доколку ми реплицираш би сакал да разбислиш и да пишиш онака твое мислење: дали мислиш дека македонија и МАКЕДОНСКИОТ НАРОД ќе опстоеше како држава после 1945, ако не беше ФЕДЕРАЦИЈАТА и Тито? и како? (дадени услови: крај на втора светска војна, 3 напалени соседни држави (без југославија), нема патишта, нема болници, нема индустрија ни лесна ни тешка, нема сточарство а ни земјоделство, крах на светски берзи = нема земање заеми од други земји, нема море. нема ништо... има 100.000 партизани од кои 30000 спремни на готовс партизани.. и народ пола определен како македонски а пола бугаро - српски настроен)
инаку за точките за 2. ДАГ и КПГ први почнуваат со влошување на одностите со КПЈ и комунистичката интернационала. КПЈ во тоа време сеуште била во добри односи со комунистичката интернационала. Откако сите други комунистички земји и откажале помош на Грција тоа го направила и Југославија исплашена од тоа што ако остани единсвена земја што и помага на Грција ќе доведе до политички проблеми меѓу монархијата Грција и ФНРЈ. Имаше и посебни услови со кои ФНРЈ би и помагала на ДАГ и КПЈ можеш да го побараш низ интернетов ги има
3, 5 немаш нешто ново кажано во ова би се сложил со 4 , 7 и 8. 6 е глупости
штета во историјава што не можеме да зборуваме што би било ако би било. Али сепак одредени ситуации можеме да ги констатираме.
- според мене македонското ослободително движење е осакатено со тоа што НОВ се води во рамки на Комунистичките партии на државите кои ја поделиле Македонија, а не настапило како едно движење.Во таква една состојба сигурно и повоената ситуација би била поинаква. Шарло нешто пробал ама знаеме како завршило сето тоа. Добро знаеме дека и во Грција иако активно учествувале нашите македонци во ЕАМ и ЕЛАС сепак формирале засебни единици од 43 под раководство на СНОФ.
Добро знаеме и за периодот 45-48 пред инфобирото и под раководство на Георги Димитров каква била положбата на македонците во Пиринска и мислам доколку не се случело Инфорбирото извесно ќе било интегрирањето на пиринска со вардарска македонија. По 48 македонското прашање од ТИТО е држено како Табу во односите со бугарија и Грција и долго време е ставано под тепих, последиците се чувствуваат до ден денес.
Иако национална ослободувачка активност во 3 дела имала, иако извршната дејност била со помагање сепак немале заедничко управувачко тело кое како ни на другите така и на Тито не му одговарало.
Во делот пак кога ја опишуваш економската повоена состојба во македонија, не го потенцираш најбитниот момент со кој на обичниот македонски селанец и земјоделец ,насилно со колективизацијата не само што материјално му е одземена способнаста да креира сопствен развој туку преку задругите и национално е деградиран, може да видиш колку многу колективи се формирале во македонските села, а колку малку во албански или турски села.
Да сумирам во секој случај, слично имам разговарано како што ти ме праша дали македонија ќе опстанеше, со еден политички затвореник ,сега стар човек кој е во Америка и истиот ми рече не може да опстане кога не ни ја создадовме цела како што треба . Ако мислиш пак дали СР Македонија- вардарскиот дел би опстанал доколку изразито тргнел кон сепаратизам од Југославија во повоените години иумало две опции според мене:
1. по 48 тој сепаратизам доколку го водела КПМ заедно со народот па и со елементите кои истата таа власт ги судела за национализам, мислам дека би бил подржан од другите комунистички земји заради ослабување на ФНРЈ
2.другата опција е дека би се интегрилал со пиринскиот дел во некаква балканска конфедерација
Не сакам да се повторувам со претходни постови, меѓутоа од денешен аспект гледано македонија како дел од ју заедницата има и придобивки за македонскиот народ во насока дека на дел од територијата македонска сепак постои некаква форма на македонска држава, меѓутоа истата најчесто била во спроведување на политики не на македонското национално обединување туку во функција на политиките на федерацијата,иако уште на разговорите на Вис од страна на македонската делегација која се спремала да го свика АСНОМ како прв заклучок стои
- Македонскиот народ го изразува својот историски стремеж за обединување на сите негови делови, тоа е негово национално право и затоа , овој сремеж, останува како негово постојано барање
Од автобиграфските записи на Ченто за оваа средба стои : Поставив прашање како да се поврземе со Македонците во Грција и во Бугарија и предложив Националниот комитет да издаде еден меморандум за Македонија, од кој ќе се види дека и македонскиот народ се бори против заедничкиот фашистички непријател и за остварување на националното право на обединување.
Но , овие работи беа премолчени во дискусијата.
``На крајот, Тито предложи да се донесат заклучоци во врска со македонското прашање, кои беа во смисла на нашиот предходен разговор: - дека истириските идеали на македонскиот народ за обединување се наше национално право и дека ќе остане наше барање; - дека, со оглед на положбата во соседните земји и договорите меѓу сојузниците, е прерано тоа да се поставува, затоа што би ја ослабело борбата против заедничките окупатори``.....а да се оди на трст и корушка тоа немало да ги усложни односите со сојузниците