Смртта - крај или нов почеток?

[Zaphod Beeblebrox]

Не дека не сакав, едноставно тоа не ме спречи да го сменам гледањето на животот.

 

[OSHO-Lover]

Не дека не сакав, едноставно тоа не ме спречи да го сменам гледањето на животот.

Мислиш...
тоа не ти причини... Не си бил доволно свесено во момнетот на случувањето... ваљда... Ќе имаш и наредна шанса ако не и последна...

 

[Dr. Gonzo]

Искрено, имав момент во животот кога мислев дека умирам. А и бев блиску. Тие мисли што ми поминаа низ глава во тие моменти, не можам ни да ги опишам ама битно мислев на другите како ќе им биде без мене и што ќе мислат за мене после. Ама, шо ако ми се деси тоа, коа пак гледам исто на животот, како и пред тоа...

Поради ова,медитирајте деца.

 

[Zaphod Beeblebrox]

Не дека не сакав, едноставно тоа не ме спречи да го сменам гледањето на животот.

Не ми иде објаснувањето вечерва. Не се дообјаснив во првиот пост.
Вака - сакав да кажам дека и покрај тоа искуство, не ми смени мислењето за животот кое го имав, не потенцирајќи на што мислев. Али ај на кратко - смртта ја гледам како крај на животот и не се плашам од неа, колку што се плашам за моите блиски. Значи сум имал исто мислење за животот и смртта, и пред и после искуството. Ама ај брзајте со заклучоците, одма.
--- надополнето: 27 декември 2012 во 02:19 ---

Поради ова,медитирајте деца.

Kids, don't use drugs. They are bad, m'kay.

 

[Dr. Gonzo]

Kids, don't use drugs. They are bad, m'kay.

Не се дрогирам бре,тее,шо го сменив никот,етикета си пукнав.

 

[Zaphod Beeblebrox]

Не се дрогирам бре,тее,шо го сменив никот,етикета си пукнав.

Мене ме нервираат оние етикетине на Кока-Кола стаклените што се одлепуваат ептен брзо. Среќа што ќе го познаеш шишето и без етикета. Најчесто така е и со луѓето. Ама нема везе муабетов сега, впрочем далеку е и од темата. Плус, интересно како се лупа глава од фиктивно мислење.

 

[Dr. Gonzo]

Мене ме нервираат оние етикетине на Кока-Кола стаклените што се одлепуваат ептен брзо. Среќа што ќе го познаеш шишето и без етикета. Најчесто така е и со луѓето. Ама нема везе муабетов сега, впрочем далеку е и од темата. Плус, интересно како се лупа глава од фиктивно мислење.

Се шалев бро
Ама нема везе убаво кажано

 

[Zaphod Beeblebrox]

Се шалев бро
Ама нема везе убаво кажано

Знам, немај гајле.

 

[Pinkie Pie]

So, go ahead, show your bravery... don't be a coward do it, do it...!!!

ју ар а дејрдевил аааа ...ама само ко че треба да ги храбриш другите

 

[SteamyLover]

.. ретко кој умира со осмех на лицето и леснотија во атмосферата(аурата))

Е меѓу тие ретките беше и прабаба ми. Јас не бев присутна тогаш кога тоа се случило, но моите ми кажувале. Седеле така во домашна атмосфера, збореле нешто, се смееле постојано. Ја гледаш прабаба ми се смее океј е, кога по некоја мунита гледаш главата доле... и толку. Чиста смрт, старост. Значи има навистина што умираат со осмех на лицето.

 

[MEDDLE]

Ајде малце да помуабетиме за оваа обожавана тема која луѓето секојдневно и обрнуваат и посветуваат внимание и време... Је рајт...
Значи еве ќе почнеме од некаде па ке видиме на кај ке тргне работава... нека си каже секој што си мисли за смрта(ако воопшто и мисили за неа некад)... Може од многу перспеткивни точки да се збори, дебатира па и практично искуси... али ај да се почне од негде...

