S
Shellshock nam67
Гостин
Sylvester Stallone е роден во сиромашна фамилија во New York. Неговата фамилија била многу сиромашна, мајка му го родила на училишниот праг. Несреќата при породувањето му оштетила еден нерв на лицето оставајќи парализиран дел од устата, јазикот и велицата. Како последица од тоа имал нејасен изговор и спуштена долна усна. И покрај неговите ограничувања, Stallone имал кристално чиста намера, да стане глумец. Тоа не била само обична желба, туку потполно уверување дека ќе стане голема филмска звезда и бил немилосрден во извршувањето на истата.
Приказната која следи ја раскажал самиот Stallone на еден свој пријател а овој подоцна ја прераскажал на еден од своите семинари.
Отприлика приказната почнува вака...
Stallone од почетокот знаеше што сака работи и што сака да биде. Знаеше дека ќе биде во филмската индустрија и точка. Не само на ТВ, туку и на фимското платно. Сакаше да ги инспирира луѓето, не заради тоа што беше популарен, туку навистина да ги инспирира и да увидат за што се способни, за да можат да ги совладаат животните препреки. Бидејќи во својот живот и самиот го направил тоа.
Цело време се обидуваше да најде работа во филмскиот бизнис и не го повикаа веднаш и не му рекоа дека е звезда и дека може да глуми. Воопшто не беше така.
Го гледаа и му кажуваа дека изгледа како идиот и дека треба да работи нешто друго... нема место за тебе, никогаш нема да бидеш звезда во филмовите, никој нема да сака гледа некој кој изгледа толку глупо и зборува само од едната страна на устата. Добиваше не, не и не. Секаде го одбиваа. Во таа прилика рече - Бев исфрлен повеќе од 30 пати од секоја агенција. Доаѓав во 4 часот наутро. Секој ден истото. И најпосле ја доби својата прва улога, глумеше ограбувач кој беше претепан за 20 секунди. Сними 3 такви филмови. Никогаш не добиваше голема улога. Одбивање, одбивање и одбивање. И конечно сватил дека вака повеќе не бидува. Го променил својот пристап. Рече - Умирав за јадење, немав пари ни за греење во мојот стан, жена ми секоја ден ми зборуваше да најдам вистинска работа.
Овде другар му го запрашал - Па зошто не најде вистинска работа?
Stallone му одговорил - Бидејќи знаев дека ако пронајдам работа нема да бидам повеќе гладен и ќе се смирам. Ова беше единствениот начин за да ги срушам сите мостови позади себе за да не можам да се вратам назад. Кога би нашол работа би влегол во ритам каде би имал сигурност од таа работа и би ја изгубил мојата желба за глумење. Сакав да ја држам таа несигурност, таа беше мојата единствена предност. Мојата жена не можеше да го разбере тоа. Многу се расправавме со неа, бев без пари, беше ладно. Очај! Еден ден отидов во библиотеката, не сакав да читам ништо само сакав да се стоплам, бидејќи таму беше топло. Бев таму седев на столчето и некој остави една книга на масата. Фрлив поглед кон неа, беа то некои приказни. Почнав да читам, и се ми беше јасно. Таа книга ме извлече, ме наведе да помислам дека можам да влијајам на другите луѓе, да ги допрам, да не мислам само на себе. Можеби и да станам писател, си помислив. Се обидувавав да напишам неколку сценарија, но ништо не успеваше, бев без скршена пара. И конечно еден ден продадов едно сценарио за 100 долари. Меѓутоа парите ги потрошив брзо, дури и го продадов накитот на жена ми. Има работи кои никогаш не треба да ги направите во животот. Тоа беше крај на нашата врска. Толку бев пропаднат, немавме пари, немавме храна. Немавме ништо.
Нешто што најмногу го сакав во животот беше моето куче. Го сакав бидејќи ми пружаше постојана љубов и радост (за разлика од мојата жена). Но бев толку на дното што не можев веќе ни него да го хранам. Отидов до продавницата за алкохол, беше тоа најтажниот ден во мојот живот. Стоев пред продавницата и се обидував да го продадам моето куче на непознати луѓе. Да го продадам за 50 долари. И еден човек сакаше да го купи. Преговаравме долго и на крајот му го продадов за 25 долари. Кога си заминав од таму, плачев. Најлошата работа во мојот живот.
Две недели подоцна гледав борба помеѓу Muhammad Ali и некој белец (не му се сеќавам на името). Белецот добиваше премногу ќотек но и понатаму продолжуваше да се бори! И ми дојде идеа на памет!
Веднаш по завршувањето на бокс мечот започнав да пишувам сценарио. Пишував цели 20 часа, не спиев. Целиот филм го напишав за 20 часа. На крајот целиот се тресев, бев возбуден. Знаев што сакам и знаев зошто го сакам тоа. Требаше само да го реализирам. Тргнав со намера да им го продадам сценариото на агенциите. Но тие читаа и зборуваа - Ова е смешно и предвидливо. (ги запишав сите нивни коментари и ги прочитав на доделувањето на Оскарите. Најголема одмазда беше големиот успех). Се обидував да го продадам сценариото но никој не го сакаше, бев гладен, немав пари. Конечно наидов на луѓе кои го прочитаа сценариото и го засакаа. Ми понудија 125 000 долари за него. Им реков-Се шегувате со мене? Ок, ќе ви го продадам само под еден услов, да ја добијам главната улога во филмот. Тогаш ми рекоа - Што зборуваш, па ти си писател, не глумец. Глумец-Писател-Глумец. Тоа беше мојата приказна и јас сум Роки и морам да ја имам главната улога.
