.
GTFO
Pushing the button
- Член од
- 3 април 2009
- Мислења
- 5.654
- Поени од реакции
- 4.579
Мини-документарец за Дрогба од ChelseaTV
http://www.mediafire.com/?t5jyn7jc6cyzj1c
http://www.mediafire.com/?t5jyn7jc6cyzj1c
JUVE_Ultras
Ragazzo della piazza
- Член од
- 22 септември 2010
- Мислења
- 2.451
- Поени од реакции
- 3.968
H
HoT IcE
Гостин
Фризурава на Калу..
F
fantomX
Гостин
И да било, не е битно.
--- надополнето: 25 мај 2012 во 01:41 ---
Играчот им е топ на Порто, ама каква легенда на Челзи, срамота е споредбата за вистинските легенди на овај клуб.
Како и да е, поголемата слика е следна: Челзи треба да има поголем ростер на играч, овај балетанов Торес почнува да ме нервира, треба да е свесен оти некогаш ќе игра, а некогаш не - во основа зависи од него кога ќе игра а кога не. Така е во силните и амбициозни клубови, не е ова Ливерпул па се да се врти за и околу него. Застранив накај Торес, ама во тој контекст е и муабетот за Хулк - не смее летово да се земи еден прескап играч и да се остани на то во ситуација кога Дрогба си оди, веројатно и Калу и Босингва, тоа се 3ца важни игрчи. Осноно беа, важни играчи. Особено ко ќе се види дека никој од то копиљаната позајмени нема да заигра ништо и следанта сезона.
Бразилците, со развој на државата, така и клубовите, шо има да те нервираат? Кажано е дека и едниот и другиот не си одат, барем не до СП2014.
Порто не се швркнати, Порто се паметни. А со паметни да си немаш работа.
--- надополнето: 25 мај 2012 во 01:41 ---
Хулк последно ко го гледав, тешко да е нешто поталентиран од Дрогба, шо е слабо. Друга е приказната шо Дрогба е чоечиште, дали и Хулк е, па да ја надомести техничката немоќ? Физички личи јак, ама и лигата не е посебно јака, шо знајш шо бидува во ПЛ.
Играчот им е топ на Порто, ама каква легенда на Челзи, срамота е споредбата за вистинските легенди на овај клуб.
Како и да е, поголемата слика е следна: Челзи треба да има поголем ростер на играч, овај балетанов Торес почнува да ме нервира, треба да е свесен оти некогаш ќе игра, а некогаш не - во основа зависи од него кога ќе игра а кога не. Така е во силните и амбициозни клубови, не е ова Ливерпул па се да се врти за и околу него. Застранив накај Торес, ама во тој контекст е и муабетот за Хулк - не смее летово да се земи еден прескап играч и да се остани на то во ситуација кога Дрогба си оди, веројатно и Калу и Босингва, тоа се 3ца важни игрчи. Осноно беа, важни играчи. Особено ко ќе се види дека никој од то копиљаната позајмени нема да заигра ништо и следанта сезона.
Бразилците, со развој на државата, така и клубовите, шо има да те нервираат? Кажано е дека и едниот и другиот не си одат, барем не до СП2014.
Порто не се швркнати, Порто се паметни. А со паметни да си немаш работа.
- Член од
- 9 септември 2009
- Мислења
- 918
- Поени од реакции
- 542
Фантоме, ме интересира што мислиш за Моура. Издвој 8 минути и изгледај го видеово:
Свесен сум дека од клипчиња на Јутуб баш и не може да се суди за некој играч, ама пак колку толку се гледа што има да понуди.
Мое мислење е дека за своите 19 години покажува извонредни способности, но огромен проблем е тоа што е ПРЕЦЕНЕТ (Сао Паоло официјално одбија понуда на Челзи од 40 милиони ако не се лажам). Друг проблем е и фактот што сите знаеме колкава шанса добиваат толку млади играчи во Челзи. Исто така проблем е дали/колку тој би се снашол во ПЛ.
Свесен сум дека од клипчиња на Јутуб баш и не може да се суди за некој играч, ама пак колку толку се гледа што има да понуди.
Мое мислење е дека за своите 19 години покажува извонредни способности, но огромен проблем е тоа што е ПРЕЦЕНЕТ (Сао Паоло официјално одбија понуда на Челзи од 40 милиони ако не се лажам). Друг проблем е и фактот што сите знаеме колкава шанса добиваат толку млади играчи во Челзи. Исто така проблем е дали/колку тој би се снашол во ПЛ.
- Член од
- 30 јануари 2011
- Мислења
- 1.264
- Поени од реакции
- 1.079
Не присуствувал на час кога се учел зборот ПОДАВАЊЕ. Стариџ на куб ти е пријателов
dragonsky
Hate leads to suffering
- Член од
- 25 декември 2010
- Мислења
- 43.399
- Поени од реакции
- 85.350
- Член од
- 9 септември 2009
- Мислења
- 918
- Поени од реакции
- 542
Ух да, го приметив и тоа, сум изумил да го спомнам.
