Самите прабугари во своите натписи на камен пишуваат само за Бог (теос). Овие натписи се на грчки јазик.
Тангра има прво смисла на Бог во алтајските јазици а потоа на небо :
PTurk. *teŋri / *taŋrɨ 1 god 2 sky, heaven (1 бог 2 небо): OTurk.
teŋri 2 (Orkh.), 1, 2 (OUygh.); Karakh. teŋri 1, 2 (MK, KB); Tur. tanrɨ 1;
Az. tanrɨ 1; Turkm. taŋrɨ 1; Sal. tanru (ССја) 1; MTurk. teŋri 1 (Sangl.,
MKypch. - CCum., AH et al.); Uzb. taŋri 1; Uygh. täŋri 1; Krm. taŋrɨ,
teŋri 1; Tat. täŋre 1; Bashk. täŋre 1; Kirgh. teŋir 1, 2; KBalk. tejri 1, 2;
KKalp. täŋir 1; SUygh. teŋer 2; Khak. tigər 2; Shr. tegri 2; Oyr. teŋeri 1, 2;
Tv. dēr 2; Tof. dēre 2; Chuv. tora 2; Yak. taŋara 1; Dolg. taŋara 1.
http://s155239215.onlinehome.us/turkic/40_Language/Starostinetymological_dictionary_of_altaic_languages.pdf
Според бугарскиот историчар и јазичар Бешевлиев има прабугарски натпис на кој пишува “Тангра„-
http://ald-bg.narod.ru/biblioteka/sredn_nadpisi/MadarskaKolonaNadp/MadarNadpOmurtag.htm
Уште смета и дека има и нацртан симбол на Тангра:
http://www.promacedonia.org/vb/vb_galerija.html#4
Значи доколку бугарите зборувале алтајски јазик, тие Бог го именувале со Тангра. Така дури и да не е веродостојно толкувањето на Бешевлиев за натписот, фактот дека бугарите зборувале јазик од алтајско потекло укажува дека тие Господа го именувале Тангра.
Колку разбираш од антропологија и археологија толку разбираш и од лингвистиката, демек и поим си немаш. Уште еднаш ти велам дека со овој суфикс ништо не докажуваш. Eтнонима готи во old norse e gotar, истото е со германското племе шведи - Swedish: svear; Old Norse: svíar / suar (probably from the PIE reflexive pronominal root *s(w)e, "one's own [tribesmen/kinsmen]". Оттука станува јасно дека *ar e суфикс за
Абе јас разбирам дотолку што да знам дека етимологија за збор се докажува со покажување потеклото и значењето на суфикс, односно префикс, и корен. Исто така треба да се покаже како се дошло до разгледуваниот збор од историски аспект, какви фонолошки и граматички промени претрпел, зошто и т.н. Еве јас кога велам дека “булгар“ е алтајски збор тоа го докажувам. Најпрвин морфемата “булга“ е алтајска:
*buli to stir, shake, smear: Tung. *bul-; Mong. *büli-; Turk. *bulga-;
Proto-Turkic
PTurk. *bulga- to stir, stir up (помешивать, перемешивать):
OTurk. bulɣa- (Orkh., OUygh.); Karakh. bulɣa- (MK); Tur. bula-; Gag.
bula-; Az. bula-; Turkm. bula-; Khal. bulɣa-; MTurk. bulɣa-; bula- (Sangl.,
Abush.); Uzb. bula-, bulɣa-; Uygh. bulɣu-; Krm. bulɣa-, bolɣa-; Tat. bolɣa-;
Bashk. bolɣa-; Kirgh. bulɣa-; Kaz. bɨlɣa-, bulɣa-; KBalk. bulɣa-; KKalp.
bɨlɣa-; Kum. bulɣa-; Nogh. bɨlɣa-, bulɣa-; SUygh. polɣa-, pula-; Khak.
pulɣa-; Shr. pulɣa-; Oyr. bulɣa-; Tv. bɨlɣa-, (dial.) bulɣa-; Tof. bulha-; Chuv.
p'lxa-n- ‘to become turbid’; Yak. bulā-, bulkuj-, bɨlā-; Dolg. bulkuj-.
