Во геополитички поглед, Македонија е мошне отепана и антагонизмот се има силно завиено околу нашите граници. Кога би можел да употребам еден збор за да ги окарактеризирам сите наши комшии би го употребил зборот "психопати":
Албанија има силни територијални претензии и индиректно како народ врши тивок геноцид врз Македонците.
Грција, едно видео илјада зборови -
http://www.youtube.com/watch?v=K10_NmkOt2A
Бугарија во многу наврати ги има докажано територијалните претензии кон нас и нивниот агресивен шовинизам со поглед на нашиот јазик и историја, а во скоро време и со генетските халпо групи и на овој начин вечно ќе ги поткопува меѓусоседските односи. За еден бугарин, колку и да звучи иронично, ние никогаш нема да бидеме "исти и еднакви" комшии затоа што тој на нас гледа како на субмисивни, инфериорни провинцијаци кои уште се немаат покорено на едно великобугарско минато.
На ист начин кон Македонија гледа и србинот. Секогаш потценувачки, секогаш кога нема да му прозбориш на српски ти се чуди зошто ти како потчинет не го удостојуваш со господскиот јазик. Нивниот отровен темперамент како нација ги алиенира од сите пријатели на балканот и тешко на тој кој ќе сади компири со нив. Моментално најсилното нешто што не спојува со Србија е нашиот заеднички непријател, погодете кој.
Црногорците и Босанците се во иста положба како нас, освен фактот дека нивниот национален идентитет никогаш не бил оспоруван.
Хрватите не мразат со страст, и во било кој даден момент ќе застанат позади Албанија него ли позади нас.
Турција како муслиманска држава има силни интереси во муслиманското население во Македонија. Затоа што во турските книги по историја Османлиите никогаш не се прикажани како поробувачи и угнетувачи туку како просветители на Балканските простори. Тие никогаш немаат слушнато за големите ѕверства кои ги оставиле нивните предци на овие простори.
Западна Европа гледа на нас како циркус (и со право). Посматраат како нас тука ни го перат мозокот и не истребуваат, и додека ние се лупаме во нашите патриотски гради, западна Европа ни се смее и става кладби кога целосно ќе не снема. За нив ние сме не-држава и затоа ретко кој од таму не признава под уставното име.
Меѓутоа, колку и да звучи ова дефетистички,
нашиот најголем трн во нога сме ние самите. Антиквизирајќи го нашиот национален идентитет и фрлајќи ги во сенка нашите вистински корени, ние се алиенираме на историско и расно ниво од нашите славјански браќа, неколкуте преостанати сојузници на Европското тло и единствените држави со кои негуваме одлични меѓународни односи - Словенија, Словачка, Полска, Украина итн. Анте Павелиќ го правеше истово во 41ва кога го убедуваше Хитлер дека Хрватите не се славјани туку остроготи, ариевци. Сега ние го правиме ова само за да ги задоволиме махинациите на популистичката владејачка класа. Би било добро кога би можеле да се разбудиме...