Дали сме среќни?

[Само Човек]

Vie ne sakate da bidete srekni. Sakate li eden mal test? Aj da se obideme:Mislete na nekoj koj mnogu go sakate,​

​

nekoj sto vi e blizok, nekoj koj vi e navistina dragocen i obidete se vo mislite da mu kazete: " Povazna mi e mojata sreka otkolku sto ti mi trebas".​

​

Vnimavajte sto se slucuva. "Povana mi e mojata sreka od tebe" Kolku od vas se pocustvuvaa kako egoisti izgovarajki gi ovie zborovi? Izgleda mnogumina. "Kako mozam da bidam takov egoist?" No razmislete koj e navistina egoist? Zamislete nekoj koj bi vi rekol:"Kako si mozel da bides tolku golem egoist, tvojata sreka da ti bide povazna od mene?" Zar ne bi vi dozlo da odgovorite: "Izvini, no kako ti mozes da bides takov egoist, koga ocekuvas tebe da te stavam nad sopstvenata sreka?"​

Edna zena ednas mi rece:"Samo zrtvata e dokaz na ljubovta, merata na ljubovta e altruizmot".​

​

Sovrseno! Ja zaprasav: " Dali bi posakala da vesakam po cena na sopstvenata sreka?" "Da", odgovori. "A vie mene?" ja prasav. "Da", rece.​

​

Zar ne e cudesno? Taa bi me sakala mene po cena na svojata sreka i jas po cena na mojata sreka.I taka ke imame dve nesrekni licnosti, no da zivee ljubovta, neli! Znaci ne sakame da bideme srekni. ne sakame da bideme bezuslovno srekni, sakame drugi raboti, ili ke bidam srekеn pod uslov da se sluci ova ili ona... toa e vo osnova kako da mu kazes na nekoj"Ti si mojata sreka da te nema tebe, bi se odrekol od srekata". Hm nie navistina ne mozeme da bideme srekni bez soodvetni uslovi, navistina e taka, nauceni sme svojata sreka da ja povrzuvame so tie uslovi.​

​

​

Dali moze da bideme SREKNI, sekako, otkazete se od uslovitei ke bidete srekni ​

​

​

​

PS : Izvinete za fontot , KRECIME​

 

[Bitcoin]

Океј.. Сеа прашуваш нешто, даваш совет / критика, споделуваш искуство? Што е финтава?

 

[Мортидо]

Ова од Новиот Ден на де Мело да не е?

 

[Само Човек]

Океј.. Сеа прашуваш нешто, даваш совет / критика, споделуваш искуство? Што е финтава?

дали знаеме да бидеме безусловно среќни? малку го утнав насловот
--- надополнето: 5 јуни 2012 во 23:14 ---

Ова од Новиот Ден на де Мело да не е?

pola teks da, ona testot
--- надополнето: 5 јуни 2012 во 23:16 ---
Naslovot e utnaj , prasanjeto bi treblo da glasi, dali vistinski sakame da bideme srekni, neka menjaa moderator nekoj i neka se naapie edna od mene

 

[Bitcoin]

дали знаеме да бидеме безусловно среќни? малку го утнав насловот

Ако буквално анализираме, безусловно среќен човек не постои. Би требало да сме идентично исти, за да би биле идентично среќни во идентични моменти Апсурд така?
Има многу сличности помеѓу луѓето.. Како на пример, Стеф Ангел и Весна.. Ама.. Едниов е Рамбо, другава Крлеуша.. Исто ама не е исто
Шала на страна...
Има луѓе што се способни да гледаат на работите од повеќе аспекти. Луѓе со разбирање, без предрасуди.. без ограничувања и екстремни амбиции.. Има луѓе што од разни причини - навреме добиле вистинска слика за смислата на животот. Научиле да бидат среќни со помалку, научиле да ги ценат бенефициите од елементарните услови за просечен живот.
Ако можеш да си задоволен од тоа што го имаш, а не тажен поради тоа што го немаш.. - тогаш си ја сватил поентата.
За да сакаш некого, безусловно мора да се сакаш себе. Ако не се сакаш себе, тогаш не сакаш никого. Де факто.
Ако ти се сакаш себе, партнерот се сака себе, и двајцата се сакате... Тоа не значи безусловно сакање... Тоа е баланс помеѓу приоритетите што во животот ви значат среќа. Тоа е вашата посветеност во обид да создадете хармонија помеѓу своето и надворешно тело. Природа.
Плус тоа, среќата е биолошки процес. Ако телото ја создаде во големи количини, тогаш ќе има и за тебе и за другите.
Ако немаш доволно сопствена среќа, тогаш зрачиш негативна енергија, и ја црпиш среќата од другите.
Но и тоа е нормална појава.
Таков е овај свет, овде гомно - онде цвет.

