Ослободувањето на Скопје во Втората светска војна

[Dave]

Не бе, ти ќе ги ревидираш и оној Жежов малоумњакон....дали можело!?....па можело и со атомска бомба да се бориме, ниеден партизан немаше да погине - некој таков као тебе ќе ја склопеше, ама у Београд не му даваа....

Има такви као тебе и за Сталин што зборат дека можел и со помалку жртви да ја добие војната, не знам само со што си мислат дека ќе ја победеа таа машинерија освен со таква беспоштедна борба и наместо да си ги ценат жртвите главно им е да просерат против Сталин....ама барем не ги величаат нацистите ко оној онде, само колку да се изруга на некакво партизанско раководство и покрај тоа нема никаква друга идеја во главата. Со суштинско непознавање на историјата навлегуваш во сомнителни детаљи со лоша намера....

....и да, ова е единствената војна во која Македонија победува, колку за потсетување, наши баби и дедовци!

 

[Eisenhorn]

Слава им!
Самоиловата МАКЕДОНСКА војска на пр. Колку војни добила? Зошто се есапи САМО поразот на Беласица?

Ниту една.
Целото владеење на Самоил е една долга војна против Византија и нејзините сојузници која на крај е изгубена. Секоја чест што исрајал толку али на крајот на краиштата - пораз.

И да, имало грешки и глупави загуби во НОБ како и во сите војски и во сите војни одкако постои војната али како и да завртиш најуспешна Македонска војска после Александровата се Македонските партизани.

Кој не ги цени е проклето дебилно анти-Македонско копиле.

 

[Misirkov]

Честит "13 ноември" на сите Скопјани и Македонци. Денот на ослободувањето на Скопје во 1944 г.

Браво Ченто, многу јака фотографија.

“Со бригадата бевме стационирани на Водно, се спуштивме кон Офицерскиот дом. Се сеќавам на најзначајниот момент во мојот живот, кога по долга борба низ скопските улици, татнежот на оружјето и стравот во душата, го поставив знамето на врвот од Офицерскиот дом. Драга, мојата другарка го даде својот живот и до последната минута им помагаше на ранетите. Таа како болничарка, се обидуваше да помогне на ранет војник пре училиштето “Гоце Делчев” кај денешното Друштво на писатели, но тоа беше нејзината последна задача.

Токму тука загина Драгана. Со неа заминаа уште многу наши соборци, другари, роднини, сограѓани кои исто колку нас го сакаа градот и живот што пулсираше низ него, се додека војната не го зави во мрак. Драга, мојата другарка беше погодена од непријателскиот куршум, во обид да го спаси својот соборец. Таа загина, а тој ранет успеа да се избори со смртта.

Тогаш ми се мешаа чувствата, емоциите и желбата да се успее во намерата да се ослободи градот од окупаторот. Кога стигнавме пред Офицерскиот дом, едвај ја разбивме вратата, но успеавме да стигнеме на врвот. Знамето се вееше гордо и праќаше порака СКОПЈЕ Е ОСЛОБОДЕНО!!!

Јас тогаш, паметам, бев најгордата скопјанка, бидејќи ја имав честа да го развијорам знамето, во чест на слободата, во чест на моите другари кои ги дадоа своите животи за својот град. Од Офицерскиот дом, дел од бригадата се упати кон учителската школа.Иако слободно, низ улиците на Скопје сеуште се водеше борба” – вели Пенка Кралевска.

Војна и љубов!

Во бригадата, се сеќава Пенка Кралевска, го запознала својот сопруг Боро Кралевски, сопартиец, другар, а потоа и животен сопатник. Вели, тоа беше голема партизанска љубов. Во бригадата влегов во 1943-тата, а сопругот беше член од 1941-вата под водство на командант Бузо. Тоа беа времиња на разбирање, дружење и другарство, кога сите дишеа како едно. Уличните борби продолжија, иако Скопје беше ослободено. Но послободно се движевме, како победници, како свои на своето. Во 1946 година својата љубов со Боро ја крунисавме со брак, среќата ја делевме со другарите од бригадата. Многумина од нив останаа наши семејни пријатели уште долго време. Во мене остана да тлее искрата на другарството од партизани, таа врска е најсилна, бидејќи како ретко кога, за другарот си спремен да го дадеш животот. Ќерка ми на шега и денес ме вика “партизанка”. По името на мојот сопруг-истакнат борец денес има и улица “Боро Кралевски” во населбата Радишани. Јас од “Бирарија” во скопската населба Црниче, тој чаирчанец. И двајцата имавме само една мисла-да го видиме нашиот град слободен, да дишеме и шетаме слободно”-додава Кралевска.

