Дискусија за Атеистите, Исламот, Христијанството и останати убедувања

[Ipsissimus]

А ако се вратиш уште неколку постови наназад, може ќе ја најдеш и врската помеѓу нешта кои немаат ништо заедничко.

Јас ти посочувам пост што ти го цитираше! И за кој ми го постави прашањето! Ама трол си бил, трол ќе останеш.[DOUBLEPOST=1416698020][/DOUBLEPOST]

Вистината мене и тоа како ми е битна: таа веќе е откриена. Мене ме занима: која е вистината која е поинаква и повистинита од откриената вистина?

 

[Io Sono Interista]

Јадењето „на гробишта„ има своја симболика: блиските роднини од упокоениот, раздаваат јадења и тој чин на дарување јадење, се чини во име од упокоениот. Проблемот настанува со следното: дарувањето јадење треба да се чини кон луѓето на кои навистина им треба храна, на пример, на сиромашните, а не (само) на луѓе кои не патат од глад и кои веќе имаат храна.

Во ред. Зошто не го решавате тој проблем? Зошто поповите не им објаснат на луѓето дека погрешно го сфатиле обичајот. Зошто народецот верува дека на починатиот храната „ќе му се најде на оној свет“?

На кратко, зошто вие што сте „внатре во црквата“ како што често велиш, не преземете нешто да се расчисти со сето ова суеверие во Православието?

 

[Sungerot Bob]

Gay marriage in the year 100 AD

Gay marriage sounds like an ultra-contemporary idea. But almost twenty years ago, a Catholic scholar at Yale shocked the world by publishing a book packed with evidence that same-sex marriages were sanctioned by the early Christian Church during an era commonly called the Dark Ages.

Illustration of Serge and Bacchus, in a same-sex union

John Boswell was a historian and religious Catholic who dedicated much of his scholarly life to studying the late Roman Empire and early Christian Church. Poring over legal and church documents from this era, he discovered something incredible. There were dozens of records of church ceremonies where two men were joined in unions that used the same rituals as heterosexual marriages. (He found almost no records of lesbian unions, which is probably an artifact of a culture which kept more records about the lives of men generally.)

Bolstered by this evidence, Boswell published a book in 1994, the year before his death from AIDS, called Same-Sex Unions in Pre-Modern Europe. The book comes out next month for the first time in a digital edition. It was an instant lightening rod for controversy, drawing criticism from both the Catholic Church and sex pundit Camille Paglia. Given the Church's present-day views on gay marriage, these detractors argued, Boswell's history seemed like wishful thinking.
But it wasn't. Boswell had actually begun his research back in the 1970s, and published an equally controversial work in 1980 called Christianity, Social Tolerance, and Homosexuality: Gay People in Western Europe from the Beginning of the Christian Era to the Fourteenth Century. His Same-Sex Unions book refined and expanded a lot of what he'd learned over a lifetime of research into primary sources in scattered libraries and archives.

Expand

Pictured: Boswell in 1980

How could these marriages have been forgotten by history? One easy answer is that — as Boswell argues — the Church reframed the idea of marriage in the 13th century to be for the purposes of procreation. And this slammed the door on gay marriage. Church scholars and officials worked hard to suppress the history of these marriages in order to justify their new definition.

Of course, history is more complicated than that. Boswell claims that part of the problem is that we define marriage so differently today that it's almost impossible for historians to recognize 1800-year-old gay marriage documents when they see them. Often, these documents refer to uniting "brothers," which at the time would have been a way of describing same-sex partners whose lifestyles were tolerated in Rome. Also, marriages over a millennium ago were not based on procreation, but wealth-sharing. So "marriage" sometimes meant a non-sexual union of two people's or families' wealth. Boswell admits that some of the documents he found may refer simply to non-sexual joining of two men's fortunes — but many also referred to what today we would call gay marriage.

Legal scholar Richard Ante wrote a law journal article explaining that Boswell's book could even be used as evidence for the legality of gay marriage, since it shows evidence that definitions of marriage have changed over time. He describes some of Boswell's evidence of these same-sex rites in the early first millennium:

The burial rite given for Achilles and Patroclus, both men, was the burial rite for a man and his wife. The relationships of Hadrian and Antinous, of Polyeuct and Nearchos, of Perpetua and Felicitas, and of Saints Serge and Bacchus, all bore resemblance to heterosexual marriages of their times. The iconography of Serge and Bacchus was even used in same-sex nuptial ceremonies by the early Christian Church.

