Постпородилен абортус

[n/a]

Размисли кој бил тоа што во инсистирал на светоста на човековиот живот, и до кое дереџе тоа ги дотерало луѓето што оделе по тој ум.

Оние кои денес не можат да се излечат , ќе може утре, но само ако истуриме еден куп пари во истражувачки цели, не во одгледување фикуси.

False argument - значи ако некој се повикувал во светоста на човечкиот живот и притоа, според тебе, станал анти - херој, тоа воопшто не ја анулира „светоста на животот“.... без разлика што не знам на кого/кои мислиш....

можеш да спориш дека тој конкретен лик декларативно се залагал за „светоста на животот“, а во дела не ја почитувал ни својата сопствена заложба (повторно хипотетизирам, оти. нели, не знам на кого/кои мислиш), но не и дека животот не е светост.

Или: ако животот не е светост, во крајна линија, што е тогаш - светост?
Свеста?
Откај да знаеме, пак, дека таа воопшто постои независно од човечко суштество, а камо ли да ја прогласиме за „светост“....
И да, бебето ќе биде еднакво на виршла (wtf....?!), кога на виршлата ќе и даваш мајчино млеко и после година - две, ќе почне да зборува.... еве, од мене гратис и менување пелени

 

[Тапетарот Петар]

Sanctity of life е термин кој се употребува и во правни документи. Нема само религиозна конотација. За некои овој термин е анахрон, но тоа не ја менува суштината на проблемот. Се`едно, еве, наместо „светост на живот“ може да се дискутира за „правно дефинирана и заштитена форма на човечки живот“. Аргументот останува: дали имањето свест е единствената правно дефинирана форма на човечки живот која вреди да се заштити? Дали предсвесното човечко суштество, т.е., бебе од 0-12 месеци може/треба да се третира како предмет? Дали постоењето на свеста се случува одеднаш или се работи за формативен период? Ако се работи за второво, која е веројатноста да се убие свесно човечко суштество? Дали и колку е упатно да се утврдува „конечен момент на свесност“? Тој интеррегнум (предсвесен период во времетрање од една година во кој бебето де факто егзистира биолошки) е клучен за воспоставување емотивна врска меѓу родителите и бебето. Или тој период треба да се редефинира како trial period? Ако ни се свиѓа бебево ќе го задржиме, ако има клемпави уши и многу плаче, ќе го терминираме (рециклираме, убиеме, елиминираме, екстерминираме -- Шабане, тука стај кој сакаш медицински термин) пред да стане свесно. Чиста работа.

 

[Сталкерот]

И сеа шо биде, до која година од животот може да се изврши постпородилен абортус?

 

[Savle]

Аргументот останува: дали имањето свест е единствената правно дефинирана форма на човечки живот која вреди да се заштити?

Не, но е единствената етички издржана.

 

[n/a]

Дали и колку е упатно да се утврдува „конечен момент на свесност“?

одлично прашање!

Во стилот на Берѓаев, јас мислам дека „времето е точка, а животот - состојба“...

Потенцијалот да се развива - состојбата - е она што е чудесно!

Нашата моќ тоа да го обезвредниме - со помош на плодовите на тој развој, во случајов, моќта за размислување - е она што е парадоксално и навистина страшно....

Поздрав професоре!

 

[Тапетарот Петар]

Не, но е единствената етички издржана.

Која црна етика? Прагматичност, утилитаризам и ултралиберална евгеника е она што ти го нудиш во сите свои постови. Него, шо праиме со другиве прашања? Или свеста се одредуе реско и непогрешливо кај сите индивидуи? Сигурен сум дека ти твоето бебе глат би го џитнал у канта ако не ти е по табиет. Шо праиме ако жена ти излезе со кујнски анџар и ти рече, „Само пипни го, одма ќе ти се најебем миле мајке!“

 

[Savle]

Која црна етика? Прагматичност, утилитаризам и ултралиберална евгеника е она што ти го нудиш во сите свои постови.