Пред 69 години, по 24-часовни борби, Скопје го дочекало снежното 13-ноемвриско утро, ослободено од германските фашистички, окупаторски и воени единици. Партизаните 12-тата, 3-тата и од 16-та Македонска бригада се спуштиле од Водно во добро обезбедениот град, во кој непријателот ги обезбедувал поголемиот број улици и објекти. Татнежот на уличните борби, бил најсилен кај Офицерскиот дом, поранешната учителска школа, поштата, хотелот „Македонија“ и кај други значајни објекти во кои биле утврдени германците. Партизаните Сепак по деноноќни борби ги протерале и последните германски војници од градот. Утрото на 13 ноември со коњи промарширале низ градскиот плоштад каде што граѓаните ги поздравиле со цвеќиња. На ова се сеќава и претседателот на градскиот одбор на борците, Трајко Стаматовски, кој исто така бил директен учесник во ослободувањето на градот.

“Слабиот снег кој паѓаше токму на 13-ти Ноември, само ни ја олеснуваше работата. Борците од дванаесетата и третата бригада беа скоро сите скопјани, кои го знаеја својот град како својот џеб. Секое ќоше од теренот можеа мижејќи да го изодат. Патот кон Куманово кое беше ослободено им беше попречен на Германците, се извлекуваа само кон Качаничката клусура-накај Блаце, кадешто ги чекаше во заседа шестата бригада. Во бригадата бевме распоредени по целиот североисточен дел, ја покривавме цела Скопска Црна Гора. Кога пристигнавме во Скопје веќе се водеа жестоки битки. Дванаесеттата бригада се бореше за ослободување на десниот брег на Вардар, како и за сите поголеми објекти – хотелот „Македонија“, училиштето „Гоце Делчев“ (сегашно Друштво на писатели), Офицерскиот дом, Народна банка. Голема битка се водеше кај Старата железничка станица. Германците беа присилени да се предадат. За женската гимназија, која се наоѓаше кај Владата, се водеа борби за секој кат, за секоја училница. Голема помош добивавме од формираните диверзантски групи кои ги имаше околу 20. Ги сечеа телефонските и телеграфските кабли, фаќаа соработници на непријателот од кои ги вадеа клучните информации. Еден таков момент беше кога ги пресекоа каблите кај Камени мост, бидејќи тој беше планирано да се минира од непријателот, како стратешки објект кој ги поврзува двете страни на Вардар. Непријателот беше стациониран во Офицерскиот дом, можеше се да посматра бидејќи цело Скопје им беше како на дланка. Позначајни се и битките на Водно и на Матка, и онаа кај денешната кафеана Идадија. Мачна борба ги чекаше борците. Но истрааја до крај” -се сеќава Стаматовски.

Победата дочекана со солзи и цвеќе!

Денот на ослободувањето на Скопје, 13 Ноември, е врежан во спомените на борците, кои ја пренесуваат радоста и гордоста и денес. Да потсетат, да укажат и да пренесат како се сакал својот град. Победата над непријателот во далечната 1944 година била дочекана со солзи радосници и цвеќе за ослободителите. Партизаните победоносно на коњи, парадирале низ центарот на градот. По Скопје, останале неослободени градовите Тетово и Гостивар. Но, најголемата и најтешката битка, се сеќаваат борците, била издвојувана со ослободувањето на главниот град. Околу 500 партизани од кои стотина жени, учествувале во битките за ослободување на градот. Од денешна перспектива, велат оние кои останале да сведочат за херојствата, тоа не била само борба за градот, туку и борба за животот, за иднината, бидејќи овие настани ја пишуваат историјата и патот по кој таа се создава. Војната велат борците, не носи добро никому, но ниту окупацијата, и затоа токму на овој ден ја испраќаат пораката “ Да не се повтори, но и да не се заборави”.

С.Б.

http://faktor.mk/archives/82871

 

[Кариес]

Не бе, ти ќе ги ревидираш и оној Жежов малоумњакон....дали можело!?....па можело и со атомска бомба да се бориме, ниеден партизан немаше да погине - некој таков као тебе ќе ја склопеше, ама у Београд не му даваа...

Има такви као тебе и за Сталин што зборат дека можел и со помалку жртви да ја добие војната, не знам само со што си мислат дека ќе ја победеа таа машинерија освен со таква беспоштедна борба и наместо да си ги ценат жртвите главно им е да просерат против Сталин....ама барем не ги величаат нацистите ко оној онде, само колку да се изруга на некакво партизанско раководство и покрај тоа нема никаква друга идеја во главата. Со суштинско непознавање на историјата навлегуваш во сомнителни детаљи со лоша намера....

