Во Библијата можеш да најдеш што сакаш. Од најчист детерминизам, до слободна воља. Тоа е затоа што е пишувана од полуписмени камилари. Батали цитати, дај малку логика.
Еве, ќе ти поедноставам со пример, оти ќе се загинеш инаку.
Да речеме дека ти, Ghost Leader, се шеташ низ твојот град, и доаѓаш до место каде што можеш да свртеш лево или десно. Твоето вртење лево или десно е во Божјиот план, затоа што се што се случило, се случува и ќе се случи е во тој план. Е сега ти си велиш, ќе го заебам малку Бог. Спрема неговиот план ти треба да свртиш лево, но ти вртиш десно, и мислиш дека го заеба Бог. Арно ама, во Божјиот план всушност го пишувало точно она што ти го направи. Твојата прошетка, мислата дека ќе го заебеш Бог, и твоето вртење десно. Така е за се. Ти немаш избор, затоа што што и да направиш, не можеш да го заебеш Божјиот план, во кој тој како Семоќен се веќе предвидел. Она што ти го доживуваш како иднина полна со избори, во Божјиот ум веќе се случила.
Во едни такви услови, да трубиш дека постои слободна воља, треба да си благо кажано приглуп.
Ако пак се исфрлиш со некоја глупост од Библијата, веднаш да те предупредам, не можам поедноставно од ова да ти објаснам, ќе мора да ти цртам.
Oва што ти го тврдиш не е христијанско учење, туку исламско. Во Исламот имаш чист детермизнизам:
„Nema nijednog od vas a da Allah ne zna njegovo mjesto, u Dzennetu ili Vatri“
„Nema ni jednog od vas a da mu nije zapisano njegovo mjesto u Džennetu ili Džehennemu.“
Aко е така, зошто еден муслиман воопшто би се трудел во својот живот да се поправи или да се покае за што и да е?
За разлика од муслиманите, за христијаните важи:
Maтеј 1:
14. А потоа, кога Јован беше предаден, дојде Исус во Галилеја и ја проповедаше радосната вест за царството Божјо,
15. и велеше: „Времето се исполни и царството Божјо наближи, покајте се и верувајте во Евангелието.”
Божјите зборови се вечни и секогаш актуелни и зборовите “
Покајте се зашто се приближи царството небесно” се актуелени и подеднакво важни и се однесуваат и за нас денес. Господ не вели покајте се и (веќе) го примивте царството небесно, како што некои така сакаат да мислат, туку вели:
покајте се зашто се приближи царството небесно. Овде има еден акт, акција, движење, сеуште неостварена цел до крај. Не е доволно само површински формално да се покаеме, туку и да дадеме плодови на покајанието.
Тоа значи дека, вистина Царството Божјо е дојдено, Христос го објави, но ние самите треба да се потрудиме и погрижиме да го прифатиме и примиме. Него го примаме само преку покајание. Покајанието е единствениот начин на кој ние тоа царство небесно ќе го примиме. Покајанието значи преумување, односно промена на нашиот паднат и помрачен ум кој што седи во темнина и смртна сенка и кој што е помрачен од страстите и заблудите на овој свет и век и му служи на ѓаволот и на неговите паднатите демони на темнината, и свртување кон Бог и светлината на Евангелието. Покајанието значи цврста решеност, нашиот живот да си го смениме на добро.
Живеејќи како блудниот син во земја туѓа, надвор од татковиот дом, се освестуваме дека одиме во погрешен правец, дека со тоа најпрво ја отфрламе милоста Божја, љубовта Божја а потоа и се лишуваме од вечното спасение и радоста во царството небесно и заради тоа, решаваме да си го смениме нашиот живот. Се свртуваме од грешен во свет живот.
Пинк???
.