Реформи во психологијата

[Daedalus]

(скратив малку за попрегледно да е)
Точно. И доаѓаме до муабетот дека се се сведува на консензус помеѓу релевантните авторитети. Ако си дел од нив супер, ако не ќе мораш да му веруваш на тоа што си прочитал.

Па практично во струки во кои не си стручен до некаде ќе мораш да се потпираш на нив.
Но постојат реални и лажни автортети.
Реален авторитет си ако полето во кое си авторитет е релевантно и ако навистина си авторитет.
Ако си лажен авторитет, ондак или си авторитет во друго нешто ама си зимаш за право да коментираш за трето нешто(луѓе што го цитираат Ајнштајн за некоја филозофска квота иако Ајнштајн бил физичар) или пак полето во кое си авторитет е ирелевантно (религија, приказни, психологија ).
Не мора да си поп на пример и да ги знаеш сите пасуси од Библијата за да заклучиш дека не постои Господ.

Е сеа, ако си научник од било кое поле, ќе знаеш како функционира научниот метод (хипотеза, нулифицирање на хипотезата, студии истражувања, теорија). Лесно ќе можеш да приметиш дали нешто е наука или е измислица. Од друга страна освен што ќе се потпираш на авторитети, вториот критериум кој не смееш да го заборавиш е евиденцијата која ја нудат авторитетите.
Ако не ти се понудени квалитетни студии и истражувања со добри показатели, кој сака нека е авторитет, тврдењето нема да му е валидно.
Е сега, имаш научници кои се веродостојни авторитети и сами кажуваат кога евиденцијата е инконклузив, а имаш други кои имааат материјални бенефиции или лични поводи да лажат и тие ќе пробаат да замаскираат. Дури и во круговите на највисоките авторитети од специфична струка, постојат дебати и несогласувања.
Порано и јас го имав впечатокот дека тие горе таму научниците се паметни мудреци кои знаат што зборуваат, али колку пофамилијарен стануваш со научниот метод, толку повеќе ствари ти стануваат јасни. Науката е комплексна а тие научници се луѓе ко мене и тебе, само постручни во некое поле неголи ја и ти. Сепак, ако сакаш да стигнеш до највалидниот аргумент, ќе мораш да се запознаеш добро со темата, па тек после да бараш студии итн. Се зависи од тоа колку време имаш. Ја иам, затоа и се умарам

 

[Спасе супата]

Па практично во струки во кои не си стручен до некаде ќе мораш да се потпираш на нив. Но постојат реални и лажни автортети.
Реален авторитет си ако полето во кое си авторитет е релевантно и ако навистина си авторитет.
Ако си лажен авторитет, ондак или си авторитет во друго нешто ама си зимаш за право да коментираш за трето нешто(луѓе што го цитираат Ајнштајн за некоја филозофска квота иако Ајнштајн бил физичар) или пак полето во кое си авторитет е ирелевантно (религија, приказни, психологија ).
Не мора да си поп на пример и да ги знаеш сите пасуси од Библијата за да заклучиш дека не постои Господ.

Е сеа, ако си научник од било кое поле, ќе знаеш како функционира научниот метод (хипотеза, нулифицирање на хипотезата, студии истражувања, теорија). Лесно ќе можеш да приметиш дали нешто е наука или е измислица. Од друга страна освен што ќе се потпираш на авторитети, вториот критериум кој не смееш да го заборавиш е евиденцијата која ја нудат авторитетите.
Ако не ти се понудени квалитетни студии и истражувања со добри показатели, кој сака нека е авторитет, тврдењето нема да му е валидно.
Е сега, имаш научници кои се веродостојни авторитети и сами кажуваат кога евиденцијата е инконклузив, а имаш други кои имааат материјални бенефиции или лични поводи да лажат и тие ќе пробаат да замаскираат. Дури и во круговите на највисоките авторитети од специфична струка, постојат дебати и несогласувања.
Порано и јас го имав впечатокот дека тие горе таму научниците се паметни мудреци кои знаат што зборуваат, али колку пофамилијарен стануваш со научниот метод, толку повеќе ствари ти стануваат јасни. Науката е комплексна а тие научници се луѓе ко мене и тебе, само постручни во некое поле неголи ја и ти. Сепак, ако сакаш да стигнеш до највалидниот аргумент, ќе мораш да се запознаеш добро со темата, па тек после да бараш студии итн. Се зависи од тоа колку време имаш. Ја иам, затоа и се умарам

Ок. Се сложувам. Можеби и бев нејасен бидејќи пробував да испровоцирам одговор.

Јасно, авторитет не можат да бидат New age глупостите и работи слични на нив. Јасно е и дека кај некои од научниците може да се случи пропуст кој порано или подоцна мора да биде откриен и критикуван при пиар ривју.


п.с. Гуглајки го терминот Њу Ејџ ми излезе следново
http://en.wikipedia.org/wiki/George_Gurdjieff Чисто информативно да знаат луѓето од кај му е никот на тролот во религија.

 

[SERVAPILI]

Темава ја отварам со надеж дека ќе има интересни дискусии и изнесени мислења. Се надевам дека нема да биде проследена со навреди и оф топици.

Психологијата и психијатријата добро нам познати денеска, бележат секаков вид на реформи и промени на својот теоретски модел и на практикувањата во рамките на истите низ историјата на овој век и претходниот. Почнувајќи од лоботомијата која била препорачувана како решение за некои форми на ментални болести до идеализирање на потенцијалите на потсвеста, свеста и натсвеста, овие првенствено филозофски гледишта почнале да го пробиваат својот пат кон успехот.

Преминувајќи од сферите на филозофијата во областа на науката споро, поради тоа што етиката и некои државни закони не дозволуваат слободно експериментирање врз луѓето како врз лабораториските глувци денеска, специфично психологијата е проследена со огромни ограничувања во истражувањето на мозокот и феномените кои произлегуваат од истиот.

Иако етимологијата на зборот психологија потекнува од латинскиот збор "psyche"(дух) и "логос"(наука), денешните студии кои се поврзани со болестите од ментален карактер, се концентрираат на мозокот и на неговите функции и дисфункции. Сепак, постојат многу важни критериуми за тоа што претставува човечкото здравје а што болеста кои психологијата не ги задоволува со своите теоретски модели.

Дали психологијата може да биде валидна наука како медицината или неуробиологијата? Дали психологот е легитимно решение за болните од шизофренија или пак друго посериозно пореметување? Прирачникот за класификација на болести и пореметувања секоја година се полни со нови болести, зависно од тоа што членовите на АПА ќе изгласаат за болест. Сеуште не сум свесен за стандарден теоретски модел кој психолозите го користат при дијагностицирањето и лекувањето на некои болести исто како што не сум свесен како терапијата со разговор може да излечи болен од манијакална депресија или параноја на пример. Во 1975 година хомосексуалството излегло од листата на болести по пат на гласање исто како и што било внесено во листата на болести по пат на гласање.

Во прирачникот за пореметувања може да се најдат многу интересни пореметувања како на пример:

Математичко пореметување
http://www.minddisorders.com/Kau-Nu/Mathematics-disorder.html

Пореметување "ривалство со роднините"
http://www.psychnet-uk.com/x_new_site/DSM_IV/sibling_rivalry_disorder.html

и ред други пореметувања кои не постојат како реален феномен и некои од нив уште се наречени морални болести (ривалство со роднините). Овие болести не постојат како физички болести во мозокот ниту пак може да бидат "опипливо" евидентирани како манифестација на некоја дисфункционалност на нашиот мозок за разлика од шизофренијата, опесисвно компулсивното пореметување, паничните напади, хроничната депресија и ред други пореметувања кои се симптоми на различни инхибиции/стимулации на работата на неуротрансмитерите или други сегменти од нашиот мозок како резултат на генетско/околинските фактории кои влијаат на работата и развојот на истиот.