 

[DirectX]

Некој работи можеш да си ги кажеш само сам на себеси.Меѓу кој е и почетокот на твојата тема.
Од ист калибар е и да одиш и на сите да им кажуваш дека мајкати и татко ти имале секс и ти си испаднал...тоа се подразбира ама не се кажува.
Ете,значи јас сум среќен ама некажувам на никој.Се разбира дека мојата среќа е најважна ама понекогаш се прави баланс,попуштам од кај мене за да усреќам некој друг-друга и да бидам среќен порадни нивната среќа....
Просто е...

 

[Anco]

ќе бидам среќен ако се разбудам утре сабајле.(а треба наутро-нели)

 

[darmon]

Фина тема, само проблемот е како да се ослободи умот од сите тие информации, предрасуди и ограничувања што се вметнати во него низ текот на растењето, и што ни ја потиснуваат среќата? Животот го живееме како да немаме време за да бидеме среќни, некои среќата ја разбираат и како губење време. Се нешто брзаме, се нешто се замараме со некои проблеми, овие рекле вака, партиски препукувањеа, еу, џихад, самоубиства, историја, војни. Такви теми слушаме во поголемиот дел од денот, сте приметиле ли? Баш прееска пуштам вести и ете ти наслов: Црн ден за Кочани, рипнала некоја будала од зграда и сега го тупат 15 минути за тоа. Па интервјуа им зимаат таму на луѓето, ги мачат тие сироти се усрале од страв и паника овие ги прашуваат што се десило, па разглобуваат како било што било...а бе глупости. Што мене ме интересира таму некаде некоја што се џитнала од 5ти спрат. Нека рипа и од 20ти ако сака, нејзина одлука, нејзин проблем. Нека не не ставаат во депресија. И зошто сакаат да не држат во депресија?
Да имаме технологија која може да ни ја избрише меморијата, тогаш во суштина би биле како празен бел лист,како бебиња,ништо да не знаеме, само што бидејки сме живи суштества а листот е предмет односно не е жив,разликата наша од белиот лист би била тоа што со себе би ги имале и природните чувства,чувствата на животот, кои не можат да се избришат, односно не се меморирале во некој период од животот за после да бидат избришани, него сме биле родени со нив, и тоа е нешто што не се брише. Е тогаш, кога ке ни се избрише меморијата, мислам дека ке бидеме многу посреќни. Еве пример како деца сите ние сме биле многу посреќни него сега, баш затоа што помалку сме знаеле а повеќе сме чувствувале и сме ги ослободувале тие чувства, не сме ги потиснувале во нас.
Да не знаеш ни кој си, ни од кај си, ни кои се твоите родители ни ништо, само да бидеш со самиот себеси, бидејки реално ништо друго не ни треба освен тоа да се познаваме себе си, да се чувствуваме убаво, да сме среќни, и да сме во поголема група на луѓе кои се среќни, и се ке ти биде интересно и ново, нормално се додека не дојдеш до телевизорот и почнеш да гледаш дневник во кој 80% од програмата се состои од црна хроника и од ширење омраза. Тогаш пак почнуваат да те програмираат.
Тоа сме ние денес програмирани машини, прифатете го тоа, ако сакате да се промените. Мораме прво тоа да го сватиме за да почнеме да правиме промена во самите себеси.
Дали сакаме да останеме машини, водени од пропагандите, без свое размислување?
Дали реално сме машини, кои не можат да излезат надвор од својата програма?

 

[langelina]

Темата е малку накриво поставен и мислам дека си сакал нешт друго да кажеш. Ама штом белите оправдано е.
Мене веднаш ми алудира на едната од двета најголеми заповеди кои ги дава Исус, т.е. возљуби го ближниот свој како себеси.
Ерго, прво мора да се сакаш себе, за да можеш да го скааш и другиот.