....и да, ова е единствената војна во која Македонија победува, колку за потсетување, наши баби и дедовци!

Освен политички памфлети имаш некој друг аргумент, критичко согледување на настаните и сл? Или само ќе ми паламудиш овде како си ти патриот оти ги оправдуваш одлуките на (повеќето) приучени команданти кои се виновни можеби за непотребно губење на макар и еден човечки живот? Вака убаво изгледа напишано (скоро сите сеќавања на борците и “борците“ се такви) - херојска патетика, жал за загинатите и восхитеност од нивната жртва. Како во индиска серија... Само ги злоупотребувале младите изгубени животи за себерекламирање и позерство.

Ако читаш (гледам дека воглавно од таква литература се храниш) од нивните писанија, мемоари и сл. - тоа ти е исто како да читаш житие на некој светец (сите страдале за светли идеали). Никаде во нив нема да прочиташ преиспитување на одлуките кои довеле до тоа тој млад живот да биде изгубен - едноставно, лидерите СЕ НЕПОГРЕШЛИВИ! Тоа е она што ти не го гледаш.

И јас никогаш не го доведувам во прашање загинувањето или херојската борба на македонските партизани - напротив јас им се восхитувам на нивната жртва. Јас ги доведувам во прашање само командните одлуки и тоа само за одредени настани во кои можеби непотребно загинале млади луѓе врз чии лешеви некои персони добија партизански споменици и дебели пензии.

P.S.

Пред 30-тина години, кај нас дома дојдоа двајца од нив (борци) кои ќе пишуваа книга за настани од НОВ. Дојдоа да го прашаат дедо ми да им каже настани и детали кои ќе ги употребат во книгата. Си заминаа разочарани (да не речам како посрани). Дедо ми им кажа дека не се сеќава. Ама како не се сеќаваш - го прашаа... (пробуваа на разни начини, со имиња и сл. да го “потсетат“). А дедо ми беше упорен - “стар сум, веќе имам заборавено, на ништо не се сеќавам“. Седеа, седеа, го испија кафето пробуваа некако да извлечат од него нешто ама тој беше упорен дека не памети ништо и тие мораа да си заминат. Кога си отидоа го прашав зошто ништо не им кажа? Дедо ми имаше 91 година кога почина и до крај беше со бистар ум и витален и се паметеше - ги знаеше сите живи и мртви народни херои и борци од Прилеп, тогашните врвни функционери кои беа од Прилеп со кои кога ќе се сретнеше се прегрнуваа како браќа, така што не е можно да имаше нешто заборавено. А неговиот одговор на моето прашање беше : “На кого да му кажам бре внучко? Едниот од овие беше кодош, а другиот ја фрлил пушката и избегал... Јас ќе им кажувам а тие ќе пишуваат книга, кои се тие?

Затоа, немој да ми раскажуваш за НОВ од она што си го прочитал во “Мирко и Славко“ - јас живеев со човек кој многу добро ги знаеше и личностите (најмногу го ценеше Кузман Јосифоски -Питу) и настаните (од неговиот дуќан тргнале борците во напад на участакот во Прилеп).
--- надополнето: 13 ноември 2013 во 20:53 ---

Ниту една.
Целото владеење на Самоил е една долга војна против Византија и нејзините сојузници која на крај е изгубена. Секоја чест што исрајал толку али на крајот на краиштата - пораз.

И да, имало грешки и глупави загуби во НОБ како и во сите војски и во сите војни одкако постои војната али како и да завртиш најуспешна Македонска војска после Александровата се Македонските партизани.

Кој не ги цени е проклето дебилно анти-Македонско копиле.

Значи според тебе Самоил не водел борби се до битката на Беласица? Царството му го подариле? Јас не ги преиспитувам војните, јас ги преиспитувам поединечните битки. И ти немаш кредибилитет да ме наречеш анти македонско копиле Со извикување на пароли не се станува патриот - нив може да ги извикува секој, дури и непријателот (Ѓаволот ако има потреба и во црква ќе влезе).

Читај малку вистинска историја за партизанското движење, ама навистина читај историја, и запамети - таа се чита помеѓу редови...

 

[Dave]

Значи според тебе Самоил не водел борби се до битката на Беласица? Царството му го подариле? Јас не ги преиспитувам војните, јас ги преиспитувам поединечните битки. И ти немаш кредибилитет да ме наречеш анти македонско копиле Со извикување на пароли не се станува патриот - нив може да ги извикува секој, дури и непријателот (Ѓаволот ако има потреба и во црква ќе влезе).
Читај малку вистинска историја за партизанското движење, ама навистина читај историја, и запамети - таа се чита помеѓу редови....