Како реално и научно можеме да разграничиме што претставува психолошко пореметување доколку не наоѓаме никаков показател за постоењето на било какво пореметување на мозокот на пациентот? За болести како шизофренијата, аутизмот и слично, по пат на евиденцијата која ни е пружана од неуробиолозите, можеме да утврдиме дека се реални и лесно можат пациентите да бидат дијагностицирани со некоја од овие несреќи.

Но, што со болестите кои не постојат како опипливи и објективни феномени? Што со болестите кои АПА практично ги вади од ракав? Досега не постои валидно објаснување дали пелтечењето може да биде наречено болест, со оглед на тоа дека причините за пелтечење се резултат на околински фактори а не биолошки фактори (со досегашните знаења).

Сепак, тоа не ги спречува АПА да го дијагностицираат пелтечењето како психолошко "пореметување".

Дали овие "болести" како и големиот број на сексуални фетиши за кои сеуште не постои валидна евиденција која ќе укаже дека се резултат на болест, треба да бидат дијагностицирани и дефинирани како болести врз база на некои морални гледишта или пак стриктно одредувани според моделот кој е во рамките на медицинската дефиниција за тоа што е болест и на биологијата?

Психологијата е многу широко научно поле (когнитивна, еволуциска, социјална, позитивна, индустриска, организациска, криминална, психометрија, педагошка, судска, хуманистичка, бихевиорална, психологија на личност така до бескрај), а овде си се осврнал само на една нејзина гранка, на клиничката психологија, којашто во основа претставува практична примена на психолоши теории во рамки на медицината (психијатријата) т.е. поле кое пред се се занимава со ПСИХОДИЈАГНОСТИКА на психијатриски растројства. Ова е само 5.3% (во стил на амди) од психологијата, и мислам дека е многу нефер наспрам психологијата да ја сведуваме само на клиничка психологија. Има разлика помеѓу дијагнозата која ја поставува психијатарот и Психодијагностиката која ја прави Клиничкиот психолог. Имено, психијатарот поставува дијагноза со помош на нозолошкиот систем DSM-4 или МКБ-10 (кај нас во Македонија), а ваквата дијагноза ја поставува откако ќе ги земе во предвид резултатите добиени од Психодијагностиката (психолошката и социјална етиологија), оние добиени од Невролошкото или лабораториско тестирање (биолошка етиологија), и секако феноменолошката проценка на симптомите (повторно врз основа на МКБ-10), а ова последново го врши сам и најмногу зависи од неговото практично искуство како психијатар. Нозолошките системи (DSM-4 и МКБ-10) во кои се наведени синдромите и симптомите на психијатриските растројства воглавно се продукт на психијатрите, а не на психолозите. Ваквите нозолошки системи исклучиво се базираат на емпирија и долгогодишно искуство, и во нивната основа не постои одредена теоретска рамка. Токму заради ова, психоаналитичарите (клинички психолози и психијатри кои се бават со психодинамска психотерапија) не ги признаваат овие Cooking book модели, и користат свој дијагностички систем наречен PDM (Psychoanalytic diagnostic manual) кој се базира на многу солидна психоаналитичка теоретска рамка. Ист е случајот и со бихевиористите (претежно клинички психолози, но и по некој психијатар) кои психијатриските растројства ги објаснуваат и третираат (доста успешно) преку парадигмата на Класично и Оперантно условување, значи и тие немаат некое фајде од овие нозологии. DSM i ICD претставуваат обид (неуспешен) од страна на психијатрите (кои пред се имаат биолошки пристап) да го аплицираат класичниот медицински модел во сферата на душевните растројства. ЗОШТО? Во медицината сме научени дека БОЛЕСТА си има своја органска подлога, и преку медикаментозно третирање на оваа органика, ја лечиме болеста, и воедно нели ги елиминираме симптомите. Е сега, во психијатријата, со исклучок на психоорганските синдроми и ендогените психози (Шизофрениите и Биполарното растројство), другите растројства имаат мешана етиологија (Биолошка-Психолошка и Социјална). Ова особено важи за растројствата на прилагодување и НЕВРОЗИТЕ, или денеска познати како соматоформни, дисоцијативни и растројства од анксиозно-депресивен спектар. Ваквите растројства не можеш да ги лечиш со биолошка терапија, бидејќи нивната етиологија е воглавно од психо-социјална природа. Можеш да користиш медикаменти, но тие само ги сузбиваат симптомите, а не ја лечат "болеста." Во овие случаи главна улога има психотерапевтот (таргетира мисли, емоции и однесување) и социјалниот работник (таргетира социјален контекст). Ќе забележиш дека во психијатријата не се користи (многу ретко се користи) зборот БОЛЕСТ, туку растројство. ЗОШТО? Велиме растројство, а не болест бидејќи проблемот е функционален (психосоцијален), а не органски (биолошки) или компјутерски кажано проблемот е во софтверот, а не во хардверот. Токму заради ова неврологијата и психијатријата се одвоени подрачја, односно НЕВРОЛОГОТ се занимава исклучиво со растројства на мозокот кои имаат органска подлога т.е. со БОЛЕСТИ НА МОЗОКОТ. Но, и покрај тоа што ваквите психијатриски растројства воглавно имаат психо-социјална етиологија, сепак кај нив се забележуваат биолошки корелати (да речеме кај анксиозноста имаме зголемување на активноста на глутаматскиот невротрансмитерски систем, која се намалува после успешна психотерапија. Ист е случајот и кај егзогената депресија - зголемување на серотонинот после психотерапија, ова е доказ против дуализмот Mind-Body и редукционистичкото, односно биологистичко гледиште на психичките феномени, и воедно доказ кои оди во прилог на монизмот и холизмот). За разлика од нозолошкото (атеоретско) психијатриско дијагностицирање, Психодијагностицирањето кое го врши клиничкиот психолог се базира врз теоретски и емпириски поткрепени дијагностички инструменти (MMPI, WAIS, Rorsah, Mahover, Luria-Nebraska, Bender Gestalt, TNR, IPS, NEO-PI-R итн) чиишто резултати се интерпретираат во рамки на постоечките теории од Развојна психологија, Психологија на личноста и секако Психопатологијата. При поставувањето дијагноза во психијатријата потребно е многу поголемо расудување, за разлика од другите медицински области, бидејќи главниот одредник за поставување на дијагноза е социјалното и професионално функционирање на пациентот. Значи, пациентот може да има симптоми од дадениот синдром, но доколку тој и понатаму покажува завидно ниво на функционирање во рамки на работата и семејниот живот, тогаш не му се поставува дијагноза. Значи во рамки на психијатријата денеска доминира Био-Психо-Социјалниот модел, и притоа Психијатарот поставува нозолошка дијагноза и се занимава со биолошката подлога на растројството, Клиничкиот психолог врши Психодијагностика и се занимава со психолошката подлога, а Социјалниот работник ја таргетира социјалната подлога на растројството. APA (American Psychological Association) не поставува дијагнози, туку има еден мал одсек (број 13) во нејзини рамки кој е одговорен за распространување на емпириски поткрепени психолошки третмани. А дали психологијата е научна дисциплина? Таа пред се е академска (научна) дисциплина, а не практична, значи по default нејзина примарна задача е да разработува теории, и истите да ги подвргнува на емпириски тестирања, притоа користејќи ги најригорозните статистичко-методолошки процедури, кои се користат во рамки на сите ПОЗИТИВИСТИЧКИ науки. Еве едно такво истражување: <iframe src="http://embed.ted.com/talks/lang/mk/dan_gilbert_asks_why_are_we_happy.html" width="560" height="315" frameborder="0" scrolling="no" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>

 

[Daedalus]

...

