Чудна работа во цела оваа ситуација е претераната самоувереност на државниве органи во целава ситуација. Иако излегоа закани и мавтање од оружје од фактори кои се во власта, поточно Хазби Лика и Изет Меџити. Да не ги спомнуваме другите, на пример Џезаир Шакири, АНА, Илирида, косовскиот претседател на собранието. И згора на тоа да ги додадеме шпекулациите дека за муџахедини од Чеченија, Авганистан и Пакистан.
Континуираните петочни протести, повикани и изведени пред се на етничка основа, но проследени со смртоносна доза на исламски фанатизам со повици на света војна и финална пресметка со каурите, не се настани после кои можеме да останеме рамнодушни. Овие се моменти кога сваќаме дека трпението било тоа што не довело да се соочуваме со егзекуција на нашата иднина.
Не сме ние тие што генерализираме, тие луѓе што правеа злосторства против човештвото беа бранети од цела Албанска заедница, сега и ладнокрвни ѕверови се бранети од таа заедница. Јас во мојата заедница не сакам да има крвници кои можат без никаква причина да егзекутираат деца, само затоа што припаѓаат на некоја Религија и на некоја етничка заедница. И никогаш нема да ја попречам полицијата да работи и да ги најде тие злосторници, па макар биле и мој брат, чичко, вујко.
Народ, на кој му се помили злосторници одколку убиени деца, сам се генерализира и се идентификува со тие злосторници. Народ кој брани такви бездушни кукавици, самиот си ја потпишува својата смртна пресуда.