Под свест не се мисли способноста да се компонира Деветтата симфонија или да се напише Браќа Карамазови. Под свест се мисли на тоа чисто да се има свесно искуство. Поточно би било да се каже искуствување наместо свест. Ако вака ја дефинираме свеста, тогаш тој квалитет го имаат многу други биолошки системи настрана од човекот. Сите цицачи се искуственици исто како што се и многу други биолошки системи кои се различни од човекот. Меѓутоа, свеста е он-оф квалитет, односно некаде на филогенетското дрво мора да постои рез, до тука се искуственици, од тука надолу не се. Инаку, ќе завршиме во челустите на панпсихизмот.
До ден денешен, емпириската евиденција сугерира дека само билошките системи кои имаат мозок, или зачетоци на мозок, или некаков нервен систем, се способни да бидат искуственици. Функционализмот тврди дека не е до материјалот, туку до начинот на организација. Бујрум, докажете. Доказ нема ниту еден, освен слепата верба која по својата фанатичност се граничи со религиозната. Поборниците на АИ се надеваат дека со забрзувањето ќе се роди нешто. Меѓутоа, можеби не е до забрзувањето. Некои биолошки системи имаат нервен систем кои по својата едноставност е далеку зад еден комјутер, па сепак се искуственици, а компјутерот не е.
Всушност, секогаш се враќаме на бесмртниот текст на Најгел, Како е да се биде лилјак. Поената е едноставна, како и да е да се биде лилјак, сепак постои некој квалитет во искуствувањето на бидување лилјак. Можеби ова никогаш нема да можеме да го кажеме за еден копмујутер, дури и кога би го забрзале до фантастични брзини.