Си го погодил никот....си можел и гангрена да се крстиш.....
Прво темава не е Самуил, ни за Василиј Бугароубиец Македонски....темава не е за квази-истории, без логична линиска поврзаност и измислена историја без континуитет, мр. Жежов.....
Историјата по која бугарски кољачи се претставуваат како големи Македонци е истата таа што кења против партизанската команда. Бан ќе добијам пак ради тебе, пошо си испран мозок како главните во форумов Историја....и затоа откачи ми се....„дедо ми, баба ми...“ - баш ме заболе...тргај плочи од народни МАКЕДОНСКИ херои и нека те дупат турци и бугари уште петсто века, коа имаш памет колку џамлија...

Да, единствена победа е на КПМ, не е ни на (квази) „автономистичка“, ни на врховистичка ВМРО - да победеа тие ќе беше уште едно обично бугариште ти самиот....за тие средновековни владетели, бугари не ми се ни дискутира.....тој истиот Самуил владеел и со делови и од денешна Црна Гора и од Хрватска, па никој не рече дека е хрват или црногорец.....и доста го потиш во темава со нешто што не е тема....неам потреба дополнително да објаснувам!

 

[Alex The_Great]

„За единството на македонскиот народ и на народностите уште повеќе зацврстено во текот на НОБ, главна улога имаше партијта со својата доследна политика и упорност - долготрајната национално-ослободителна борба на македонскиот народ тесно да се поврзе со Народноослободителната борба и Револуцијата. Потоа, Манифестот укажува дека со успешно завршување на НОБ се реализираат и стремежите на македонскиот народ за слободен живот, што значеше не само да се реализираат туку и да се надраснат целите и идеалите на илинденските борци. Политиката на партијата која се стремеше да ја поврзе НОБ и револуцијата со национално-ослободителната борба, е изнесена во низа партиски документи и во документи на органите на борбата. Меѓутоа, и други акти ја прикажуваат таквата политика. Така, на пример голем број партизански одреди, па и голем број борци, како псевдоними ги носеа имињата на легендарните херои од илинденскиот период. Во текот на војната имаше повеќе партизански имиња со следниве имиња: Партизански одред „Гоце Делчев“, партизански одред „Јане Сандански“, партизански одред „Даме Груев“ партизански одред „Димитар Влахов“, партизански одред „Питу Гули“ и др.Исто така кај разни борци се среќаваат псевдонимите „Гоце“, „Даме“, „Питу“, „Јане“ и др. Оваа појава говори и за една силна револуционерна традиција од тој период што живееше во народот. Обраќајќи се кон македонскиот народ да се сплоти во борбените редови на народно-ослободителната војска „Манифестот“ го потврдува единството на сите слоеви и генерации, но истовремено тој се обраќа и кон постарите генерации ао зборовите: „Ве викаме и Вас, стари илиденски борци, да стапите во редовите на националната војска“. Реалноста е пак таква што во 1943 година во Дебарца во борбите учествуваше и посебна илинденска чета, а илинденски борци имаше во сите органи на борбата и во партизанските одреди и воените единици. “
Од Манифестот на главниот штаб на НОВ и ПОМ на Михајло Апостолски

„Сакам да кажам дека Тодор Александров, независно од неговата активност, која секогаш не беше на линијата на прогресот, имаше големо влијание врз масите. Веројатно поради односот што го имал со луѓето, поради аскетскиот живот што го водел, како што се зборуваше и поради други работи. Но, мора да се има предвид и еден друг момент. А тоа е дека тој, сепак, се оформил како револуционер во Македонската револуционерна организација, која во основа имала за цел ослободување на Македонија. “