Качувањето на серотонинот е стимулирано и од секојдневни активности. Не го оспорувам фактот дека терапијата со зборење може да делува на нивото на серотонин/допамин/феромон/адреналин и сите останати активности во мозокот поврзани со лачењето на неуротрансмитери, како и многу други околински стимули што делуваат на истите.
Исто така не се сомневам дека психологот може да ти помогне доколку имаш некој проблем, со тоа што ќе ти предложи некои стратегии за тоа како да се справиш со проблемот со кој си соочен.
Клиничкиот дел на психологијата е важен за практично решавање на проблемите кои можат да бидат наречени болест. Ако клиничкиот дел е невалиден, ондак психологијата го губи статусот на наука по дефиницијата science затоа што теоретскиот дел е нескладен со практичкиот дел. Во сите останати форми на науки почнувајќи со физиката и завршувајќи со биологијата, праксата е складна со теоријата. Македонската синтакса за наука е поблиска до зборот изучување, така што според нашиот јазик зборот наука е валиден за психологијата.

Третманите кои ги наведуваш и се емпириски поткрепени функционираат поради веќе нам познати причини како пласебо или други општо познати фактори, но тотално некорисни за болести како аутизам или шизофренија.
Болестите кои имаат социјален и психолошки карактер, просто кажано, се измислени. Кои критериуми ќе одлучат што е болест кога зборуваме за болести кои не се од органски карактер?
Со самиот факт дека постојат повеќе видови и модели на психологијата, таа се оддалечува од науката.

Социјалните науки, во кои спаѓа психологијата, се помеки и поради огромниот број на фактори кои постојат во социјалните односи на луѓето како и комплексноста на самиот мозок, теоретските модели на овие социјални науки се базирани на анегдотална и статистичка евиденција во голем процент од случаите. Без двојно слепи студии (глупаво звучи на македонски) ништо не правиме.
Сепак, психологијата може да остане во областа на филозофијата исто како и социологијата и другите изучувања од таков вид.

 

[SERVAPILI]

Качувањето на серотонинот е стимулирано и од секојдневни активности. Не го оспорувам фактот дека терапијата со зборење може да делува на нивото на серотонин/допамин/феромон/адреналин и сите останати активности во мозокот поврзани со лачењето на неуротрансмитери, како и многу други околински стимули што делуваат на истите.
Исто така не се сомневам дека психологот може да ти помогне доколку имаш некој проблем, со тоа што ќе ти предложи некои стратегии за тоа како да се справиш со проблемот со кој си соочен.
Клиничкиот дел на психологијата е важен за практично решавање на проблемите кои можат да бидат наречени болест. Ако клиничкиот дел е невалиден, ондак психологијата го губи статусот на наука по дефиницијата science затоа што теоретскиот дел е нескладен со практичкиот дел. Во сите останати форми на науки почнувајќи со физиката и завршувајќи со биологијата, праксата е складна со теоријата. Македонската синтакса за наука е поблиска до зборот изучување, така што според нашиот јазик зборот наука е валиден за психологијата.

Третманите кои ги наведуваш и се емпириски поткрепени функционираат поради веќе нам познати причини како пласебо или други општо познати фактори, но тотално некорисни за болести како аутизам или шизофренија.
Болестите кои имаат социјален и психолошки карактер, просто кажано, се измислени. Кои критериуми ќе одлучат што е болест кога зборуваме за болести кои не се од органски карактер?
Со самиот факт дека постојат повеќе видови и модели на психологијата, таа се оддалечува од науката.

Социјалните науки, во кои спаѓа психологијата, се помеки и поради огромниот број на фактори кои постојат во социјалните односи на луѓето како и комплексноста на самиот мозок, теоретските модели на овие социјални науки се базирани на анегдотална и статистичка евиденција во голем процент од случаите. Без двојно слепи студии (глупаво звучи на македонски) ништо не правиме.
Сепак, психологијата може да остане во областа на филозофијата исто како и социологијата и другите изучувања од таков вид.

Ова дека теоретскиот дел е нескладен со практичниот дел не знам од кај ти е ??? Како што напишав погоре, и дијагностичката пракса и психотерапевтската пракса се базираат на солидни теоретски модели, кои издржале ригорозна емпириска проверка, но уште поважно го издржале тестот на времето. Всушност, праксата не може ни да се замисли без теоријата која служи како мапа за третманскиот план. Најголемиот дел од теориите во рамки на клиничката психологија и психијатријата пред се се поставени од страна на дечки кои биле практичари, и кои својата теорија ја граделе и проверувале преку праксата, што ќе каже дека теоријата и праксата во овој дел од психологијата се меѓузависни и имаат и те како тесна поврзаност. На пример, главниот третман за фобиите и анксиозните растројства се базира и ги користи теориите и принципите на бихевиоризмот т.е. теоријата на учење (втората сила во психологијата), на истиот начин на кој авио-инженерот ја користи теоријата за Аеродинамика при изработка на авионот. Кружната интеракција Теорија, Хипотеза, Емпирија, Теорија можеби и најдобро се гледа во ова психолошко поле. Во однос на Физиката и Биологијата кои ги спомна, не сум сигурен дека тие се практични дисциплини, повеќе би рекол дека се академски (теоретски), а Инженерството во глобала би било примена на Физиката, а Медицината примена на Биологијата, што ќе каже дека нивно споредување е несоодветно, имајќи на ум дека самата психологијата внатре во себе е разгранета на академски и практичен дел. Понатаму, бидејќи психолошките третмани во Америка и западна Европа се под фонд на здравство, кај нив се посветува огромно внимание на научната заснованост на ваквите третмани, па затоа во рамки на истражување на психолошките третмани се користат два вида на студии, и тоа: студии на ефект и студии на процес, односно првите утврдуваат дали и колкаво влијание има дадениот третман во споредба со други третмани, а вториот вид на студии утврдуваат кои чинители конкретно се одговорни за постигнатиот ефект. Па оттука, да кажеш дека тие функционираат "поради веќе нам познати причини како пласебо или други општо познати фактори" е непотребна релативизација, бидејќи многу добро се знае зошто функционираат, и се знае дека тоа не е плацебо. Не е плацебото поради тоа што во истражувањата се вклучуваат повеќе контролни групи (плацебо апче, психолошко плацебо, листа за чекање и општи фактори присутни во секој психотерапевтски однос). И после контролата на ваквите фактори, се покажало дека секој психотерапевтски модалитет си има специфични фактори кои постигнуваат значително посилен третмански ефект во споредба со претходно наведените неспецифични фактори. За тоа дека се тотално некорисни за аутизам и шизофренија, да одиме вака: за аутизмот не само што нема никаков биолошки лек, туку главниот третман се базира на што порана дијагноза и соодветен бихевиорален тренинг на дететото уште од најрана возраст, колку толку да се ублажат ефектите (да се развие јазикот и да се стекнат какви такви социјални вештини). За шизофренија, исто така нема биолошки лек, туку се користат невролептици за контрола на симптомите, а од втор план доаѓа психотерапијата (најчесто се користи систем на жетони базиран на теоријата на бихевиоризмот). "Болестите кои имаат социјален и психолошки карактер, просто кажано, се измислени" Просто кажано да, ама да ти дојде некоја со психогено слепило или психогена парализа, или шта би реко чика Фројд хистерични симптоми, па да видиш само колку се реални овие болести , иако имаат психо-социјална етиопатогенеза, a btw ти препорачувам да прошеташ низ психијатриските ни одделенија па да видиш колкав процент се ваквите случаи. Значи да не релативизираме, тоа се луѓе кои чувствуваат огромна вознемиреност, болка и имаат потреба од помош онолку колку и оние заболени од "вистинските болести." "Кои критериуми ќе одлучат што е болест кога зборуваме за болести кои не се од органски карактер?" Веќе кажав, постојат критериуми-симптоми за овие растројства, (иако се во постојана ревизија), но сепак најчесто во глобала се земаат поединечно или симултано следниве три фактори: дали пациентот известува за силна внатрешна вознемиреност, колку многу отстапува од воспоставените социјални норми и дали може да функционира на работа или во социјалните врски. Не се совршени, но сепак опстанале бидејќи се корисни, како за пациентот, така и за општеството во глобала. "Со самиот факт дека постојат повеќе видови и модели на психологијата, таа се оддалечува од науката" .... Доколку гледаме така, тогаш и за најегзактната наука, физиката би можеле да го кажеме тоа, имено теоријата на релативитет (физиката за големо) и квантната физика (физиката за малото) се уште постојат како засебни модалитети кои се уште не се обединети во еден, иако String theory покушава нешто, ама не оди како што треба.
Грубо психологијата можеме да ја поделиме на оној дел кој влечи корени од филозофијата и е најмногу поврзан со социјалните науки, а тој дел е Хуманистичката психологија, која го отфрла класичниот позитивистички пристап (теорија, емпирија, хипотеза итн), по природа е постмодернистички (не прифаќа објективна реалност, туку социјален конструкционизам) и вели дека луѓето можеме да ги разбереме само преку директно влегување во нивниот феноменолошки свет, значи ја користи феноменологијата како главна истражувачка алатка (тука се Маслов, Роџерс, Кели итн), а друга страна ги имаме хард-кор позитивистите и емпиристите кои користат строга статистичко-методолошка технологија (тука пред се мислам на когнитвистите и социјалните психолози). "теоретските модели на овие социјални науки се базирани на анегдотална и статистичка евиденција во голем процент од случаите" за овие последниве не би рекол, имајќи во предвид дека најголемиот дел од студиите се експериментални, а не корелациски. И патем, когнитивистите не можеме да ги окарактеризираме исклучиво како социјални "soft" научници, имајќи во предвид дека во нивните истражувања користат се повеќе биолошки конструкти. Повеќе би рекол дека психологијата е наука помеѓу социјалните и биолошките науки (сепак се интересира за единката, а не за социјалниот систем), исто како што хемијата е помеѓу физиката и биологијата. p.s. кога сме кај аутизмот веќе, еве едно видео <iframe src="http://embed.ted.com/talks/lang/mk/ami_klin_a_new_way_to_diagnose_autism.html" width="560" height="315" frameborder="0" scrolling="no" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>