The main piece of evidence that these same-sex unions were marriages is that they so closely resembled heterosexual ceremonies. Literary scholar Bruce Holsinger describes Boswell's detailed stories of same-sex ceremonies:

[Boswell] cleverly posits the development of heterosexual and same-sex nuptial offices as a single phenomenon, tracking the growth of the latter from "merely a set of prayers " in the earlier Middle Ages to its flowering as a "full office" by the twelfth century that involved "the burning of candles, the placing of the two parties' hands on the Gospel, the joining of their right hands, the binding of their hands . . . with the priest's stole, an introductory litany crowning, the Lord's Prayer, Communion, a kiss, and sometimes circling around the altar." Boswell devotes a full chapter to comparing these rituals with their heterosexual counterparts, revealing a number of extraordinary similarities between the two; in several appendixes totaling almost 100 pages, he has compiled numerous examples of the documents themselves (including heterosexual matrimony ceremonies and adoption rituals for comparison) to let "readers . . . judge for themselves," as he puts it. (Boswell translates most of the ceremonies, so general readers won't have to worry about brushing up on their Old Church Slavonic.)

Were these same-sex unions in the middle ages the same thing as today's gay marriages? Probably not. People at the time may not have viewed two men forming a union as anything out of the ordinary. Marriage itself meant something different thousands of years ago, and social taboos against homosexuality had not yet solidified. Still, in Boswell's work, we find records of institutions where same-sex couples were honored with the same ceremonies that opposite-sex couples enjoyed. Two men could live as "brothers," sharing wealth, home, and family. And yes, they could love each other, too.

Though Boswell died before his country began to allow similar kinds of unions, he could draw hope from knowing something that most people did not. Even the most fundamental kinds of human relationships change over time. Those who have been banished today may be blessed tomorrow — just as they were over a thousand years ago.

Link

Прво прочитај го текстов и ќе сфатиш дека станува збор за Европа и тоа модерна Европа. Европа оддамна има скренато, а и поголемиот дел од тие таму не се верници. Повеќе го почитуваат хомосексуализмот, одколку верата. Чим во црквите прават модни ревии и концерти, без никаква почит кон верата, а празнуваат ден на педери, лезбејќи....., сфати дека со нив нешто не е во ред.
Тоа е нешто неприродно и пак ќе речам...... Господ ги создал Адам и Ева за да бидат заедно, а не Адам и Адам или Ева и Ева.

 

[Зорт]

Не си ме разбрал. Јас ти кажувам за болести кои одлучуваат што „душата“ ќе мрази/сака, што душата ќе размислува/верува и што душата ќе одлучува, а не за тоа што ќе перцепира и мисперцепира. Све што ти кажуваш дека се карактеристики на душата, можат да бидат опишани преку центри на мозокот.

Ако ти лоботомирам одредени делови од префронталниот кортекс, ти нема да разликуваш правилно од неправилно, впрочем имаме илјадници психијатриски случаи кои се евидентирани и кои не носат одговорност над своите одлуки не пошто примаат погрешни перцепции што би биле еквивалент на илузија, утврдено е дека они ги примаат и толкуваат дразбите како и секој друг, но тоа што го одлучуваат е несоодветно поради одредени мозочни дисфункционалности.

Ако твојата „душа“ сака нешто и ти чувствуваш љубов и ако ти ја оштетам амигдалата, инсулата и други центри од мозокот ти нема да можеш да чувствуваш љубов.
Тоа што ти го нарекуваш „некој“ кој одлучува може да бидат центри од мозокот, зошто мислиш дека тенденцијата да размислуваш, одлучуваш и да си свесен мора да биде објасната во форма на некој метафизички концепт и нематеријален ентитет како „душа“? Тенденцијата за акција, когниција и носење на одлуки и верувања може комплетно да се објасни како манифестација на илјадници биохемиски реакции.