Точно. Повели понуди алтернативен етички принцип и одбрани го. Ако сакаш да го нападнеш мојот став, исто така треба да примениш извесно етичко гледиште поткрепено со аргументи. Не можеш да ми аргументираш со "ама оние не се слагаат".

Него, шо праиме со другиве прашања? Или свеста се одредуе реско и непогрешливо кај сите индивидуи? Сигурен сум дека ти твоето бебе глат би го џитнал у канта ако не ти е по табиет. Шо праиме ако жена ти излезе со кујнски анџар и ти рече, „Само пипни го, одма ќе ти се најебем миле мајке!“

Широка и авенија.

 

[wot]

Апсурдноста овде јас ја акцентирам кај инстантната, осудувачка запрепастеност што имплицира дека воопшто не треба да им се верува на вакви луѓе, што толку брзо завземаат став околу една ваква комплексна тема. Абортусот сам по себе ја редефинира линијата за пречекорување на морално исправното и разнишување на сличните социолошки аспекти. Во абортус и постпородилен абортуст нема разлика. Секое субјективно перење на свеста е хипокризија и педерлк. Педерлк кој Петре од погоре го користи како аргумент. Изборот нема да постои за родители кои нема да им се допаѓаат клемпавите уши на бебето туку поради иреверзибилни генетски пореметувања кои гарантираат тежок живот како за потенцијалната личност, така и за родителите.

Abortion is largely accepted even for reasons that do not have anything to do with the fetus’ health.
By showingthat (1) both fetuses and newborns do not have the same moral status as actual persons, (2) the fact thatboth are potential persons is morally irrelevant
and (3)adoption is not always in the best interest of actualpeople, the authors argue that what we call ‘after-birth abortion’ (killing a newborn) should be permissible in all the cases where abortion is, including cases where the
newborn is not disabled.

По некоја пластична логика и играње бог... или еве во најмала рака, играње на карта потенцијал, кој го користите како ударен аргумент, абортусот во рецимо 3та недела треба да биде забранет, постпородилниот прифатен, поради фактор потенцијал. Јас сум против ова општо, но нема да глумам милитантен алтруист, нека бидам ултралиберален будала, ама несакам да носам одлуки за некој. Секој со своето, нека му биде дозволено.
Оти луѓето се непредвидливи.

Еве, ова е Пума:

Немало голема разлика меѓу абортус и убивање бебе?!
Па, ако е мала разлика тоа што бебето е оформено човечко суштество, кое е способно да чувствува болка и кое се бори за себе....
Жалосно.

Пума е.. ја знаеме. Пума оправдува абортус. Сака да живее, рано и е. All that.
Пума е против постпородилен абортус. Не го родила она, не и тежи. Убиство е.
Weird.. ама океј. Лудоста продолжува кога ако Пума мора да убие дете, безразлика внатре или со "конечен момент на свесност" или куче.. Guess what? The dog lives.

what sick, ridiculous puppets we are,
and what gross little stage we dance on...

 

[Дивајн]

Ја сум озбилен а ти не разбираш ни еден збор што сум кажал ниту таа биоетичарката што зборува. Оди терај си го малограѓанскиот живот и не се замарај со ствари надвор од твојот кус домен.

Не сум јас крива што живееме во време кога ни зборовите не се тоа што беа, па ете не можам да те разберам.
А велиш ствари надвор од мојот кус домен? И да е таков во споредба со твојот, има ствари за кои не треба да си нашетан, начитан или големограѓанин за да знаеш какви се и какви би требало да се. Или па да ме извиниш на гревов во твои очи, има ствари кои никој и со ништо не може да ми наметне како да ги чувствувам. Како мене, така и на скоро секој човек на планетава, а посебно на жените. Кога ќе износиш дете и кога ќе го родиш, а потоа ќе дозволиш или чисто онака посакаш да ти биде убиено, може повторно да разговараме. Јас сум човек во секоја смисла на зборот, па како таква, повеќе сакам да разговарам со сличните на мене. Со остатоци од за жал трагично пукнатите кондоми - не ми е на ниво.