 

[Roko Dilan]

Moe mislenje e deka vo psihologijata treba da se dodade uste edno psihoporemetuvanje ,alcnost odnego stradat i zaboleniot a uste poveke tie okolu bolniot.

 

[Daedalus]

...

Кои се тие солидни теоретски модели?
Прати некои од студиите.
Патем, прати ми солидни студии кои научно и по пат на експерименти успеваат да ги диференцираат органските од психолошките и социолошките пореметувања.

 

[SERVAPILI]

Кои се тие солидни теоретски модели?
Прати некои од студиите.
Патем, прати ми солидни студии кои научно и по пат на експерименти успеваат да ги диференцираат органските од психолошките и социолошките пореметувања.

За теоретскиве модели, пишав погоре, еве ти го когнитивизмот btw, другарот шо го имаш на слика, скептикот, Мајкл Шермер, е добро познат когнитивен и експерментален психолог.....ако се палиш толку многу на експерименти, еве ти ја социјалната психологија, во нејзе малтене сите студии се спроведуваат експериментално, со контролни групи, double blind studies, независни истражувачи, со сите салтанати....па башка тоа, сите студии во когнитивна психологија, не само што се експериментални, туку ги истражуваат и биолошките корелати на психичките (когнитивните) функции, па оттуку веќе нема истражување, а каде во игра не влегуваат neuroscientists со сите нивни гаџети, fMRI, и што ти знам уште не.....еве ти го и бихевиоризмот (еве ти линк со научни студии од тоа поле) http://seab.envmed.rochester.edu/jaba/index.html , поегзактна психолошка гранка здравје. Еве ти ја когнитивно бихевиорална терапија, како парадигма која ги користи сите теоретски сознанија од когнитивизмот и бихевиоризмот за да ги третира психијатриските растројства. Набави си го ова книвче и ќе видиш за шо ти зборам http://www.amazon.com/Principles-Empirically-Supported-Techniques-Cognitive/dp/047022777X/ref=sr_1_fkmr0_1?s=books&ie=UTF8&qid=1362656488&sr=1-1-fkmr0&keywords=emiricly+supported+techniques+in+cognitive+behavioral+therapy
Еве ти страна кај шо излагаат секојдневно научни истражувања http://www.sciencedaily.com/news/mind_brain/
"Патем, прати ми солидни студии кои научно и по пат на експерименти успеваат да ги диференцираат органските од психолошките и социолошките пореметувања"
За ова би ти препоручил да си се претплатиш на http://www.nih.gov/, таму ги имаш сите артикли, за жал не се достапни за беспари..........но еве ти едно писание каде се наведени (со извори) сите најнови научни истражувања во однос на депресијата, можеш да видиш како се диференцирани биолошките-психолошките-социјалните фактори, и како преку меѓусебна интеракција ја создаваат болештијата.......значи во глобала тоа ти е био-психо-социјалната парадигма, темплејтот која се користи за објаснување на сите психијатриски растројства, а во овој случај применета на униполарната депресија.....http://www.scribd.com/doc/119337061/Униполарна-депресија

 

[Daedalus]

За теоретскиве модели, пишав погоре, еве ти го когнитивизмот btw, другарот шо го имаш на слика, скептикот, Мајкл Шермер, е добро познат когнитивен и експерментален психолог.....

Шермер ми е повеќе интересен како скептик иако не се сложувам дека полето што го опфаќа когнитивната психологија е научно. Исто така не се сложувам со неговите либертариански погледи и некои од неговите филозофски гледишта. За нешто да биде наука, не е доволно да има куп експерименти кои ќе се прават и ќе бидат поврзани со тоа поле. Тоа е еквивалентно на астролозите кои прават експерименти поврзани со астрологијата и откако ќе ги објават студиите пробуваат да ја претстават астрологијата како наука. На пример, основната дефиниција е ваква...
Когнитивно-бихевиористичкиот модел е базиран на проучувања на "верувањата" "мислите" "идеите"... и други поими без никакво емпириско значење. Не имплицирам на тоа дека не постојат процеси во мозокот поради кои се појавуваат феномени кои ние ги нарекуваме мисли, идеи и верувања. Имплицирам на тоа дека освен тоа што когнитивната психологија ти дава инструкции како да размислуваш критички, далеку од тоа дека постои било каква евиденција која укажува дека моделот важи за сите луѓе. Едно е да имаш научни студии во едно поле а друго е тоа поле да биде наука со дефинирани премиси и теории.

ако се палиш толку многу на експерименти, еве ти ја социјалната психологија, во нејзе малтене сите студии се спроведуваат експериментално, со контролни групи, double blind studies, независни истражувачи, со сите салтанати....па башка тоа, сите студии во когнитивна психологија, не само што се експериментални, туку ги истражуваат и биолошките корелати на психичките (когнитивните) функции, па оттуку веќе нема истражување, а каде во игра не влегуваат neuroscientists со сите нивни гаџети, fMRI, и што ти знам уште не.....еве ти го и бихевиоризмот (еве ти линк со научни студии од тоа поле) http://seab.envmed.rochester.edu/jaba/index.html , поегзактна психолошка гранка здравје. Еве ти ја когнитивно бихевиорална терапија, како парадигма која ги користи сите теоретски сознанија од когнитивизмот и бихевиоризмот за да ги третира психијатриските растројства. Набави си го ова книвче и ќе видиш за шо ти зборам http://www.amazon.com/Principles-Empirically-Supported-Techniques-Cognitive/dp/047022777X/ref=sr_1_fkmr0_1?s=books&ie=UTF8&qid=1362656488&sr=1-1-fkmr0&keywords=emiricly supported techniques in cognitive behavioral therapy

Овие практикувања, се верува дека се "успешни" од луѓе кои немаат ни најмала идеа како се мери успехот во науката. Ако 1000 луѓе ја земат терапијата и ако сите од нив кажат дека се чувствуваат подобро, ова може да биде збунка за корелацијата и самата причина поради која се чувсвуваат подобро. Исто така ниту еден од линковите кои ми ги прати не прикажува ниту една студија која е double blinded а истовремено покажува дека когнитивниот модел може да биде аплициран за сите луѓе и е валиден научен модел. Доколку беше така немаше другите модели како интраперсоналните и интерперсоналните модели да бидат подеднакво валидни. Во науката нема 1000 модели за тоа што е нешто и колку е валидно истото па зависно од ситуацијата специфични модели да бидат земени во предвид.

