ризик да не се навредиш, а воопшто немам таква намера, напротив).

Јас не сум тука да зборувам во име на сите телемити, моите ставови се лично мои.

Не ти е у прилог одговорот?
Тебе те прашувам, лично, не сите, едно телемитско искуство, и тоа е нешто. Безличен ли е?

 

[Ipsissimus]

На начин кој сведочи Црквата Христова 2000 години, Литургиски! Живо во Заедница!
Што се однесува до верата, знаењето не ти е поимливо, бидејќи се поставуваш антрополошки редукциски, схизофренично од која позиција невозможно е да разбереш( и ова го пишувам со ризик да не се навредиш, а воопшто немам таква намера, напротив).

Тоа не го прави факт твоето верување. Дали ќе веруваш сам, дали во заедница, дали ќе веруваш една минута или 3000 години, дали ќе веруваш во нечие сведоштво или сопствена замисла, пак ќе биде верување а верувањето не е факт, не е знаење, не е вистина, посебно ако тоа исто верување го прогласува сомнежот и преиспитувањето како грешно.

Не ти е у прилог одговорот?
Тебе те прашувам, лично, не сите, едно телемитско искуство, и тоа е нешто. Безличен ли е?

Не е работата дали ми е во прилог или не, поентата е она што го нагласив предходно. Моите заклучоци и сознанија ти нема да ги разбереш од проста причина што не користиш методи и пракси со кои јас сум дошол до тие сознанија. За мене креаторот е бесконечен неманифестиран потенцијал, креацијата е манифестирање на тој потенцијал. На суштинско ниво, креацијата и креаторот се едно исто, што значи суштината на божественото е субјективна. Дали тоа за тебе значи "личносност" или нешто друго незнам.

 

[Изгрев]

Тогаш зошто истата таа православна вера јогата ја прогласува за "ѓаволска", луѓето што си имаат поинакви морални стандарди ги прогласува за " грешници", ја негира науката и си го пика носот кај ќе стигне?
.

На крајот од постот имав ставено ? на прашање обично се одговара(ако се има одговор) или се допрашува ако нешто не е јасно. Значи уште еднаш

Не може да знаеш за нешто што не го практикуваш и не си дел од него, нели?
Затоа ич не се секирај за верата на православните.

[DOUBLEPOST=1432488566][/DOUBLEPOST]

Вистини има многу, и сите имаат едно заедничко, сито до една се темелат на сознание а не на слепо верување.

Не те прашав колку вистини има и на што се темелат а која е таа вистина што ти ја пропагираш.

 

[121314]

Како ти знаеш на кој начин се открива и дали воопшто се открива?! По кој пат треба да ти нагласам дека знаењето не е исто што и верувањето! Ти незнаеш дали и како било што се открива, ти веруваш дека е така, бидејќи си прочитал и си решил да веруваш во истото!

Po učenju Svetog Isaka Sirina postoje dve vrste znanja: znanje koje prethodi veri i znanje koje se rađa od vere. Znanje koje prethodi veri jeste znanje fizičko, prirodno (γνώσις φυσική), a koje se rađa od vere jeste znanje duhovno (γνώσις πνευματική). Prirodno se znanje sastoji u razlikovanju dobra i zla, a duhovno znanje jeste osećanje tajni (αιοϋησις των μυστηρίων), osećanje onoga što je sakriveno (τών κρυπτών), gledanje nevidljivog (τών αοράτων).

Postoje tri duhovna sredstva pomoću kojih se znanje penje i silazi, i u kojima se kreće i menja. To su: telo, duša i duh. Iako je znanje po svojoj prirodi jedno, ipak se ono, od odnosa prema ovo trojima, prefinjuje - λεπτύνεται - i menja načine i delatnost svojih misli. Znanje je dar Božji prirodi razumnih bića, koji im je dat u početku, pri stvaranju, i ono je po svojoj prirodi prosto i nedeljivo - απλή ού μερίζεται - kao sunčani zrak, ali prema delatnosti svojoj (dela kroz telo, dušu i duh) ono se menja i deli).

Na prvom stupnju znanje sledi telesnu pohotu, brine se o bogatstvu, sujeti, o kinđurenju, telesnom odmoru, logičkoj mudrosti - σοφίας; της λογικής - koja pronalazi umetnost i nauke i ostalo čime se kruniše telo u ovom vidljivom svetu. A svim tim ovo znanje postoje protivno veri. I naziva se golo znanje - γνώσις ψιλή - jer isključuje svaku brigu o Božanskom, i zbog svoje telesnosti unosi u razum nerazumnu nemoć, i ova se njegova briga svodi na ovaj svet. Ono je naduveno i gordo, jer svako dobro delo pripisuje sebi, a ne Bogu. A što je apostol rekao: znanje nadima (1 Kor. 8, 1), rekao je za ovo znanje koje nije prožeto verom i nadom u Boga, a nije to rekao za pravo znanje.

