Еве у Германија се се оставаше досега на свеста на газдите, па успешно функционираше.
У Швајцарија уште е така, па успешно функционира.
У маркет од типот на Рамстор, пред некое време праев математика колкав ќар останува. Околу 4.000 евра месечно за инвестиција од милион евра. Имаат околу 60 вработени.
Тоа се за 3 месеци помалку пари шо ќе заработи газдата, или газдите, оти се работи за повеќе милионска инвестиција.
Државата е далеку од институцијата која треба и знае колку треба да се плаќа некој.
У Америка поради ебаниот минималец 24 посто од тинејџерите се без работа. У Швицарска се само 3.
Поради истите тие причини за кои се присилува некој да дава К-15 се намалува бројката на вработени.
Пошто газдата ако ги намали трошоците ќе може само со тоа шо ќе избрка 10 души од фирмата.
http://www.forbes.com/sites/williamdunkelberg/2012/12/31/why-raising-the-minimum-wage-kills-jobs/
Истиот муабет е и за К-15, и за било која друга присилба.
У Америка у периодот кога скоро и да немало синдикати, платите на двапати (у размак од 20 години периоди) пораснале за 75 и додатни 50 посто.
Не е до синдикатите. И не е до државата. Фирмите знаат колку да даваат.
И не почнувајте со муабет ако нема минималец, ќе се работи за 2.000 денари. До полани немаше минималец. Никој не работеше за 2.000. Ама сега некој шо сака да се нафати да работи за 6.000, некое тинејџерче, нема да може, оти никој нема да му даде повеќе, оти ете не му вреди трудот за минималец, туку за помалку.
Ај кога има минималец на трудот, да ставиме минималец на цената на зејтинот и мајонезот? Не оди? Е не оди.