- Нема шанси, нема да ти платиме 125 000 долари за да играш во некој филм, тоа е фрлање на пари. Сакаа Ryan O'Neal да го игра Роки. Stallone зборуваше дека тој е Роки, но тие не сакаа. И тогаш побеснил и рекол: Ако не сакате не морате, и тргнал накај вратата.
Тука има човек кој му нуди 125 000 долари за сценарио а тој одбива и покрај бедата во која се наоѓа. Огромна верба во себе и визија. Знаеше колку вреди. Му понудија 250 000 долари но не и главната улога. Ги одби повторно. Последната понуда беше 325 000 долари. Го сакаа ова сценарио. Тогаш тој им рече: Нема шанси!
Конечно се договорија за 35 000 долари и главната улога. Снимија филм со мал буџет, не веруваа дека ќе успее. Не сакаа да трошат премногу пари на него. Вложија околу 1 милион долари во филмот и на крајот заработија 200 милиони!!!
Што направи со тие 35 000 долари?
- Прво што направив отидов до продавницата за алкохол и цела ден стоев пред неа надевајќи дека ќе го сретнам човекот кој го купи моето куче. Сакав да си гио купам назад.
Што се случи?
-Третиот ден конечно човекот дојде. Го видов и не можев да поверувам...еве го моето куче! Го погледнав и му реков: Господине дали се сеќавате на мене? Помина месец и половина откако ви го продадов моето куче. Тогаш бев без пари и умирав од глад, но тој е мојот најдобар пријател, сигурно и вие го сакате но би сакам да го откупам назад. Вие ми дадовте 25 долари јас ќе ви дадам 100 за него. Тој ми одговори: Нема шанси, тоа е мое куче сега и неможете да го купите.
И го променив мојот пристап, па му реков 500 долари.
Тој ми рече дека нема шанси!
Ок, тогаш 1 000 долари.
Нема шанси да го откупиш назад, ми рече.
Знаев што треба да работам па ја презедов работата во мои раце, и на крајот го добив своето куче назад!
Ме чинеше 15 000 долари и улога во филмот Роки.
Соништата никогаш не умираат - умираат само тие што ги сонуваат.
Inspirativen tekst mora da priznaete
ste se dovele li i vie vo situacii da go doprete dnoto ???
i pak kako feniks da se izdignite na nebo,
Приказната која следи ја раскажал самиот Stallone на еден свој пријател а овој подоцна ја прераскажал на еден од своите семинари.
Отприлика приказната почнува вака...
Stallone од почетокот знаеше што сака работи и што сака да биде. Знаеше дека ќе биде во филмската индустрија и точка. Не само на ТВ, туку и на фимското платно. Сакаше да ги инспирира луѓето, не заради тоа што беше популарен, туку навистина да ги инспирира и да увидат за што се способни, за да можат да ги совладаат животните препреки. Бидејќи во својот живот и самиот го направил тоа.
Цело време се обидуваше да најде работа во филмскиот бизнис и не го повикаа веднаш и не му рекоа дека е звезда и дека може да глуми. Воопшто не беше така.
Го гледаа и му кажуваа дека изгледа како идиот и дека треба да работи нешто друго... нема место за тебе, никогаш нема да бидеш звезда во филмовите, никој нема да сака гледа некој кој изгледа толку глупо и зборува само од едната страна на устата. Добиваше не, не и не. Секаде го одбиваа. Во таа прилика рече - Бев исфрлен повеќе од 30 пати од секоја агенција. Доаѓав во 4 часот наутро. Секој ден истото. И најпосле ја доби својата прва улога, глумеше ограбувач кој беше претепан за 20 секунди. Сними 3 такви филмови. Никогаш не добиваше голема улога. Одбивање, одбивање и одбивање. И конечно сватил дека вака повеќе не бидува. Го променил својот пристап. Рече - Умирав за јадење, немав пари ни за греење во мојот стан, жена ми секоја ден ми зборуваше да најдам вистинска работа.
Овде другар му го запрашал - Па зошто не најде вистинска работа?