- Член од
- 31 март 2008
- Мислења
- 2.572
- Поени од реакции
- 1.864
го плукаме абрамович што сака да го смени ди матео. и јас не сакам да си оди. но денес почнав да ја читам Лондонград, книга за руските тајкуни. Абрамович овде е опишан ко одличен преговарач, инвеститор и бизнисмен. чиста среќа е што го имаме него за сопственик. додека он е во клубот, ќе има напредок и развиток.
јас не знам некој друг газда на фудбалски клуб толку да е внесен и да се замара и да е посветен на клубот
јас не знам некој друг газда на фудбалски клуб толку да е внесен и да се замара и да е посветен на клубот
- Член од
- 19 септември 2009
- Мислења
- 5.081
- Поени од реакции
- 4.932
Морати...
Што се однесува за засилувања, според мене најдобро би било да пробаме да ги донесе ме Љоренте, Модриќ и Красиќ, во случај да го продадат Босингва и некој десен бек што би бил за ротирање со Бане и плус кога добро размислиш ризик е за Хулк да се дадат толку пари а не се знае како ке се вклопи, додека овие троица највеќе за 60 милиони евра можеме да ги земем многу подобро отколку за Хулк да се фрлаат 50 милиони!
KTBFFH
Schutzstaffel SS
- Член од
- 19 август 2009
- Мислења
- 137
- Поени од реакции
- 269
НАШ Е
Највредниот европски трофеј на клупски план, “трофејот со големи уши“ како што обожаваат да го наречат коментаторите и спортските журналисти.
После 107 години, за нас богата, но за пошироката јавност, сиромашна историја, со безброј подвизи и падови, солзи и радост, конечно е во Лондон. Но оваа колумна не ја пишувам со цел да потсетам на жешкиот пат по кој требаше да поминат “Пензионерите“(овој прекар се врати зад името на Челси после многу години, овој пат во подбивна флоскула за нашите легенди), како што многумина сакаат да го прават тоа. Оваа колумна е со цел да се обидам да ги искажам емоциите и тоа колку овој трофеј ни значи. Иако далеку од местото на настанот, дури ниту ние, македонските фанови неможевме да останеме рамнодушни на самиот факт дека конечно сме на врвот на Европа. Но за тоа подоцна. Сега, дали некој од вас се запраша што ни значи овој трофеј?
Секако дека нашиот клуб одигра безброј натпревари во потрага по сребреното богатство што деновиве сјае во музејот под “Метју Хардинг“ на Стемфорд Бриџ. Но не премногу за вашиот новопечен колумнист да ги запомни. Колку е само тешко кога твојот тим за кој навиваш од дете ке мора да го положи оружјето толку блиску до трофејот. Така беше со Монако пред 9 години, така беше и со Ливерпул година потоа, изгубивме со гол којшто ниту самиот не беше свесен Луиз Гарсија дека го постигнал. Блиску бевме и во 2007 година, уште еднаш против црвените од север но уште еднаш бевме сопрени во полуфиналето, трет пат во четирите први сезони по преземањето на нашиот клуб од страна на Абрамович. Но, колку треба да е тоа проклетство големо, за да, тогаш веќе официјално, најдобриот капитен во историјата на Челси ја погоди стативата, да се лизне и да промаши за стоти дел од метарот и таа топка да заврши во надворешната страна на стативата. Потоа дојде уште еден човек(не сум баш сигурен дали може тој судија да се нарече така) кој што ги сруши нашите и соништата на нашите миленици. F*cking Disgrace, изусти Дрогба по тој пораз со израз на лицето којшто веројатно ке остане врежан во мислите на сите што го следеа тој дуел , но најмногу на Том Хенинг Овербо. Тогаш почувствував дека тоа проклетство мора да помине. Тогаш сфатив дека топката е округла и среќата се врти, и дека кога-тогаш тој клемпав трофеј ке падне во нашите раце. Иако направив неред во мојата соба, останав горд. Горд и со длабока верба во моето срце која што ме водеше низ годините потоа. Длабока верба дека ке дојдат нашите пет минути, дека ке се одмаздиме , и уште поважно, дека ке ја освоиме таа Лига на Шампиони. Денес, три години потоа, седиме на тронот на Европа. Нема веќе каде да бега тој сребрен предмет тежок 7.5 килограми. Тери, Лампард, Дрогба, Чех и дружината цврсто го зграпчија во своите раце. Зарем има некој од вас драги читатели којшто не затрепери кога Чех ги правеше тие епски одбрани таа ноќ на Алијанц Арената. Којшто не се почувствува задоволно, и не ја вкуси победата на правдата уште пред таа да дојде на теренот. Кога Чех ги бранеше тие удари на Баварците, ми поминуваа мислите како куршуми низ главата, од одбраните на Реина преку недосудените пенали, до последниот пенал на лизгавиот терен во Москва. Имав чувство дека ни се врати секоја неправда како бумеранг, и конечно е НАШ.
