Драга Кајгана

[BrunoFresh]

Драга,

покрај сите капки дожд во овој морничав и чуден ден, добро е да си сведок дека среќата од некаде ти се смешка и те задева, па ти дава шанса да презентираш неколку видови на насмевки кои се испреплетуваат и танцуваат во хаосот на повторното раѓање. Таа среќа денеска ми ги донесе овие насмевки, некој миг да се порадувам и јас на моите успеси и борби. Драга, послем 3 години труд и нервозни студентски години, редно беше да добијам и јас стипендија за талентиран студент. Благодарен сум на самиот себе затоа што го заслжив ова !

 

[Flikson]

Навистина ли сум себичен и самобендисан!?

 

[Солунски Атентатор]

Во денешно време децата на 10-годишна возраст имаат=лаптоп,smartphone,facebook,skype,sonyplastation. Во мое време децата на 10 годишна возраст ,имаа само десет години......

 

[Крусер]

Го познавав. Лично. Ни приближно толку добро колку луѓето коишто беа блиски со него, коишто се дружеа со него, коишто освојуваа врвови со него... Коишто го направија ова видео за него.

Загина бидејќи се искачуваше сам, наместо со помош. Загина поради самоувереност, ароганција можеби... А беше достоен за неа. Вредеше до толку.

Доцнам за искажување на двегодишниот помен. Не го познавав доволно и не се дружевме доволно. Сепак, почивај во мир, Диме.

 

[Pillow Queen]

Д,
how did I get myself in all of this mess? Не ме тепале како мала... како и да е повели песниче само тука можам да ти го објавам...

 

[Gregor]

Драга Кајгана,

Ја сум бубачка, жртва на семејството. Дали ова беше доволно *deep за критериумите на темава или?

Пошто сум новајлија, немам доволно лајкови, најверојатно овој пост ќе биде игнориран, исто ко што ќе игнорирате некој бездомник и нема да му фрлите некој денар или да му дадете да се напие топол чај и да згрее од студот... ова мислам дека беше *deep.

 

[bokser_mk]

ah kajgi kajgi isti kur se site privatni sve im ebam
ke stignam li jas nekako od drzavna cesma da cicam ili da begam od ova sranje od zemja

 

[~Bunny]

Драга,

Кафе во 23 часот... Тоа не личи на мене. Сината шоља со шарени цветчиња е единствено нешто што во моментов ја разбија монотонијата околу мене. Фактот дека сама си ги искомплицирав работите дополнително ми задава терет. А тоа што упорно ја анализирам ситуацијата не ми е моментално од никаква корист. Лош ден-што немора да значи дека и тој што следи кје биде таков. Реагирај бани свесни се!

 

[Erich Zann]

Во моментов ми се присака да се најдам во највисоката соба изградена од некој огромен замок, како оние во Game of thrones , да има некој исѕидан камин, внатре огнот да баботи скроз, да пукаат дрвата и воедно тој да ја дава единствената светлина во собата покрај онаа на неколкуте свеќи поставени на масата. До каминот да има голем прозор преку кој ќе можам да гледам во далечините на некоја шума, а од небото да паѓаат огромни парчиња снег. Јас да седам на некоја столица со можност да за нишање, да пијам старо црвено вино,да гледам низ прозорецот во далечинита на белата шума и да го слушам звукот на ветерот кој се меша со оној кој претходно го спомнав, звукот на горење дрва.

 

[OSHO-Lover]

Во моментов ми се присака да се најдам во највисоката соба изградена од некој огромен замок, како оние во Game of thrones , да има некој исѕидан камин, внатре огнот да баботи скроз, да пукаат дрвата и воедно тој да ја дава единствената светлина во собата покрај онаа на неколкуте свеќи поставени на масата. До каминот да има голем прозор преку кој ќе можам да гледам во далечините на некоја шума, а од небото да паѓаат огромни парчиња снег. Јас да седам на некоја столица со можност да за нишање, да пијам старо црвено вино,да гледам низ прозорецот во далечинита на белата шума и да го слушам звукот на ветерот кој се меша со оној кој претходно го спомнав, звукот на горење дрва.

А јас сум во шумата и танцувам со белите волци...

 

[честа]

Ајде нека дојде утре, одвај чекам да го кренам шаторот, оган, топол чај, чупето до мене, конечно небо каде што ја нема таа грда светлина од градов, конечно да ги видам ѕвездите како што треба, уште и снег да падне, совршенство, конечно да одморам, настрана од се, ајде бе, време, побрзај.
Баш за времево.

 

[~DaRko]

Д.
мора уште еднаш да ти пишам....
значи како се нервирам за ситници. во себе си викам: Нема потреба да се нервираш, нема потреба да се нервираш ама ВРИЈАМ!!! кренав температура од толку што сум будала.....
мразам кога планирам едно, а на крај испаѓа сосема трето и згора на се домашниве над глава ми висат, немаат доверба во мене и ми солат памет абе ако остајте ме!!!!! ќе напраам беља.......сакам барем еднаш да застанат зад мене и да ме поддржат (посебно тато).
само да знаете дека и јас не сакав вака да биде!
што се мора, се мора....................................................

 

[.Lost Angel.]

Драга кајгана ...

И после јас сум имал среќа на љубовно поле? ма дај ... и можеби некогаш што ми е тапа ми е тапа да не се лажеме кајгана ја среќа никогаш ни сум видел ниту пак ќе видам ајт сега одам да пијам кафе надвор и онака 3 смена малце на водух и да кајгана ја од ово не могу далје

 

[Tonchie]

Драга Кајгана,

Да следиш спорт редновно, посебно македонски ракомет, на тв, по весници, никогаш не знаеш дали некогаш ќе патуваш со ист авион со Вардар Про Се видов со Влатко Јовчевски, од којзнае кога го немав видено, дури и името му го заборавив (со брат му учев 8 години заедно, со него не), среќа го има по интернет
Инаку најубава работа во врска со аеродромов во Виена е тоа што единствен лимит на гага ви-фи-то е 500 MB сообраќај Моментално има до мене семејство најверојатно од Русија или блиските земји, мајка татко и три мали деца. Многу се бучни, ова ми доаѓа како подготовка за следните 6-8 месеци на работа
Видов најпопрекрасен swatch, ама немам вишок 80€

Бацки, гушки и сок од крушки од Виена

п.с. две екстра гушки до bebush и ќе ја остаам да ме гмечи, јак дечко сум ја

 

[Malcolm van den Сабаховић]

„Денешниве деца се расипаа, само на компјутер киснат. Го нема онај детски џагор, да ти е мерак да чуеш кај што играат фудбал во сокак“

Добро бе, меморија имате ко лоботомирана златна рипка?

Моја генерација колеше и бесеше за пуста 20денарка за да оди на флипери, да го вртиме „Мустафа“. Ако треба и цел ден ке кисниме на флипери, само дома да не сме. После дојде нинтетно, кисневме дома. Излегвевме надвор за на флипери да одиме.

Е тек тук, знаевме и по некој фудбал да изиграме во сокак.

Каде што добивавме константни смртоносни закани (упатени кон нашата топка)

„уште еднаш ако ви летни в бавча, нема да стапните овде појќе да играте“ (за фудбал најчесто)

Ако мававме баскет, имаше друга варијанта

„аманте бре, сега се игра (во 16 часот пример), ми ја набучивте главава, ојте кај XY другар, да видиме мајка му дали ке ве трпи така. Ај, бегајте.“

И нормално, секој по дома за да играме тенис на петти левел на „нитендо“. Или ако не, на флипери.


Ебаве меморијата. И лицемерието.