 

[Jagod4e]

Темата ме подсети на некои моменти од детството!
Ама кога би зборувала за сегашноста, тоа не е можно! Еден ден ќе порастиш и се се менува, ограничен си во време, се некој нешто бара од тебе, те условува! Принуден си да решаваш важни животни прашања, да одлучуваш, спроведуваш на дело, превземаш одговорност за своите постапки, други се зависни од тебе.............ЛИСТАТА Е ДОЛГА, и се зголемува напоредно со твоите години.........ехх

 

[PurplePuma]

Кога ни умира драга личност, што мислиме? ,,Како ќе живеам јас без тебе?,, - не е ли така? Ова прашање повторно се однесува на нашата лична несреќа, а не на несреќата на некој друг.
Откажувањето од сопствената среќа за некој друг, апсолутно не може да ги усреќи другите. На пример, малтретирана жена се откажува од разводот ,,заради децата,, но факт е дека тоа што останува во брак со мажот кој ја малтретира не ги усреќува децата.
Многу пати сме во заблуда дека се откажуваме од нешто за некој друг, но сепак тоа го правиме за себе.

И не гледам зашто би мислеле дека е сето тоа погрешно. Такви сме какви што сме. Не сме совршени суштества. Се додека ние не станеме среќни (на одредено ниво, нормално) не можеме да усреќиме некој друг.

Единствена вистинска жртва за нечија среќа ја гледам во ситуацијата ,,преживеало бебе земјотрес, покриено со телото на мртвата мајка,, , ,,мајка/татко донирал бубрег на своето дете,, и слично. Зошто единствена безусловна љубов е љубовта на родителот кон детето, ниту една друга.

Ниту партнерот не го сакаме безусловно. Мора да исполнува одредени услови. На пример, најчесто услов е ,,да ни биде верен,,. Ако не ни е, ќе го оставиме. Но без оглед детето што прави, неговите родители повторно безусловно ќе се жртвуваат за него.

Инаку, јас мислам дека сум среќна, според моите критериуми за среќа. Но за да бидам среќна, морам да бидам некогаш и несреќна Како поинаку би знаела што е среќа?

 

[travelch]

Факт е дека смислата на човековиот живот е во барањето проблеми и наоѓањето на решенија за нив па според тоа верувам дека никој не е потполно срекен. Онаа срека што ја чувствуваме кога ке постигнеме некој успех или кога животот ни оди во правилна насока се граничи со еуфорија која, наликува на терапија со антидепресиви, дава еуфорична срека што всушност не е онаа вистинската.

 

[Gurdjieff]

Тоа сме ние денес програмирани машини, прифатете го тоа, ако сакате да се промените. Мораме прво тоа да го сватиме за да почнеме да правиме промена во самите себеси.
Дали сакаме да останеме машини, водени од пропагандите, без свое размислување?
Дали реално сме машини, кои не можат да излезат надвор од својата програма?

Tocen pogodok.....prv pat da sretnam nekoj shto go tvrdi ova na forumov....
Odamna velam na forumov deka covekot e samo "mashina", ama koj da te slusha....Sakame da sme srekni,sakame da nemame negativni misli, sakame da se oslobodime od egoto i egoizmot.....itn, itn.....a ne mozeme da svatime deka covekot e samo "mashina" i shto e najlosho,ne saka da go napravi prviot cekor......da go svati toa.
--- надополнето: 6 јуни 2012 во 10:55 ---
Konkretno na temava.....
Eden guru vo Indija, bil pred smrta, i okolu negovit krevet se nasobrale negovite ucenici. Eden od ucenicite go prashal:
"Maestro, dolgo vreme sakav da ti go postavam ova prashanje. Sakam da ni ja otkrish tajnata. Kako mozevte vo vashiot dolg zivot da bidete srekni sekoj den?"
Na toa guruto odgovoril:
"Pa i nema nekoja tajna. Sekoe utro koga ke stanev se prashuvav..
Denes sakash da bidesh sreken ili nesreken?...Sekogash odbrav da bidam sreken"
--- надополнето: 6 јуни 2012 во 10:59 ---
Ushte neshto....temava po mene trebe da odi vo psihologija i filozofija.....ne e za opshti muabeti...rekla, kazala...