Еве ти страна кај шо излагаат секојдневно научни истражувања http://www.sciencedaily.com/news/mind_brain/
"Патем, прати ми солидни студии кои научно и по пат на експерименти успеваат да ги диференцираат органските од психолошките и социолошките пореметувања"
За ова би ти препоручил да си се претплатиш на http://www.nih.gov/, таму ги имаш сите артикли, за жал не се достапни за беспари..........но еве ти едно писание каде се наведени (со извори) сите најнови научни истражувања во однос на депресијата, можеш да видиш како се диференцирани биолошките-психолошките-социјалните фактори, и како преку меѓусебна интеракција ја создаваат болештијата.......значи во глобала тоа ти е био-психо-социјалната парадигма, темплејтот која се користи за објаснување на сите психијатриски растројства, а во овој случај применета на униполарната депресија.....http://www.scribd.com/doc/119337061/Униполарна-депресија

Истражувањата кои се приложени во www.sciencedaily.com
се истражувања кои се научни. Некои од нив се од неурологијата за која тврдам дека е наука. Многу психолози работат и како неуробиолози денес, иако сеуште се нарекуваат психолози. Поентата е, како што веќе напоменав, само затоа што постојат научни истражувања во некоја струка, тоа не ја прави наука necessarily.
Јасно ми е дека неуробиолозите, психолозите и психијатрите спроведуваат истражувања со помош на кои успеваат да најдат нешто значајно за некоја појава и симптом кое после го објавуваат во студии и го поврзуваат со биологијата, структурата на мозокот и други околински фактори. Исто така јасно ми е дека психијатрите и психолозите измислуваат болести кои немаат таканаречно "органско" потекло и за кои нема баш никаква евиденција дека се болести. Побарај научни студии кои ќе потврдат дека sibling rivalry disorder е болест. Побарај научни студии кои ќе го објаснат истото од биолошко социолошки аспект. И откако нема да најдеш, кажи ми зошто е официјално признато како болест од страна на психолозите и психијатрите и си постои како пореметување во ДСМ. Да не зборам за други болести како пореметување во спелувањето, фаза на животни проблеми пореметување итн итн..

 

[SERVAPILI]

Шермер ми е повеќе интересен како скептик иако не се сложувам дека полето што го опфаќа когнитивната психологија е научно. Исто така не се сложувам со неговите либертариански погледи и некои од неговите филозофски гледишта. За нешто да биде наука, не е доволно да има куп експерименти кои ќе се прават и ќе бидат поврзани со тоа поле. Тоа е еквивалентно на астролозите кои прават експерименти поврзани со астрологијата и откако ќе ги објават студиите пробуваат да ја претстават астрологијата како наука. На пример, основната дефиниција е ваква...
Когнитивно-бихевиористичкиот модел е базиран на проучувања на "верувањата" "мислите" "идеите"... и други поими без никакво емпириско значење. Не имплицирам на тоа дека не постојат процеси во мозокот поради кои се појавуваат феномени кои ние ги нарекуваме мисли, идеи и верувања. Имплицирам на тоа дека освен тоа што когнитивната психологија ти дава инструкции како да размислуваш критички, далеку од тоа дека постои било каква евиденција која укажува дека моделот важи за сите луѓе. Едно е да имаш научни студии во едно поле а друго е тоа поле да биде наука со дефинирани премиси и теории.

Овие практикувања, се верува дека се "успешни" од луѓе кои немаат ни најмала идеа како се мери успехот во науката. Ако 1000 луѓе ја земат терапијата и ако сите од нив кажат дека се чувствуваат подобро, ова може да биде збунка за корелацијата и самата причина поради која се чувсвуваат подобро. Исто така ниту еден од линковите кои ми ги прати не прикажува ниту една студија која е double blinded а истовремено покажува дека когнитивниот модел може да биде аплициран за сите луѓе и е валиден научен модел. Доколку беше така немаше другите модели како интраперсоналните и интерперсоналните модели да бидат подеднакво валидни. Во науката нема 1000 модели за тоа што е нешто и колку е валидно истото па зависно од ситуацијата специфични модели да бидат земени во предвид.

Истражувањата кои се приложени во www.sciencedaily.com
се истражувања кои се научни. Некои од нив се од неурологијата за која тврдам дека е наука. Многу психолози работат и како неуробиолози денес, иако сеуште се нарекуваат психолози. Поентата е, како што веќе напоменав, само затоа што постојат научни истражувања во некоја струка, тоа не ја прави наука necessarily.
Јасно ми е дека неуробиолозите, психолозите и психијатрите спроведуваат истражувања со помош на кои успеваат да најдат нешто значајно за некоја појава и симптом кое после го објавуваат во студии и го поврзуваат со биологијата, структурата на мозокот и други околински фактори. Исто така јасно ми е дека психијатрите и психолозите измислуваат болести кои немаат таканаречно "органско" потекло и за кои нема баш никаква евиденција дека се болести. Побарај научни студии кои ќе потврдат дека sibling rivalry disorder е болест. Побарај научни студии кои ќе го објаснат истото од биолошко социолошки аспект. И откако нема да најдеш, кажи ми зошто е официјално признато како болест од страна на психолозите и психијатрите и си постои како пореметување во ДСМ. Да не зборам за други болести како пореметување во спелувањето, фаза на животни проблеми пореметување итн итн..

Друже се обидуваш по секоја цена да бидеш скептичен и премногу ги релативизираш нештата, јесте дека ова поле е се уште во својот ран развој (што донекадо и го прави привлечно) и не е на она егзактно ниво како физиката или хемијата, ама да ја сведеш когнитивната психологија на ниво на астрологија е ипак ту мач. Истражувањата во психологијата се базираат на истите ригорозни научни принципи како и во другите емпириски науки. Па ако не е наука, ајде кажи според тебе што треба да има за да биде наука ??? Зошто мислиш дека ова поле не е засновано на премиси и теории од кои постојано се вадат хипотези и истите се подвргнуваат на емпириски тестови (колку што знам на тој принцип функционираат сите емпириски науки) ??? Зошто мислиш дека когнитивизмот се бави само со мислите како когнитивни феномени ??? Како заклучи дека когнитивизмот те учи само да размислуваш критички (ова ќе да беше во доменот на логичката филозофија)??? Што е со другите когнитивни феномени кои се од интерес за ова поле и кои досега успешно ги имаат објаснето (перцепција, внимание, краткотрајна, долготрајна меморија, резонирање, донесување одлуки, mood-dependent memory итн) ???
"Овие практикувања, се верува дека се "успешни" од луѓе кои немаат ни најмала идеа како се мери успехот во науката." Епа друже, ако овие луѓе немаат ни најмалa идеја, а имајќи во предвид дека сите што работат на ова се PhD (доктори на науки), што подразбира минимум четиригодишна интензивна обука во областа на Методологија и Статистика на Научно истражување (обука низ која поминуваат и оние кои се бават со начурал сајенс) ондак кој има ??? Разгледај ги бихевиористите како спроведуваат истражувања, и ќе сфатиш дека тоа е се само не астрологија
"Ако 1000 луѓе ја земат терапијата и ако сите од нив кажат дека се чувствуваат подобро, ова може да биде збунка за корелацијата и самата причина поради која се чувсвуваат подобро" Те молам појасни ми го ова......и би сакал да те прашам дали отприлика знаеш на кој начин се спроведуваат студиите ????
"Исто така ниту еден од линковите кои ми ги прати не прикажува ниту една студија која е double blinded" Ти пратив повеќе линкови од страни, а не истражувања, страни ако добро ги прочепкаш ќе најдеш студии спроведени според сите научни стандарди Особено во социјална и когнитивна психологија (Изгуглај) ќе налеташ на многу експерименти каде експерименталните манипуалции (независна варијабла) ја прават индивидуи кои не запознаени со целта на експериментот, и воедно мерење на зависната варијабла од страна повторно на индивидуи кои не се, опет запознаени со целта, оти во спротивно нели ќе ни се јави пристрасност...
"Доколку беше така немаше другите модели како интраперсоналните и интерперсоналните модели да бидат подеднакво валидни. Во науката нема 1000 модели за тоа што е нешто и колку е валидно истото па зависно од ситуацијата специфични модели да бидат земени во предвид." За ова веќе ти го дадов и примерот со физиката, која нели ја сметаме како бог и батине меѓу наукиве, значи овие модели се меѓусебно компатибилни бидејќи објаснуваат различни нивоа на функционирање. (исто како што ни треба различна физика за големите и малите предмети, исто така ни требаат повеќе модели кои ќе ги објаснат различните нивоа на психолошко функционирање).Од друга страна пак, веќе кажав дека конкретно при објаснување на психијатриските растројства се користи Био-психо-социјален модел, значи ова е парадигма во чии рамки се вметнуваат претходните модели, значи трендот е кон интеграција на моделите во една ПАРАДИГМА која ќе биде надредена, значи нема никаква противречност помеѓу овие подредени модели (погледни го задњиот линк за депресијата )

