Мортидо
занаетчија дете
Па нека не значат ништо,со тие реченици само сакам да ти дам пример како јас го сваќам поимот Бог.И го нарекувам ’’бог’’ бидејќи така се именува во македонскиот и словенските јазици.Бог,Енергија,Големиот Дух,Природа,Универзум...за мене тоа е исто.Стрижена, бричена. Јас сум Бог, Бог е Јас, тоа се реченици кои не значат апсолутно ништо. Толку ли е тешко да се размислува?
Верувам, не верувам. Верувањето во таков Бог не значи ништо, аман...
Бог е целиот Универзум, повторно не значи ништо. Можеме целокупноста на постоењето да ја именуваме Универзум, Бог, тампаратумпара, нема никаква врска без Бог кој не нуди бесмртност...
Па затоа велам дека нема потреба од ритуали,храмови,празници,принесувања жртви,клањања,причеснувања итн итн.Да му се принесува жртва на бог за здравје ко што прават вернициве е исто ко рецимо да му принасаш жртва на воздухот.Ќе заколеш курбан или ќе омесиш леб за жртва и ќе му принесеш не некое место.Лебот и месото ќе скапат,ке испарат,ќе сменат агрегатна состојба и ти на тој начин ќе мислиш дека богот Воздух се насладил.Бесмислено...Не е проблемот во именувањето, ќе ги викаме Деисти и Теисти. Меѓутоа од прагматичен аспект, овој Бог кој нема допирна точка со животот на луѓето е исто како да не постои. Ако тој е некумникативен, етички и аксиолошки неутрален и нема никаква експланаторна моќ, во што е поентата да се рече дека постои? Мислам само во задоволување на некоја психолошка потреба да не се биде сам, друго објаснување не можам да најдам...