 

[nihilista]

Треба да се дефинира што е среќа. Бидејќи се е минливо и ние сме,, тука битие кон смртта,, Хајдегер, или на пат кон никаде нашата конечна судбина е смртта тогаш тоа е преголема замерка за основата на овој свет и животот во него за да кажеме дека воопшто можеме да бидеме среќни. Изгледа најсреќни сме како деца но набргу доаѓа Судбината (или она што ни се случува) и ни кажува јасно и недвосмислено дека ништо не е наше, дури ни носот на сред лицето што би рекол Шопенхауер.

 

[Само Човек]

Темата ме подсети на некои моменти од детството!
Ама кога би зборувала за сегашноста, тоа не е можно! Еден ден ќе порастиш и се се менува, ограничен си во време, се некој нешто бара од тебе, те условува! Принуден си да решаваш важни животни прашања, да одлучуваш, спроведуваш на дело, превземаш одговорност за своите постапки, други се зависни од тебе.............ЛИСТАТА Е ДОЛГА, и се зголемува напоредно со твоите години.........ехх

тоа е проблемот, растеме физички и правиме илузии дека од нешто зависи среќата. Пример немаш работа и велиш ќе бидам најсреќна ако најдам.Наоѓаш рабоота но дали си среќна? Не после поствуваш услов ќе бидам среќна ако платата ми е толкава.Па нели доволно беше работа. На овој начин луѓето не сакаат да се среќни. Бараат причини милион,. но тие се проблет, тие и нивните услови.
-одговорност?како може да преземаш одговорност кога не си свесен за самиот себе.Примерот погоре кажува тоа, мислењето си го променил кон една иста ствар.Како таков човек може да сноси одговорност .
--- надополнето: 6 јуни 2012 во 12:04 ---

Фина тема, само проблемот е како да се ослободи умот од сите тие информации, предрасуди и ограничувања што се вметнати во него низ текот на растењето, и што ни ја потиснуваат среќата? Животот го живееме како да немаме време за да бидеме среќни, некои среќата ја разбираат и како губење време. Се нешто брзаме, се нешто се замараме со некои проблеми, овие рекле вака, партиски препукувањеа, еу, џихад, самоубиства, историја, војни. Такви теми слушаме во поголемиот дел од денот, сте приметиле ли? Баш прееска пуштам вести и ете ти наслов: Црн ден за Кочани, рипнала некоја будала од зграда и сега го тупат 15 минути за тоа. Па интервјуа им зимаат таму на луѓето, ги мачат тие сироти се усрале од страв и паника овие ги прашуваат што се десило, па разглобуваат како било што било...а бе глупости. Што мене ме интересира таму некаде некоја што се џитнала од 5ти спрат. Нека рипа и од 20ти ако сака, нејзина одлука, нејзин проблем. Нека не не ставаат во депресија. И зошто сакаат да не држат во депресија?
Да имаме технологија која може да ни ја избрише меморијата, тогаш во суштина би биле како празен бел лист,како бебиња,ништо да не знаеме, само што бидејки сме живи суштества а листот е предмет односно не е жив,разликата наша од белиот лист би била тоа што со себе би ги имале и природните чувства,чувствата на животот, кои не можат да се избришат, односно не се меморирале во некој период од животот за после да бидат избришани, него сме биле родени со нив, и тоа е нешто што не се брише. Е тогаш, кога ке ни се избрише меморијата, мислам дека ке бидеме многу посреќни. Еве пример како деца сите ние сме биле многу посреќни него сега, баш затоа што помалку сме знаеле а повеќе сме чувствувале и сме ги ослободувале тие чувства, не сме ги потиснувале во нас.
Да не знаеш ни кој си, ни од кај си, ни кои се твоите родители ни ништо, само да бидеш со самиот себеси, бидејки реално ништо друго не ни треба освен тоа да се познаваме себе си, да се чувствуваме убаво, да сме среќни, и да сме во поголема група на луѓе кои се среќни, и се ке ти биде интересно и ново, нормално се додека не дојдеш до телевизорот и почнеш да гледаш дневник во кој 80% од програмата се состои од црна хроника и од ширење омраза. Тогаш пак почнуваат да те програмираат.
Тоа сме ние денес програмирани машини, прифатете го тоа, ако сакате да се промените. Мораме прво тоа да го сватиме за да почнеме да правиме промена во самите себеси.
Дали сакаме да останеме машини, водени од пропагандите, без свое размислување?
Дали реално сме машини, кои не можат да излезат надвор од својата програма?

браво друже. си послушал критика и си почнал да читаш.