При објаснување на човековото однесување и психичко функционирање не можеш да се осврнеш само на материјалното (биолошкото), тоа е редукционизам, односно исто како да се обидуваш хемијата да ја објасниш преку принципи на физиката, а биологијата преку принципи на хемијата, психологијата преку биолошки принципи, а социологијата преку психолошки принципи. Некои дечки од психологијата покушаваат вакви работи (психобиолозите) ама тешко им оди, бидејќи ние сме истовремено биолошки, психолошки и социјални суштетства, овие фактори треба симултано да се земат во предвид, бидејќи нели знаеме дека the whole is greater than the sum of its parts. Во секоја од горе наведените дисциплини се користат истите научни принципи, но проблемот е во тоа што одејќи од физиката па нагоре кон социологијата, науките стануваат се покомплексни (или ако сакаш пософт) бидејќи секоја ја содржи претходната во себе, па затоа е потребно контролирање на многу поголем број на варијабли при истражувањата. Но редукционизмот (враќање кон биологијата) воопшто не е решението. Биологијата се зема во предвид, но во пакет со психата и социјалниот контекст.



"Побарај научни студии кои ќе го објаснат истото од биолошко социолошки аспект. И откако нема да најдеш, кажи ми зошто е официјално признато како болест од страна на психолозите и психијатрите и си постои како пореметување во ДСМ. Да не зборам за други болести како пореметување во спелувањето, фаза на животни проблеми пореметување"
Ова во претходен пост го спомнав, значи не се користи болест, туку растројство, токму поради тоа што причината е психосоцијална, а не биолошка. А стои како растројство, бидејќи луѓето навистина се соочуваат со проблеми, иако тие не се од органско потекло, значи сами им се обраќаат на психијатрите и психолозите, никој не ги измислува и со сила не им ги наметнува, и поради тоа што овие луѓе не можат соодветно да си ја извршуваат својата секојдневна функција во општеството, поради ваквите проблеми, па затоа ваквиот проблем мора на некој начин да се институционализира за да може да им се помогне на луѓето. Мора да се институционализира поради тоа што психолошките третмани во западна европа и америка (за разлика од македонија) се под фонд на здравство и други различни осигурителни компании, па сакале неќеле, проблемот на којшто работиш, мораш да и го приложиш на осигурителната компанија на еден формален начин.
" Побарај научни студии кои ќе потврдат дека sibling rivalry disorder е болест" За ова читни си го Алфред Адлер, има и те како добро објаснување

" Јасно ми е дека неуробиолозите, психолозите и психијатрите спроведуваат истражувања со помош на кои успеваат да најдат нешто значајно за некоја појава и симптом кое после го објавуваат во студии и го поврзуваат со биологијата, структурата на мозокот и други околински фактори." Не го поврзуваат, туку многу добро се знаат каузалните (причинско-последични) односи помеѓу овие варијабли.......Билогијата влијае врз психата и социото, Психата влијае врз биологијата и социото, но и социологијата влијае врз психата и биологијата......ЖИВЕЛА КИБЕРНЕТИКА..........целокупниот систем можеме да го менуваме од секоја почетна точка.

 

[Daedalus]

При објаснување на човековото однесување и психичко функционирање не можеш да се осврнеш само на материјалното (биолошкото), тоа е редукционизам, односно исто како да се обидуваш хемијата да ја објасниш преку принципи на физиката, а биологијата преку принципи на хемијата, психологијата преку биолошки принципи, а социологијата преку психолошки принципи.

Ова што го кажа е спротивно од било кое правило на науката.
Материјалното (биолошкото) е причината зошто постои психичкото. И хемијата е поврзана со физиката затоа што сите хемиски процеси се случуваат како резултат на меѓумолекуарни и меѓуатомски сили и атомите со помош на кои се случуваат хемиските процеси се покоруваат на основните физички закони.
Биологијата е поврзана со хемијата и тоа на милион начини почнувајќи од тоа дека метаболизмот, хормоните и слично функционираат со помош на милион хемиски рекации и завршувајќи со еукариотните клетки чиишто внатрешни процеси се резултат на опасни хемии . Додека ти размислуваш, твоите психички процеси се резултат на јонотропски и метаботропски рецептори, и хемиски елементи како натриум, калиум, калциум и цинк.
Социологијата е резултат на луѓето позади кои стојат таканаречените од тебе психолошки принципи кои се резултат на електрохемиските реакции на неутроните и така натаму.

(исто како што ни треба различна физика за големите и малите предмети, исто така ни требаат повеќе модели кои ќе ги објаснат различните нивоа на психолошко функционирање).

Лоша споредба. Различните закони кои важат за микро и макро светот не се поврзани со различните нивоа на "психа" кои се субјективни измислени поими со помош на кои пробуваш да си ја докажеш поентата.

Не го поврзуваат, туку многу добро се знаат каузалните (причинско-последични) односи помеѓу овие варијабли.......Билогијата влијае врз психата и социото, Психата влијае врз биологијата и социото, но и социологијата влијае врз психата и биологијата......ЖИВЕЛА КИБЕРНЕТИКА..........целокупниот систем можеме да го менуваме од секоја почетна точка.

Тука си контрадикторен на она првото што го кажуваш.
Цитирам:

"При објаснување на човековото однесување и психичко функционирање не можеш да се осврнеш само на материјалното (биолошкото), тоа е редукционизам, односно исто како да се обидуваш хемијата да ја објасниш преку принципи на физиката, а биологијата преку принципи на хемијата, психологијата преку биолошки принципи, а социологијата преку психолошки принципи."

бидејќи ние сме истовремено биолошки, психолошки и социјални суштетства, овие фактори треба симултано да се земат во предвид,

Зборовите психолошки и социјални се измислени, свесен си за тоа така? Социјалноста е карактеристика на приматите да живеат во организирани средини што е резултат на нивната еволуција. Психолошки суштества, нема никакво значење.
Ондак и делфините се психолошки суштества и мајмуните се психолошки суштества. Кога едно суштество станува психолошко? Го гледаш тоа според развиеноста на префронталниот кортекс? Доколку мислиш дека биологијата не игра улога во психологијата, зошто ако те лоботомирам нема да бидеш психолошко суштество повеќе?