Со овој трофеј, имаме можност да го браниме наредната година, имаме можност да играме во уште две натпреварувања и речиси е сигурно дека ќе освоиме уште два пехари, но најважното е тоа што правдата е задоволена, што конечно го добивме тоа што го заслуживме. Го заслуживме бидејќи го чекавме толку долго, бидејќи имаше толку пролеани солзи од наша страна, но го заслуживме ЗАТОА ШТО СМЕ НАЈДОБРИ. И можеби ќе го одбраниме на нашиот втор дом, Вембли, кој знае, но секој навивач треба да знае една фраза и да ја користи колку и да играат лошо нашите миленици, и е тешко да се изговори тоа. KEEP THE FAITH! Само така, со вербата во Сините ќе успееме сите заедно да го носиме нашиот клуб до нови успеси.
http://www.chelseafc.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=3282:2012-05-22-12-03-15&catid=52:2010-08-25-04-28-11&Itemid=264
Највредниот европски трофеј на клупски план, “трофејот со големи уши“ како што обожаваат да го наречат коментаторите и спортските журналисти.
После 107 години, за нас богата, но за пошироката јавност, сиромашна историја, со безброј подвизи и падови, солзи и радост, конечно е во Лондон. Но оваа колумна не ја пишувам со цел да потсетам на жешкиот пат по кој требаше да поминат “Пензионерите“(овој прекар се врати зад името на Челси после многу години, овој пат во подбивна флоскула за нашите легенди), како што многумина сакаат да го прават тоа. Оваа колумна е со цел да се обидам да ги искажам емоциите и тоа колку овој трофеј ни значи. Иако далеку од местото на настанот, дури ниту ние, македонските фанови неможевме да останеме рамнодушни на самиот факт дека конечно сме на врвот на Европа. Но за тоа подоцна. Сега, дали некој од вас се запраша што ни значи овој трофеј?
Секако дека нашиот клуб одигра безброј натпревари во потрага по сребреното богатство што деновиве сјае во музејот под “Метју Хардинг“ на Стемфорд Бриџ. Но не премногу за вашиот новопечен колумнист да ги запомни. Колку е само тешко кога твојот тим за кој навиваш од дете ке мора да го положи оружјето толку блиску до трофејот. Така беше со Монако пред 9 години, така беше и со Ливерпул година потоа, изгубивме со гол којшто ниту самиот не беше свесен Луиз Гарсија дека го постигнал. Блиску бевме и во 2007 година, уште еднаш против црвените од север но уште еднаш бевме сопрени во полуфиналето, трет пат во четирите први сезони по преземањето на нашиот клуб од страна на Абрамович. Но, колку треба да е тоа проклетство големо, за да, тогаш веќе официјално, најдобриот капитен во историјата на Челси ја погоди стативата, да се лизне и да промаши за стоти дел од метарот и таа топка да заврши во надворешната страна на стативата. Потоа дојде уште еден човек(не сум баш сигурен дали може тој судија да се нарече така) кој што ги сруши нашите и соништата на нашите миленици. F*cking Disgrace, изусти Дрогба по тој пораз со израз на лицето којшто веројатно ке остане врежан во мислите на сите што го следеа тој дуел , но најмногу на Том Хенинг Овербо. Тогаш почувствував дека тоа проклетство мора да помине. Тогаш сфатив дека топката е округла и среќата се врти, и дека кога-тогаш тој клемпав трофеј ке падне во нашите раце. Иако направив неред во мојата соба, останав горд. Горд и со длабока верба во моето срце која што ме водеше низ годините потоа. Длабока верба дека ке дојдат нашите пет минути, дека ке се одмаздиме , и уште поважно, дека ке ја освоиме таа Лига на Шампиони. Денес, три години потоа, седиме на тронот на Европа. Нема веќе каде да бега тој сребрен предмет тежок 7.5 килограми. Тери, Лампард, Дрогба, Чех и дружината цврсто го зграпчија во своите раце. Зарем има некој од вас драги читатели којшто не затрепери кога Чех ги правеше тие епски одбрани таа ноќ на Алијанц Арената. Којшто не се почувствува задоволно, и не ја вкуси победата на правдата уште пред таа да дојде на теренот. Кога Чех ги бранеше тие удари на Баварците, ми поминуваа мислите како куршуми низ главата, од одбраните на Реина преку недосудените пенали, до последниот пенал на лизгавиот терен во Москва. Имав чувство дека ни се врати секоја неправда како бумеранг, и конечно е НАШ.
Со овој трофеј, имаме можност да го браниме наредната година, имаме можност да играме во уште две натпреварувања и речиси е сигурно дека ќе освоиме уште два пехари, но најважното е тоа што правдата е задоволена, што конечно го добивме тоа што го заслуживме. Го заслуживме бидејќи го чекавме толку долго, бидејќи имаше толку пролеани солзи од наша страна, но го заслуживме ЗАТОА ШТО СМЕ НАЈДОБРИ. И можеби ќе го одбраниме на нашиот втор дом, Вембли, кој знае, но секој навивач треба да знае една фраза и да ја користи колку и да играат лошо нашите миленици, и е тешко да се изговори тоа. KEEP THE FAITH! Само така, со вербата во Сините ќе успееме сите заедно да го носиме нашиот клуб до нови успеси.
http://www.chelseafc.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=3282:2012-05-22-12-03-15&catid=52:2010-08-25-04-28-11&Itemid=264