Потоа и суфиксот е алтајски:
*ari ( ~ *ḗra) man: Mong. *ere; Turk. *ēr
PTurk. *ēr man (мужчина): OTurk. er (Orkh., OUygh.); Karakh. er
(MK, KB); Tur. er; Az. är ‘husband’; Turkm. ǟr; Sal. er; Khal. här; MTurk.
er (Pav. C.); Uygh. är; Krm. er; Tat. ir; Bashk. ir; KBalk. er; KKalp. er
adam; Kum. er; SUygh. jer; Khak. ir; Shr. er; Oyr. er; Tv. er; Chuv. ar;
Yak. er; Dolg. er
И накрај имаме готов алтајски збор - Булгар. На идентичен начин се креирани имињата на огромен број турски народи во минатото и денес.
Ти досега ништо слично не си понудил освен разни смешки каде што си прочитал. Суфикс “ар“ има на повеќе места,но како се поврзува со морфемата, каква смисла има, каков развој имал тој збор ? Ништо од тоа кај тебе. Ок, еве ти суфикс кај гермаците - како тој германски суфикс дошол до иранска морфема и зошто ? Зошто нема ирански суфикс за народ? Коренот исто ирански ли е и ако да, што го докажува ? Како настанала таа “иранска„ морфема, нели велиш дека е од некој стар индоевропски збор, зошто не ни покажеш каков развој имало тоа “
BhLEG“ за да дојде до “булг“ ? Зошто е булгар а не бхлегар и од која причина е толку генерално изменето? Идеи ? Никакви......
Гледај сега што пишува во твојот линк: .
Браво ! Читаш ! Јас нели затоа сум ставил линк
Можеше да ѕирнеш што пишува за антропологијата на бугарите за да го разчистиме тоа прашање:
“
Очень характерна и антропологическаја характеристика погребенных,, игкрытых в камерах описанного типа. Большаја часть черепов имеет европеоидное строение и относитсја к долихокранному типу 1. Никаких следов монголоидној примеси нет. Антропологическиј тип исконен длја југо- восточној Европы. В обштих чертах черепа этого типа сходны со скифскими, но абсолјутные размеры их меньше, а лицо уже. В целом это абсолјутно тот же тип, которыј представлен в камерных погребенијах северокав- казских алан.
Все эти признаки позволјајут свјазывать памјатники нашеј первој группы с племенами алан, расселившимисја в Подонье к началу второј половины VIII в. Племена эти были довольно многочисленны, к памјатникам их относјатсја Салтовское городиште, большаја часть погребениј Салтовского могильника, Мајацкое городиште и могильник, Подгоровскиј могильник, Карнауховское, Суворовское и другие поселенија.
Втораја племеннаја группа имеет рјад суштественных отличиј от первој. Она не оставила ни укрепленных городишт, ни долговременных прјамоугольных домов-полуземлјанок. Поселенија ее представлены лишь открытыми селиштами с легкими конструкцијами круглых јуртообразных наземных домов. Такие дома најдены, например, в правобережном Цимлјанском поселении. Хозјајственных сооружениј и следов ремесленној дејательности значительно меньше. Очаги открытого типа. Все особенности этих поселениј свидетельствујут о том, что они принадлежат еште недавним кочевникам, лишь начинајуштим переходить к оседлому образу жизни. Среди керамики характерны сосуды с внутренними ушками, аналогичные најденным в культурном слое столицы дунајских болгар — Плиски.
Погребальныј обрјад также заметно отличен от традиционных аланских камерных погребениј. Место сложној аланској подземној камеры с входным коридором занјала здесь узкаја прјамоугольнаја могильнаја јама. В большинстве случаев она просто засыпана землеј, иногда же имеет заплечики и перекрытија бревнами или плахами. Погребенија одиночные, лежат вытјануто на спине, ориентировка различна, хотја преобладает западнаја. Отдельных конских погребениј нет, но иногда кости конја сопровождајут самого погребенного.
Весьма характерны и антропологические особенности погребенных. Здесь похоронены уже не долихокефалы исконного европеоидного типа, идентичного северокавказским аланам, а брахикефалы, также европеоидного типа, но с заметној уже примесьју монголоидных черт 2. Таким образом, что очень важно, различија в формах погребального обрјада полностьју совпадајут и согласујутсја с различијами в антропологическом типе. В целом же различија погребальных памјатников согласујутсја с различијами
1 Г. Ф. Дебец. Черепа з верхне-салт1вського могильника. «Антропологија», т. 4. Ки1в, 1931, стр. 93—106: его же. Палеоантропологија СССР. М. — JL, 1948, стр. 252.