Ти интуитивно осеќаш дека си ентитет кој вози некое возило, кога ти самиот си мозокот.
Ако те лоботомира некој, нема да има ти. Ако умреш, нема да има евиденција дека постоиш. Ти може тоа да го објаснуваш со ад хокови у стилот на тоа дека душата се отселила или дека кога некој е лоботомиран, неговата душа нема пристап до материјалниот свет, али се додека не можеш да го евидентираш тоа тврдење и да го докажеш постоењето на душа со тоа што ќе најдеш доволно показатели што ќе ти ја потврдат хипотезата, постоењето на душата како феномен е ирелевантно и непотребно за да се објаснат нашите мисли, акции и другите фактори кои не дефинираат како самосвесни битија.

Комплексноста на нашта генетика да не направи сложени биокомпјутери кои работат на база на сложени алгоритми е посоодветно објаснување отколку концептот за душа.
Дури и да има друго објаснување кое сега за сега еве од Х причини не е пронајдено, зошто мислиш дека тоа ќе биде токму дуалистичкиот концепт душа/тело? Може да биде некој хексален систем кој вклучува 6 феномена или 10 различни феномена.

И ако веќе сакаш да го редуцираш феноменот живот на душа, дали ДНК-та содржи душа во нејзе? Зошто постои сè поголема евиденција за создавање на ДНК по вештачки пат, ДНК која ги покажува двете основни карактеристики кои го дефинираат животот, а тоа е конвертирање на енергија и репродуцирање? Дали тој живот е создаден по вештачки пат и последователно заклучокот е дека „душа“ можеш да создадеш по вештачки пат?
Али првенствено мора да ми објасниш, кои се манифестациите кои ја дефинираат душата како постоечки феномен.
Дали тоа е свесноста, животот сам по себе или нешто сасим трето?

Изгледа дека и двајцата не се разбираме баш најдобро а причината е прво во мене затоа што не објаснувам баш добро и опширно а потоа и во тебе затоа што изгледа не читаш многу внимателно.
Значи одиме од почеток.

Во првиот пасус велиш - "Јас ти кажувам за болести кои одлучуваат што „душата“ ќе мрази/сака, што душата ќе размислува/верува и што душата ќе одлучува, а не за тоа што ќе перцепира и мисперцепира. Све што ти кажуваш дека се карактеристики на душата, можат да бидат опишани преку центри на мозокот."

Значи вака - за душата кажав само ЕДНА карактеристика а тоа е нејзината СКЛОНОСТ или афинитет, желба, воља. Тоа е единствената особина што ја има душата и според неа се одредува она што се вика Карактер кај луѓето и другите живи (а можеби и неживи) суштества. Душата одлучува врз основа на својата СКЛОНОСТ и информациите што ги добива од сетилата и мозокот. Двајца луѓе со различен карактер и во исти околности ќе одлучуваат различно иако со мозокот стојат сосема нормално.Доколку добива погрешни или противречни информации поради неквалитетот, неадекватноста или оштетеноста на сетилата или мозокот таа ќе одлучува неконзистентно. Поради истите причини (неквалитетот, неадекватноста или оштетеноста на сетилата или мозокот) таа не ќе може ни да делува. Значи единствена карактеристика со која една душа се разликува од друга е склоноста кон ова а не кон она. Во способности на душата би спаѓале и свеста за случувањата во мозокот, одлучувањето и делувањето преку мозокот. Како конкретно тоа се случува - немам појма.

Вториот и третиот пасус се објаснуваат со горново.

Во четвртиот пасус велиш - "Тоа што ти го нарекуваш „некој“ кој одлучува може да бидат центри од мозокот, зошто мислиш дека тенденцијата да размислуваш, одлучуваш и да си свесен мора да биде објасната во форма на некој метафизички концепт и нематеријален ентитет како „душа“?

Тенденцијата за акција, когниција и носење на одлуки и верувања може комплетно да се објасни како манифестација на илјадници биохемиски реакции."

Сметаш ли дека твојот концепт за ЦЕНТАР во МОЗОКОТ е помалку метафизички. Како го замислуваш тој ЦЕНТАР што има желби, склоности и одлучува врз основа на нив. Или ако не одлучува врз основа на нив тогаш врз основа на што одлучува. Врз основа на програмот во ДНК кодот? Можеби. Но зошто тоа не можам да го прифатам ќе се обидам да објаснам понатаму.