„Со шефот на англиската воена мисија, Џорџ Квајн, често разговаравме. Тој се интересираше за нашите успеси. По долгите борби на Кожув Планина, една вечер ме покани на чај, при што разговаравме за претходните борби. Во еден момент ми рече дека доколку во вчерашните борби се најдеше еден цел англиски корпус, повеќе од сигурно е дека ќе капитулираше. Јас тогаш го погледнав и му реков: „Ние не излеговме за да капитулираме, туку за да се бориме“. Потоа се интересираше за тоа од каде сме ја научиле тактиката на партизанското војување. Тој самиот за себе кажа дека е генералштабен офицер и дека во сите англиски училишта што ги поминал имале само три сраници за герилското војување. Јас се насмеав и му реков: „И јас сум генералптабен офицер. Ти си мајор, и јас сум мајор, што значи ние сме колеги. Меѓутоа, во нашите книги за герилско војување имаше само две страници“. Се зачуди и ме праша: „Па каде го научивте ваквото војување?“ Јас бргу му одговорив: „И Вие да сте во моја кожа бргу би го научиле. Јас уште од својата рана младост сум слушал за герилско војување и тоа од дедо ми и татко ми, меѓутоа основното е во тоа што јас ја носам одговорноста за судбината на мојот народ“
Втор и трет пасус се од Сеќавања на Михајло Апостолски
Роден е 1906 година па видете дедо му и татко му што му кажувале за герилско војување каде се бореле.

Кој разбрал, разбрал, кој не разбрал ќе тера инает и ќе ја тера темата во друг правец

 

[Кариес]

Кога политика или филозофија-религија се мешаат во обичниот живот, или во војсководство - не се изродува од тоа ништо добро
Македонското воено движење во Втората Светска Војна било автентично и Македонците се дигнале самостојно на востание и за слобода на Македонија, а не за изградба на социјалистичка Македонија (уште помалку СФРЈ). Автентичното македонско движење подоцна е узурпирано од страна на КПЈ со инсталирање на свои луѓе (и зајакнување на влијанието на веќе постоечките) во сите нивоа и структури на партизанските одреди на Македонија (погледнете ја на пример само структурата на АСНОМ 1 и АСНОМ 2 - како се разликува - и зошто била потребна толкава промена на составот?). Луѓето се бореле, гинеле и на крај добиле сурогат на слободна Македонија, а не онаква за каква што се бореле.
--- надополнето: 14 ноември 2013 во 23:44 ---

Си го погодил никот....си можел и гангрена да се крстиш.....
Прво темава не е Самуил, ни за Василиј Бугароубиец Македонски....темава не е за квази-истории, без логична линиска поврзаност и измислена историја без континуитет, мр. Жежов.....
Историјата по која бугарски кољачи се претставуваат како големи Македонци е истата таа што кења против партизанската команда. Бан ќе добијам пак ради тебе, пошо си испран мозок како главните во форумов Историја....и затоа откачи ми се....„дедо ми, баба ми...“ - баш ме заболе...тргај плочи од народни МАКЕДОНСКИ херои и нека те дупат турци и бугари уште петсто века, коа имаш памет колку џамлија...

Да, единствена победа е на КПМ, не е ни на (квази) „автономистичка“, ни на врховистичка ВМРО - да победеа тие ќе беше уште едно обично бугариште ти самиот....за тие средновековни владетели, бугари не ми се ни дискутира.....тој истиот Самуил владеел и со делови и од денешна Црна Гора и од Хрватска, па никој не рече дека е хрват или црногорец.....и доста го потиш во темава со нешто што не е тема....неам потреба дополнително да објаснувам!

Се чудам на твојата комунистичка задоеност ?!? За разлика од тебе, јас не правам разлика помеѓу Македонците врз основа на нивната идеологија или религија. И откаде почна да мешаш Бугари, врховисти и сл. кога никаде нив не ги споменав?!? Да не си ти на некои недозволени психотропни супстанции?
Единствената победа е на МАКЕДОНСКИОТ НАРОД! Ни КПМ ни ѓаол ни враг... Македонскиот народ САМ си се изборил за слободата и не му требала КПМ за да има мотив да се бори.
КПМ (откако претходно ги отстраниле - убиле најавторитетните партиски лидери кои можеле Македонија да ја одведат надвор од КПЈ) само ја узурпирале, се наметнале како паразити на веќе извојувана победа, ги зеле конците во свои раце и се наметнале како единствен одлучувачки фактор во македонското движење и поствоено раководење, па сите оние кои не биле од нивните редови едноставно ги отстраниле (земи го на пример во предвид Ченто и неговата судбина).
И да, те заболе за дедо ми... А за кого те заболе? За дедо ти со српска шајкача на главата и кокарди на реверот? Те боли самостојноста на Македонија? Те боли што дваесет години сме разделени од Србите? А евидентно е дека не сме со Бугарите. Значи ти го претставуваш сиот македонски народ како глупав, кој нез наел зошто се бори и единствен кој нешто бил паметен и знаел да го води била КПМ со Колишевски на чело?
Ми е жал што морам вака да дискутирам со еден (се надевам ) Македонец, ама ти изгледа немаш мозок ни колку џамлија, но имаш доволно бес и исфрустрираност во себе за петмина...