Смртта е еднио нешто за што човекот може да биде сигурен дека нема да го изневери... човекот се раѓа без своја воља и прашање, но има слобода(привидна) да си ја избере својата смрт...
Како се осеќате кога размислувате за смртта... уплашени сте и се ограничувате со тоа себе си да не си дозволите такви мисли, или можеби сте реалиста и ја прифаќате смртта како нешто незибежно но сепак не се заморувате да мислите за неа оти и онака кога ке дојде нема ни да има за што да се замара човек... или можеби нестрпливо ја очекувате смртта како една загарантирана мистична авантура која до сега никој ја нема демистифицирано, преостанува само да се нурне длабоко во таа авантура за да се искуси и тоа како и ова искуство кое го нарекуваме живот... Или можеби не постои смрт... џаст сејинг...
Ајде кој сака нека си каже свое...нагласувам...свое мислење или ако има некакво искуство со смртта(јас на пример неколку пати во живото сум бил на работ на смртта, дали било од несреќни случајеви или од болест...) само немојте да ми вртите многу многу догматични верувања и нешта што сте ги прочитале за смртта... пробајте да ги баталите сите верувања и да размислите со своја глава...
Бујрум кој не го мрзи да одвои малце време и за смртта, која и онака е неизбежна... нека повели па ќе дебатираме...

Смртта е крај... никој никад нигде не се вратил од нигде ниту пак е свесен да е „прероден“, „новороден“ (во друг живот - друга форма), за да каже како е....

така да крајот си е крај.. get over it....

А философијата е друга работа... за тоа дали е крај или не е.. филозофски можеме до смрт да полемизираме и дебатираме...

 

[Ipsissimus]

Еден од фундаменталните закони и правила на универзумот вели дека ништо неможе да се создаде или уништи, туку само да премине од една во друга форма.
Се друго е само филозофирање.

 

[OSHO-Lover]

Смртта е крај... никој никад нигде не се вратил од нигде ниту пак е свесен да е „прероден“, „новороден“ (во друг живот - друга форма), за да каже како е....

така да крајот си е крај.. get over it....

А философијата е друга работа... за тоа дали е крај или не е.. филозофски можеме до смрт да полемизираме и дебатираме...

Ма ни тоа не ми беше целта... на е битно дали има нешто после смрта или не... Туку ја отворив темата оти доколку се контемплира и медитира на смрта и што таа преставува за нас многу работи можат да ни се сменат во овој живот... како на пример сите психолошки потиснувања, стравови, страмови, болести итн. ке си исчезнат како нешто небитно(не дека ќе станеш неморален и дека ќе ти биде сеедно дали ќе го убиеш комшијата или не, не туку...) исто така многу од нештата како сочуство, среќа, разбирање т.е. респект кон животот и се живо во него па дури и неживите предмети ќе се појави од внатре, од себе си... Финтата не е дали има живот после смрта, туку дали си живеел за време на животот...

 

[LetMeSea]

Ма ни тоа не ми беше целта... на е битно дали има нешто после смрта или не... Туку ја отворив темата оти доколку се контемплира и медитира на смрта и што таа преставува за нас многу работи можат да ни се сменат во овој живот... како на пример сите психолошки потиснувања, стравови, страмови, болести итн. ке си исчезнат како нешто небитно(не дека ќе станеш неморален и дека ќе ти биде сеедно дали ќе го убиеш комшијата или не, не туку...) исто така многу од нештата како сочуство, среќа, разбирање т.е. респект кон животот и се живо во него па дури и неживите предмети ќе се појави од внатре, од себе си... Финтата не е дали има живот после смрта, туку дали си живеел за време на животот...

Ова иде као новогодишна резолуција

 

[Stefus Corp.]

Ова иде као новогодишна резолуција

Новогодишна резолуција само во HD.