Либија за време на Гадафи не беше шеријатска држава. Далеку од тоа беше.
По државно уредување наликување на југославија од времето на Тито со битна разлика на тоа што комунистите пропагираа атеизам а во либија доминантна религија беше исламот.
libija bese serijatska drzava,kade secea raka za krazba,informiraj se za toa, belki moze da se najde ponesto od toa po netot, drzava kade bese zabranet alkohol,pa nasite gradeznici koi rabotea tamu,pecele rakija od patlicani i banani, vo samopravski kazani
--- надополнето: 18 август 2013 во 21:32 ---
Либија за време на Гадафи не беше шеријатска држава. Далеку од тоа беше.
По државно уредување наликување на југославија од времето на Тито со битна разлика на тоа што комунистите пропагираа атеизам а во либија доминантна религија беше исламот.
Pročitajte oporuku pukovnika Gadafija
25/10/2011 16:00
Dodaj komentar
9. aprila ove godine pukovnik Gadafi je svojim pristalicama uputio pismo .
Prema izvještajima, oporuka Moamera Gadafija je predata trojici rođaka od kojih je jedan ubijen, drugi uhapšen a treći u bijegu.
“U ime Allaha, milostivog i samilosnog!
Već 40 godina, ili je možda prošlo i više od toga? Ne sjećam se više – činio sam sve što sam mogao da bi ljudima dao kuće, bolnice, škole. Kad su bili gladni davao sam im hranu. Čak sam i u Benghaziju pustinju pretvorio u žitnicu. Usprotivio sam se i preživio napade onog kauboja Reagana. Kada je ubio moju usvojenu sirotu kćer želio je ubiti mene. Umjesto mene ubio je to siroto dijete. Pomagao sam svojoj braći i sestrama u Africi novčanim potporama za Afričku Uniju, činio sam sve što je bilo u mojoj moći da ljudi razumiju koncept demokracije u kojoj narodni odbori upravljaju našom zemljom.
Ali ni to nije nikada bilo dovoljno – kao što su mi mnogi rekli, čak i ljudi sa kućama od 10 soba, novim ormarima i namještajem, nisu nikad bili zadovoljni. U svojoj sebičnosti uvijek su željeli više. Pa bi Amerikancima i drugim posjetiteljima pričali da im je potrebna “demokratija” i “sloboda”, ni u jednom trenutku shvaćajući da pričaju o sustavu u kojem se ljudi kolju, u kojem najveće pseto ždere sve ostale psiće – no oni su i dalje ostajali ošamućeni i zavedeni s te dvije riječi ne shvaćajući kako u Americi nema besplatnih lijekova, da u “slobodi” i u “demokratiji” nema besplatnih bolnica niti podjele besplatnih stanova.
Nema čak ni besplatnog obrazovanja, pa ni besplatne hrane osim kada ljudi moraju prositi ili stajati u dugim redovima da bi dobili zdjelicu supe. Bez obzira što ja radio nekima nikada nije bilo dosta, ali drugi, ti drugi su znali da sam ja sin Gamala Abdela Nassera jedinog istinskog Arapskog i Muslimanskog vođe kojeg smo imali još od vremena Salaha al Dina, čovjeka koji je za svoj narod uzeo pa mu darovao Sueski kanal. Tako sam i ja, za svoj narod uzeo i narodu darovao cijelu Libiju. Nasserovim stopama koje sam pokušao slijediti kako bi svoj narod sačuvao od kolonijalne dominacije – od lopova koji su nas željeli opljačkati.
Danas, ja sam cilj napada najsnažnijeg saveza u vojnoj historiji, moj mali afrički sin, Obama, želi me ubiti kako bi oduzeo slobodu našoj zemlji, kako bi nam ukrao naše besplatne stanove, naše besplatne lijekove, naše besplatno obrazovanje i zamijenio ih američkim lopovlukom koji se naziva “kapitalizam”. No svi mi u trećem svijetu znamo što “kapitalizam” zapravo znači. To znači da korporacije upravljaju svijetom a narod trpi i stenje. To također znači da za mene više nema izbora, da se “kapitalizmu” moram suprotstaviti i da ću na tom putu, ako Allah to poželi, morati i umrijeti. Želim da svi znate koji je to put: To je onaj isti put kojim smo zajedno kročili, koji je našu zemlju učinio bogatom, donio joj poljoprivredna zemljišta tamo gdje je nekad bila pustinja, to je put koji nam je dao hranu i zdravlje i čak nam omogućio da u ovoj našoj Libijskoj Džamahiriji zaposlimo našu afričku i arapsku braću i sestre.
Ja ne želim umrijeti, ali ako se to dogodi u nastojanju da spasim našu zemlju i moj narod, mnoge hiljade vas koji ste svi moja djeca, onda neka tako bude.
Neka ova oporuka koju pišem bude moja, možda zadnja, poruka svijetu – poruka čovjeka koji se usudio suprotstaviti križarskim napadima NATO saveza, koji se drznuo suprotstaviti okrutnosti i izdaji, koji se usprotivio Zapadu i njegovim kolonijalnim apetitima i neka se upamti da sam sa svojom afričkom braćom, sa svojom istinskom Arapskom i Muslimanskom braćom bio svjetlo. Dok su drugi gradili dvorce ja sam živio u skromnoj kući i u šatoru, u kojima nikada nisam zaboravio djetinjstvo i mladost provedene u Sirtu. Neka se upamti da nikada nisam uludo trošio nacionalno bogatstvo i da sam poput Salaha al Dina koji je osvojio Jeruzalem na čast Islama, za sebe uzeo jako malo.
Na Zapadu neki me zovu poremećenim i luđakom, no i oni znaju istinu ali nastavljaju sa lažima. Oni znaju da je naša zemlja suverena, nezavisna i slobodna i da nije pod kolonijalnom podčinjenošću. Oni također znaju da su moja vizija i moj put jasni mome narodu i da ću se do zadnjega uzdaha boriti da bi svi mi i naša Libija ostali slobodni.
Neka nam Allah svemogući pomogne da mu ostanemo vjerni i slobodni. Bog je velik!”