--- надополнето: 14 ноември 2013 во 23:56 ---

„
„Со шефот на англиската воена мисија, Џорџ Квајн, често разговаравме. Тој се интересираше за нашите успеси. По долгите борби на Кожув Планина, една вечер ме покани на чај, при што разговаравме за претходните борби. Во еден момент ми рече дека доколку во вчерашните борби се најдеше еден цел англиски корпус, повеќе од сигурно е дека ќе капитулираше. Јас тогаш го погледнав и му реков: „Ние не излеговме за да капитулираме, туку за да се бориме“. Потоа се интересираше за тоа од каде сме ја научиле тактиката на партизанското војување. Тој самиот за себе кажа дека е генералштабен офицер и дека во сите англиски училишта што ги поминал имале само три сраници за герилското војување. Јас се насмеав и му реков: „И јас сум генералптабен офицер. Ти си мајор, и јас сум мајор, што значи ние сме колеги. Меѓутоа, во нашите книги за герилско војување имаше само две страници“. Се зачуди и ме праша: „Па каде го научивте ваквото војување?“ Јас бргу му одговорив: „И Вие да сте во моја кожа бргу би го научиле. Јас уште од својата рана младост сум слушал за герилско војување и тоа од дедо ми и татко ми, меѓутоа основното е во тоа што јас ја носам одговорноста за судбината на мојот народ“
Втор и трет пасус се од Сеќавања на Михајло Апостолски
Роден е 1906 година па видете дедо му и татко му што му кажувале за герилско војување каде се бореле.

Кој разбрал, разбрал, кој не разбрал ќе тера инает и ќе ја тера темата во друг правец

Чиста куртоазија и дипломатски речник. Британецот се зачудил колку Апостолски знаел за герилско војување?!? Ма немој...
Апостолски не бил глупав. Напротив бил многу интелегентен и многу добро знаел дека Британецот му дава комлименти едно од чиста куртоазија, а друго за да стекне наклонетост кај Апостолски и да го добие она за што бил испратен во Македонија...
И при една обична средба ( на игранка на пример) кога ќе се сретнат две жени си персираат на истиот начин : “ леле што ти е убав фустанот, ваков сигурно нема кај нас да се купи!“ А другата и вели : “а тебе што убава ти е чантата! И многу младолико изгледаш! Во што е твојата тајна? “ - Разговорот на двајцата офицери е на ова ниво како од примерот.
Бтританецот бил воодушевен од Апостолски?!? Ма немој. Не дека не заслужил Апостолски, но Британците не се воодушевуваат од никого. Во нивната ароганција за нив сите други се пониска класа - диви племиња и робови што треба да се истребат или да се претворат во нивни слуги...

 

[Alex The_Great]

Чиста куртоазија и дипломатски речник. Британецот се зачудил колку Апостолски знаел за герилско војување?!? Ма немој...
Апостолски не бил глупав. Напротив бил многу интелегентен и многу добро знаел дека Британецот му дава комлименти едно од чиста куртоазија, а друго за да стекне наклонетост кај Апостолски и да го добие она за што бил испратен во Македонија...
И при една обична средба ( на игранка на пример) кога ќе се сретнат две жени си персираат на истиот начин : “ леле што ти е убав фустанот, ваков сигурно нема кај нас да се купи!“ А другата и вели : “а тебе што убава ти е чантата! И многу младолико изгледаш! Во што е твојата тајна? “ - Разговорот на двајцата офицери е на ова ниво како од примерот.
Бтританецот бил воодушевен од Апостолски?!? Ма немој. Не дека не заслужил Апостолски, но Британците не се воодушевуваат од никого. Во нивната ароганција за нив сите други се пониска класа - диви племиња и робови што треба да се истребат или да се претворат во нивни слуги...

Тотално небитно е тоа за темата. Битното беше дека Апостолски знаел за герилско војување од татко му и дедо му, а бидејќи е роден 1906 татко му и дедо му се тепале против Османлиите, односно во муабетот Апостолски кажува за континуитетот на борбата.

 

[Dave]

Ми е жал што морам вака да дискутирам со еден (се надевам ) Македонец, ама ти изгледа немаш мозок ни колку џамлија, но имаш доволно бес и исфрустрираност во себе за петмина...
И откаде ти заклучи дека “тие средновековни владетели Бугари“ се Бугари? Проучи, истражуваше документи, имаш автентично изјаснување од нив - што имаш? А зошто не ти пречи кога Крале Марко и Волкашин ги нарекуваат Срби? (а само Марко бил барем една половина Македонец).
Мислам дека сето ова што го пишав не вреди, ама морав... Се надевам дека барем ронка ќе ти влезе од ова во тиквата...