Istinsko, duhovno znanje u smirenosti usavršava dušu onih koji su ga stekli, kao što je usavršilo Mojsija, Davida, Isaiju, Petra, Pavla i ostale svetitelje, koji su se, po meri ljudske prirode, udostojili svog savršenog znanja - αυτηςτης γνώσεως της τελείας. I kod takvih se svetitelja znanje svagda pogružava u neobična sazercanja, u božanska otkrivenja, u uzvišeno posmatranje duhovnih stvari, u neiskazane tajne; i oni gledaju na dušu svoju kao na prah i pepeo. A telesno znanje i jeste ono koje hrišćani kude i smatraju protivnim ne samo veri nego i svakoj delatnosti vrline.

Nije teško uvideti da se na ovom prvom stupnju saznanja, o kome Sveti Isak govori, nalazi gotovo sva evropska filosofija, počevši od naivnog realizma pa do eklektičkog panlogizma, i sva nauka, počevši od demokritovskog atomizma pa do ajnštajnovskog relativizma.

Sa prvog stupnja saznanja čovek prelazi na drugi, kada počne i telom i dušom da upražnjava vrline: post, molitvu, milostinju, čitanje Svetoga Pisma, vrlinski život, borbu sa strastima, i ostalo. I sva dobra dela, eva divna raspoloženja duše, na ovom drugom stupnju saznanja, čini i stvara Duh Sveti delatnošću ovog saznanja. I ono pokazuje srcu staze koje vode veri. Ali i ovo je saznanje telesno i složeno - σωματική και σύνθετος.

Treći stupanj saznanja jeste stupanj savršenstva της τελειότητος. Kada se saznanje uzdigne nad zemaljskim i nad brigom za činjenje zemaljskog, i počne ispitivati svoje unutrašnje i nevidljive misli, i prezirati ono od čega nastaje lukavstvo strasti, i uzvisi sebe, i sledi veri u brizi o budućem životu i istraživanju sakrivenih tajni, - tada sama vera apsorbuje ovo saznanje i ponovo ga rađa, te ono postane duh potpuno - ώς γενέσθαι αυτήν δλην έξ όλου πνεϋμα. Tada ono može na krilima uzletati u oblasti bestelesnih bića, dodirivati dubine neopipljivog mora, razmišljajući o božanskoj i čudesnoj upravi u prirodi duhovnih i telesnih bića, i ispituje duhovne tajne koje se shvataju umom prostim i suptilnim - έν διανοία άπλη και λεπτή. Tada se unutrašnja osećanja probuđuju za duhovnu delatnost, po poretku koji biva u onom životu besmrtnosti i netruležnosti. Jer je još ovde, kao u tajni, saznanje primilo duhovno vaskrsenje, kao istinito svedočanstvo o obnovljenju svega.

http://www.svetosavlje.org/biblioteka/AvaJustin/GnoseologijaIsaakaSirina/Lat_GnoseologijaIsaakaSirina04.htm

 

[Изгрев]

Ipsissimus
Во однос на задгробниот живот си пишал дека разбирањето/сваќањето го темелиш врз основа од разбирањето за животот.
Тоа во ред твоја работа но земањето на заклучоци базирани на логика од други искуства (во случајов контралатерално) не е знаење а предпоставка.
Сепак што си разбрал за смртта одкако си го разбрал животот

 

[liberij]

Тоа не го прави факт твоето верување. Дали ќе веруваш сам, дали во заедница, дали ќе веруваш една минута или 3000 години, дали ќе веруваш во нечие сведоштво или сопствена замисла, пак ќе биде верување а верувањето не е факт, не е знаење, не е вистина, посебно ако тоа исто верување го прогласува сомнежот и преиспитувањето како грешно.

Не само што не прашуваш, него си ултра, “експерт“за Христијанство. На кој се лутиш цело време?
Не верувај на моето сведоштво и на Црквата, верувај си т.е. знај си го твојот “факт“ се` е ок.
На темава само се разменува меѓурелигиско искуство, верување, знаење...

За мене креаторот е бесконечен неманифестиран потенцијал, креацијата е манифестирање на тој потенцијал. На суштинско ниво, креацијата и креаторот се едно исто, што значи суштината на божественото е субјективна. Дали тоа за тебе значи "личносност" или нешто друго незнам.

За тебе што значи субјективна божественост?

 

[Ipsissimus]

На крајот од постот имав ставено ? на прашање обично се одговара(ако се има одговор) или се допрашува ако нешто не е јасно. Значи уште еднаш

Епа ете јас допрашав, затоа што не ми беше јасно. Ако неможеш да знаеш нешто доколку не го практикуваш и не си дел од него, како тоа православната црква ја прогласува јогата за ѓаволска, кога нели ниту ја практикува, ниту е дел од нешто каде јогата се практикува?

Не те прашав колку вистини има и на што се темелат а која е таа вистина што ти ја пропагираш.

Вистината е вистина, нема име.[DOUBLEPOST=1432555748][/DOUBLEPOST]

Не само што не прашуваш, него си ултра, “експерт“за Христијанство. На кој се лутиш цело време?
Не верувај на моето сведоштво и на Црквата, верувај си т.е. знај си го твојот “факт“ се` е ок.
На темава само се разменува меѓурелигиско искуство, верување, знаење...

