Прва работа. Нели пред малку рековме дека добро и зло се субјективни и релативни поими?
Втора работа. Велиш куранот неучел да ги мразиш луѓето различни од тебе! Ај да видиме:
Сура 9:
29.
Borite se protiv onih kojima je data Knjiga, a koji ne vjeruju ni u Allaha ni u onaj svijet, ne smatraju zabranjenim ono što Allah i Njegov Posalnik zabranjuju i ne ispovijedaju istinsku vjeru - sve dok ne daju glavarinu poslušno i smjerno.
30.
Jevreji govore: "Uzejr je - Allahov sin", a kršćani kažu: "Mesih je - Allahov sin."* To su riječi njihove, iz usta njihovih, oponašaju riječi nevjernika prijašnjih -
ubio ih Allah! Kuda se odmeću?
1)Ако една активност од било каков аспект креира негативни чуства кај поголемиот дел од масата луѓе тогаш ќе го сметаме за зло.
-Пр:Електричната енергија,сама по себе не е ниту зла нити добра.Но врз база на искуствата т.е ако некој ја користи за светлина,во медицината(Транскутана електрична неуростимулација) за намалување на болка....тогаш велиме дека електричната енергија е добра.Но кога ќе не “фати“ струја т.е електричен шок....тогаш велиме дека е зла.
-Еден човек кој отишол во борба за својата нација против непријателот(од друга нација) во својата нација ќе биде познат како добар,но кај противниците како зол.
Но ова се примери за општата перцепција на добро и зло и колку тоа може да биде различно интерпретирано.
Но кога е доброто,го поимааат како добро огромен дел од луѓето,тогаш го класифицираме како добро.
Пример:Не кради(ќе се сложиш дека оваа наредба ја поимаат голем дел на луѓето како добра),Не лажи,почитувај ја својата мајка,почитувај ги постарите......
Ќе ги прифатиме како добра кои се експлицитно перцепирани како добра од поголемиот дел на масата луѓе.
Од тука знаеме дека Куранот е божји говор а не ѓаволски.
2)Куранските аети имаат тефсир и се објавени во различен дел од животот на нашиот пратеник Мухамед с.а.в.с.Затоа е многу суштинска и битна неговата интерпретација за истите.
Првиот ајет:
Сура 9:
29.
Borite se protiv onih kojima je data Knjiga, a koji ne vjeruju ni u Allaha ni u onaj svijet, ne smatraju zabranjenim ono što Allah i Njegov Posalnik zabranjuju i ne ispovijedaju istinsku vjeru - sve dok ne daju glavarinu poslušno i smjerno.
Има тефсир т.е објаснување,образложување,поедноставување и врз база на тој тефсир се дава фетва(заклучок)
Еве ја фетвата:
These Ayat (Quranic verses) stress the necessity of fighting against the People of the Scripture, but under what conditions? We previously established the fact that the Islamic State is not permitted to attack non-Muslims who are not hostile to Islam, who do not oppress Muslims, or try to convert Muslims by force from their religion, or expel them from their lands, or wage war against them, or prepare for attacks against them. If any of these offenses occurs, however, Muslims are permitted to defend themselves and protect their religion. Muslims are not permitted to attack non-Muslims who signed peace pacts with them, or non-Muslims who live under the protection of the Islamic State. (Abualrub, Holy Wars, Crusades, Jihad)
The above fatwa refers to the historical context in which the Prophet Muhammad (peace be upon him) fought against other nations. The Prophet Muhammad did not initiate agression against anyone, rather he and his followers were under attack from all who sought to crush the new Islamic state. The first hostilities between the Muslims and the Roman empire began when the Prophet Muhammad's messenger to the Ghassan tribe (a governate of the Roman empire), Al-Harith bin Umayr Al-Azdi, was tied up and beheaded (Al-Mubarakpuri, Ar-Raheeq Al-Makhtum, p. 383). The killing of a diplomat was an open act of war, and the Prophet Muhammad sent an armed force to confront the tribe, but the Roman empire brought in reinforcements and the resulting conflict, known as the Battle of Mut'ah, was a defeat for the Muslims. Only after this did subsequent battles between the Muslims and the Roman Empire occur, and the Muslims emerged victorious. Likewise, as mentioned in the above fatwa, hostiltiies between the Muslims and the Persians only began after the Persian emperor Chosroe ordered his governor in Yemen Badham, to kill the Prophet Muhammad pbuh, although his efforts were thwarted when the latter accepted Islam. Other non-muslim groups, such as those in Madinah, also initiated hostilities against the Muslims despite peace treaties as Shaykh Sayyid Sabiq writes:
As for fighting the Jews (People of the Scripture), they had conducted a peace pact with the Messenger after he migrated to Madinah. Soon afterwards, they betrayed the peace pact and joined forces with the pagans and the hypocrites against Muslims. They also fought against Muslims during the Battle of A`hzab , then Allah revealed…[and he cites verse 9:29] (Sayyid Sabiq, Fiqhu as-Sunnah, Vol. 3, p. 80)
Вториот ает ќе видиш Аллахово проклетство и не се вели убиј те ги туку “Аллах ги убил“ т.е Аллах ги казнил...