п.с. За крај, не глуми лудило и среди си ги мислите. Реши се дали е во ред убиство на новороденче кое е болно или па на секое за кое кој стигне може да одлучи дали заслужува да живее, малку повеќе од виршлите во твојот фрижидер.

 

[Тапетарот Петар]

Точно. Повели понуди алтернативен етички принцип и одбрани го. Ако сакаш да го нападнеш мојот став, исто така треба да примениш извесно етичко гледиште поткрепено со аргументи. Не можеш да ми аргументираш со "ама оние не се слагаат".

Секој етички принцип се базира на некои општоприфатени вредности. Споредба на етички принципи и вредности е јавна дебата која добива некоја конечна форма со систем од закони, како резултат на политичка доминација на етички ставови и вредности. Се разбира, оваа дебата еволуира и е отворена. Сепак, има некои темелни вредности кои некои луѓе (не ти!) ги почитуваат. Како на пример неубивањето на веќе родени бебиња. Е сега, ти не го потпираш твојот став на општоприфатени вредности ами на љута прагма и утилитаризам. Во твојот пристап ти априорно негираш било каков вредносен систем (и етика која го следи) и тврдиш дека прагматичноста и утилитаризмот се конечни аргументи. И после сакаш да споредуеме етика која во твојот аргумент ја немаш!?

Јас не се слагам со твојот пристап бидејќи го сметам деградирачки и не сметам дека профитот, утилитаризмот или прагматичноста (треба да) се врховни криетриуми и не сметам дека човечкиот живот може и треба да се редуцира на генетички дизајниран производ. Постојните закони секаде во демократскиот свет ги поткрепуваат моите ставови и ти маваат заушка.

А ја не се заебаав со муабетот за кујнскиот анџар. Каква широка авенија бе, мајката ќе те штрои пред да се свестиш. Не се јуначи многу. [/quote]
--- надополнето: 26 јуни 2012 во 02:33 ---

Апсурдноста овде јас ја акцентирам кај инстантната, осудувачка запрепастеност што имплицира дека воопшто не треба да им се верува на вакви луѓе, што толку брзо завземаат став околу една ваква комплексна тема. Абортусот сам по себе ја редефинира линијата за пречекорување на морално исправното и разнишување на сличните социолошки аспекти. Во абортус и постпородилен абортуст нема разлика. Секое субјективно перење на свеста е хипокризија и педерлк. Педерлк кој Петре од погоре го користи како аргумент. Изборот нема да постои за родители кои нема да им се допаѓаат клемпавите уши на бебето туку поради иреверзибилни генетски пореметувања кои гарантираат тежок живот како за потенцијалната личност, така и за родителите..

Комплексна е темата, секако. Само ти не читаш до крај и сереш, као по обичај. Савле се залага изборот да постои и во случај на клемпави уши. И во случај на „така сакам оти така сакам!“ Тој избор ќе постои без експлицитна причина која треба да се наведе. Едноставно затоа што родителот ќе има право на тоа.

 

[Savle]

Секој етички принцип се базира на некои општоприфатени вредности. Споредба на етички принципи и вредности е јавна дебата која добива некоја конечна форма со систем од закони, како резултат на политичка доминација на етички ставови и вредности. Се разбира, оваа дебата еволуира и е отворена. Сепак, има некои темелни вредности кои некои луѓе (не ти!) ги почитуваат. Како на пример неубивањето на веќе родени бебиња. Е сега, ти не го потпираш твојот став на општоприфатени вредности ами на љута прагма и утилитаризам. Во твојот пристап ти априорно негираш било каков вредносен систем (и етика која го следи) и тврдиш дека прагматичноста и утилитаризмот се конечни аргументи. И после сакаш да споредуеме етика која во твојот аргумент ја немаш!?