Залудно се обидуваш да се ставиш во улога на жртва, а мене во улога на некој што го напаѓа твоето верување. Дискусијата цело време беше во врска со фактот дека верувањето не е исто што и знаењето, дека не е аргумент, не е факт, не е вистина. Плус, никаде не го ставив само христијанството во овој дијалог.

За тебе што значи субјективна божественост?

Повеќе од доволно и повеќе од јасно објаснив што значи.[DOUBLEPOST=1432556253][/DOUBLEPOST]

Po učenju Svetog Isaka Sirina postoje dve vrste znanja: znanje koje prethodi veri i znanje koje se rađa od vere. Znanje koje prethodi veri jeste znanje fizičko, prirodno (γνώσις φυσική), a koje se rađa od vere jeste znanje duhovno (γνώσις πνευματική). Prirodno se znanje sastoji u razlikovanju dobra i zla, a duhovno znanje jeste osećanje tajni (αιοϋησις των μυστηρίων), osećanje onoga što je sakriveno (τών κρυπτών), gledanje nevidljivog (τών αοράτων).

Postoje tri duhovna sredstva pomoću kojih se znanje penje i silazi, i u kojima se kreće i menja. To su: telo, duša i duh. Iako je znanje po svojoj prirodi jedno, ipak se ono, od odnosa prema ovo trojima, prefinjuje - λεπτύνεται - i menja načine i delatnost svojih misli. Znanje je dar Božji prirodi razumnih bića, koji im je dat u početku, pri stvaranju, i ono je po svojoj prirodi prosto i nedeljivo - απλή ού μερίζεται - kao sunčani zrak, ali prema delatnosti svojoj (dela kroz telo, dušu i duh) ono se menja i deli).

Na prvom stupnju znanje sledi telesnu pohotu, brine se o bogatstvu, sujeti, o kinđurenju, telesnom odmoru, logičkoj mudrosti - σοφίας; της λογικής - koja pronalazi umetnost i nauke i ostalo čime se kruniše telo u ovom vidljivom svetu. A svim tim ovo znanje postoje protivno veri. I naziva se golo znanje - γνώσις ψιλή - jer isključuje svaku brigu o Božanskom, i zbog svoje telesnosti unosi u razum nerazumnu nemoć, i ova se njegova briga svodi na ovaj svet. Ono je naduveno i gordo, jer svako dobro delo pripisuje sebi, a ne Bogu. A što je apostol rekao: znanje nadima (1 Kor. 8, 1), rekao je za ovo znanje koje nije prožeto verom i nadom u Boga, a nije to rekao za pravo znanje.

Istinsko, duhovno znanje u smirenosti usavršava dušu onih koji su ga stekli, kao što je usavršilo Mojsija, Davida, Isaiju, Petra, Pavla i ostale svetitelje, koji su se, po meri ljudske prirode, udostojili svog savršenog znanja - αυτηςτης γνώσεως της τελείας. I kod takvih se svetitelja znanje svagda pogružava u neobična sazercanja, u božanska otkrivenja, u uzvišeno posmatranje duhovnih stvari, u neiskazane tajne; i oni gledaju na dušu svoju kao na prah i pepeo. A telesno znanje i jeste ono koje hrišćani kude i smatraju protivnim ne samo veri nego i svakoj delatnosti vrline.

Nije teško uvideti da se na ovom prvom stupnju saznanja, o kome Sveti Isak govori, nalazi gotovo sva evropska filosofija, počevši od naivnog realizma pa do eklektičkog panlogizma, i sva nauka, počevši od demokritovskog atomizma pa do ajnštajnovskog relativizma.

Sa prvog stupnja saznanja čovek prelazi na drugi, kada počne i telom i dušom da upražnjava vrline: post, molitvu, milostinju, čitanje Svetoga Pisma, vrlinski život, borbu sa strastima, i ostalo. I sva dobra dela, eva divna raspoloženja duše, na ovom drugom stupnju saznanja, čini i stvara Duh Sveti delatnošću ovog saznanja. I ono pokazuje srcu staze koje vode veri. Ali i ovo je saznanje telesno i složeno - σωματική και σύνθετος.

Treći stupanj saznanja jeste stupanj savršenstva της τελειότητος. Kada se saznanje uzdigne nad zemaljskim i nad brigom za činjenje zemaljskog, i počne ispitivati svoje unutrašnje i nevidljive misli, i prezirati ono od čega nastaje lukavstvo strasti, i uzvisi sebe, i sledi veri u brizi o budućem životu i istraživanju sakrivenih tajni, - tada sama vera apsorbuje ovo saznanje i ponovo ga rađa, te ono postane duh potpuno - ώς γενέσθαι αυτήν δλην έξ όλου πνεϋμα. Tada ono može na krilima uzletati u oblasti bestelesnih bića, dodirivati dubine neopipljivog mora, razmišljajući o božanskoj i čudesnoj upravi u prirodi duhovnih i telesnih bića, i ispituje duhovne tajne koje se shvataju umom prostim i suptilnim - έν διανοία άπλη και λεπτή. Tada se unutrašnja osećanja probuđuju za duhovnu delatnost, po poretku koji biva u onom životu besmrtnosti i netruležnosti. Jer je još ovde, kao u tajni, saznanje primilo duhovno vaskrsenje, kao istinito svedočanstvo o obnovljenju svega.

