Внимание долг пост!!!
Најпрво, за мечов. Да се загуби од ракометна сила ко Германија не е страшно. Иако лани „ги имавме“, сепак таму играше голем фактор публиката и нашата „аутсајдерска“ улога.
Епа само така знаевме да играме, како аутсајдери. Откако постиганвме успех на ЕП (да 5. место беше успех) никој не гледа на нас како аматери. Сите противници не простудираа и не научија.
Не научија лесно затоа што имаме иста монотона игра, без план Б, без резервна тактика.
Бековите ни комбинираат на 15 метри од голот до истек на пасивен напад, потоа шутираат од неизградена позиција. Единствената „уиграна“ акција ни е пас до пикер. Тоа на ЕП фунцконираше тука не од проста причина што не научија. Тука не зависи квалитетот на нашите пикери. Столе е тенк, Никола е солиден, Ванчо има што да покаже но они не доаѓаат до топка.
Половина од многуте изгубени топки, беа пресечени од противниците при оваа акција. Знаат дека ќе додадеме на пикер и лесно ја крадат топката, топката не стига до пикерот.
Освен тоа прелесни сме за да не „здркаат“ у напад. Ни излагаат 4-2, со директен фластер на Кире и подвижен халф и толку од нас. Не знаеме што да правиме. Ирачите се плашат кога ќе им дојде играч до нив.
И ако поченме со тактички недостатоци ќе треба цела книга да напишеме. И тоа јас, како обичен љубител на ракометот. Прав стручњак ќе најде уште мал милион недостатоци.
Дисциплината. Ја нема во нашата репрезентација од СП 2009. Од тогаш чашата е поплна и спремна да прекипе. Но, ете таквата ситауција се маскираше со ЕП лани. Ќе се маскира и сега најверојатно.
На голем број од играчите егото им е до врв и не прифаќаат критика. Не прифаќаат дека грешат.
Нејсе, на ова СП потфрлија играчите кои требаше да бидат лидери, затоа што се очекуваше тоа од нив. Миркуловски и Мојсовки. Ако Филип корегираше колку толку во одбрана, Мојсо беше разочарување на првенството.
Мизерна игра, премногу технички грешки. Плус, не игра во одбрана, беше убедливо најнекорисниот играч во тимот. И најлошото, нема авторитет кој ќе го седне на клупа за да му дојде паметот. Нема кој да го „скроти“.
Она што ни беше играчки најјаката особина во Србија, одбраната потрфли тука. Блесоци од 20 минути на натпревар и толку. Епа со толку само Катар и Чиле може да се добијат. А убеден сум дека имаме играчи (и надвор од овие повиканите секако) со кои би имале многу јака одбрана.
Тоа што Диви и Алушевски беа „отпуштени“ од составов не е никаква грешка. Треба подмладување бидејќи и за двете позиции имаме по уште два играча кои се солидни наследници. Но проблемот беше што тука од тие двајца употребувавме само еден.
За голман, и неможе двајца океј. Митревски ја доби шансата пред Даскаловски. Дали оправдано или не, не влагам во тоа, но требаше „реновирање“ на таа позиција и го поддржувам тоа.
Е главниот проблем беше кај левото крило. Не смееше Манасков да се остави сам, од неколку причини. Доби преголем замор од игарње цела утакмица, замор кој со искуство не може да го скроти оти го нема. Мораше да имаме свежа опција на крило барем за одбрана. Мора на дете од 20 години да му ставиш некој за конкуренција, за да игра уште подобро.
Десните крила потрфлија. Темелков слаб во она каде што очекував да биде добар, одбраната. Гоце и така игра катастрофа таму. Во напад, топло-ладно и двајцата.
Пикерите ни се топ, но пикерите сами ништо не можат да направат. Мора да игра тимот за нив.
Исто како што тимот треба да игра и за бековите шутери. Мора да изиграат акција, да им постават блок за овие да можат да шутнат како што треба.
Се надевам дека Филип конечно порасна муда, последниве 2 натпревари му беа одлични, голови, асистенции растураше дечкото. Ако продолжи така ќе биде голема помош за брат му.
Али доста е, што бидна бидна, треба промени уште.
Но, нема да има такво, барем не верувам. Затоа што ова ќе се смета за успех, осминафиналето ќе го сметаат за успех, нема да има никакви промени никаде. Ни во играчкоит кадар, ни во стручниот штаб ни во федерација. Нешто што може сериозно да ни го ризикува учеството на ЕП догодина.
Мислам дека и после ова, за жал, состојбата ќе остане статус кво.
Ај затворај темава,мислим дека све е кажано
Да бидеме реални многу ни беше и тоа што дојдовме до 1/8 туку ајде некако на сила дојдовме, ама со катастрофална игра...