 

[SERVAPILI]

Ова што го кажа е спротивно од било кое правило на науката.
Материјалното (биолошкото) е причината зошто постои психичкото. И хемијата е поврзана со физиката затоа што сите хемиски процеси се случуваат како резултат на меѓумолекуарни и меѓуатомски сили и атомите со помош на кои се случуваат хемиските процеси се покоруваат на основните физички закони.
Биологијата е поврзана со хемијата и тоа на милион начини почнувајќи од тоа дека метаболизмот, хормоните и слично функционираат со помош на милион хемиски рекации и завршувајќи со еукариотните клетки чиишто внатрешни процеси се резултат на опасни хемии . Додека ти размислуваш, твоите психички процеси се резултат на јонотропски и метаботропски рецептори, и хемиски елементи како натриум, калиум, калциум и цинк.
Социологијата е резултат на луѓето позади кои стојат таканаречените од тебе психолошки принципи кои се резултат на електрохемиските реакции на неутроните и така натаму.

Лоша споредба. Различните закони кои важат за микро и макро светот не се поврзани со различните нивоа на "психа" кои се субјективни измислени поими со помош на кои пробуваш да си ја докажеш поентата.

Тука си контрадикторен на она првото што го кажуваш.
Цитирам:

"При објаснување на човековото однесување и психичко функционирање не можеш да се осврнеш само на материјалното (биолошкото), тоа е редукционизам, односно исто како да се обидуваш хемијата да ја објасниш преку принципи на физиката, а биологијата преку принципи на хемијата, психологијата преку биолошки принципи, а социологијата преку психолошки принципи."


Зборовите психолошки и социјални се измислени, свесен си за тоа така? Социјалноста е карактеристика на приматите да живеат во организирани средини што е резултат на нивната еволуција. Психолошки суштества, нема никакво значење.
Ондак и делфините се психолошки суштества и мајмуните се психолошки суштества. Кога едно суштество станува психолошко? Го гледаш тоа според развиеноста на префронталниот кортекс? Доколку мислиш дека биологијата не игра улога во психологијата, зошто ако те лоботомирам нема да бидеш психолошко суштество повеќе?

"Ова што го кажа е спротивно од било кое правило на науката.
Материјалното (биолошкото) е причината зошто постои психичкото. И хемијата е поврзана со физиката затоа што сите хемиски процеси се случуваат како резултат на меѓумолекуарни и меѓуатомски сили и атомите со помош на кои се случуваат хемиските процеси се покоруваат на основните физички закони.
Биологијата е поврзана со хемијата и тоа на милион начини почнувајќи од тоа дека метаболизмот, хормоните и слично функционираат со помош на милион хемиски рекации и завршувајќи со еукариотните клетки чиишто внатрешни процеси се резултат на опасни хемии . Додека ти размислуваш, твоите психички процеси се резултат на јонотропски и метаботропски рецептори, и хемиски елементи како натриум, калиум, калциум и цинк.
Социологијата е резултат на луѓето позади кои стојат таканаречените од тебе психолошки принципи кои се резултат на електрохемиските реакции на неутроните и така натаму."

Е добро де, што сум кажал спротивно на науката ???? значи океј си е тоа дека постојат надредени и подредени структури во универзумот (физика, хемија, биологија, психологија, социологија со свои премиси и теории) Исто така, океј си е и тоа дека подредените нивоа се комбинираат, влијаат и ги градат посложените, оние надредените, но проблемот настанува кога ќе се обидеш надредените нивоа (кои патем нели си имаат свои принципи на функционирање, ) да ги објасниш преку принципи кои важат на пониското ниво. Тоа ти е како да се обидеш оперантното условување (психички процес наречен учење) да го објасниш преку некој биолошки процес, или пак да се обидеш економскава криза да ја објасниш користејќи бихевиористички принципи. Или пак ако си уште похрабар да се обидеш социјалната нееднаквост во општеството да ја објсниш преку string theory. Или како што си напишал погоре“додека ти размислуваш, твоите психички процеси се резултат на јонотропски и метаботропски рецептори, и хемиски елементи како натриум, калиум, калциум и цинк” Тие се резултат, но важи и обратното, самото размислување како психички процес, влијае врз овие био-хемиски структури, значи ни се јавува проблемот со “кокошката и јајцето.” Затоа ти викам сведување и објаснување на едниот феномен (надредениот) со оној подредениот во науката е познато како редукционизам и остро се осудува.

"Лоша споредба. Различните закони кои важат за микро и макро светот не се поврзани со различните нивоа на "психа" кои се субјективни измислени поими со помош на кои пробуваш да си ја докажеш поентата."

Значи според тебе да перцепираш (когнитивен психички процес) е исто што и да доживуваш некоја емоција, рецимо гнев (афективен психички процес)..........

Тука си контрадикторен на она првото што го кажуваш.
Цитирам:

"При објаснување на човековото однесување и психичко функционирање не можеш да се осврнеш само на материјалното (биолошкото), тоа е редукционизам, односно исто како да се обидуваш хемијата да ја објасниш преку принципи на физиката, а биологијата преку принципи на хемијата, психологијата преку биолошки принципи, а социологијата преку психолошки принципи."

Кај сум контрадикторен ??? Кажав дека каузалноста оди во двете насоки. Подредените нивоа влијаат и ги градат надредените (уште познато како bottom up process), но и надредените влијаат врз подредените (уште познато како top down process). Значи, реков дека биологијата влијае врз психологијата, но и психологијата влијае врз биологијата, нешто што е потврдено со многу експерименти и fMRI снимања на мозокот. Едно од најпопуларните е она за медитацијата каде психичкиот процес (интензивно фокусирање на вниманието, значи зборуваме за свесна и волева психичка активност) влијае и ја менува невротрансмитерската активноста и структура на мозокот. Свесни за оваа двонасочна поврзаност помеѓу mind-body, американските болници вметнуваат се повеќе психолошки третмани (справување со стрес) за болестите како што се рак, дијабетис, хив, срцевите болести, за кои до неодамна се веруваше дека имаат исклучиво органска етиологија. ( Значи во основата на ова прашање е и онаа филозофска дебата помеѓу дуализмот и монизмот.


"Зборовите психолошки и социјални се измислени, свесен си за тоа така?"

Пак со тенденциозна релативизација. Ова го вадиш од рукав со толкава леснотија, како на некој пред 4000 година, онаму доле на Крит, да му свирнало онака од ќеиф, па си отишол под маслиновото дрвце и почнал да си фабрикува, со помош на неговиот психотичен ум, некои фантазмагории кои се out of touch with reality, и кои немаат ама баш никаква релевантност за нашето постоење. И да те прашам, а зборовите физика, хемија, биологија не се измислени, од секогаш постоеле, теорија на релативитет е нешто што не е измислено???, нешто што можеме КАКО ТАКВО да го најдеме во универзумот, теорија на еволуција е нешто што не е измислено, нешто што можеме да го најдеме КАКО ТАКВО во универзумот, математичките принципи, врз која btw се базира цела физика, од секогаш постоеле, или и нив некој ги измислил ??? Ќе да беа овие можеби експланаторни модели (логички категории, кои постојат само во рационалниот ум, она што ти го нарекуваш измишљотини, но не постојат во емпирискиот-реалниот-светот на петте сетила, и кои не можеме да ги сведеме на измишљотини бидејќи постојано се тестираат наспроти реалноста) кои се обидуваат да ги објаснат опсервациите (емпиријата) кои ги правиме преку нашите пет сетила, експланаторни модели кои функционираат на истиот принцип без оглед на тоа дали се викаат квантна теорија, string theory, теорија на еволуција, психоаналитичка теорија, бихевиористичка теорија, или пак game theory.
p.s. многу си под влијание на филозофскиот материјализм (Демокрит е за све крив мајке му га набијем)

"Социјалноста е карактеристика на приматите да живеат во организирани средини што е резултат на нивната еволуција."

