И мене...СЕ ми фали од детството, нема подобар период од животот.
ај заедно ќе си плачеме..
Ништо не ни беше море... И на „чименто“ седевме, и зелени сливи и кајсии јадевме, и колената ни беа додробени, и со вода не полеваа комшиите за да не галамиме, и леб и кристал маргарин на улица јадевме сите до еден, без разлика кој колку е богат, и со велосипеди се тркавме, и улицата со контејнери ја блокиравме да не минуваат возила, зошто ќерна или „средина“ се играше... Еххххх, детство...Јадењето зелени сливи од една слива . Начинот на нивно прибавување, преку бендерење по ѕитчиња со триста индијански, нивниот дофат и на крај седењето пред влезот на зградата и нивното солидарно офукување до последна слива со другарите.
После реакцијата не ја спомнувам , улиците биле празни и по 3 дена, чунки децата за вецето се врзале
Aми играњето нинтендо, ами изместувањето на то адаптерот и џабе трудот за дотогаш поминатите стази, ами клиперите пинбал, мустафа. Пуцањето со топка по железните гаражи на најголемите жештини кога ни викаа дека Сонцето било штетно, ами турањето вода во ладните зимски ноќи за да фати мразот и поубо да се слизгаме. Радост ненормална. Ех...Ништо не ни беше море... И на „чименто“ седевме, и зелени сливи и кајсии јадевме, и колената ни беа додробени, и со вода не полеваа комшиите за да не галамиме, и леб и кристал маргарин на улица јадевме сите до еден, без разлика кој колку е богат, и со велосипеди се тркавме, и улицата со контејнери ја блокиравме да не минуваат возила, зошто ќерна или „средина“ се играше... Еххххх, детство...
Какви пари, тогаш немаа никаква вредност за нас. Се што ќе ми дадеа роднините за Божиќ, Велигден или за петките на крај на година, на мама се даваше.