http://www.svetosavlje.org/biblioteka/AvaJustin/GnoseologijaIsaakaSirina/Lat_GnoseologijaIsaakaSirina04.htm

Ако верата од кое се раѓа знаењето се темели на вера во туѓо искуство или сведоштво, тогаш тоа знаење не е ништо друго туку фантазија.
На пример јас можам да имам знаење втемелено врз верувањето во господар на прстените, јас може детално и енциклопедиски да ги знам сите детали за битките помеѓу орките, вилениците, волшебниците.....и тоа знаење ќе произлегува од мојата верба - вербата во господар на прстените.

 

[Donald Sikert]

Долго време @Gurdjieff или @Bog, се обидуваше да ги разбуди заспаните на форумов. Еве препознајте се сами, дали ве разбудил..


Kako izgledaju probuđeni?


1. Kako izgledaju ljudi koji su probuđeni? Pa, neki su muškog, neki ženskog spola. Možete ih naći u manastiru ili u kući na periferiji, u šumi ili u selu. Točno je da ih nema puno, ali je je više nego što ljudi obično misle da ih ima. Probuđenje samo po sebi nije teško; tužna je istina da se većina ljudi ne želi gnjaviti izvlačenjem samih sebe iz gliba neznanja i žudnje.

2. Na prvi pogled ne biste primjetili probuđenu osobu u grupi ljudi, zato što je ona sasvim mirna i povučena. Ali kada situacija postane napeta, tada ona upada u oči. Kada se svi prže na vatri bijesa, ona će stajati puna ljubavi. Kada su drugi uskomešani zbog neke teške situacije, ona će ostati podjednako mirna kao što je i do tada bila. U očajničkoj jurnjavi da se zgrabi što je više moguće, ona će biti netko tko stoji sa stane s izrazom zadovoljstva na licu. Ona lako klizi po neravnom, postojana je kad se sve okreće naopako. Ne radi se o tome da ona želi pokazati kako je drugačija od ostalih, već ju je odsustvo pohlepe učinilo neovisnom. Ipak, što je čudno, iako je drugi ne mogu pokrenuti, ona može pokrenuti njih, svojim mirnim prisustvom dopire do njih. Njene blage, razumne riječi spajaju zavađene i čine još bližim već bliske. Nastradali, uplašeni i zabrinuti osjećaju se bolje nakon što su s njom porazgovarali. Divlje životinje osjećaju blagost u srcu probuđene osobe i ne plaše je se. Čak i mjesto na kojem boravi, bilo da je to selo, šuma, planina ili dolina, izgleda ljepše samo zato što je i ona je tu.
.
3. Ne izražava uvjek svoje mišljenje, niti brani svoje gledište. U stvari, čini se kao da ona i ne zastupa bilo kakvo gledište. ZAto je ljudi često smatraju za budalu. Kada se uzbudi, niti se sveti za uvrede i ismijavanje, ljudi opet misle da nešto nije u redu s njom. Ali ona jednostavno ne mari šta oni misle. Izgleda kao da je gluha, ali stvar je u tome da više voli šutjeti. Ponaša se kao da je slijepa, ali u stvari vidi sve što se događa. Ljudi je smatraju slabićem, ali je ona zapravo vrlo snažna. Usprkos tome kako izgleda, oštra je poput oštrice britve.
.
4. Lice joj uvijek blista i zrači vedrinom, jer nikada ne brine zbog onoga što se dogodilo jučer ili što se može dogoditi sutra. Njezino držanje i pokreti su graciozni i pribrani, zato što ima prirodnu svjesnost u odnosu na sve što radi. Glas joj je prijatno čuti, a riječi su joj s mjerom, jasne i direktne. Lijepa na način koji nema ikakve veze s fizičkim izgledom ili elokvencijom, već po onome što dolazi od unutarnje dobrote.
.
5. Možda ima kuću, ali ako ona sutra izgori u požaru, preselit će se negde drugdje i tamo se osjećati podjednako dobro. U stanju je da svugdje bude kod kuće. Čak i oni koji pokušavaju smanjiti broj stvari koje posjeduju, uvijek izgledaju kao da imaju previše. Koliko god malo da probuđenoj osobi date, čini se kao da ima taman koliko joj treba. Istina je da su i njoj neophodne osnovne stvari kao i svakome drugome, ali se ona na tome i zaustavlja, a to je vrlo malo. Njen život je nenatrpan i jednostavan, zadovoljna je što god da ima. Njena prava hrana jest radost, pravo piće je istina, pravi dom svjesnost.
.
6. Obični ljudi su bučni poput vodopada, dok je probuđeni tih poput dubina oceana. On voli tišinu i govori u pohvali tišine. To ne znači da on nikada ne otvara usta. S radošću govori o Dharmi, onima koji su zainteresirani da o njoj slušaju, tako da on nikada ne propovijeda, niti se upušta u uvjeravanje i rasprave. Također, kako govori samo o onome što zna, sve što kaže ima pečat autentičnosti koju “eksperti” jednostavno ne mogu dostići.