Зар? Мојот етички суд се базира на утилитаризам и прагма и е логички конзистентен. Ако ти го базираш својот суд на извесна вредност, мора да објасниш од кај произлегува таа вредност (да одговориш на прашањето што е тука вредно) и логички да го врамиш аргументот. Би добил боннус ако можеш да го вметнеш во извесен филозофски правец.

Јас не се слагам со твојот пристап бидејќи го сметам деградирачки и не сметам дека профитот, утилитаризмот или прагматичноста (треба да) се врховни криетриуми и не сметам дека човечкиот живот може и треба да се редуцира на генетички дизајниран производ.

Знам ја дека ти не се слагаш, но твоето неслагање не е аргумент. Човечкиот живот е де факто генетички дизајниран производ, дури и ден денес, само што наместо генетичар, го одредуваат слепите сили на космичката лотарија. Што има толку убаво во препуштање на ентропијата да ти заебе цел живот?

Постојните закони секаде во демократскиот свет ги поткрепуваат моите ставови и ти маваат заушка.

Засега да, но кога првпат го праевме овој муабет, овој труд беше во пир ривју. Наскоро ќе се појават уште два други со многу поостар тон, еден од Сингер од Јејл и уште еден од Роди од МИТ. За релативно кратко време ќе имаме знаење и технологија да си играме со чевечки геноми. Е тек тогаш ќе се најде некој со доволно муда и пари, ќе регрутира луѓе и ќе стапнеме во вистинската еугеника. После ќе биде како подмачкано. Сила бога не моли.

 

[Тапетарот Петар]

Зар? Мојот етички суд се базира на утилитаризам и прагма и е логички конзистентен. Ако ти го базираш својот суд на извесна вредност, мора да објасниш од кај произлегува таа вредност (да одговориш на прашањето што е тука вредно) и логички да го врамиш аргументот. Би добил боннус ако можеш да го вметнеш во извесен филозофски правец.


Знам ја дека ти не се слагаш, но твоето неслагање не е аргумент. Човечкиот живот е де факто генетички дизајниран производ, дури и ден денес, само што наместо генетичар, го одредуваат слепите сили на космичката лотарија. Што има толку убаво во препуштање на ентропијата да ти заебе цел живот?


Засега да, но кога првпат го праевме овој муабет, овој труд беше во пир ривју. Наскоро ќе се појават уште два други со многу поостар тон, еден од Сингер од Јејл и уште еден од Роди од МИТ. За релативно кратко време ќе имаме знаење и технологија да си играме со чевечки геноми. Е тек тогаш ќе се најде некој со доволно муда и пари, ќе регрутира луѓе и ќе стапнеме во вистинската еугеника. После ќе биде како подмачкано. Сила бога не моли.

Ќе ја затераме бајаги ако идеме у разглабање на етички модели. Ти аргументов сакаш да го редуцираш на чиста прагма и логичка конзистентност. Ја сум видиш олд скул и имам се`уште некои темелни вредности и романтични претстави кои излегуваат од овие рамки. Не може да се врами аргументот во чиста логика и прагма. Етиката не може (и не треба) да се редуцира на логичка конзистентност и прагма.

Него, може ли уместо бонус за филозофски модел да понудам три примери:

1. Која е логиката или прагматичноста да се спасуваат ранети во некоја војна? Логички е да се остават да липсаат. Така ќе се заштедат ресурси и изложување на опасност на оние кои се на сигурно.

2. Која е логиката да влезеш и да спасуваш некој кој се дави? Уше па ако водата е ладна, бонус заебанција. Нек се удаи, нек крши глаа. Логички конзистентен заклучок.

3. Хипотетички пример: ти и мајка ти сте на пуст остров. Ти се ебе, ти се плаче. Логички исход?