Види конјуктивитис,
Што е со шајкачата на дедо ми - да, има - партизанската шајкача....ти прочита негде во мојот прв пост дека викам „Да живее Колишевски!“? Ми ја сфати поентата? Жими Стојан сфати....понесен си од некаква неповрзана квази-приказна, крив ти е некој, а ни сам не знаеш кој е тој...и сега да не те е*е Београд што не бива од овие 200км држава?


Твојот синдром е политички - наложено ти е дека се што почнува со „комунистичка“ е лошо, српски, не-македонски и сите тралалјки за некои средновековни владетели што по некоја веројатност имале делови од ова што сега го имаме како територија се Македонци - што има повеќе да се натегам со тебе....него ај со овие средновековниве и не е опасно - Ванчо Михајлов кољачот е следен за рехабилитација, кога веќе Александров кољачот го рехабилитираа - најголемите бугаришта ни станаа народни херои - па за Самуил баш ме заболе...нацистите се подобри од партизанската команда - читај се бе, срам да ти е! Ич не требале од дома да излегуваат, да знаеле вакви гнаси од луѓе дека ќе ги наследат.....

 

[Кариес]

Наместо издржана дискусија, збир на лаење од исфрустриран србоман ...

Дали преиспитувањето на одредена воена акција од било која војна (не само македонската) ќе ја намали важноста на истата? НЕ!

Дали ако речам дека избрзаната одлука за напад на германските единици кои и онака се повлекувале однесла непотребно повеќе млади животи ја сум “бугараш“ и непријател на Македонија? (Барем за тоа имам оставено доволно писанија по форумов од кои можеш истото да го провериш).

И зошто да не се преиспита ослободувањето на Скопје? Или било која друга борба? Дали со проучувањето на одредени големи битки ќе се намали или зголеми нивната важност? НЕ! Може само да се запознаеме повеќе со начинот на водењето на некои аспекти од воените дејствија за да во иднина во слична ситуација не ни се повторуваат истите грешки. Ти со твојата дискусија забрануваш преиспитување и само лаеш како сите се предавници само ти си патриот.

 

[Ч Е Н Т О]

Згрозен сум од ова мизерно, идиотско, малоумно толкување на настаните од страна на извесен професер од Институтот за национална историја. Да се стават нацистите пред луѓето кои се бореа за Скопје е грев за кој се оди во затвор да беше нормална земјава. Го читам ѓубрево и се чудам.

Германците сакале мирно да се повлечат

Професорот за Институтот за национална историја Марјан Димитриевски објаснува дека начелно кога Германците се повлекувале на 13 ноември 1944 година, немале намера да предизвикаат инциденти со месното население.

- За да се повлечат побезбедно и побрзо, тие, каде што имале можност, соработувале со луѓе што имаат податливост за тоа. Во Скопје имало формирано одбор што соработувал со нив за да им се обезбеди полесно да се повлечат на север. Бил постигнат начелен договор помеѓу командантите на германските војски за тоа. И тие сакале да го почитуваат тоа. Но, што се случило. Внатре, во Скопје, имало диверзантски групи, кои дејствувале и го подготвувале теренот за влез на партизанските единици за ослободување на градот. Тоа и се случило на 13 ноември - вели Димитриевски.

Тој објаснува дека стрелањето било рано наутро како одговор на тоа што одборот не можел да ги контролира диверзантските групи и да обезбеди мирно повлекување.

- Луѓето што се стрелани се најобични граѓани, кои изутрина излегле по продукти или по некоја работа. Сите биле наредени на Kамениот мост и биле стрелани јавно. Практично, Германците биле заробени и не им било дозволено да се повлечат. Затоа е и таа одмазда со стрелањето. Вакви стрелања при повлекувањето на Германците имало и во Kрупиште, источна Македонија и кај Ќафасан во Струга - вели Димитриевски.

Тој додава дека доколку Германците сакале да предизвикаат огромна штета, можеле да го урнат Kамениот мост, но не го сториле тоа.

- Тие го минирале мостот. Во април 1964 година, кога е реконструиран по земјотресот, пронајден е динамит во четвртиот столб. Тој таму седел 20 години, а луѓето поминувале врз него - заврши Димитриевски.

http://www.dnevnik.mk/default.asp?ItemID=CF4A3E99F4C21542B51C778DA052B3ED

Борците од НОВ треба да бараат од овој неписмен скот да се извини за оваа изјава и да си ја врати дипломата.
Загинатите во војната да знаеле на какви гнаси од луѓе ќе ја остаат земјата веројатно никогаш не би се бореле....лесна им земја!