.
7. Um probuđenoga nije pretrpan mislima, niti je neaktivan. Kada mu trebaju misli, on razmišlja, a kada mu ne trebaju, ostavlja ih da se stišaju. Za njega, one su alat, a ne problem. Još uvijek ima sjećanja, emocije i ideje, ali njima nije uzdrman. Sve je to za njega tek predstava. Promatra ih dok nastaju, dok traju i kad nestaju. Um mu je nalik vedrom nebu – oblaci plove preko njega, ali ono samo ostaje prostrano, neokrznuto i nepromijenjeno.
.
8. Iako je čist u svakom pogledu, probuđeni o sebi ne misli kao boljem, jednakom ili lošijem od bilo koga drugog. Drugi su ono što jesu i nema potreba za njihovo kritiziranje ili uspoređivanje. Nije ni za ni protiv bilo koga i bilo čega. On više ne vidi stvari kao dobre i loše, čiste ili nečiste, uspjeh ili neuspjeh. Razumio je svijet dualnosti i otišao iza njega. Otišao je čak iza ideje samsare i nirvane. Budući da je izvan svega, on je i oslobođen svega. Nema žudnji, ni strahova, nema kocepata, ni briga.
.
9. Ne tako davno probuđeni je bio konfuzan i nesretan isto koliko i svatko drugi. Pa kako je onda stigao do toga gdje je sada? Zaista jednostavno. Prestao je da uzrok svakom od svojih bolova traži izvan sebe i počeo gledati unutar sebe. Dok je tako promatrao, uvidio je da sve stvari s kojima se identificirao: tijelo, osjećaji, emocije, pojmovi, problemi, ne pripadaju njemu. I zato ih jednostavno pušta (od sebe). Nezarobljen više nestvarnim, ugledao je stvarno, Nerođeno, Nenastalo, Nesačinjeno, Neuvjetovano. Sada boravi u tog praznoj, neznakovitoj slobodi i sretan je svo vrijeme. Zbog ovoga je vrlo teško kategorizirati probuđeno biće. Drugi ga pokušavaju smjestiti u neku od ladica nazivajući ga svecem, arahatom ili, ponekad, budalom. No, on se osmijehuje na sve ove etikete i sebe označava kao “nikog”. Kakvu etiketu staviti na nekog tko je prevazišao sve granice?
.
10. Zato što je izvršio svoj zadatak i nije mu ostalo bilo što drugo da učini, probuđeni najveći dio vremena provodi mirno sjedeći i gledajući svoja posla. Za obične ljude ovakav život probuđenoga se može činiti kao neizdrživa monotonija. “Dajte nam malo uzbuđenja, malo promjene”, kažu. Ali, naravno, kada i dobiju uzbuđenja ili onakve promjene kakve ne žele – bolest, neuspjeh, odbacivanje ili smrt – tada očajavaju. To je trenutak kada probuđeni tiho istupa da liječi i iscjeljuje. I budući da ima puno vremena, može sebe do kraja dati drugima. Do svakoga dopire svojom ljubavlju.
.
11. Sretan je da tako proživi ostatak svog života, a kada smrt konačno pristigne, prihvaća je bez straha i odlazi svojim putem bez trunke žalosti. Što se s probuđenim događa poslije smrti? Proučavatelji su o tome raspravljali vijekovima. Ali nije moguće utvrditi kuda je probuđeni otišao, kao što nije moguće pratiti ni trag ptice što leti visoko. U smrti, kao i u životu, utihnuli mudrac ne ostavlja trag.

 

[Изгрев]

Епа ете јас допрашав, затоа што не ми беше јасно. Ако неможеш да знаеш нешто доколку не го практикуваш и не си дел од него, како тоа православната црква ја прогласува јогата за ѓаволска, кога нели ниту ја практикува, ниту е дел од нешто каде јогата се практикува

Ова не е допрашување а пренасочување на истото прашање кон мене.
Да те потсетам на прашањето "како може да знаеш за нешто што не си дел од него и што не го практикуваш"? Што ти е нејасно во прашањето и каква е врската на црквата со прашање насочено кон тебе.
Ако навистина интересира зошто црквата....постави го во соодвета тема и ќе ти биде одговорено.Сега ти си прашан не разводнувај.[DOUBLEPOST=1432564367][/DOUBLEPOST]

Вистината е вистина, нема име.

Ниту за името не те прашав.
Или тоа е одговорот -вистината е вистина.[DOUBLEPOST=1432564700][/DOUBLEPOST]

Дискусијата цело време беше во врска со фактот дека верувањето не е исто што и знаењето, дека не е аргумент, не е факт, не е вистина.