2 М. М. Герасимов. Скелеты древних болгар из раскопок у с. Кајбелы. «Антропологическиј сборник», т. I. М., 1956, стр. 146—165.“
И понатаму
„В 1951 г. болгарскими археологами С. Михајловым и С. Станчевым был открыт большој могильник у г. Новыј Пазар, вблизи древнеј столицы болгарского государства — Плиски 1. Здесь вскрыто 43 погребенија, не имевших никаких внешних признаков. Все они, как и в описанных выше погребенијах Подоньја, были совершены в узких прјамоугольных јамах с отвесными стенками. Покојники также лежат вытјануто на спине головој на север и сопровождајутсја иногда костјами (или целым скелетом) лошади. Сопровождавшиј погребенных могильныј инвентарь полностьју повторјает характернејшие формы салтовској культуры: это те же сабли, железные топоры, сложныј лук, копье, боевој топор, прјажки, појасные аппликации, остатки седел, украшенија, наконец, лоштеные одноручные кувшины с приплјуснутым туловом. Таким образом, не только погребальныј обрјад, hoi инвентарь полностьју идентичен памјатникам нашеј второј группы. Тоже следует сказать и об антропологических данных. Из десјати исследованных черепов из могильника Новыј Пазар большаја часть принадлежала европеоидам с монголоидными чертами, меньшаја — монголоидам.
1 С. Р. Станчев. Новыј памјатник раннеј болгарској культуры. СА, XXVII, шт стр. 107—132; Ст. Михајлов. Един старинен некропол при Нови Пазар. «Известија на археологически ја институт», XX, Софија, 1955, стр. 293 и сл.“
Ова е пореден доказ, дека секој сериозен истражувач се соочува со фактот дека бугарите се мешани и ти нема да си тој што ќе го одбегне ! Јас веке имам кажано дека немам ништо против која била теорија за потеклото на Бугарите, дури спротивно. Колку се повеќе теориите толку повеќе полемики ќе има и повеќе докази ќе се понудат , така што лесно ќе се одбере таа што држи на критика. Јас затоа настојувам на хунската, оти таа за мене е единствената што може целосно да се докаже. Но пред да продолжам уште малку факти за антропологијата на старите бугари:
Плетнева С.А._От кочевиј к городам. Салтово-Мајацкаја культура. 1967
“Втораја группа— зливкинскаја — представлена јамными погребенијами, брахикранным антропологическим типом с некоторој монголоидностьју ....... Более того, отсутствие в черепах из Верхне-Салтовского могильника выделенној К. Н. Наджимовым в зливкинској серии монголоидној примеси“
Наджимов К. Н. О черепах Зливкинского могильника.— КСИЭ, 1955, вып. 24, с. 74.
http://gendocs.ru/docs/9/8519/conv_1/file1.pdf
Нема бегање од тоа, бугарите биле мешани европеидно-монголоидни и нивната монголоидност е донесена со појавата на хуните во Европа.
ревнејшие упоминанија болгар относјатсја еште к догуннској эпохе.
А тука на кратко да кажам дека авторот греши, а со него и ти. Бугарите не се појавиле пред хуните. II век е времето, кога хунските племиња дошле кај Касписко море, односно крај реката Волга. Прв историчар кој има запишано за нив е Тацит :
“
I mean the Alans, the Huns, and the Goths “
http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Tacitus/Histories/Fragments*.html
По него под името “unni“ кои живееле крај Каспиското море во средината на II век ги спомнал Дионисиј Периегетес. Нешто потоа се нашле и во “Географија“ на Клаудиј Птолемеј “
Между бастернами и роксоланами живут хуны“
http://kazantip.zzx.su/biblio/ptolemeus.htm#_ftnref92
Така појавата на Бугарите во Ерменија, која е спорна кога се случила, дали е во вториот век или подоцна, не е надвор од преселбата на хунските племиња кон Европа а токму поради неа и само фактот преселувањето не е доволен да бидат сметани за сармати. Видовме дека антрополошки се различни. Следува да видиме и каков јазик зборувале