Суштината на петтиот пасус ти е дека тврдењата треба МАТЕРИЈАЛНО да се докажат. Нема да навлегувам во тоа колку од она што се знае за темава е материјално докажано но во принцип си во право - за да има една теорија важност (а и некаква корист од неа) во МАТЕРИЈАЛНИОТ свет, треба МАТЕРИЈАЛНО да се докаже.

Во шестиот пасус велиш - "Комплексноста на нашта генетика да не направи сложени биокомпјутери кои работат на база на сложени алгоритми е посоодветно објаснување отколку концептот за душа."

Со ова тврдење најмалку можам да се согласам. Не можам да замислам компјутер, па макар и биокомпјутер без оглед на неговата сложеност кој ќе одлучува врз основа на склоности и желби. А доколку одлучува само врз основа на програмот во ДНК кодот тогаш сите суштества се само програмирани автомати и ништо повеќе. Дали е тоа она што го тврдиш?

Во седмиот пасус шпекулираш за вештачка ДНК. Тоа не го негирам. Веројатно се што спаѓа во материјалната страна може да се произведе и вештачки. Ама веќе ти е јасно дека според мене материјалното и душата не се исти нешта.

Во последните два пасуса бараш карактеризација на душата а тоа мислам веќе го дадов.

Значи како заклучок - дуализмот го преферирам затоа што ми изгледа поприфатлив и пологичен. Можеби тоа е само моја СКЛОНОСТ. Но треба да увидиш дека и материјалистичките теории се само метафизички теории зашто и за суштината на материјата не се знае ништо повеќе одошто за суштината на душата.

 

[Ipsissimus]

Прво прочитај го текстов и ќе сфатиш дека станува збор за Европа и тоа модерна Европа. Европа оддамна има скренато, а и поголемиот дел од тие таму не се верници. Повеќе го почитуваат хомосексуализмот, одколку верата. Чим во црквите прават модни ревии и концерти, без никаква почит кон верата, а празнуваат ден на педери, лезбејќи....., сфати дека со нив нешто не е во ред.
Тоа е нешто неприродно и пак ќе речам...... Господ ги создал Адам и Ева за да бидат заедно, а не Адам и Адам или Ева и Ева.

Да да, the year 100 AD итекако била модерна европа, сигурно имале кабелска, интернет, мобилни. У право си.

 

[121314]

Да да, the year 100 AD итекако била модерна европа, сигурно имале кабелска, интернет, мобилни. У право си.

Во the year 100 AD Eвропа била далеку поразвиена, особено Апенинскиот и Балканскиот Полуостров, отколку во времето на "Светата" Инквизиција 1000 до 1700 години подоцна.

Стар Рим и Стара Грција за средновековна Европа биле она што денес е Јапонија за Папуа Нова Гвинеја.

За тоа колку биле развиени говори фактот што католичките ненормални и ретардирани свештеници сметале дека мачката е ѓаволско животно, што довело до масовно истребување на ова животно во местата кадешто постоела "Светата" Инквизиција. Ова довело до неконтролиран пораст на популацијата на глодарите бидејќи немале доволно природни непријатели кои би го контролирале нивниот број. Огромната популација на глодари во комбинација со нехигиенските услови во кои живееле ревносните католици (кои се бањале еднаш или двапати годишни, за да не го отстранат од себе "светиот мирис" - уште една цивилизациска заслуга на католичкиот клер), да се појави чума којашто истребила 30–60% од вкупниот број жители на тогашна Европа.

И ова е само врвот од сантата гадости што римокатоличките сатанисти ѝ ја приредиле на цивилизацијата.

И после сè, повторно без никаков срам, тие дегенерици се усудуваат да проповедат будалштини, надевајќи се дека уште еднаш ќе успеат огромен дел од човештвото да го вратат во Камено време.

 

[Ipsissimus]

Во the year 100 AD Eвропа била далеку поразвиена, особено Апенинскиот и Балканскиот Полуостров, отколку во времето на "Светата" Инквизиција 1000 до 1500 години подоцна.

Стар Рим и Стара Грција за средновековна Европа биле она што денес е Јапонија за Папуа Нова Гвинеја.

Точно, но тоа сепак не е модерна европа што ја знаеме денес. Се работи за период од пред 20 векови.