Ipsissimus
Во однос на задгробниот живот си пишал дека разбирањето/сваќањето го темелиш врз основа од разбирањето за животот.
Тоа во ред твоја работа но земањето на заклучоци базирани на логика од други искуства (во случајов контралатерално) не е знаење а предпоставка.
Сепак што си разбрал за смртта одкако си го разбрал животот

 

[liberij]

Залудно се обидуваш да се ставиш во улога на жртва, а мене во улога на некој што го напаѓа твоето верување. Дискусијата цело време беше во врска со фактот дека верувањето не е исто што и знаењето, дека не е аргумент, не е факт, не е вистина. Плус, никаде не го ставив само христијанството во овој дијалог.

“Плус“, јас воопшто не те прашав да ми објаснуваш во што верувам, знам..., за да го покриеш своето незнаење за сопствената “субјективна божественост“ или вот евер, биди маж збори од своето убедување, башка немаш капацитет да ме ставаш во жртви или некакви твои фантазми, но ова е класично прашање на дијалошка, лична некултура, неможам да ти помогнам и покрај укажувањата.

 

[MIKI1]

Долго време @Gurdjieff или @Bog, се обидуваше да ги разбуди заспаните на форумов. Еве препознајте се сами, дали ве разбудил..


Kako izgledaju probuđeni?


1. Kako izgledaju ljudi koji su probuđeni? Pa, neki su muškog, neki ženskog spola. Možete ih naći u manastiru ili u kući na periferiji, u šumi ili u selu. Točno je da ih nema puno, ali je je više nego što ljudi obično misle da ih ima. Probuđenje samo po sebi nije teško; tužna je istina da se većina ljudi ne želi gnjaviti izvlačenjem samih sebe iz gliba neznanja i žudnje.