Олабави со речникот да не бидеш олабавен

Од што тоа ти си наводно "згрозен"..?
Македонските партизани надвор од Скопје го стегаат обрачот околу градот, а внатре во градот дејствувале диверзантски групи, коишто им го отежнувале или оневозможувале мирното повлекување на Германците.
Што не ти е јасно?

...
Напаѓањето на Германците при нивното повлекување било во одредена мера и резултат на улизувањето на нашите водачи на НОВ кон нивните “надредени“ - да се докажат дека и тие храбро се бореле и крвавеле за слободата на Југославија.

Поголема глупост не си можел да нашкрабаш...

 

[Eisenhorn]

Значи според тебе Самоил не водел борби се до битката на Беласица? Царството му го подариле? Јас не ги преиспитувам војните, јас ги преиспитувам поединечните битки. И ти немаш кредибилитет да ме наречеш анти македонско копиле Со извикување на пароли не се станува патриот - нив може да ги извикува секој, дури и непријателот (Ѓаволот ако има потреба и во црква ќе влезе).
Читај малку вистинска историја за партизанското движење, ама навистина читај историја, и запамети - таа се чита помеѓу редови...

Војната Самоил ја изгубил и сосе неа државата.
Али ајде, ете нека биде по твое.
Од Самоил наваму, значи во отприлике 1000 години, која Македонска војска освен Македонските Партизани победила во некоја војна?

А чисто Македонското востание, кое по тебе требало да се бори за самостојна Македонија (комплетна нели, не само Вардарскиот дел) ке ги победело Британците во Грција и Советите во Бугарија како?

 

[Кариес]

Поголема глупост не си можел да нашкрабаш...

Можеби несмасно го напишав, ама мислиш дека потполно независно одлучувале нашите команданти? Не говорам за борците.Тие со сета своја душа давале се од себе, но низ сведоштвата провејува прекорот од централното Југословенско раководство за тоа дека Македонците не доволно се “залагаат“, дека недоволно се бореле и недоволно крвавеле во Втората Св. Војна... Не се сеќавам кај го сретнав тоа, ама одамна беше. Сигурно и во тоа време на македонските команданти за истото им приговарале - па овие морале да се докажуваат. Како и да е, можеби не сум во право, можеби не можело поинаку да се одигра (после битката сите генерали се во право ) но сепак ја разгледувам можноста - што би било доколку партизаните почекале уште еден ден?
Тогаш, дали го обвинувате и Киро Глигоров, кој наместо да ги нападне касарните на ЈНА постигна договор за нивно мирно повлекување, и покрај материјалната штета што ја претрпевме? Што ќе беше ако сличен договор постигнеа и нашите команданти со Германците? Но тоа е мислена именка за нив тогаш, затоа што тие не беа независни во своите одлуки! (Тоа се виде малку подоцна кога наместо на Солун, заминаа во Срем).

 

[Anco]

...ПАРТИЗАНИ
Преживеани борци,учесници во борбите за ослободување на Скопје,12-13-14, ноем.... ХЕРОИ.....
од годинешнава прослава кај споменикот на ослободителите на Скопје

 

[Anco]

Доста сум читал баш за овие борби за ослободување на Скопје во 2 с.в.

И јас сам си се прашувам нели тогаш можело да биде другачие? Да биде со помалку наши жртви.(да не кажам со договор,а имало и договори,како оној за размена на заробеници пред тој или тие денови,со Германците 100 наши за 100 нивни,што е и успешно спроведено,не разбрав зашто германците никако не го давале едно момче од 16 години,а нашите нуделе и тројца за него,туку го стрелале).

Ми беше зборот,зошто морало да се напаѓа Учителската школа, кога тие внатре Германци биле веќе отсечени, а Скопје веќе слободно. Другите германски единици веќе се повлекле кон Качаник. Што не се одело на чекање, а не на напад? А кој излезе пукај. Па таму загинале млади наши борци.

И што ако Скопје се нападнело на 17 или 19 ноември, ќе имало ли тогаш од кого да се ослободува градот.

Или дали има некој град во Македонија слободен-ослободен во 2 с.в. без напад - борба, односно сам слободен а непријателот повлечен на север.



Ова е споменикот на стреланите скопјани,од Германците при нивното повлекување од Скопје. Сега го нема. Го срушија со проектот Скопје 2014 г.

А го нема ни тој што го направија исто ваков нешто подоле кон Вардар.