Инаку, мене ми е сосем извесно дека корпорациски интереси (кои ти ги нарекуваш како „сила која бога не моли“) и тоа како ќе влијаат на иднината и на промената на етичките легислативи. Тоа го има и денес колку сакаш. Легислативата околу здравството во САД е подредена на корпорациски интереси каде етиката се џитка на задње седиште. Ама ја не се слагам ни со таквите. Токму поради етички принципи.

 

[PurplePuma]

Апсурдноста овде јас ја акцентирам кај инстантната, осудувачка запрепастеност што имплицира дека воопшто не треба да им се верува на вакви луѓе, што толку брзо завземаат став околу една ваква комплексна тема. Абортусот сам по себе ја редефинира линијата за пречекорување на морално исправното и разнишување на сличните социолошки аспекти. Во абортус и постпородилен абортуст нема разлика. Секое субјективно перење на свеста е хипокризија и педерлк. Педерлк кој Петре од погоре го користи како аргумент. Изборот нема да постои за родители кои нема да им се допаѓаат клемпавите уши на бебето туку поради иреверзибилни генетски пореметувања кои гарантираат тежок живот како за потенцијалната личност, така и за родителите.




По некоја пластична логика и играње бог... или еве во најмала рака, играње на карта потенцијал, кој го користите како ударен аргумент, абортусот во рецимо 3та недела треба да биде забранет, постпородилниот прифатен, поради фактор потенцијал. Јас сум против ова општо, но нема да глумам милитантен алтруист, нека бидам ултралиберален будала, ама несакам да носам одлуки за некој. Секој со своето, нека му биде дозволено.
Оти луѓето се непредвидливи.

Еве, ова е Пума:



Пума е.. ја знаеме. Пума оправдува абортус. Сака да живее, рано и е. All that.
Пума е против постпородилен абортус. Не го родила она, не и тежи. Убиство е.
Weird.. ама океј. Лудоста продолжува кога ако Пума мора да убие дете, безразлика внатре или со "конечен момент на свесност" или куче.. Guess what? The dog lives.

what sick, ridiculous puppets we are,
and what gross little stage we dance on...

Maјката има опција да направи амниосинеза и уште во првото двомесечје да знае дали нешто не е во ред со нејзиниот плод. Таа е смислата и намената на самата интервенција.
Оправдувам абортус на кучка, не оправдувам убиство на куче.
Оправдувам абортус на жена, не оправдувам убиство на човек.
За мене границата меѓу оправданост и неоправданост на абортус.
Каде што, постпородилен абортус, е апсолутно контрадикторен поим, сам на себе.
Лудоста на многу овде не ми се допаѓа, but wait, it's just me.

 

[Savle]

Ќе ја затераме бајаги ако идеме у разглабање на етички модели. Ти аргументов сакаш да го редуцираш на чиста прагма и пазарна логика. Ја сум видиш олд скул и имам се`уште некои темелни вредности и романтични претстави кои излегуваат од овие рамки. Не може да се врами аргументот во чиста логика и прагма. Етиката не може (и не треба) да се редуцира на пазарна логика и прагма. Депласирано е да редам примери.

Инаку, мене ми е сосем извесно дека корпорациски интереси (кои ти ги нарекуваш како „сила која бога не моли“) и тоа како ќе влијаат на иднината и на промената на етичките легислативи. Тоа го има и денес колку сакаш. Легислативата околу здравството во САД е подредена на корпорациски интереси каде етиката се џитка на задње седиште. Ама ја не се слагам ни со таквите. Токму поради етички принципи.

Аман бе Перо, со ништо не се слагаш. Нема вака одење во светла еугенетска иднина.

 

[Тапетарот Петар]

Аман бе Перо, со ништо не се слагаш. Нема вака одење во светла еугенетска иднина.

Има бе, зашо да не? Ти ќе бидеш Џеј Еф Себастијан, а ја Рик Декард.

Него, извини го допунив постот со одоговор на твојата конзистентна логика. Ѕирни погоре. Конзистентна логика не е доволна. Етика бара нешто поише.