2. Na prvi pogled ne biste primjetili probuđenu osobu u grupi ljudi, zato što je ona sasvim mirna i povučena. Ali kada situacija postane napeta, tada ona upada u oči. Kada se svi prže na vatri bijesa, ona će stajati puna ljubavi. Kada su drugi uskomešani zbog neke teške situacije, ona će ostati podjednako mirna kao što je i do tada bila. U očajničkoj jurnjavi da se zgrabi što je više moguće, ona će biti netko tko stoji sa stane s izrazom zadovoljstva na licu. Ona lako klizi po neravnom, postojana je kad se sve okreće naopako. Ne radi se o tome da ona želi pokazati kako je drugačija od ostalih, već ju je odsustvo pohlepe učinilo neovisnom. Ipak, što je čudno, iako je drugi ne mogu pokrenuti, ona može pokrenuti njih, svojim mirnim prisustvom dopire do njih. Njene blage, razumne riječi spajaju zavađene i čine još bližim već bliske. Nastradali, uplašeni i zabrinuti osjećaju se bolje nakon što su s njom porazgovarali. Divlje životinje osjećaju blagost u srcu probuđene osobe i ne plaše je se. Čak i mjesto na kojem boravi, bilo da je to selo, šuma, planina ili dolina, izgleda ljepše samo zato što je i ona je tu.
.
3. Ne izražava uvjek svoje mišljenje, niti brani svoje gledište. U stvari, čini se kao da ona i ne zastupa bilo kakvo gledište. ZAto je ljudi često smatraju za budalu. Kada se uzbudi, niti se sveti za uvrede i ismijavanje, ljudi opet misle da nešto nije u redu s njom. Ali ona jednostavno ne mari šta oni misle. Izgleda kao da je gluha, ali stvar je u tome da više voli šutjeti. Ponaša se kao da je slijepa, ali u stvari vidi sve što se događa. Ljudi je smatraju slabićem, ali je ona zapravo vrlo snažna. Usprkos tome kako izgleda, oštra je poput oštrice britve.
.
4. Lice joj uvijek blista i zrači vedrinom, jer nikada ne brine zbog onoga što se dogodilo jučer ili što se može dogoditi sutra. Njezino držanje i pokreti su graciozni i pribrani, zato što ima prirodnu svjesnost u odnosu na sve što radi. Glas joj je prijatno čuti, a riječi su joj s mjerom, jasne i direktne. Lijepa na način koji nema ikakve veze s fizičkim izgledom ili elokvencijom, već po onome što dolazi od unutarnje dobrote.
.
5. Možda ima kuću, ali ako ona sutra izgori u požaru, preselit će se negde drugdje i tamo se osjećati podjednako dobro. U stanju je da svugdje bude kod kuće. Čak i oni koji pokušavaju smanjiti broj stvari koje posjeduju, uvijek izgledaju kao da imaju previše. Koliko god malo da probuđenoj osobi date, čini se kao da ima taman koliko joj treba. Istina je da su i njoj neophodne osnovne stvari kao i svakome drugome, ali se ona na tome i zaustavlja, a to je vrlo malo. Njen život je nenatrpan i jednostavan, zadovoljna je što god da ima. Njena prava hrana jest radost, pravo piće je istina, pravi dom svjesnost.
.
6. Obični ljudi su bučni poput vodopada, dok je probuđeni tih poput dubina oceana. On voli tišinu i govori u pohvali tišine. To ne znači da on nikada ne otvara usta. S radošću govori o Dharmi, onima koji su zainteresirani da o njoj slušaju, tako da on nikada ne propovijeda, niti se upušta u uvjeravanje i rasprave. Također, kako govori samo o onome što zna, sve što kaže ima pečat autentičnosti koju “eksperti” jednostavno ne mogu dostići.
.
7. Um probuđenoga nije pretrpan mislima, niti je neaktivan. Kada mu trebaju misli, on razmišlja, a kada mu ne trebaju, ostavlja ih da se stišaju. Za njega, one su alat, a ne problem. Još uvijek ima sjećanja, emocije i ideje, ali njima nije uzdrman. Sve je to za njega tek predstava. Promatra ih dok nastaju, dok traju i kad nestaju. Um mu je nalik vedrom nebu – oblaci plove preko njega, ali ono samo ostaje prostrano, neokrznuto i nepromijenjeno.
.
8. Iako je čist u svakom pogledu, probuđeni o sebi ne misli kao boljem, jednakom ili lošijem od bilo koga drugog. Drugi su ono što jesu i nema potreba za njihovo kritiziranje ili uspoređivanje. Nije ni za ni protiv bilo koga i bilo čega. On više ne vidi stvari kao dobre i loše, čiste ili nečiste, uspjeh ili neuspjeh. Razumio je svijet dualnosti i otišao iza njega. Otišao je čak iza ideje samsare i nirvane. Budući da je izvan svega, on je i oslobođen svega. Nema žudnji, ni strahova, nema kocepata, ni briga.
.
9. Ne tako davno probuđeni je bio konfuzan i nesretan isto koliko i svatko drugi. Pa kako je onda stigao do toga gdje je sada? Zaista jednostavno. Prestao je da uzrok svakom od svojih bolova traži izvan sebe i počeo gledati unutar sebe. Dok je tako promatrao, uvidio je da sve stvari s kojima se identificirao: tijelo, osjećaji, emocije, pojmovi, problemi, ne pripadaju njemu. I zato ih jednostavno pušta (od sebe). Nezarobljen više nestvarnim, ugledao je stvarno, Nerođeno, Nenastalo, Nesačinjeno, Neuvjetovano. Sada boravi u tog praznoj, neznakovitoj slobodi i sretan je svo vrijeme. Zbog ovoga je vrlo teško kategorizirati probuđeno biće. Drugi ga pokušavaju smjestiti u neku od ladica nazivajući ga svecem, arahatom ili, ponekad, budalom. No, on se osmijehuje na sve ove etikete i sebe označava kao “nikog”. Kakvu etiketu staviti na nekog tko je prevazišao sve granice?
.
10. Zato što je izvršio svoj zadatak i nije mu ostalo bilo što drugo da učini, probuđeni najveći dio vremena provodi mirno sjedeći i gledajući svoja posla. Za obične ljude ovakav život probuđenoga se može činiti kao neizdrživa monotonija. “Dajte nam malo uzbuđenja, malo promjene”, kažu. Ali, naravno, kada i dobiju uzbuđenja ili onakve promjene kakve ne žele – bolest, neuspjeh, odbacivanje ili smrt – tada očajavaju. To je trenutak kada probuđeni tiho istupa da liječi i iscjeljuje. I budući da ima puno vremena, može sebe do kraja dati drugima. Do svakoga dopire svojom ljubavlju.
.
11. Sretan je da tako proživi ostatak svog života, a kada smrt konačno pristigne, prihvaća je bez straha i odlazi svojim putem bez trunke žalosti. Što se s probuđenim događa poslije smrti? Proučavatelji su o tome raspravljali vijekovima. Ali nije moguće utvrditi kuda je probuđeni otišao, kao što nije moguće pratiti ni trag ptice što leti visoko. U smrti, kao i u životu, utihnuli mudrac ne ostavlja trag.

Симпатично и интересно срочено...

 

[Ipsissimus]

Ова не е допрашување а пренасочување на истото прашање кон мене.
Да те потсетам на прашањето "како може да знаеш за нешто што не си дел од него и што не го практикуваш"? Што ти е нејасно во прашањето и каква е врската на црквата со прашање насочено кон тебе.

Врската е во прашањето кое ти го поставив. Кога верувањето навлегува надвор од доменот на оние кои се пронаоѓаат во него и промовира тези што се однесуваат на луѓе, групи, морал и култура надвор од онаа група луѓе што се пронаоѓа во тоа верување, тогаш истото тоа станува подложно на реакција од страна на групата кон која се однесуваат последиците од тоа мешање. На пример кога твоето верување ќе реши да ја прогласи јогата за демонска, јас итекако имам право да го негирам твоето верување, бидејќи за разлика од тебе ја познавам, практикувам и сум дел од организација што ја проучува истата. И тоа право да те негирам не е само според моите етички стандарди, туку и според твоите, хинт - "прави им на другите тоа што сакаш другите да ти прават тебе" Ти текнува?

Ниту за името не те прашав.
Или тоа е одговорот -вистината е вистина.