Stallone му одговорил - Бидејќи знаев дека ако пронајдам работа нема да бидам повеќе гладен и ќе се смирам. Ова беше единствениот начин за да ги срушам сите мостови позади себе за да не можам да се вратам назад. Кога би нашол работа би влегол во ритам каде би имал сигурност од таа работа и би ја изгубил мојата желба за глумење. Сакав да ја држам таа несигурност, таа беше мојата единствена предност. Мојата жена не можеше да го разбере тоа. Многу се расправавме со неа, бев без пари, беше ладно. Очај! Еден ден отидов во библиотеката, не сакав да читам ништо само сакав да се стоплам, бидејќи таму беше топло. Бев таму седев на столчето и некој остави една книга на масата. Фрлив поглед кон неа, беа то некои приказни. Почнав да читам, и се ми беше јасно. Таа книга ме извлече, ме наведе да помислам дека можам да влијајам на другите луѓе, да ги допрам, да не мислам само на себе. Можеби и да станам писател, си помислив. Се обидувавав да напишам неколку сценарија, но ништо не успеваше, бев без скршена пара. И конечно еден ден продадов едно сценарио за 100 долари. Меѓутоа парите ги потрошив брзо, дури и го продадов накитот на жена ми. Има работи кои никогаш не треба да ги направите во животот. Тоа беше крај на нашата врска. Толку бев пропаднат, немавме пари, немавме храна. Немавме ништо.
Нешто што најмногу го сакав во животот беше моето куче. Го сакав бидејќи ми пружаше постојана љубов и радост (за разлика од мојата жена). Но бев толку на дното што не можев веќе ни него да го хранам. Отидов до продавницата за алкохол, беше тоа најтажниот ден во мојот живот. Стоев пред продавницата и се обидував да го продадам моето куче на непознати луѓе. Да го продадам за 50 долари. И еден човек сакаше да го купи. Преговаравме долго и на крајот му го продадов за 25 долари. Кога си заминав од таму, плачев. Најлошата работа во мојот живот.
Две недели подоцна гледав борба помеѓу Muhammad Ali и некој белец (не му се сеќавам на името). Белецот добиваше премногу ќотек но и понатаму продолжуваше да се бори! И ми дојде идеа на памет!
Веднаш по завршувањето на бокс мечот започнав да пишувам сценарио. Пишував цели 20 часа, не спиев. Целиот филм го напишав за 20 часа. На крајот целиот се тресев, бев возбуден. Знаев што сакам и знаев зошто го сакам тоа. Требаше само да го реализирам. Тргнав со намера да им го продадам сценариото на агенциите. Но тие читаа и зборуваа - Ова е смешно и предвидливо. (ги запишав сите нивни коментари и ги прочитав на доделувањето на Оскарите. Најголема одмазда беше големиот успех). Се обидував да го продадам сценариото но никој не го сакаше, бев гладен, немав пари. Конечно наидов на луѓе кои го прочитаа сценариото и го засакаа. Ми понудија 125 000 долари за него. Им реков-Се шегувате со мене? Ок, ќе ви го продадам само под еден услов, да ја добијам главната улога во филмот. Тогаш ми рекоа - Што зборуваш, па ти си писател, не глумец. Глумец-Писател-Глумец. Тоа беше мојата приказна и јас сум Роки и морам да ја имам главната улога.
- Нема шанси, нема да ти платиме 125 000 долари за да играш во некој филм, тоа е фрлање на пари. Сакаа Ryan O'Neal да го игра Роки. Stallone зборуваше дека тој е Роки, но тие не сакаа. И тогаш побеснил и рекол: Ако не сакате не морате, и тргнал накај вратата.
Тука има човек кој му нуди 125 000 долари за сценарио а тој одбива и покрај бедата во која се наоѓа. Огромна верба во себе и визија. Знаеше колку вреди. Му понудија 250 000 долари но не и главната улога. Ги одби повторно. Последната понуда беше 325 000 долари. Го сакаа ова сценарио. Тогаш тој им рече: Нема шанси!
Конечно се договорија за 35 000 долари и главната улога. Снимија филм со мал буџет, не веруваа дека ќе успее. Не сакаа да трошат премногу пари на него. Вложија околу 1 милион долари во филмот и на крајот заработија 200 милиони!!!
Што направи со тие 35 000 долари?
- Прво што направив отидов до продавницата за алкохол и цела ден стоев пред неа надевајќи дека ќе го сретнам човекот кој го купи моето куче. Сакав да си гио купам назад.
Што се случи?
-Третиот ден конечно човекот дојде. Го видов и не можев да поверувам...еве го моето куче! Го погледнав и му реков: Господине дали се сеќавате на мене? Помина месец и половина откако ви го продадов моето куче. Тогаш бев без пари и умирав од глад, но тој е мојот најдобар пријател, сигурно и вие го сакате но би сакам да го откупам назад. Вие ми дадовте 25 долари јас ќе ви дадам 100 за него. Тој ми одговори: Нема шанси, тоа е мое куче сега и неможете да го купите.
И го променив мојот пристап, па му реков 500 долари.
Тој ми рече дека нема шанси!
Ок, тогаш 1 000 долари.
Нема шанси да го откупиш назад, ми рече.
Знаев што треба да работам па ја презедов работата во мои раце, и на крајот го добив своето куче назад!
Ме чинеше 15 000 долари и улога во филмот Роки.
Соништата никогаш не умираат - умираат само тие што ги сонуваат.
Inspirativen tekst mora da priznaete
ste se dovele li i vie vo situacii da go doprete dnoto ???
i pak kako feniks da se izdignite na nebo,