 

[~>}VOJVODATA~~LAVOT{<~]

Во ред. Зошто не го решавате тој проблем? Зошто поповите не им објаснат на луѓето дека погрешно го сфатиле обичајот. Зошто народецот верува дека на починатиот храната „ќе му се најде на оној свет“?

На кратко, зошто вие што сте „внатре во црквата“ како што често велиш, не преземете нешто да се расчисти со сето ова суеверие во Православието?

Да беше така, сеа ти и другите атеисти тука ќе плачевте како не сме Среден Век и како црквата нема право да им натура на луѓето, како и во што да веруваат.

 

[Io Sono Interista]

Beric, не мора одма на ѓон да одиш, искрено прашање е не се подбивам. Православието плива во суеверие а оние кои се должни да ја пренесат „вистината“ молчат и заработуваат на тоа. Немам право да се сомневам дека 100-200 денри од гроб на задушница им се приоритет пред вистината? Таков впечаток имам.

 

[MIKI1]

Во ред. Зошто не го решавате тој проблем? Зошто поповите не им објаснат на луѓето дека погрешно го сфатиле обичајот. Зошто народецот верува дека на починатиот храната „ќе му се најде на оној свет“?

На кратко, зошто вие што сте „внатре во црквата“ како што често велиш, не преземете нешто да се расчисти со сето ова суеверие во Православието?

Проблемот е решен одамна: упатените верници не практикуваат нешта кои не се одредени со учењето од Црквата. Проблем чинат погрешните пракси од статистичките православни верници, кои делуваат по инерција и по „рекла-кажала„. Поделената храна на гробишта навистина не му е од корист на упокоениот „на оној свет„. Поповите објаснуваат и поучуваат согласно нивната улога во Црквата, на што сум очевидец, во термините одредени за такви поучувања,како што се проповедите на литургија или предавањата од областа на веронауката. Гробиштата не се баш соодветно место за поучување, имајќи во предвид во која емотивна состојба се роднините од упокоените, кои дошле на гробишта, а имајќи ја во предвид и интертноста од луѓето, кои се поведуваат по „традицијата„, која нема врска со црковната традиција, а кои не се баш расположени за попски проповеди. Кој сака, има начин да дознае какво е изворното црковно учење, а не што кажале жените по маало.

 

[Io Sono Interista]

Во ред. Мислам дека треба да сте поактивни на тоа поле. Мене не ми смета воопшто што некој е религиозен, повеќето роднини и пријатели ми се верници, барем декларативно. Суеверието е друга работа...

 

[MindGamer from Eltham]

Да беше така, сеа ти и другите атеисти тука ќе плачевте како не сме Среден Век и како црквата нема право да им натура на луѓето, како и во што да веруваат.

Нема потреба ништо да кажуваат,подобро е да си останат такви.Затоа ги имаме протестантските цркви кои добро им ја толкуваат Библијата и Христовото учење на народот.Луѓето кои се желни за вистината го следат тој правец,а тој што сака да остане во лага,измама и нечистотија си останува таму.Секој каде што си припаѓа.

 

[MIKI1]

Еве го твојот одговор на моето прашање, цитирам:

„...Од моето лично сведоштво и увид...„.

Превземено од:

http://forum.kajgana.com/threads/Дискусија-за-Атеистите-Исламот-Христијанстовото-и-останати-убедувања.71895/page-132#post-6962832

Ова е, признавам, еден од попразните одговори кој го имам добиено.

 

[~>}VOJVODATA~~LAVOT{<~]

Нема потреба ништо да кажуваат,подобро е да си останат такви.Затоа ги имаме протестантските цркви кои добро им ја толкуваат Библијата и Христовото учење на народот.Луѓето кои се желни за вистината го следат тој правец,а тој што сака да остане во лага,измама и нечистотија си останува таму.Секој каде што си припаѓа.

Каде?

 

[MIKI1]

Во ред. Мислам дека треба да сте поактивни на тоа поле. Мене не ми смета воопшто што некој е религиозен, повеќето роднини и пријатели ми се верници, барем декларативно. Суеверието е друга работа...

Се согласувам дека свештенството треба да е поактивно, но пред се‘, секој поединец во Црквата треба да тргне од себе и да види колку е активен, а не да ја гледа туѓата неактивност и да ја критикува.