А каков одговор сакаш?! Вистината не е бренд на вина, па да прашаш - кажи едно вино, и јас да ти одговорам шардоне. Мики на пример смета дека вистина е само она што ги засега и дрвјата и камењата, за тебе?[DOUBLEPOST=1432583891][/DOUBLEPOST]

“Плус“, јас воопшто не те прашав да ми објаснуваш во што верувам, знам..., за да го покриеш своето незнаење за сопствената “субјективна божественост“ или вот евер, биди маж збори од своето убедување, башка немаш капацитет да ме ставаш во жртви или некакви твои фантазми, но ова е класично прашање на дијалошка, лична некултура, неможам да ти помогнам и покрај укажувањата.

Јас не ти ни објаснував во што веруваш.....свесен ли си колку апсурдно и глупо звучи ова што го напиша?! Како може да објаснуваш некому во што верува тој самиот....?! Мене од поодамна ми е јасна твојата и особините на уште неколку слични на тебе, преку пренасочување на поентата која е присутна во одрдена дискусија да се извлечете од соочување со истата преку ментални гимнастики, но веќе сте прочитани, нема да ви помине тоа повеќе.
Значи да повторам, поентата беше, дека верувањето не е исто што и знаењето и дека поради тоа неможе да се смета за аргумент или факт.

 

[liberij]

Јас не ти ни објаснував во што веруваш.....свесен ли си колку апсурдно и глупо звучи ова што го напиша?! Како може да објаснуваш некому во што верува тој самиот....?! Мене од поодамна ми е јасна твојата и особините на уште неколку слични на тебе, преку пренасочување на поентата која е присутна во одрдена дискусија да се извлечете од соочување со истата преку ментални гимнастики, но веќе сте прочитани, нема да ви помине тоа повеќе.
Значи да повторам, поентата беше, дека верувањето не е исто што и знаењето и дека поради тоа неможе да се смета за аргумент или факт.

У очи гледаш и лажеш! Еве ти доказ:

Твојата вера е човечка фикција, не е факт, не е аргумент. Како што некој љубител на фикција неможе да го прикаже бетмен како реална - постоечка фигура, така ни ти неможеш кога е во прашање твојот христос. Поентата цело време се однесува на тоа дека верувањето не е разбирање, не е знаење, ниту вистина. Вие овој фундаментален факт неможете да го разберете, затоа цело време сте како рогови во вреќа, убедувајќи се чие верување е поголема вистина.

Објаснето е, вашиот критериум е слепа верба во пишан текст, таа слепа верба вие ја пласирате како вистина, факт и покрај тоа што немате начин да ја докажете, ниту пак истата се темели т.е е производ на ваше искуство. Дали ќе ти биде критериум христос или бетмен, исто е, се работи за слепа верба во нешто кое не е продукт на пракса, метод од кој произлегло тоа искуство.

Што имаат врска моите прашања со твоиве фрустрирачки верглања за мојата вера!?

Каква е оваа перцепција во која не си свесен т.е. незнаеш за смртта?

Нам Христијаните, Христос ни е критериум. За овој проблем за смртта, бидејќи воскресна, имаме доверба дека сите ќе не врати во постоење за вечен живот.
Во телемата, колку знам имате некакво безлично решение т.е. немате потреба од друга личност, сам на себеси си доволен...?
Ако можеш објасни.

Како на мало дете да ти појаснам.
Кога некој нешто те прашува, од култура се објаснува можеш или неможеш да одговориш, тоа е елементарна цивилизациска вредност.
Значи Јас, не Ти, те читам и нема да ти пројде твојата дијалошка патологија = фрустрација, монолог.

 

[Ipsissimus]

У очи гледаш и лажеш! Еве ти доказ:

Што имаат врска моите прашања со твоиве фрустрирачки верглања за мојата вера!?

Џабе ти е се провокациите, нема да избегаш од соочување со поентата од која толку очајно сакаш да избегаш.
Постовите каде што си ме цитирал, се констатација дека вербата не е факт, не е аргумент и дека како што некој кој верува во бетмен, своето верување неможе да го прикаже како реален факт, така ни ти неможеш христос да го прикажеш како факт, туку само како верување. Многу јасно и недвосмислено во истиот пост кој си го цитирал, нагласувам што е поентата, еве го тој момент:

Како што некој љубител на фикција неможе да го прикаже бетмен како реална - постоечка фигура, така ни ти неможеш кога е во прашање твојот христос. Поентата цело време се однесува на тоа дека верувањето не е разбирање, не е знаење, ниту вистина. Вие овој фундаментален факт неможете да го разберете, затоа цело време сте како рогови во вреќа, убедувајќи се чие верување е поголема вистина.

Значи никаде во овој текст јас не ти кажувам во што веруваш, туку јасно нагласувам дека поенатата е во фактот дека вербата не е факт, не е аргумент.
Единствено по подло од лажењето е свесното извртување на нечија поента, нешто за кое ти особено си талентиран, но како што реков, нема да ти помине повеќе тоа кај мене.