Кога велам социјални (културални), мислам на способноста за создавање на култура која се транзмитира од генерација на генерација (за кое ќе се сложиш дека е уникатен феномен кој се јавува само кај луѓето, и можеби кај некои примати на некое рудиментирано ниво, а за социјалноста во друштвена смисла таа е феномен карактеристичен за сите цицачи, не само за приматите) ЛИМБИЧЕН СИСТЕМ ЈЕ ПРАВА СТВАР

"Психолошки суштества, нема никакво значење."
Ондак и делфините се психолошки суштества и мајмуните се психолошки суштества. Кога едно суштество станува психолошко? Го гледаш тоа според развиеноста на префронталниот кортекс?"

Јок бурда, да почнеме вака, кога велам психолошки велам суштества кои имаат свесност и/или уште поважно само-свесност. Значи, тука е човекот и оние животни кои не функционираат ИСКЛУЧИВО преку инстинкти (фиксирани бихевиорални обрасци кои секогаш се јавуваат при некоја надворешна дразба), значи животни кои не се однапред биолошки (инстинктуално) детерминирани.

"Доколку мислиш дека биологијата не игра улога во психологијата, зошто ако те лоботомирам нема да бидеш психолошко суштество повеќе?"

А јоооооооооооој, и по стоти пат еве ќе напишам, значи не велам дека биологијата не влијае врз психологијата, таа влијае, но велам дека важи и обратното, и психата (свесноста) влијае врз биологијата (ова го знаат сите neuroscientists како оче наш), и дека не можеш да користиш биолошки принципи за да го објасниш психолошкото функционирање (за кое веќе постојат дефинирани принципи) или да појаснам свесноста (се надевам дека си запознаен со таканаречениот hard problem којшто постои во неврологијата, ама еве за секој случај да те рефреширам http://www.nyu.edu/gsas/dept/philo/faculty/block/papers/harder.htm )
p.s. за да не бидам психолошко (свесно) суштество ќе треба да ми го отстраниш мозочното стебло, а не да ми го лоботомираш префронталниот кортекс
И еве ти го чика Антонио Дамасио, један од највечих неуролога нашег времена, шта каже о свесности (психи) и њеној повезаности са мозгом<iframe src="http://embed.ted.com/talks/lang/mk/antonio_damasio_the_quest_to_understand_consciousness.html" width="560" height="315" frameborder="0" scrolling="no" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>

 

[Daedalus]

Тие се резултат, но важи и обратното, самото размислување како психички процес, влијае врз овие био-хемиски структури, значи ни се јавува проблемот со “кокошката и јајцето.”

Не баш. Обратното не важи. Психички процес е само збор кој се однесува на активностите на мозокот.

p.s. многу си под влијание на филозофскиот материјализм (Демокрит е за све крив мајке му га набијем)

Цела наука се базира на тоа. Со самото тоа што ја носиш психологијата во сферите на нематеријалното и апстрактното, ја оддалечуваш од науката.

Јок бурда, да почнеме вака, кога велам психолошки велам суштества кои имаат свесност и/или уште поважно само-свесност. Значи, тука е човекот и оние животни кои не функционираат ИСКЛУЧИВО преку инстинкти (фиксирани бихевиорални обрасци кои секогаш се јавуваат при некоја надворешна дразба), значи животни кои не се однапред биолошки (инстинктуално) детерминирани.

Се е детерминирано. Слободната волја е илузија која еволуционо ја имаме развиено за да можеме да веруваме дека имаме чувство на избор. Једината разлика што не одделува од останатите примати е тоа што нашиот префронтален кортекс е повеќе развиен и сме поспособни да вршиме комплексни функции на пресметување. А работата на тие функции е детерминирана од други генетско околински фактори.

p.s. за да не бидам психолошко (свесно) суштество ќе треба да ми го отстраниш мозочното стебло, а не да ми го лоботомираш префронталниот кортекс

Не знам што подразбираш под мозочно стебло, ама за да те направам несевесно суштество треба да ти го отстранам таламусот.

 

[Змејко и]

p.s. за да не бидам психолошко (свесно) суштество ќе треба да ми го отстраниш мозочното стебло, а не да ми го лоботомираш префронталниот кортекс
И еве ти го чика Антонио Дамасио, један од највечих неуролога нашег времена, шта каже о свесности (психи) и њеној повезаности са мозгом<iframe src="http://embed.ted.com/talks/lang/mk/antonio_damasio_the_quest_to_understand_consciousness.html" width="560" height="315" frameborder="0" scrolling="no" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>

И шта ти каже оваа првата реченица за свеста, и како тоа се вклопува во дрндањето на чика Дамасио. Много си тешке речи напишал.

 

[SERVAPILI]

Не баш. Обратното не важи. Психички процес е само збор кој се однесува на активностите на мозокот.

Цела наука се базира на тоа. Со самото тоа што ја носиш психологијата во сферите на нематеријалното и апстрактното, ја оддалечуваш од науката.

Се е детерминирано. Слободната волја е илузија која еволуционо ја имаме развиено за да можеме да веруваме дека имаме чувство на избор. Једината разлика што не одделува од останатите примати е тоа што нашиот префронтален кортекс е повеќе развиен и сме поспособни да вршиме комплексни функции на пресметување. А работата на тие функции е детерминирана од други генетско околински фактори.

Не знам што подразбираш под мозочно стебло, ама за да те направам несевесно суштество треба да ти го отстранам таламусот.

"Не баш. Обратното не важи. Психички процес е само збор кој се однесува на активностите на мозокот"
Значи стварно си дон кихотовски упорен по овом питању Иначе ставот за двонасочна каузалност не е мој туку на сериозни дечки кои се бават со neuroscience. Еве ти две сериозни истражувања (а верувам ќе најдеш уште илјада) кои што го потврдуваат тоа, во кои се гледа како медитацијата (психичка активност која во основа претставува интензивно фокусирање на вниманието) влијае врз структурата и невротрансмисијата во мозокот http://www.sciencedaily.com/releases/2012/03/120314170647.htm
http://www.sciencedaily.com/releases/2012/11/121112150339.htm

"Се е детерминирано. Слободната волја е илузија која еволуционо ја имаме развиено за да можеме да веруваме дека имаме чувство на избор. Једината разлика што не одделува од останатите примати е тоа што нашиот префронтален кортекс е повеќе развиен и сме поспособни да вршиме комплексни функции на пресметување. А работата на тие функции е детерминирана од други генетско околински фактори."

Немој бе друже со вакви фројдизми (се е детерминирано), едвај го отеравме човекот у сенките, ти пак сакаш да го воскреснеш, немој ко бога те молим......p.s. и ја бев едно време попален по еволуциона психологија, ама колку повеќе ги читаш теориите толку повеќе сваќаш дека something is realy wrong here

"Не знам што подразбираш под мозочно стебло, ама за да те направам несевесно суштество треба да ти го отстранам таламусот"

Е ме опраи, ми еба мајката, прво лоботомија ми направи, сеа па таламус ќе ми вадиш, него најбоље да си идам ја кај Угриновски у Неуромедика

p.s. не подразбирам јас ништо под мозочно стебло, мозочното стебло (brain stem) е анатомска структура на мозокот која се наоѓа во постериорниот (задниот) дел на мозокот и е главниот виновник што знаеш кој си, што си, каде си, со кого си и кој датум е (СВЕСНОСТА)......погледни го видеото со Дамасио, многу е добро опишано......

И за крај, еве уште едно интересно видео, како голем материјалиста верувам дека ќе ти се бендиса ептен <iframe src="http://embed.ted.com/talks/lang/mk/daniel_wolpert_the_real_reason_for_brains.html" width="560" height="315" frameborder="0" scrolling="no" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>