Прошетај се помини покрај кладилници немора ниту да влегуваш внатре од далеку погледни па сподели импресии.
Се е комар!
Коцкањето како зависност има индивидуален интензитет кај тие што играат (во кладилница).
Се додека не се лажеш дека не е коцка е добро. Познавам личности кои се зависни ама барем си признаваат и не се залажуваат себе си.Сите јаки тролачи на форумов еј
Иначе до човекот е, може и да е коцка-зависност, а може чисто за забава и рекреација да е. Обично од ова второво се преминува на првово, но немора да значи, се е до психата. Ако јас играм ливче спортска два пати во неделата на 50 денари уплата, чисто за забава не ме прави тоа мене коцкар. Но ако секој ден уплаќам ливчиња со по 1000 денари уплата и го гледам тоа како начин на заработка(читај пропаст) секако дека да
Добро е по 40 што уплаќа, деца на 15 години по 400 и повеќе уплаќаат, така да и 2-3 пати да стави по 40 не се многу пари.
Јас сум се обидел во разговор да му објаснам дека никој не добил во кладилница, дека во кладилниците добива само организаторот, дека ништо нема да му значи и да добие некакви пари.....
Да бе и јас минатат недела на лото за малку седумка ќе фатев, ама две бројки ме заебаја, како сакаш речи пари се прат.
Зависно за кој како ги гледа работите и зашто и со која намера иде во кладилница , ако почнеме да анализираме луѓе ни го нема крајот , него според мене јас лично идам да уплатам тикет со намера да го почуствувам тој филинг и адреналинот да се качи до максимум нарочито кога се чека утакмицаНе бе, не е коцка. Тоа е чиста стратегиска игра во која со знаење и логика се прават пари
Размисли малку. Вложуваш одредена сума пари, и потоа, во зависност од тоа дали ќе ти се насмевне среќата, ИЛИ тие пари неколкукратно ги зголемуваш ИЛИ (поверојатно) одат во неврат. Исто како да играш да речеме покер или рулет. Постои возбуда, постои ризик, постои (минимална) шанса за добивка, постои шанса (огромна) да останеш со празни раце. И утре пак одиш и уплаќаш, пошто нели, осеќаш дека тоа е тој среќен ден кога конечно ќе се исплати трудот. И утре... и утре. Некогаш ќе земеш некоја пара, чисто колку да ти ја задржи вербата дека ете, и тоа се случува. И продолжуваш.
Дали тоа се вика зависност? Дали така се станува коцкар?
Јас лично познавам доста луѓе кои изгубиле огромни суми на пари преку ваквото „наивно“ обложување. Се почнува со ливче или две по 50 денари, само за викенд. Потоа стануваат повеќе ливчиња. Потоа стануваат поголеми сумите. Потоа се продолжува и секојдневно. И додека да се свестиш веќе си заглавен во тој магичен круг.
Не знам како вие го сфаќате тоа, ама за мене обложувањето е коцка исто колку и игрите со карти, рулет и слично. Па дури одам до тој степен што и игрите како лото, бинго, грепки и сл. ги ставам во категоријата коцкање.
Не сум против обложување, но тоа да се прави во граници на нормалата И пред се, САМО заради забава. Според мене, проблемот настанува кога обложувачот ќе престане да го гледа обложувањето како забава и почнува да го гледа како начин на заработка. Од тој момент, се тргнува надолу.
сеа нормално дека и ми е до парите но ко што реков се е забава па и едноставно пратење на спортот и праење аналлизи .Не може да се стави кладењето и рулетот во ист кош , и кладењето не е коцка